Ulica

Gość

- William, jednak wolę Will - odpowiedział, ściskając jej dłoń.
- Lepiej usiądź i na spokojnie coś zrób z tymi sznurówkami - uśmiechnął się.

Gość

- Tak to dobry pomysł Will - uśmiechnęła się i usiadła na ławce. Podciągnęła na nią jedną nogę i zawiązała sznurówkę najpierw w lewym bucie a potem w prawy. W obu włożyła je do środka trampek.
- Czekasz na kogoś? - spytała odgarniając włosy z czoła

Gość

- Nie - odparł krótko. - Raczej zastanawiam się dokąd pójść - powiedział z namysłem. - Nawet nie znam tu za bardzo nikogo. A ci, z którymi się zetknąłem jakoś zniknęli gdzieś. Pewnie wyląduję na ulicy, jak zwykle.

Gość

- Jak chcesz możemy się przejść - uśmiechnęła się szeroko.
- Na ulicy? Nie masz tu domu? - spytała patrząc na niego ciekawie

Gość

- Nie, dopiero niedawno się tu znalazłem. a przejść się... czemu nie?! I tak tkwię tu już chyba z godzinę. Nawet rzeczy mam przy sobie - pokazał na swój plecak.

Gość

- Jeśli czegoś potrzebujesz to wiesz zawsze mogę Ci pomóc - powiedziała po chwili namysłu. Pomoc innym była jej słabością. Nie umiała być temu obojętna.
- Czym się zajmujesz? - spytała

Gość

- Tak właściwie to... niczym - przyznał. - Chyba, że pomaganie w trudnych sytuacjach, to rzecz warta wymienienia.

Claudia

Gość

Gość

- Ja nic nie robię nie dlatego, ze mi się nie chce, tylko dlatego, że nic nie potrafię. To skomplikowane - pochylił głowę, patrząc w chodnik. - Chciałbym być w czymś dobry, mieć jakiś zawód, ale.... Nieważne.

Gość

- Spokojnie - poklepała go po plecach - na pewno coś umiesz. Czym się interesujesz? Mogę Ci pomóc w tym jakoś - uśmiech nie złazi jej z twarzy.

Gość

- Nie wiem czym, jeszcze niczego nie poznałem. odkąd musiałem opuścić Irlandię ciągle jestem w podróży - powiedział do dziewczyny. Tak, by nikt nie zauważył jak się zmieniał. Pięciolatek o wyglądzie dorosłego mężczyzny - westchnął w myślach. Ciężko mu było pogodzić się z tym wszystkim, co przezywał.

Matt

Gość

- Will, każdy kiedyś znajdzie swoje miejsce. Może nie dziś, nie jutra ale za tydzień, dwa - uśmiechnęła się ciepło.
- Wiesz co - zamyśliła się na chwilę - pomogę Ci - -uśmiechnęła się szeroko

Claudia

Gość

- Pomozesz? A niby jak? - zdziwił się. - Nie wiem czy to w ogóle możliwe.

Matt

- Chciałabyś do niego wrócić? - zapytał wpatrujac się w drogę przed sobą.

Claudia

-Przed chwila mnie pocałowałeś, a teraz pytasz się o mojego byłego? -zaśmiała się cicho. Jednak, kiedy spojrzała na Matta znów humor trochę jej zrzedł.
-Johnny Walker to miłość mojego życia... -uśmiechnęła się lekko, leciusieńko.
-Ale tym samym to osoba, która nienawidzi mnie najbardziej ze wszystkich istot koegzystujących na tym podole.

Gość

Gość

- Ale ja... ja nawet nigdy nie chodziłem do szkoły, nie wiem czy będę mógł pomóc - powiedział, rozkładając ręce. - Umiem czytać i pisać i znam się na podstawowych rzeczach, ale... nie wiem.

Gość

- Coś znajdziemy. Umiesz układać alfabetycznie na przykład karty, pobijać pieczątki i takie tam - zaśmiała się i pokleplała go po ramieniu

Gość

- No to nie problem - przyznał. - A tak właściwie to czym się zajmujesz? - zapytał, zdając sobie sprawę z tego, że nie wie nawet co robi jego nowa znajoma.

Gość

- Jestem lekarzem. Prowadzę prywanty gabinet, czasem pomagam w szpitalu - uśmiechneła się.
- w takim razie chodź do domu - wstała z ławki

Gość

- Aż się poczułem strasznie ograniczony i głupi - szepnął. - Naprawdę nie będzie problemem, jeśli tam zamieszkam? Nie chcę przeszkadzać i w ogóle.

Gość

- Nie jesteś głupi ani ograniczony tylko po prostu nie miałeś okazji odkryć swoich talentów - uśmiechnęła się - i tak mieszkam sama i umieram z nudów

Gość

- No ja za bardzo chyba ci nie umilę samotnych chwil. Nie znam się na niczym, tylko trochę gotuję no i pogadać, pogadam - odezwał się.

Matt

Claudia

-Nie, nie będzie. Myślę, że w nim to uczucie już wygasło... -mruknęła z lekką goryczą w głosie. Nie chciała o tym rozmawiać. Nigdy tego nie lubiła.

Matt

- Claudie. Jeżeli ja mówię, że kłamie gdy to mówi, to znaczy że kłamie - uciął krótko. Docisnął gaz. Bił się z myślami.

Claudia

Spojrzała na niego z delikatnym uśmiechem. Wykrywacz kłamstw... Tak... To chyba czasem nie bywa przyjemne. Przysunęła sie do niego i mimo, że prowadził lekko trąciła jego policzek noskiem. Więź z Matt'em którą wytworzyła była... dziwna. Na swój sposób jego też kochała. Chciała mieć dwa serca. Dwa życia. Kochać ich obu na raz.

Matt

Objął ją ramieniem.
- Chcesz znać moje zdanie? - głaskał ją lekko, trzymając kierownicę jedną ręką.

Claudia

-I tak mi powiesz... -mruknęła spokojnie. Przytuliła się do niego, rękę kładąc mu na brzuchu. A tak, żeby nie miał za łatwo.

Matt

- Możecie do siebie wrócić, ale - potarł brodą o czubek jej głowy - to nie będzie łątwe dla ciebie. Będzie cię chciał upokorzyc tak samo jak ty upokorzyłaś jego. I będzie robił to z premedydacją i chłodną kalkulacją. - przesunął dłonią po jej plecach.

Claudia

-I tak ma mniejsze pole do popisu... -prychnęła. W gruncie rzeczy to zastanawiała się, czy właściwie ją to zaboli. A jeśli tak to jak bardzo?
-Oko za oko... -mruknęła cicho.

Gość

Gość

- Potrzebujący się pewnie znajdą. Zawsze jest ktoś, kto potrzebuje fachowej opieki - stwierdził. - A tutaj widzę i chorych i potłuczonych.

Gość

- Tak tu często się coś dzieje - uśmiechnęła się - no ale czasem ludzi przychodzą z jakimiś banałami. Ostatnio przyszła jakaś kobieta z obtartym kolanem. Wystarczyło przemyć wodą utlenioną - machnęła ręką

Matt

Claudia

Wtuliła się w niego mocniej. Jej głowa wylądowała na jego klatce piersiowej, więc miałal nadzieję, że Matt jest dobrym kierowcą.
-No i? -mruknęła.

Gość