Kuchnia

Leah

-Gas... ale ona jest na górze... -mruknęła- Jak Ty to sobie wyobrażasz...? -szepnęła cicho.

Gaspard

-Ona potrafi być niewidzialna.- zaśmiał się.
-Ale jak sobie życzysz.- przytulił się tylko do niej.
-Mam zejść Ci z oczu teraz zaraz?

Leah

Pokręciła głową- Dlaczego miałbyś to robić? -zapytała wciągając na siebie swoją koszulkę. Ujęła jego twarz w swoje dłonie i pocałowała go słodko, przy okazji przewracając go na łóżku na plecy.

Gaspard

-Teraz się zgubiłem...- zwątpił. Odwzajemnił jej pocałunek, a jak...xD

Leah

-Bo niby dlaczego miałbyś mi schodzić z oczu? - mruknęła palcem przejeżdżając po jego policzku i przy okazji po sporej, kreskowatej bliźnie na nim- Jeszcze się nie napatrzyłam.

Gaspard

-Na mnie? No wiesz...- zaśmiał się.
-Aż takim narcyzem nie jestem, ale to miłe.

Leah

-Skąd ją masz? -mruknęła wpatrując się w niego jak małe dziecko delikatnie dotykając jego policzka z blizną.

Gaspard

-Miałem bliskie spotkanie z miłym pieskiem.- wyszczerzył się.

Leah

-Dziabnął Cię pies? - zmarszczyła brwi.
-Jak widac nigdy nie byłeś spokojnym dzieciakiem..-mruknęła głaszcząc go po klatce piersiowej.

Gaspard

-Absolutnie nie.- zaśmiał się.
-Zawsze lubiłem zwierzęta, potem przerzuciłem sie an kobiety.

Leah

-Więc po jakiejś kobiecie też masz bliznę? -uśmiechnęła się szeroko.

Gaspard

-Nie. Ale błagam Cię, nie bądź pierwsza.- westchnął.
-Bo wiesz, jednak wolałbym nie krwawić w domu jak Dea jest an górze. Bo wtedy moja rana to pikuś z porównaniem jej krwotoku z nosa.

Leah

-Daj spokój... Wymyślimy coś oryginalnego... Hmm... Mooozeee wydrapie Ci oko? -zacisnęła usta, zeby nie wybuchnąć smiechem.

Gaspard

-Leah, to nie było zabawne...- nagle się lekko zjeżył.
-słodko! mać.- warknął.
-Któraś łajza się tu kręci, bądź kręciła. Musze iśc zobaczyć na górę.

Leah

-O czym Ty mówisz? -podniosła się na łokciach zerkając na niego zaniepokojona.

Gaspard

-Czuję wampira.- westchnął i zaczął się zbierać z łóżka. zapiął spodnie i znalazł koszulę.

Leah

-Nie potrafię jeszcze ich wyczuć... W tym wcieleniu...- westchnęła i dopięła zamek od spodni.
-Idę z Tobą. -rzuciła.

Gaspard

-Siedź.- warknął na nią zapinając koszulę na dwa guziki.
-Jak się stąd ruszysz to oberwiesz node mnie.- zagroził jej palcem i polazł an górę przeskakując po dwa schody.
-Dea!

Dea

Dea otworzyła oczy. Była potwornie zmęczona. Wrzask Gasparda ją obudził. Przetarła powieki.
- Taaa? - jęknęła

Gaspard

Nie miał w planach pukać. Wpadł do pokoju.
-Gdzie byłaś.- syknął prawie wściekły wchodząc do pokoju. Normalnie zapach był nie do zniesienia dla niego.

Dea

- U lekarza - nie rozumiała o co mu chodziło. - potem zwinęłam z domu trochę rzeczy i połaziłam po lesie... A potem wróciłam do twojego domu. Wydawało mi sie ze masz gości, wiec wlazlam na góre.. O co ci biega?

Gaspard

-Kogo spotkałaś?- patrzył nadal na nią poważnie.
-Uwierz mi, ze nic poza wampirami tak nie śmierdzi, żeby to chodziło po całym domu.

Dea

Spojrzała na niego jak na wariata. Zmarszczyła nos wciągając powietrze.
- Dobrze się czujesz? Tu nic nie śmierdzi...

Gaspard

-Świetnie, jak an wilkołaka to świetnie, gdy w domu leci mi wampirem. Powachaj kobei przez dłuższy czas wódkę i powiedz czy przyjemne.- wywrócił oczami.

Dea

Nagle zajarzyła
- Sugerujesz że ja śmierdzę? - wrzasnęła - Z całą pewnością nie gorzej niz twoje skarpetki! O co ci tak naprawdę chodzi? Pytałeś czy spotkałam kogoś.. Owszem. Cholernie nieszczęśliwego kogoś.

Gaspard

-Kto jest WAMPIREM.- zastanawiał się czy mówi do ściany.
-Życie Ci niemiłe?!

Leah

Leah zaniepokojona podniosła się z łóżka. Wyjrzała przez okno, jednak nie zobaczyła tam nic ciekawego. Wyszła z pokoju i zerknęła w kierunku schodów zastanawiając się, czemu Dea się tak drze.

Dea

Spojrzała na niego jak na podwójnego wariata>
- Jeszcze żyję, prawda? Więc nie rozumiem czego się czepiasz. A spotkałam.. tego no... tego... Cullena... znaczy miał jakos inaczej na nazwisko, ale mieszka z nimi... tego no... Jaspera! - przypomniao jej się w końcu

Gaspard

Był bliski uduszenia jej.
-Fajnie, że podają się za wegetarian, ale aktualnie ktoś był prawie pogryziony przez jednego z wampirów. Ja im nie wierzę. Boję się o Ciebie.- patrzył na nią uważnie. Dziękował Bogom, że jej nic nie jest./ Tego by sobie raczej nei darował.

Dea

- Będę uważać. Obiecuję. - powiedziała spokojnie patrząc na niego w głębokim namyśle. Coś ją nurtowało. - Powiedz mi Gas, czemu faceci przebywający koło dziewczyny czują potrzebę stania koło niej najdalej na wyciągnięcie ręki? To krępujące... - spojrzała na niego zagryzając wargę w jeszcze większym stropieniu. Ni z tego ni z owego wypaliła - Gas.. Jak to jest być wilkołakiem? Pytam jak to NAPRAWDĘ jest być wilkołakiem. Nie wstawiaj mi kitu w stylu: jest świetnie, mogę zamieniać się w wilka i biegać po lesie na czterech łapach, a dziewczyny kochają tego zwierza we mnie...

Gaspard

-Koło Ciebie akurat chcą Cię bronić, ewentualnie spożyć w ramach obiadu, patrz zapewne Jasper Hale.- kiwnął głową.
-A wilkołakiem jest być cholernie trudno, gdy wraca Ci do domu dziewczyna której pomagam a zajeżdża wampirem tak, ze czuje to w sypialni.

Dea

Zerknęła na niego z zaciętą miną. Doszła do wniosku, że sobie z niej żartuje.
- Nie chciał mnie zeżreć. Tylko pogadać... - syknęła - A co wampirzego smrodu...- pogrzebała chwile w torbie. Uśmiechnęła się triumfalnie. - Proszę, to powinno pomóc - wymamrotała z deczka złośliwie podajac mu spinacz do bielizny. - Gdy założysz na nos, fetor przestanie ci przeszkadzać. Chyba ze wybierzesz drugie wyjście... - irytowała się coraz bardziej. Nie lubiła jak się z niej drwiło gdy ona była poważna. - wtedy masz spokój gwarantowany! - patrzyła na niego z ustami zaciśniętymi w jedną linię.

Gaspard

-Strasznie zabawne... Nie rozumiesz, że sie o Ciebie martwię? Ja im nie ufam. Nie widziałaś jak polują...- wywrócił oczami biorąc od niej spinacz.
-Nie burmusz się już...

Leah

Na górze głosy się uspokoiły, więc postanowiła jednak wrócić do pokoju i nie przeszkadzać im tam na górze. Jednak wchodząc do pokoju nie chcący zrzuciła z komody jakiś żelazny świecznik, któremu spadając nic się nie stało, jednak narobił trochę hałasu. Leah szepnęła jakieś przekleństwo pod nosem i odstawiła przedmiot na miejsce.

Dea

Hałas na dole otrzeźwił Deę. Wyrwała Gasowi klamerkę z dłoni i wrzuciła z powrotem do torby.
- Twój gość się niepokoi. - westchnęła siadając na łóżku. - Nie dawaj Leah na siebie czekać, Gas. To nieuprzejme... - powiedziała miękko i spokojnie. Zrzuciła buty ze stóp i podciagnęła kolana pod brodę. - No idź... - ponagliła go cicho.

Gaspard

-Jestes okropna. Ona mnie już miała dla siebie. Idziesz na dół? Zjadłbym coś. Bez podtekstów.- zaśmiał się wstając lekko.

Leah

Ponieważ Gaspard nadal nie schodził, Leah usiadła sobie w fotelu w jego sypialni, słodko przy okazji zasypiając.

Gaspard

-Jesteśmy na dole, obiecuję, że grzeczni.- uśmiechnął się do Dei i zszedł an dół. Cisza i spokój... zajrzał do sypialni. Zasmiał się lekko i podszedł do niej.
-Spisz czy udajesz?- szepnął jej do ucha.

Leah

Nadal obejmowała swoje podkurczone kolana. Kiedy ją obudził nie otwierając oczu przeciągnęła się delikatnie.
-Chyba jestem zmęczona.... Tylko że... niedługo miałam iść z Samem ii zz Adamem naa... naa.. -mówiąc zaspanym głosem zająknęła się lekko.

Gaspard

-Uła... Obiecasz, ze będziesz na siebei uważać?- grzecznie sie wyprostował.