Ulica

Gość

-No malutka nareszcie jesteś, gdzie mi na tak długo znikasz. Stęskniłem się za tobą - powiedział Lex czułym głosem.
- Na co moje maleństwo ma dzisiaj ochotę?

Johnny Walker

Lily

Zaśmiała się cicho i trąciła go palcem w nosek.
- Dostałam coś od taty. Chcę Ci to pokazać - przytuliła się do niego mocno - i poznałam Mike'a - dodała

Gość

Lex spojrzał na dziewczynę po czym zapytał:
- Kim jest Mike?- z nutką zazdrości w głosie - i co takiego chcesz mi pokazać?

Chiara

- możesz mnie odprowadzić - westchnęła i przeczesała włosy ręką.
- Nie widziałam Cię tu nigdy - przyjrzała mu się znów

Lily

Johnny Walker

- Ja jestem tylko przejazdem - uśmiechnął się rozgladając wokół. Ile ludzi.. Wszyscy pachną apetycznie.

Chiara

- Tu nie wolno się żywić - wstała z ławki.
- Następnym razem trochę delikatniej proszę - zaśmiała się i otrzepała tyłek z pyłu z ławki

Johnny Walker

- No ja mam nadzieję ze się obejdzie bez następnego razu - uśmiechnął się. Żywienia nei skomentował. Coś mu się o uszy obiło.

Chiara

- Ja też bo mi chyba plecy już całkiem uszkodzisz - znów się uśmiechała co jej się rzadko ostatnio zdarzalo

Johnny Walker

- Zawsze mogę coś temu zaradzić - mruknął rozbawiony,

Chiara

- Jak niby? - bawiła się swoim kosmykiem włosów i patrzyła na niego z uśmiechem.

Johnny Walker

-Zawsze mogę ci obić coś innego. Wtedy na ból pleców nie zwrócisz uwagi - wywrócił oczami. Roześmiał się. Wyglądał jakby zartował. Zdecdowanie.

Chiara

- już się boję co byś mi zrobił - zaśmiała się.
- To jak ? Odprowadzisz mnie ? - spytała od tak. Miała samotności po wyżej dziurek w nosie

Johnny Walker

- A chętnie - stwierdził bezczelnie ogarniając ją ramieniem. - roche ruchu dobrze mi zrobi - mruknął z krzywym uśmiechem.

Chiara

Dziwnie się poczuła kiedy objął ją ramieniem ale się nie odsunęła. Nie chciała jakoś.
- Opowiedz coś o sobie - spojrzała na niego ukradkiem a potem wbiła wzrok w chodnik

Johnny Walker

- Nie ma nic ciekawego do opowiadania - rozejrzał się - za to założę się że ty możesz mi coś interesującego opowiedziec o sobie.

Chiara

- Ja też nie mam nic do opowiadania - westchnęła i jakby bardziej się do niego przysunęła.

Gość

/ Sklep

Po co mi to było? Czego się dowiedziałam? Przemierzała zdenerwowana ulice. To co ja otaczalo mogło nie istnieć. Że jestem bardziej głupia niz przypuszczałam na początku! Zacisnęła usata. Zgarbiła się wpychając dłonie pod pachy.

Gość

/Sklep

Wystrzelił ze sklepu i pobiegł za Carrie. - Hej, czekaj! - dogonił ją. - Co jest? Dlaczego wyszłaś tak nagle. - próbował ją zatrzymać. Z lekka się przestraszył, nie wiedział o co chodzi.

Gość

- Zostaw... - wyjęczała odganiajac go dłonią. Nie odwróciła się nawet. Nie mogła na niego spojrzeć - Zajmij się sobą, przestań.. - przyspieszyła kroku - Źle zrobiłam że przyszłam do ciebie... - wbiła zrozpaczony wzrok w chodnik - Nie przejmuj się - szepnęła bardziej do siebie niz do niego.

Gość

Nie dawał za wygraną. - O czym ty mówisz? - uporczywie trzymał ją za ramię i nie chciał puścić. Pal licho chłód. - Bardzo dobrze, że przyszłaś. Dzięki temu, że mogłem ci jakoś pomóc, chwilowo zapomniałem o własnych problemach. Jestem ci za to bardzo wdzięczny. - skończył ciszej.

Gość

- Bardzo wdzięczny?! - stanęła w miejscu i obróciła się szybko. Strąciła jego dłoń - Za co wdzięczny? No za co? - zamrugała szybko. Zapomniała oddychać. - Za to że mogłeś się pośmiać? Że miałeś rozrywkę? - nikt nie był w stanie jej zrozumieć. Zaczępnęła spazmatycznie powietrza i zamilkła. Przypomniało jej się gdzie jest. Rozejrzała się wokół ze strachem. - Przepraszam... - wyszeptała zakrywając usta dłonią

Gość

- Wcale się z ciebie nie śmiałem. I nie mam zamiaru się śmiać. Nie widzę tu nic wesołego. - mruknął poważnym tonem. Uśmiech dawno znikł z jego twarzy. - Próbuję ci pomóc, a ty wmawiasz sobie jakieś niestworzone rzeczy.

Gość

- Bo ja... - głos uwiązł jej gdzieś w gardle. Złapała Jareda za rękaw i pociągnęła w stronę motelu. Cały czas trzymała prawą dłoń na ustach. Bała się cokolwiek powiedzieć. Nie wierzyła że miała aż tyle szczęścia.

Gość

Szedł obok niej dość szybkim krokiem. - Tak? - czekał na dalszą część zdania. Powoli zbliżali się do motelu. Jared nie miał zamiaru tak szybko odpuścić.

Gość

Carrie zignorowała go i zwolniła. Nie miała bladego pojęcia co ze sobą zrobić. W domku w górach życie było takie proste. Egzystencja w czterech ścianach nie przeszkadzała jej. Tu wszystko było takie nowe, natarczywie i drażniące. Popatrzyła na Jareda pytajacym wzrokiem.

Gość

Wpatrzył się w jej oczy jak zwykle czyli przeszywającym spojrzeniem. - Chcę ci pomóc. Bardzo. Ale jeśli się nie zgadzasz, nie będę naciskał. - mówił spokojnie. Rzadko kiedy unosił się gniewem.

Gość

Przekręciła głowę w bok i zmarszczyła czoło - Nie znasz mnie. - obróciła palcami wskazującymi młynka - Nie masz pojęcia kim jestem... - Głupoty... Sama tego nie wiesz. - I co?

Gość

- No i? Ja tu nie widzę problemu. Poznam cię, ty poznasz mnie. Będzie fajnie. - uśmiechnął się. Co ty gadasz? - Nie wyglądasz na kryminalistkę, czy kogoś z tajnych służb. Więc w czym problem? - zapytał unosząc lekko brwi.

Gość

- W tym... Że jak się nie opanuję to źle skończysz. Czuła wyraźnie jego krew w tętnicach. Nie, nie, nie... - W tym że raczej jestem męcząca. - dokończyła swą beznadziejną wypowiedź.

Gość

- Jakoś tego nie zauważyłem. - wzruszył ramionami. - Po za tym, ponoć jestem cierpliwy. - uśmiechnął się. - To jak? Przyjdziesz zobaczyć moją gitarę? - zapytał otwierając przed Carrie drzwi motelu.

Gość

- Jesteś... - zaczęła i przygryzła wargę szukając odpowiedniego słowa -niepoprawny. Pakować się w coś takiego. - prychnęła pod nosem. Przeszła przez próg z cichym - Dziękuję.

/ Motel "U Selene"

Johnny Walker

Chiara

Sama się nad tym zamyśliła.
- Panna - westchnęła po chwili ale zaraz się uśmiechnęła.
- Pierścionek noszę cały czas. Podoba mi się - wyjaśniła

Johnny Walker

Jego chwilowy entuzjazm troszeczke oklapł. Ale za chwilę się usmiechnął.
- Bo jest rzeczywiście ładny - mruknął przyciągając ją jeszcze bardziej.

Chiara

Spojrzała na swoją dłoń, którą wyciągnęła trochę przed siebie.
- Jest taki subtelny i ten kamień mały w środku jest śliczny - nie zwróciła większej uwagi na to, że stała jeszcze bliżej niego

Johnny Walker

- Mhm - mruknął nawet nie patrząc na kamień. Obserwował wampirzycę. Dla niej ten pierścionek znaczył coś więcej. Od byłego? Obecnego? Pamiątka rodzinna? Przyciągnął ją nagle do siebie i gdy kończyła mówić pocałował.

Chiara

Najpierw się zaskoczyła a potem jakoś tak wyszło, że oddała pocałunek. Po chwili odsunęła się troszkę od niego i spojrzała na niego pytającym wzrokiem.

Johnny Walker

Odwdzięczył jej się równie pytającym spojrzeniem, ale nie puścił Razz

Za to pociągnął ją za sobą ruszając wzdłuż ulicy.