Okolice Haven

Ronald

-No ognisko to ognisko... Kiełbasa, kiełbasa, kiełbasa... Tańce, śpiewy i takie tam.- wyliczył na placach - i najważniejsza... kiełbasa o. - roześmiał się głośno , podczas gdy zbliżali się już do domu. - Jeśli się nie mylę , to zaczynamy jak się ściemni

Grace

- Wspaniale. - klasnęła lekko w węźlaste dłonie - Jak najbardziej. Kiełbasa najważniejsza. - zgodziła się chwytając za klamkę drzwi na tyłach domu - To jak Susan? Zatańczysz ze mną wieczorem?

Ronald

Dziewczyna pokiwała energicznie głową i weszła do domy, jak najprędzej biegnąc na górę. Ron poczekał, aż Grace wejdzie pierwsza - to dobrze.. Mamy dużo kiełbasy ciociu - zaśmiała się i wszedł za nią.

Grace

- Jasne... - zaczęła przeciągając pierwszą sylabę - Z własnego świniobicia? Powiedź że taką, proszę. - powiedziała ściągając adidasy - Nie pamiętam kiedy jadłam już...

Ronald

-Nie, ze sklepu - skłamał specjalnie. Zdjął kurkę i odwiesił poszedł odwiesić ją na miejsce, wrócił i poprosił o okrycie Grace - Mogę?
Brenda czekała na nich w pokoju gościnnym, a razem z nią gorąca herbata i pączki z dżemem.

Grace

Odwróciła się do niego plecami by mógł zrobić to o co prosił. Kiedy się pozbyła kurtki spojrzała mu w oczy - To nie jem. Tej z miasta mam już... - pokazała na swoje czoło - potąd. - wsunęła na swoje nogi laczki zapewne przyszykowane dla niej i poszła do Brendy - Dziękuję. - powiedziała z szerokim uśmiechem chwytając szklankę - Tego mi trzeba.

Ronald

Odwiesił kurtkę i wszedł za Grace do pokoju. Usiadł na tym samym fotelu co wcześniej.
-Kłamie Cię- odrzekła jego żonka... - Kiełbasa nasza.. Sama robiłam... On zjadłby sam najchętniej, ale mu nie daje.
Ron wykrzywił twarz w ogromnym uśmiechu - Trzeba było spróbować... A Ty musiałaś mnie wydać - pokręcił niezadowolony głową - Trudno .. podzielę się.

Grace

Grace wyszczerzyła się do drugiej kobiety - Babska solidarność. - przysiadła sobie obok niej popijając herbatę - Straszny z niego łakomczuch? - zaczęła jej się podpytywać na złość Ronaldowi - Szczupły mimo wszystko... - powiedział zerkając na niego. Praca... - I samolub... Sam powiedziałeś 'trudno'. Zachłanniku jeden...

Ronald

Zmrużył groźnie oczy, patrząc na żonę , potem na Grace, a potem na własne dłonie. nie odezwał się. Prychnął cicho.
-ON? Je na potęgę... Ale tyć? Wcale.. taki mizerny chochlik... - zaśmiała się, a w tym czasie Ron się wciął - Jaki chochlik! Nie jestem niebieski...
-Ale malutki i taki.. wielkooki - znów się zaśmiała.

Grace

- A od kiedy chochliki są niebieskie? - odgryzła mu się - Nie wymiguj się... - uśmiechnęła się do Ronalda z wyższością - Pragnę ci chochliczku przypomnieć... - gdyby mogła pociągnęła by go za policzek - że jesteś najniższy z rodziny, jeśli chodzi o mężczyzn oczywiście, i takie określenie jak najbardziej ci pasuje. - wbiła szpileczkę wtórując jego żonie. Odstawiła szklankę i sięgnęła po talerzyk z pączkiem.

Ronald

-W moim świecie chochliki są niebieskie od zawsze i to nie podlega dyskusji.. - uśmiechnął się ironicznie - A to , że jestem najniższy o niczym nie świadczy - stwierdził zamykając oczy. Nie lubił, gdy się z niego nabijano. Nie przejmował się tym.. ale wolał śmiać się z innych .

Grace

- Uuu.... - zakpiła z niego Grace - Nasz chochlik się nam obraził. Jednak masz coś wspólnego z Knight'ami i to nie jest tylko nazwisko. - chodziło jej o obrażalskość jaka ujawniła się w Ronie. Przeżuła z uśmiechem kęs pączka i czekała na dalszy rozwój wydarzeń.

Ronald

-O kochana! Ja z nimi nie mam wspólnego nic - otworzył oczy, wzburzony - Nie nie! Ostatnie czego chce to być taki jak Oni! - pisnął wstając- To może tańce?
Brenda spojrzała na niego jak na wariata - Jak się ściemni... Siadaj.

Grace

- Słucham? - Grace zwróciła na niego zaskoczony wzrok. Wycelowała w Ronalda oskarżycielsko palcem patrząc na niego niezbyt przychylnie - Nie chcesz mieć ze mną ani z moim synem nic wspólnego? - wyprostowała się dystyngowanie - Dobrze.

Ronald

-Źle mnie zrozumiałaś! Chodziło mi o te cechyyy..- przeciągnął wywracając oczyma i złapał ciotkę za rękę. - Brenda włącz nam coś! Będziem Tańczyć!!!- zwrócił się do żony. Ta wiedziała, że Ron się zgrywa, więc nie zruszyła się z miejsca. Jej palce zaczęły wystukiwać coś na stole.

Grace

- Ja też posiadam cechy rodziny Knight'ów. - powiedziała urażonym tonem. Zerknęła na Brendę i wywróciła oczami wyciągając dłoń z jego uścisku. Żartowała sobie z Ronalda w najlepsze i jego żona o tym wiedziała. Pozwoliła dokończyć sobie pączka w spokoju. Spojrzała na bratanka z przerażeniem w oczach - Co?! - kolejną ciekawą cechą całej zdegenerowanej rodziny była pokoleniowa niechęć do tańca.

Ronald

-Taniec to najlepsza forma rozrywki, siostry mego ojca - oczy zaświeciły mu się złowieszczo - Przetańczymy całą noc! - złapał ja ponownie za dłoń, podczas gdy Brenda chichotała cicho. Starała się ukryć, to jak głupio się czuła z powodu zachowania męża.

Grace

Została porwana siłą z fotela ale zamiast okręcić się zgrabnie w jego ramionach stanęła silnie na ziemi - Musiałeś pomylić siostry swego ojca. Ja chyba nie znam tej drugiej. - powiedziała czując jak całe ciało napina jej się ze złości.

Ronald

-Żartuje! - prawie krzyknął poirytowany , że go nie rozumnie - Ale jak chcesz mogę skończyć... Myślałam, że Ciocia nie lubi milczenia... Ale jak trzeba - burknął posępnie i wrócił na miejsce.
-Ron.. Daj spokój.. Proszę.. - przemówiła blondynka, zaciskając dłoń na szklance do herbaty.

Grace

Teraz to Grace roześmiała sie szczerze - I widzisz? - pociągnęła go ku sobie - Jeden dzień z prawdziwym Knight'em i człowiek traci chęci do życia. - mruknęła pod nosem i podała mu ramię. Skoro już tak koniecznie chcesz... Postanowiła zrobić mu tą wątpliwą przyjemność.

Ronald

Roześmiał się - Chęci do życia? Nie tracę ich.. - zaśmiał sie ponownie - jestem podstępny moja droga Cioteczko.. Nie, nie będę Cię zmuszał. Widzę , że to nie będzie zabawa... - puścił jej dłoń, spojrzał na żonę i zasiadł na oparciu jej fotela.
-Ale wieczorem nie odpuszczę, żadnej z Was..

Grace

- Dzięki bogu... - Grace usiadła na swoim poprzednim miejscu krzywiąc się nieznacznie na jego zapewnienia. Do wieczora było jeszcze daleko. Nagle zaczęła się zastanawiać czy nie dostanie reprymendy za wymawianie imienia bożego na daremno. Prychnęła i powiedziała wstając - Idę zapalić do kuchni... Tu już nie będę... - poszła wolnym krokiem i dopadła kuchennego okna. Nie chciała im robić problemów.

Ronald

Spojrzał na nią gdy odchodziła. I nie, nie zamierzał dawać jej reprymendy, aż tak nawiedzony to nie był Razz

. Zajął za to jej fotel i zaczął obgadywać ciotkę z Brendą. Mówili o nie w dobry sposób. Zastanawiali się jednak czy zmuszą ja by poszła do kościoła w Niedzielę. Rozmawiali również o tym , by zapewnić jej wygodniejsze noclegi, oboje nie godzili się by mieszkała na poddaszu.

Grace

(Nie był? Nie może być! xD)

Otwarła okno i oparła się swobodnie o parapet zapalając papierosa. Zaciągnęła się ze spokojem wiedząc że nie przeszkadza im zbytnio. Wybijała rytm o podłogę zapatrzona w podwórze przed sobą. Porównywała obraz ze swojego dzieciństwa jaki pamiętała i ten teraźniejszy. Musiała się pokłonić przed Ronaldem. Był szalenie zaradnym mężczyzną. Cieszyła się widząc że praca jej ojca a później brata nie idzie na marne.

Ronald

Rozmowę zakończył głośny wybuch śmiechu. Ron podniósł zadek , podczas gdy Brenda włączyła tv.
Poszedł za ciotką do kuchni, oparł się o stół - Fajnie znowu być w domu co? - spytał widząc jej minę. - Taki powrót do przeszłości. - mruknął drapiąc się za uchem.

Grace

- Nooo... - przyznała mu strzepując popiół za okno na ziemię - Nie wiesz nawet jak fajnie. - powiedziała uśmiechając się szerzej - Po tak długim czasie to sie dopiero zaczyna doceniać.

Ronald

-Ja doceniam to ciągle - wzruszył ramionami i ziewną - Tak.. Trzeba kochać to co się ma.. i doceniać.. przede wszystkim.. - kaszlnął .

Grace

- Nie mówię że jest mi źle w Nowym Yorku - wytłumaczyła mu bez pośpiechu - Ale tu... Tu jest poprostu inaczej. - odwróciła się i spojrzała na niego przepraszająco - Zaraz kończę.

Ronald

-Nie musisz się spieszyć. Nie otrujesz mnie - prychnął - Tak jest inaczej... Myślę, że lepiej.. Ale to tylko moje zdanie - chrząknął.

Grace

- Wiem ze cię nie otruję. - powiedziała obracając twarz w stronę podwórza - Ale zimno tylko niepotrzebnie wpada do domu. - jej samej dłoń lekko drżała. Zaciągnęła się łapczywie - Twoje zdanie jest słuszne. - przyznała mu - Jest lepiej. Dużo. Cicho, spokojnie... - co za tym szło nudno i usypiająco.

Ronald

-Zimne powietrze orzeźwia - wypalił - Cicho i spokojnie... No tak. Ale bywa zabawnie, wesoło i na pewno inaczej niż w NY, chociaż nie gorzej - uśmiechnął się szeroko - Zobaczysz.. a za kilka dni jest zabawa w miasteczku, jak Ci się będzie nudzić to możemy pojechać.. - zaproponował .

Grace

Dopaliła papierosa do końca i wyrzuciła go. Zatrzasnęła silnie okno - Od zimnego powietrza można się rozchorować. Mama z tatą nie nauczyli? - zapytała ironicznie - To ciotka nauczy... - przymknęła jedną powiekę zastanawiając się nad czymś. Liczyła - Nie byłam na zabawie przez jakieś... - policzyła raz jeszcze - No około 30 lat... - po tym jak urodziła syna już nie miała czasu na zabawy. Nie miała tam też czego szukać - Myślisz że mnie wpuszczą? - zapytała rozbawiona jego propozycją.

Ronald

-Nie, nie nauczyła, ale dzięki zapamiętam - podszedł do lodówki i otworzył ją na oścież, wyciągnął puszkę piwa - Chcesz? - zwrócił się do Grace - I daj spokój, to taka wiejska zabawa dla wszystkich, najpierw festyn a potem tańce.. Możemy jechać jak chcesz.

Grace

Pokręciła głową na widok puszki piwa. Uniosła dłoń - Albo nie. Daj jednak. - poczekała aż jej ją poda i otwarła - Możemy pojechać. Zabawicie się z Brendą.

Ronald

Oddał jej piwo i wyjął kolejne dla siebie i dla żony - My się zabawimy? My się bawimy świetnie. Celem tej wyprawy będzie zabawienie Ciebie - wyszczerzył się.

Grace

Dostał lekko w tył głowy otwartą dłonią - Nie igraj sobie ze mną smarkaczu. - powiedziała śmiejąc się - Jak nie zasługuję już na coś takiego jak zabawa. A wy młodzi... Będzie miło na was popatrzeć. - obróciła się i widząc w jego dłoni trzecią butelkę ruszyła do pokoju w którym zostawili kobietę.

Ronald

Weszli do pokoju, gdy Brenda oglądała wiadomości. Ron podał jej puszkę, na co Ona odpowiedziała jedynie skinieniem głowy. Usiadł na swoim fotelu. - Teraz dopiero się ciotka zanudzi.. Sam się nudzę, bo o tej porze gapimy się w TV. Wszystko jest zrobione i nie ma co robić... - zakręcił się trochę w swojej wypowiedzi mrucząc ja marudnie.

Grace

- Mówiłam ci już... - zerknęła na Ronalda oskarżycielsko - Nie trzeba było się tak spieszyć... Ja to nie głowa panująca. - zapadła sie w swój fotel i przyłożyła puszkę do ust. Lubiła piwo - To nie wiem... - zerknęła z przyzwyczajenia na zegarek i skapitulowała.

Ronald

Upił łyk, a zimny płyn przelał się przez jego gardło - Pooglądaj z nami wiadomości, a potem jakąś operę mydlaną... "Ojciec Teodor jest mym ojcem" - powiedział z ironią. Poczuł na sobie wzrok żony - Nie chcesz to nie oglądaj..
Wzruszył ramionami i tak nie miał nic innego do roboty.

Grace

- Oglądasz to?! - Grace spojrzała na bratanka z dobrze udawanym zainteresowaniem. Roześmiała się ponownie na widok miny Brendy. Z nimi śmiała sie zdecydowanie zbyt często - Powiedź mi co było w ostatnim odcinku... - poprosiła go z uśmiechem.