Kuchnia

Dea

Dea spojrzała jak Gaspard znika na schodach
- No to jestem okropna. Jakoś się z tym uporam. - powiedziała wciskając nos w kolana.

Zastanawiała się nad tym co powiedział Jasper. Nad tym co powiedział Gaspard. Nad tym co powiedziała jej Leah. Tym co zaobserwowała sama. Próbowała zestawić te opinie ze sobą. W jej głowie pędziły myśli tworząc przeróżne wzory. Szukała w nich podobieństw. Znajdowała ich więcej niż pozornie mogłoby sie wydawać. Zeskoczyła z łóżka. Z torby wyciągnęła ręcznik i jakieś ciuchy do przebrania. Była głodna, ale najpierw potrzebowała kąpieli. Cichutko zeszła po schodach i pędem wpadła do łazienki zamykając za sobą drzwi.

Leah

Przetarła oczy ręką jak mała dziewczynka i spojrzała na Gasparda- Obiecuję, że postaram się wrócić z odpowiednią liczą własnych kończyn.

Gaspard

-No dobra. Zjesz z nami czy już idziesz?- uśmiechnął sie myśląc o sobie i Dei mówiąc "my".

Leah

Spojrzała na niego z uwagą lekko podnosząc brwi do góry.- Achh no nie wiem jak Wy to ścierpicie gdybym ewentualnie została... -spojrzała na niego z ukosa.

Gaspard

-Leah!- wywrócił oczami.
-Marudzisz...- pokazał jej jezyk.

Leah

-Naprawdę ? -mruknęła spoglądając na niego zadziornie.

Dea

Dea zrzuciła z siebie ubranie w tempie błyskawicznym. Ułożyła je na podłodze, po czym wskoczyła pod prysznic i puściła wodę. Ciepły strumień spływał jej po włosach i plecach. Zmywał z niej wszystkie nieprzyjemnosci dzisiejszego dnia. Truskawkowy szampon zmywał wszystkie troski. Uśmiechnęła się gdy woda opłukała jej twarz. Po skończonej kąpieli szybko wytarła się ręcznikiem i wskoczyła w czyste ubranie.

Gaspard

-Tak.- pokiwał głową.
-Dea, ja mam szykować kolację?- miał nadzieje an litość i ze ona to zrobi xD

Leah

-Mówisz to tak jakbyś chciał się nią wyręczyć... -mruknęla wstając z fotela i obejmując go w pasie.

Dea

Wyszła z łazienki świeża i pachnąca. Splotła włosy w luźny warkocz odsłaniając zaróżowione od ciepła policzki.
- Nie marudź Gas. Zaraz coś zrobię. - uśmiechnęła się - Leah.. zjesz z nami? - mrugnęła do dziewczyny.

Gaspard

-Skąd wiedziałaś?- zasmiał się do Leah. Uśmiechnął się widząc policzki dziewczyny. Wyglądała jak mała dziewczynka po bitwie na śnieżki Razz

Dea

- Co wiedziała? - zapytała Dea zerkając na nich z uśmiechem. Wlazła do kuchni.
- I co zjecie? - otworzyła lodówkę i przekrzykując zamknięte drzwi rzucała propozycjami - Do wyboru mamy sałatkę z tuńczykiem, sałatkę bez tuńczyka i samego tuńczyka... Ewentualnie mogą byc kanapki. Nic innego nie chce mi się robić! - miała całkiem niezły humor.

Leah

-Ja i tak będę musiała zaraz uciekać... -westchnęła- A wiedzialam, że Gaspard będzie się chciał Tobą wyręczyć...

Dea

Dea wyszła z kuchni z sałatą w rękach.
- O rany, naprawdę musisz? - zmartwiła się.
- A on jest leniwy, i tyle... - pokazała Gasowi język i mrugnęła do Leah.

Leah

-Mialam iść z Samem na spotkanie z...... wampirami... -przewróciła oczami odrywając listek salaty, którą Dea trzyłama w ręce.

Dea

Dea lekko zacisnęła szczęki i rzuciła Gasowi szybkie spojrzenie na dźwięk słowa wampir.
- Ach tak - udawał pełną obojętność. - Ale moze zjesz z nami? Może zdążysz. Zaraz zrobię kanapki jakieś... - rakiem powoli wycofywała się do kuchni.

Leah

-Dea ja jestem pewna że rewelacyjnie gotujesz... -przejechała dłonią po brzuchu Gasparda- Ale coś czuję, że wilki niedługo będą wyć... -westchnęła.

Dea

Dea patrzyła na nią troszkę błagalnie.
- To uważaj na siebie, dobrze? - wypaliła tylko i rzucajac szybkie spojrzenie Gaspardowi zniknęła w kuchni.

Gaspard

-Uważaj an siebie.- pocałował ją w czoło i poszedł do kuchni.
-Masz wrócić.- rzucił tylko stanowczym tonem, tu nei chodziło o fakt wrócenia do jego domu, tu chodziło o to, by w ogóle wróciła.

Dea

Pokrojony chleb leżał na blacie, obok niego sałata i wędlina... A Dea ściskając w ręku nóż wpatrywała się w pusty talerz przed sobą.

Gaspard

-Coś nie tak?- spojrzał na nią uważnie wchodząc do kuchni.
-o Leah sie nie martw. Oni idą tylko porozmawiać. Idzie z Adamem.

Dea

- W porządku - opanowała się i zaczęła układać na chlebie pozostałe rzeczy.

Gaspard

-Coś Cię gryzie?- westchnął ciężko opierając się o blat obok niej.

Dea

- Pokrój pomidora - przesunęła w jego stronę warzywo i nóż - Dlaczego miałoby mnie coś gryźć? Zmartwiłam się że już musiała iść i tyle... Na nią się nie wściekasz... Muszę Cię strasznie wkurzać. - stwierdziła układając kawałki zółtego sera na szynce.

Gaspard

-Ona idzie, bo Adam tak zadecydował. Adamowi to wiesz.... mogę naskoczyć najwyżej. A potem oberwać po ryju.- westchnął jakby nigdy nic.
-Poza tym... Ty jesteś bardziej krucha.

Dea

- A co on jest? Wielki Duch Lasu? - Dea parsknęła - Myślałam, ze to Sam jest przewodnikiem stada? Adam to zastępca? Ja tam sie nie bardzo orientuje w tej waszej wilczej hierarchii.
- Poza tym... wydaje mi sie że Leah woli Ciebie. Adam sie wydaje taki poważny. A z Toba przynajmniej bywa wesoło - wzruszyła ramionami - ale co ja tam wiem... Pokrój już tego pomidora, dobrze? - po coś tam jeszcze zajrzała do lodówki

Gaspard

-Dobra. Nie myślę przy Tobie. Idzie z Adamem i Samem chyba. Z resztą nie ważne. Sam tak zadecydował. Język mi się plącze trochę. - zabrał sie za krojenie tego pomidora.
-Leah woli Sama nadal.- spojrzał krzywo an Deę.
-I tu nie mam co konkurować.

Dea

Spojrzała na niego krzywo.
- Nie zwalaj na mnie swojego nie myślenia. To nie moja wina. I co to znaczy, że ona NADAL woli Sama? Ale chwilowo jest z Tobą, tak? Więc.. - wpatrywała się w niego świdrującym wzrokiem.

Gaspard

-Ale była z Samem no... To skomplikowane jest. I ona nie jest ze mną.- wywrócił oczami krojąc pomidora.

Dea

Ona też wywróciła oczami. Jeszcze trochę a przekręciłyby się i wyszły tyłem głowy. Westchnęła.
- Tak se tłumaczcie. Trochę wysiłku z twojej strony i by była - wzruszyła ramionami - ale co mnie to obchodzi, nie?
- Nie krój go w kostkę... - zerknęła w końcu na to co Gaspard robi.

Gaspard

-Chodzi o to, ze oni kiedyś byli razem. No ale niestety... Słyszałaś o obiekcie wpojenia? Dla Sama jest do Emilly. Leah teraz to przeżywa.- posłuchał jej grzecznie.

Dea

- Hmm.. Ciężka sprawa. -stwierdziła. Wymieszała pokrojonego w kostkę pomidora z zieloną sałatą.
- A ty, Gas? Byłeś kiedyś zakochany?- zapytała jakby nigdy nic.

Gaspard

-Parę razy.- wzruszył ramionami.
-We Francji ze dwa razy, ale to takie płytkie było.- zmarszczył lekko czoło.

Dea

- Nie no.. ja pytam tak naprawdę...

Gaspard

-A ja mówie poważnie. Raz taka jedna była, ale co tam. Musiałem wyjechać. Nie znam jej imienia nawet.- zaśmiał się.

Dea

- I to było na poważnie?! Wyjątkowo poważnie skoro nawet nie pamiętasz imienia - parsknęła

Gaspard

-Powiem Ci, ze to była jedyna, której nie przeleciałem.- wywrócił oczami. Paluchami zaczął jej wyjadać sałatkę.

Dea

- Widocznie znałeś ją zbyt krótko... - dała mu po łapach.

Gaspard

-No możliwe.- westchnął.
-Nie bij mnie.- chlipnął lekko.

Dea

Dea zachichotała.
- Myślałby kto, ze jesteś taki delikatny.