Ulica

Benjamin

- Co wygląda? Puma? - zapytał z zaciekawiniem - Nie wiem za bardzo, fakt. Za to pume widziłem w zoo. I była bardzo dzika. - kojarzył się teraz jedynie z małym dzieckiem które przebywało w świecie marzeń. - A ta, a ta.... - wskazał na chmurę po lewej - Przypomina mi jedynie kawałek... - zamyślił się - ciastka - zakończył ze szczerym uśmiechem.

Siobhan Valedhed

- Ciastko - zachichotała. - Taa..słodka kremówka z bitą śmietaną - poczęła fantazjować. - A tamta koło niej - wskazała kolejną chmurę - wygląda jak ucho słonia. - Znów się zaśmiała bo miała dziwne skojarzenia ze zwierzętami. - No, ale dość o chmurkach na niebie idźmy dalej w nam nieznane, a może nóż widelec odkryjemy jakieś nowe ciekawe miejsce godne poświęcenia naszej uwagi - powiedziała cicho opierając głowę o jego ramię.

Benjamin

- Ucho słonia? - zapytał sceptycznie i przekręcił głowę by spojrzeć na konkretną chmurę pod innym kątem. Może... Głowa powróciła do normalnego położenia i popatrzył przed siebie. - No dobra. Tak więc za cel podrózy... Przepraszam - zaczął mówić patetycznym tonem - wyprawy w głąb nieznanego lądu obieramy centrum Forks?

Siobhan Valedhed

Lekko się uśmiechnęła i kiwnęła głowa w geście przyzwolenia. - Może być i centrum Forks, przy takiej pogodzie nie powinno się tam kręcić wiele osób - co bardzo ją samą ucieszyło bo nienawidziła ścisku i tłumu tych ludzi, na których w każdej chwili mogłaby się rzucić gdyby coś jednak poszło nie tak. Zataczała jakieś delikatne nieznane hieroglify na jego dłoni wesoło zmierzając w kierunku centrum Forks.

Benjamin

- Nie martw się. Będę obok ciebie. - powiedział cicho jakby wiedział czym się martwiła. Wyczuł że gdy znajdowała się w ludzkim otoczeniu zawsze się spinała choć próbowała to ukrywać i wychodziło jej całkiem nieźle. - Nic się nie stanie. - szedł z uśmiechem, który od dłuższego czasu nie opuszczał jego twarzy.

/ Centrum Forks / Ulice

Aaron

/ Kawiarnia / Centrum

Trzeba było wypić coś ciepłego... Szedł zgęrzony marząc o ciepłej herbacie. A tu praca przedemną i w domu też... Poprawił krawat i zapukał grzecznie jednego z domów. Pociągnął nosem.

/ Dom Mickey'a

Adam Knight

/ Teren przed domem Adama

Zatrzymywał się pod każdym z domów. Pukał i grzecznie pytał o Benjamina. W większości dostawał odpowiedzi odmowne. W jednym z domów postanowił zapyatć też i o Sobhian. Pokierowano go do innego. Zatrzymał się przed nim i pomyslał że ludzie nie maja na co wydawać pieniędzy. Zapukał i gdy nikt nie otwierał wszedł wzruszjąc ramionami. Kto zostawia drzwi otwarte? - Czy zastałem kogoś? - zawołał dość donośnie zamykając za sobą drzwi.

/ Dom Sobhian Blackrose

Kejsi

/Dom Kejsi Von D

Kejsi szła powoli ulicą oddalając się od domu. Nie chciała wyhodzić ale nie chciała też żeby pewna osoba zobaczyła ją w stanie w jaki niedlugo popadnie. Nie znoszę tych wspomnień, wykończą mnie kiedyś. Chciałą się gdzieś zaszyć, nie wiedziała tylko gdzie. Poczuła ciepły płyn na twarzy ale od razu ztarła go ręką, tak żeby nie było sladu. Szła dalej w niezbyt dobrym humorze.

/Centrum/ulica

Aaron

/ Ulica / Centrum

Przemierzał ulice zatopiony w lekturze gazety a konkretniej ogłoszeń o pracę. Prawnik... Jedno z ogłoszeń przykuło jego uwagę. 23 Seattle Avenue...? Pokręcił głową z niedowierzaniem. Ta stara buda jeszcze istnieje? Przebiegł wzrokiem szybko pozostałą część ogłoszeń. Kiedy nie znalazł niczego ciekawego, wrócił pierwszego. W zaszadzie... Można by spróbować... Ledwo wyminął jakąś staruszkę. Uważaj jak łazisz stara jędzo! Obrócił się patrząc ze złością na jej plecy. Prychając spojrzał znów na czarne literki. Prawo cywilne mam jako tako opanowane... Nic nie skodzi spróbować... Ukryty za gazetą zaszedł trochę za daleko. Postanowił wejść do pierwszego domu, który zobaczy.

/ Dom Chiary i June

Aaron

/ Dom Chiary i June

Wyszedł z domu trochę weselszy niż wszedł. Miał plany. Musiał je zrealizować szybko. Wiedział że ogłoszenia o pracę nigdy nie są aktualne zbyt długo, a juz napewno nie takie atrakcyjne. Postanowił kuć żelazo póki gorące. Udał się szybko do swojego domu i wsiadł w samochód. Odpalił silnik i ruszył dociskajac pedał gazu do Seattle.

/ Seattle / Kancelaria Prawnicza Amandy Sharp

Gość

/ Lotnisko w Biloxi xD

Po wylądowaniu w Seattle, ruszyli do domu. Carrie i Edward zatrzymali się przed jego domem. - Dziękuję - szepnęła i wysiadła szybko z samochodu. Dusiła się tam jak w puszcze. - Teraz już sobie poradzę - chciała w to wierzyć. Widziała las a pamiętała drogę z niego do motelu. Poradzę sobie...

Edward

/ Seattle lotnisko

Wysiadł z taksówki z jej torbą.
- Carrie, tutaj na razie zostaniesz, póki nie wrócę z Bilox. Potem przyjadę po Ciebie i pójdziemy do motelu. A teraz może masz ochote na polowanie? - sptał

Gość

- Nie! - zawołała i cofnęła się o krok - Przeraszam Edwardzie ale ja nie chcę tu być. - powiedziała to cicho ale z zdziwiającą stanowczością - Dziękuję... - obróciła się na piecie i odeszła od niego szybko. Jej jedynym celem był motel, a w nim jej pokój, który kojarzył się tylko z jednym. Bezpieczeństwem.

/ Centrum / Ulice

Siobhan Valedhed

/ Dom Sobhian Blackrose

Wyszli z domu nieśpiesznym krokiem. Trzymając się za ręce ruszyli w stronę lasu. Cały jej niepokój znikł bezpowrotnie, została jedynie czysta ciekawość widoku miny Benjamina jak ona się pożywia. Pogłaskała go leniwie po ręce i pociągnęła w kierunku, z którego dopływały do niej zapachy.

/ Las

Siobhan Valedhed

/ Las

- A tam ja lubię być przygotowana na każdą ewentualność, poza tym, skoro będziemy w Nowym Yorku to kiedy będziesz załatwiać swoje sprawy rozejrzę się po sklepach za czymś dla dziecka. - lekko się uśmiechnęła przybliżyła się do niego i z wesołością pociągnęła go w kierunku domu, ich domu. - Panie Dutton. - zaśmiała się lekko. - Oby wszystko się powiodło. - rzekła głosem naśladującym urzędowy ton.

Benjamin

- Panno Blackrose... - zaczął przedrzeźnijąc ją doskonale - Nie widzę innego wyjscia. Musi się udać. - dodał pewnym tonem. Na wzmiankę o zakupach wywrócił lekko oczami - Jasne. Nowy York jest duZy. Sklepów nie mało. Ale... - uśmiechnął się cwanie - czy to wszystko czego zapragniesz zmieści się w bagaż? - uchylił się przed jej dłonią ze śmiechem.

Siobhan Valedhed

- Hm..dobre pytanie. - roześmiała się. - No dobra będę starać się ograniczać jak mogę, ale nie licz na cuda. - pokazała mu język. - W końcu jestem kobietą , a jak na kobietę przystało to zakupy powinny być obszerne i dokładne. - wzruszyła lekko ramionami. - Wy faceci to inna bajka zadowolicie się byle czym - wytłumaczyła mu. - A my no cóż czasem trudno nas zadowolić. - uśmiechnęła się.

Benjamin

- Wypraszam sobie. - powiedział Benjamin oburzony - Mnie nie da się zadowolić byle czym... - przypomniał sobie scenę wybierania przez niego jednej, zwykłej koszulki w centrum. Sobh też powinna to pamiętać. - Mam nadzieję że będziesz rozsądna, kochana. - dodał tonem małżonka z 30- letnim stażem.

/ Dom Sobhian Blackrose

Siobhan Valedhed

- No dobra, dobra Ty może jesteś wyjątkiem. - spojrzała ukradkiem na niego. - Ale w większości jest tak jak ja właśnie mówię o . - skwitowała. - Rozsądna, tak, tak na pewno będę nie ściągnę tutaj połowy Nowego Yorku spokojnie. - rozbawiła ją taka wizja. - Będę kupować z rozsądkiem o ile coś wpadnie mi w oko. - nasladowała jego ton głosu na tyle na ile potrafiła.

Marika Knight

/ Korytarz / Dom Mariki Grey

Wolniutkim krokiem ruszyła przed siebie wbijając sobie dłonie w kieszenie swych jeansowych spodni. Twarz szpeciła zacięta mina i grymas niezadowolenia. Od samego rana przez głowę przelatywały jej same czarne myśli. Kopnęła jakiś malutki kamyczek. Pomyślała, że na nogach nie dojdzie tak prędko do La Push. Wyciągnęła telefon z kieszeni i zadzwoniła po taksówkę. Czekała kilka minut i w końcu ujrzała wyłaniające się zza rogu auto. Podeszła w jego kierunku i wsiadła do auta. - La Push..wybrzeże, tam gdzie są klify. - rzekła spokojnie i ruszyli w stronę wybranego przez nią miejsca.

/ La Push / Wybrzeże / Klify

Gość

//Dom Kalmoire'ów

Zamknęła za sobą drzwi i wyszła na uliczkę. Włożyła dłonie do kieszeni kurtki i zaczęła iść. Szła prosto przed siebie, nie rozglądając się. Jej główną atrakcją był teraz chodnik kilka metrów przed nią i uporczywa grzywka, opadająca jej na oczy, którą za każdym razem poprawiała. W końcu oddaliła się od swojego domu i skręciła w jedną z uliczek, które prowadziły do miasteczka

//Forks- Centrum miasta- park

Gość

//Dom Kalmoire'ów

Kiedy wyszła na ulicę, jej ojciec już pakował walizki do bagażnika. Pomógł Lash wnieść je do samochodu i otworzył dla niej drzwi. Po chwili sam wsiadł, a następnie powiedział jedynie
- Seattle- kierowca kiwnął tylko głową, po czym ruszył

//Seattle- ulice miasta

Marika Knight

/ Dom Mariki Grey

Wyjechali spokojnie na ulicę. Ostatni raz spojrzała na niego i po jego uwadze odwróciła wzrok w drugą stronę. Wpatrywała się tępo w szybę auta. - Jak sobie życzysz. - rzekła lekko wzruszając ramionami. - Nie musiałeś ściszać radia, fajna piosenka. - powiedziała zasłuchując się w jej brzmieniach.

Adam Knight

Adam parsknął śmiechem - Co? - zanim dobrze się rozpędził już musiał przyhamować na światłach - Słuchasz ich? - zapytał bo nie mógł powstrzymać ciekawosci. Okręcił palcem wskazującym dając jej przyzwolenie na to że jeśli chce może zrobić głośniej. Zielone.

Marika Knight

- A co nie mogę ich słuchać? Lubię takie brzmienia. - zaśmiała się delikatnie podgłośniła trochę jeszcze bardziej zasłuchując się w rytmach. Lekko kiwała sobie głową w takt muzyki. Przynajmniej wiedziała, że droga do Seattle nie upłynie jej pod znakiem ciszy.

Adam Knight

Jedno to w tobie dobre. - pomyślał i starał się sobie przypomnieć co będzie nastepne. Chyba... Zajęty prowadzeniem samochodu nie zawracał sobie głowy tym co robi Marika, starał się na nią nie zerkać, choć jak każdy meżczyzna był ciekaw jak prezentuje się w całej okazałości.

Marika Knight

Splotla sobie dłonie i założyła je na kolano. Wbiła się w fotel wpatrując gdzieś przed siebie. Nie odzywała się niepotrzebnie. Nie widziała ku temu większych powodów. Nie patrzyła na niego tak jak prosił. Siedziała spokojnie, nie miała innego wyboru.

Adam Knight

- Dobra. - stwierdził Adam kiedy jedna piosenka się skończyła a zaczęła [link widoczny dla zalogowanych] - To że zakazałem na mnie spoglądać nie znaczy, że kazałem zamknąć jadaczkę. - rzucił z udawaną swobodą. Ta cisza denerwowała go jeszcze bardziej niz jej paplanina, dziś niezwylke radosna - Martin lubi koniak? - odważył się zadać jakiekolwiek pytanie pierwszy.

Marika Knight

- Nie mam jadaczki tylko buzię. - pokazała mu lekko język i się roześmiała. W końcu przelotnie spojrzała na niego. - Hm..owszem myślę, że lubi, chyba jak większość mężczyzn gustuje w dobrych trunkach. - wzruszyła lekko ramionami. - Jeśli Martin poszedł w ślady Normana to za pewne uwielbia. - pokiwała lekko głową.

Adam Knight

- Ja ci mówię że masz jadaczkę. I... - uniósł palec wskazujący prawej ręki zakazując jej jakichkowiek komentarzy - nie kłóć się ze mną. - zakończył ostrzegawczym tonem. Już dość ci dziś poszłem na ręke... Zmienił barwę głosu na bardziej neutralną i zakończył - Miałem taką nadzieję. Właśnie pomyślałem o Normanie kiedy wybierałem coś dla Martina... - starał się za wszelką cenę zachować spokój.

/ Seattle

Diego Torres

/Seattle/Ulice miasta

Diego wjechał na obrzeża swoim ferrari. Chcąc nie chcąc musiał zwolnić by Lash mogła mu powiedzieć gdzie ma się zatrzymać.
- I jak się podobało? - spytał nadal cwanie się uśmiechając. Spojrzał na Lash, swoimi czerwonymi ślepiami

Gość

- Jak dla mnie, za szybko- odpowiedziała, kładąc dłoń na brzuchu. Kiedy Diego zwolnił, żołądek bardzo powoli i bardzo niechętnie wracał na swoje miejsce
- To tamten, z tym dużym ogrodem i huśtawką pośrodku- powiedziała, wskazując na swój dom
- No i patrz na ulicę, nie na mnie- uśmiechnęła się lekko, patrząc wampirowi w oczy. Już przyzwyczaiła się do ich koloru i przewiercającego spojrzenia, nie odczuwała strachu.

Diego Torres

Patrzył na nią z lekkim nie pokojem.
- Lash...Wszystko w porządku? - spytał w miarę spokojnie nadal się na nią patrząc. Powoli dojeżdżali do jej domu.

Gość

- Czemu miałoby nie być?- zapytała, unosząc brwi, okazując tym samym dość duże zdziwienie pytaniem. "O co mu..." spojrzała po sobie, jakby się spodziewała zobaczyć w swoim ciele coś, co zaniepokoiło wampira. Uniosła głowę i ponownie nań spojrzała, oczekując odpowiedzi.

Diego Torres

Jakoś wyczuwał że coś może być nie tak. Postanowił jednak zbytnio nie niepokoić dziewczyny. Ogarnął ją jeszcze raz wzrokiem. Była blada. Diego nie wiedział co jej jest. Może po prostu jej nie dobrze? zaczął się sam nad tym zastanawiać.
- Nie wiem, jakoś tak zbledłaś...- powiedział trochę wymigująco. Wiedział że ludzie różnie reagują na szybką jazdę.

Gość

- Jako wampir pewnie nie doznajesz tych bardziej lub mniej przyjemnych ekscesów żołądkowych, prawda?- parsknęła śmiechem i delikatnie klepnęła go w ramię, co miało być swoistą karą, którą skomentowała
- Wystraszyłeś mnie- uśmiechnęła się szeroko

Diego Torres

Uniusł delikatnie brew.
- Nie. Ale tak myślałem że to coś w tym stylu - odparł spokojnie. Zatrzymał sie pod jej domem.
- Czemu Cię wystraszyłem? - spytał nadal nad czymś myśląc. Oczywiście klepnięcia nawet nie poczuł.

Gość

- Bo jak się tak na mnie spojrzałeś i spytałeś, czy wszystko w porządku, to sobie pomyślałam, że może coś zobaczyłeś, albo nie wiem- wzruszyła ramionami i otworzyła drzwi
- Wielkie dzięki za podwiezienie- uśmiechnęła się lekko

Diego Torres

Wysiadł z samochodu i otworzył bagażnik. Wyjął walizkę Lash i podszedł do jej drzwi.
- Nie ma sprawy. Na mnie możesz liczyć - powiedział z delikatnym uśmiechem. Patrzył jej w oczy.
- Dasz radę z walizką? - spytał żartem

Gość

Uniosła rękę i zgięła ją w łokciu, po czym wskazała na nią
- Nie wierzysz w moje mięśnie?- spytała całkiem poważnie, ale chwilę później parsknęła śmiechem. Wysiadła z samochodu i wzięła walizkę. Uniosła ją (z pomocą dwóch rąk)
- Widzisz? Tak więc, dzięki raz jeszcze za podwiezienie i za przyjęcie pod swój dach- stanęła na palcach i pocałowała Diega w policzek
- Lashiene!- dziewczyna wzdrygnęła się i odwróciła. Zza okna wyglądał jej ojciec, machając do niej ręką
- Papan! Eee... Nous avons un invite
- Un invite? Qui est-il?
- C'est Diego, mon... ami*- po tych słowach odwróciła się i spojrzała na Diega- wejdziesz na kawę lub herbatę, czy wampiry nie mogą jeść i pić?- to o wampirach dodała tak cicho, że usłyszał tylko Diego

*- Tato! Eee... Mamy gościa
- Gościa? Kim on jest?
- To jest Diego, mój... przyjaciel