Galeria handlowa

Leonardo

- To nie wyobraźnia. Raczej doświadczenie i praktyka. Zagadana sprzedawczyni nie zadaje zbędnych pytań w stylu: Dlaczego ona nie ma kurtki, dlaczego jest taka brudna i dlaczego w tym wszystkim ma kartę kredytową z całkiem sporym limitem - powiedział cicho. - Chodźmy po te buty. - uśmiechnął się.

Yenna · Gość

- Nie chodzę brudna na co dzień. - burknęła urażona - Dobrze wiesz co się stało. - wybór butów był o tyle prosty że wyboru samego w sobie nie było. Par obuwia było tak mało że Yenna nie miała czemu się przyjrzeć. Wsunęła na prawą stopę czarnego trampka. Odetchnęła z ulgą bo pasował. Wzrok Leonarda mówił że musi wybrać coś jeszcze. Coś na zimę. Podeszła do regału i chwyciła czarne kozaczki na płaskim obcasie. Sięgały jej do połowy łydki i zadowalały wampirzycę. Podejrzewała że i tak połowy z tego co dziś kupiła nie założy ale... Pozory... Jej dłoń zacisnęła sie na kolejnej torbie. Była drobna ale uniosła jakoś to wszystko - Czego jeszcze mi brakuje by być idealnym człowiekiem? - zapytała z nadzieją że to już koniec choć z twarzy wampira nie dało się niczego wyczytać.

Leonardo

- Ja to wiem, ale sprzedawczyni nie. Pamiętaj że ona cię ocenia tak jak cię widzi. Jak większość ludzi. - powiedział prawdę oczywistą. Po dokonaniu przez nią wszystkich zakupów zlustrował ją wzrokiem. - Teraz jedynie mogłabyś się przebrać. I brakuje czegoś co w tej chwili nosi każda nastolatka - zmarszczył brew. - Telefonu komórkowego i ipoda - uśmiechnął się. Pogrzebał w kieszeni i wyciągnął ipoda. - Chwilowo muzyka poważna. Nagrasz sobie co tam chcesz. - widząc jej zdziwioną minę uśmiechnął się szerzej - to ze jestem starej daty nie znaczy, że nie doceniam nowinek technicznych. Telefon kupimy już we Włoszech. - podał jej ramię - Idziemy moja droga?

Yenna · Gość

- Klasyczna ofiara losu. - podsumowała siebie Yenna z krzywym uśmieszkiem - Jakimś cudem w zestawieniu z eleganckim starszym panem... - powlekła się za nim. Zajrzała wampirowi przez ramie by zobaczyć co wyciąga. O ile wiedziała co to jest telefon komórkowy to tego czegoś co trzymał nie widziała nigdy - A co to jest? - zapytała spoglądając na małe urządzenie z uwagą. Ona w nowinkach technicznych dopiero raczkowała, więc był w o wiele lepszej sytuacji. Zada mu jeszcze wielokrotnie takie pytania godne pięciolatka.

Leonardo

- Nie wiesz? - zdziwił się w pierwszej chwili ale przypomniał sobie co się z nią działo. - To odtwarzacz muzyki. Zgrywasz na to piosenki i możesz ich słuchać wszędzie - podał jej słuchawkę jedną, druga włożył sobie do ucha. Nacisnął play. Popłynęła kompozycja Bacha - Nagramy ci twoją ulubioną muzykę. Proszę - wyjął słuchawkę i wręczył jej ipoda. - Umiesz włoski? - zapytał kierując się z nią w stronę samochodu

Yenna · Gość

Pokręciła głową przecząco. Przełożyła pakunki w jedną dłoń i chwyciła małą słuchawkę. Obserwując Leo postąpiła tak samo jak on i z zaskoczeniem usłyszała coś co Syriusz nazywał 'muzyką poważną'. Złapała ipoda i nie wiedząc co z nim począć wsunęła do kieszeni spodni. Przymknęła oczy i złapała się znów jego ramienia bojąc że zgubi się tak jak na lotnisku. Tu też było wielu ludzi i wszyscy szli w różne strony - Nie. Nie umiem. Przykro mi. - powiedziała podłamanym tonem - Umiem tylko angielski.

Leonardo

Z aprobatą pokiwał głową widząc jak chowa ipoda
- Nie ma powodu żeby było ci przykro - zaśmiał się dobrotliwie - Pytam z ciekawości. Będziesz miała sposobność się nauczyć. O ile oczywiście będziesz miała ochotę - zauważył. - Będziesz miała okazję nauczyć się o wiele więcej. - cenił młode chłonne umysły. Cenił tych, którzy nie bali się wyzwań. Każdy z nich stanowił wyzwanie dla niego. Sprawiało mu przyjemność obserwowanie jak każdy z jego podopiecznych się zmienia, rozwija, dojrzewa. Ciekawe co na to dziecko powie Morgan... pomyślał o przyjacielu i wychowanku, z którym dzielił dolę i niedolę od wielu lat.

Yenna · Gość

Popatrzyła na to co wokół niej. Przy Leo to nie wydawało się aż takie straszne. Ludzie owszem tłoczyli się i przepychali. Obciążeni swymi zakupami, zaganiani wcale ich nie zauważali. Traktowali ich jak kogoś obok, kogoś normalnego i przeciętnego - Chętnie sie nauczę. - powiedziała z większym entuzjazmem - Bo... - zawahała się - W końcu chciałabym umieć coś więcej niż tylko... - podniosła bezradnie dłonie bo nie umiała wymienić niczego co umiałaby naprawdę dobrze. Uśmiechnęła się blado. Nie wyobrażała sobie tego co ją czeka. Nie chciała psuć swych marzeń.

Leonardo

- Cieszę się - poklepał ją delikatnie po dłoni. - Ludzie rozwijający się, uczący się.. - nie dokończył - Chodzi mi o to że to od nas zależy jak interesujące będzie nasze życie. Możemy się tylko po nim ślizgać pozwalając na stopniowe znudzenie i degenerację, a możemy żyć z pasją trwającą wieki. Wybór należy do nas. - wyłożył swoje zdanie.

Yenna · Gość

Wyszli przed galerię a Yenna rozejrzała się wokół. Dawno nie była na tak otwartej przestrzeni. To ją onieśmielało. Jednak wampir nie pozwalał na strach czy chęć ucieczki - Do tej pory to chyba tylko się ślizgałam.... - zauważyła idąc trochę szybciej by schować się w jego samochodzie - Co nie znaczy że chciałabym to robić nadal. - sama widziała. Mimo że się tak bardzo bała, to życie jakie wiodła nudziło ją. Była młoda, nie miała jeszcze setki a niczego nie osiągnęła. Poznała sześć osób co było niezwykle śmieszne. Chciała czegoś nowego.

/ Samochód Leonarda

Jason Craig

//Ulica
Szybkim krokiem przemierzał szyldy sklepów galerii.Podziwiał to wszystko.Co jak co, ale świat ludzi zawsze go pasjonował.Lecz samemu to nie było już tak fajnie.Westchnął i poszedł w kierunku ławeczek za galerią.Przysiadł na jednej i wyjął swój telefon.Na tapecie widniała piękna dziewczyna.Jason uśmiechnął się i zaczął coś w nim szperać.

Jason Craig

Z braku jakiego kolwiek innego rozsądnego zajęcia poszedł w mniej ważnym kierunku

//Forks

Anastasia

/ulica

Wbiegła wraz z Eanem do galerii gdzie przystanęli. Anya rozejrzała się.
- Choc - weszli do jednego ze sklepów.
Podeszli do stanowiska z bluzkami. Anastasia wzięłą do rąk dwie : fioletową i czerwoną
- Który kolor lepszy ? - spytała przykładajac do siebie koszulki.

Gość

//ulica

Gdy wbiegł do sklepu był znudzony. Nie lubił zakupów, ale był coś winien An. Zaśmiał się na jej słowa. No tak... Był jej winien i to przez własną głupotę. Ale co tam. Trzeba szaleć. Uśmiechnął się w myślach do siebie.
- Lepszy ten, który tobie się bardziej podoba.
Puścił jej oczki i odłożył gitarę.
- Może też coś kupię... - westchnął i spojrzał na Anyę.

Anastasia

Wybrała sobie kilka ciuchów po czym zapłaciła. Poszła do przymierzalni i przebrała się w czyste ciuchy.
- ALe ja wybieram - zaśmiała si i wynalazła jakąś ładną koszulę Demowi.

Gość

Anastasia

[oj tam...xD Ty też się mylisz Razz

]

-Przymierz ją - podyktowałą mu co ma robić z cwanym uśmieszkiem.

Gość

[ kiedy niby? ;D]

- Dobrze. - powiedział spokojnie.
I udał się do przymierzalni. Ściągnął z siebie koszulkę i kurtkę i wziął do ręki koszulę. Uśmiechnął siędo siebie i założył ją. Zapiął guziki i przejrzał się w lustrze. Wyszedł i odszukał wzrokiem Anyi.
- I jak?
Powiedział gdy już ją znalazł.

Anastasia

Uśmiechnęła się pod nosem. Teraz wyglądał nawet zystojnie.
- świetnie - posłałą m wesoły uśmeich.

[często Razz

]

Bastian Martínez

Wszedł do galerii handlowej. Zauważył sklep z odzieżą i postanowił wejść. Przechadzał się pomiędzy stosami pełnymi ubrań. Wybrał jedne ze spodenek i skierował się w strone wieszaków z koszulami i T-Shirtami.

Anastasia

Czekałą spokojnie kiedy Ean sie przebeirał.
Nagle coś dużego i ciepłego na nią wpadło i wylądowała pod kimś.
Spojrzała na chłopaka który na niej leżał zdziwiona.

Bastian Martínez

Rozkojarzany wpadł na coś i potknął się. Zauważył że przygniata jakąś nieznaną mu dziewczynę. Zmieszany podniósł się momentalnie i wyciągnął rękę aby pomóc jej wstać. Dopiero po chwili zainteresował się zapachem tej istoty dolatującym do jego nozdrzy. Rozpoznał go. Śpiął się lekko więdząc że nie każdy pół-wampir był przyjaźnie nastawiony do wilków.[/i]

Anastasia

Wstała przy jego ponocy.
-żyjesz? - zadała głupie pytanie otrzepując się.
Spojrzała na niego spod płomiennej grzywki. Nie przeszkadzało jej że to wilk.

Bastian Martínez

Rozluźnił się napotykając jej spojrzenie. Uznał że nie była wrogo nastawiona.
Uśmiechnął się do niej delikatnie. - Chyba powinieniem spytać o to Ciebie. Mi trudno coś zrobić. - zaśmiał się.

Anastasia

Również uśmiechnęła się lekko.
- Ja żyję. Cała jestem - oznajmiła spokojnie.
- A tak poza tym Anastasia Romanow - wyciągnęła ku nie mu dłoń.

Bastian Martínez

Domyślał się. Wiedział że jej rasa jest całkiem podobna do nich. Mimo to dziewczyna wydawała mu się krucha. Zerknął na dłoń Anastasii. Ścisną ją przenosząc wzrok z powrotem na twarz nowej znajomej. Poszerzył uśmiech ukazując zęby tak jak to miał w zwyczaju.
- Bastian. Bastaian Martinez. - odpowiedział - Przyjezdna?

Anastasia

Uśmiechnęła się wesoło i gdy ją puścił poprawiła włosy.
- Można tak powiedzieć...A Ty ? - psytała wesoło.

Bastian Martínez

Widąc jak dziewczyna poprawia włosy odruchowo przejechał ręką po swojej kruczoczarnej czuprynie.
- Aa..Zatrzymałaś się tu w Seattle..? - Miał cichą nadzieje że Anastasia przebywała jednak bliżej La Push. Nie znał tam zbyt wielu osób a ona wydawała mu się miła. - Ja? Ja jestem raczej z daleka. - odpowiedział nie spuszczając z niej oczu.

Anastasia

zastanowiła się chwilę.
- W sumie nie w Seattle. Powiedzmy że w Forks choć jeszcze domu tam nie posiadam i mieszkam ze znajomą. - wytłumaczyła spokojnie. Nie patrzyla mu prosto w oczy by nic złego się nie stało.
- Ty też z Forks ? - znów zadała w sumie łupie pytanie.

Bastian Martínez

- Tak. Przynajmiej narazie. - odpowiedział nie przestając się uśmiechać - Zatrzymałem się tam w małym motelu.
Zauważył że dziewczyna unika kontaktu wzrokowego ale nie zastanawiał się nad tym zbytnio. Przypomniał sobie jej poprzednią wypowiedź.
- JESZCZE nie posiadasz? To znaczy że masz zamiar tu zostać?

Anastasia

Uśmiechnęłą się tajemniczo.
- jeszcze do końca nie wiem, choć na razie na pewno zostanę... czemu pytasz? - uniosła zaciekawiona brew do góry.

Bastian Martínez

- Z ciekawości. - odpowiedział lekko się uśmiechając.
Rozejrzał się do okoła oglądając uważnie wszystkich ludzi zgromadzonych w sklepie. Zauważył samotnego mężczyznę, kobietę z około 5 letnim dzieckiem, grupkę rozchichotanych nastolatek...Pomyślał o tym że nawet nie zdają sobie sprawy z dwóch stojąchych pomiędzy nimi istot które każdego z nich mogłyby rozerwać na strzępy. O ile tylko dwóch...Zastanawiał się ilu ludzi wie o istnieniu postaci z legend. W końcu było tu ich sporo jak na tak mały teren. W La Push i Forks wciąż natykał się na wilki, wampiry..a przynajmiej na zapach po nich.
Jego oczy wróciły z powrotem ku dziewczynie. Wcześniej się jej nie przyjrzał. Teraz zmierzył wzrokiem całą jej sylwetkę od stóp aż po ogniste włosy.

Gość

Uśmiechnął sięspokojnie i poszedł do przebieralni. Po drodze rozpinał już guziki. Ściągnął ją dopiero w przebieralni. Założył swoją już dość pogniecioną, czarną kopszulkę i skórzaną kurtkę. Uśmiechnął się i znowu podniósł koszulę. Odsunął zasłonę i wyszedł wolnym krokiem. Po drodze podniósł gitarę i zbliżył się do Anyi. Nie odzywał się tylko z uśmiechem wpatrywał sięw chłopaka, który musiał się niedawno pojawić, poniewż niedawno go tu nie było.

Gość

//Forks,dom Daphne

Zaparkowała samochód na parkingu przy galerii i weszła do środka.
Weszła do jakiegoś sklepu i nie zwracając uwagi na nikogo,zaczęła przeglądać ubrania.

Anastasia

Uśmiechnęła się wesoło widząc jak Ean staje obok.
- Poznajcie isę Bastian to Ean - powiedziałą spokojnie po cyzm znów poprawiła włosy.

Gość

Wyciągnął uśmiechnięty dłoń nie bardzo nadal wiedząc kto to jest, ale uśmiechał się.
- Ean - powiedział - zresztą Anya już to powiedziała.
Zaśmiał się, a gdy chłopak uścisnął dłoń delikatnie wyrrwał Anyi koszulkę i poszedł do kasy. Uśmiechnął się do sprzedawczyni i gdy usłyszał cenę zapłacił tylko i mruknął coś co miało brzmieć jak 'dziękuję'. Wrócił szybko do Bastiana i Anyi cały czas się oczywiście uśmiechając wesoło.

Anastasia

Szturchnęła lekko Eana
- w końcu będziesz ładnie wyglądał - powiedziała kiedy wrócił. Pokazałą mu język i zaśmiała się.

Bastian Martínez

Uścisnął dłoń chłopaka uśmiechając się. - Bastian.
Podążył wzrokiem za Ean'em kiedy ten poszedł do kasy i z powrotem.
Uśmiechnął się szeroko kiedy Anastiasia pokazała mu język.
Zaciekawił się rasą nowo poznanego chłopaka więc zaciągnął się mocno powietrzem. Zmarszczył brwi patrząc na niego. Nie znał zapachu który właśnie poczuł. Był bardzo podobny do ludzkiego..ale..troche inny. Może mi się wydaje.-pomyślał

Anastasia

Widząc jak Bastian zaciąga się powietrzem podeszłą troszkę bliżej do niego.
- Później Ci to wytłumaczę - szepnęła mu na ucho po czym odsunęła się trochę. Uśmiechnęła się do obu i zamyśliła się na chwilę.
- To gidze idziemy? - spytała wesoło patrząc to na Bastiana to na Eana.

Gość

Także się zamyśliłi wręczył koszulkę Anyi z uśmiechem.
- Noi tak. Raczej nikt się nie cieszy, że stoimy na środku sklepu i gadamy. Nie wiem...