Skarpa

Veronica

Teren w centrum, tuż za Parkiem. Na tyłach części mieszkalnej.

Veronica

/??

Siedziała na trawie, na miękkim granatowym kocyku. Mimo pięknej pogody, wybrała cień. Nie był otu ani jednej żywej duszy, pomijając zabłąkanego kota, którego uparcie ignorowała. Czytała jedną z wypożyczonych książek, stwarzając wrażenie, że zupełnie nie orientuje się co się dookoła niej dzieje. Obcisły materiał ciemnej spódnicy lekko opinał jej zgrabne uda. Veronica podkurczyła nogi, by wyglądać bardziej naturalnie.

Victor

/Ulica

Wjechał motorem na skarpę, zakłócając tym samym idealną ciszę Ver. Zeskoczył z motoru i spojrzał na dziewczynę. - Hej. - przywitał się z szerooookim uśmiechem.

Veronica

Nie podniosła nawet głowy. Jak w ogóle mógł jej przeszkadzać w taki sposób? Zignorowała go przewracając kolejną kartę książki, mimo że nawet nie przeczytała poprzedniej. Zdenerwował ją ostatnio. Niech teraz on się trochę poirytuje.

Demetri

/Ulica

Liv wpadła do parku i od razu zaczęła upominać mężczyznę.
- Co pan wyprawia, hmm? - spojrzała na niego gniewnie. - Prosze pokazać prawo jazdy, dokumenty rejestracyjne pojazdu i dowód tożsamości - zwróciła się do niego. - Dostanie pan punkty karne, za taką jazdę.

Victor

Skwitował jej milczenie wzruszeniem ramion. Już chciał się walnął na trawkę, kiedy zjawiła się jakaś babka z pretensjami. Kiedy rozkazała mu okazać jakieś dokumenty, roześmiał się jej w twarz. - Że co proszę? - zapytał nadal się śmiejąc.

Demetri

- DOKUMENTY i to zaraz! - powtórzyła.

Veronica

Zachichotała cicho zerkając na Victora z szerokim uśmiechem.
-Zakłóca ciszę NORMALNYM mieszkańcom... -mówiąc to podniosła książkę do góry jakby na potwierdzenie swoich słów. Pokręciła głową przyglądając się mężczyźnie z uwagą.

Victor

- Dokumenty... - powtórzył z zamyśleniem. - Policjantka? - zapytał. Zmierzył ją od góry do dołu. Jak to Victor, zatrzymał wzrok dłużej na jego ulubionych partiach ciała kobiety. - Też kiedyś lubiłem kajdanki, ale to przegrana sprawa. - cmoknął z niezadowoleniem. - W porywach tak i tak je rozwalałem. - uśmiechnął się na jedno wspomnienie, kiedy to jego zakuła w kajdanki, a nie on ją.

Aprilan

/ulica
April obserwowała sytuację z pewnej odległości. Jak nic jej nie zrobi, to się nie ruszę, ale jak tylko ją dotknie, obiecuję, że rozwalę mu łeb-załadowała swój pistolet. Czy muszę wszystkich policjantów po kolei upominać, że w tej okolicy zwykły pistolet nie wystarczy? Trzeba taki, który by rozwalił głowę ciału o twardości marmuru. Policjanci powinni być równie dobrze wyszkoleni co Łowcy, a nie są.
April westchnęła.
-dlatego też w takich sytuacjach odpowiedzialność spada na nas-mruknęła cicho.

Demetri

- dziękujępani za kolejny powód by tego pana ukarac - powiedziałą. - Poza tym, nie mam zamiaru znosić pańskiej bezczelności - zaczęła coś pisać. - Dostaje pan punkty karne i karę pieniężną - spisała numer pojazdu. - Znajdziemy pański pojazd i dotrzemy do pana - powiedziała powaznie. Zanim odeszła, wyciągneła krótkofalówkę i nadała komunikat swoim kolegom. Powiedziała też, by wysłano patrol do parku.

/Park

Aprilan

Widząc, że policjantka odchodzi nietknięta odetchnęła z ulgą i rzuciła się za nią.
To ona dała to ogłoszenie w gazecie o opiekunce dziecka. Nie mam zamiaru pozwalać, by zostało sierotą. Trzeba jej wytłumaczyć sytuacje w tym mieście...
Obejrzała się jeszcze na dwójkę wampirów. Oboje jej się nie podobali, ale facet bardziej.
-Będą z nim kłopoty-mruknęła i wyszła na ulicę.
/ulica

Victor

- Ciekawe. - uśmiechnął się pod nosem. Miał już do czynienia z policją wiele razy i zawsze kończyło się tym, że albo patrol rozgromiło nieoczekiwane tornado, albo po prostu im zwiewał. Spojrzał przelotnie na blond włosą dziewczynę ukrywającą się za drzewem. Zignorował ją. Klapnął sobie na trawie obok Ver, założył ręce za głowę i zaczął gapić się w niebo.

Veronica

Veronica nadal chichotała nad książką raz po raz posyłając Victorowi rozbawione spojrzenie. Nadal się nie odezwała. W jej mniemaniu- nie zasłużył.

Victor

Posłał Ver pytające spojrzenie, a potem przeniósł wzrok na książkę, którą czytała. Po chwili wzruszył ramionami i zaczął znów gapić się w niebo.

Veronica

Wyciągnęła z jego kieszeni mandat lustrując papierek spojrzeniem. Zawsze bawiły ją te ludzkie świstki. Niedorzeczność goniąca niedorzeczność. Uśmiechnęła się delikatnie oddając kartkę właścicielowi z zadowolonym spojrzeniem.

Victor

Wziął od niej świstek, zgniótł go w dłoni i rzucił za siebie. Lubił się czasem pobawić z policją. Tak śmiesznie wyglądali w tym ich mundurach z pistoletami, które ledwie go łaskotały. I te wszystkie groźby i wyzwiska. Ubaw po pachy!

Veronica

-Czemu tu przyszedłeś? -zapytała po chwili jakby nigdy nic powoli przewracając kolejne stronice książki. Odgarnęła włosy na plecy, kiedy powiał delikatny wietrzyk. Zmieniła ułożenie nóg, chcąc wyglądać naturalnie.

Victor

- Bo akurat miałem ochotę poleżeć na skarpie. - odpowiedział beztroskim głosem. Przymknął oczy i wciąż z cwanym uśmieszkiem na twarzy, wylegiwał się na trawie. Jedną rękę miał pod głową, a drugą położoną bezwiednie na brzuchu. Palcami wystukiwał jakiś rytm o czarny materiał koszulki.

Veronica

Spojrzała na niego znad książki. Ciemny materiał przyjemnie opinał się na jego klatce piersiowej. Miał zamknięte oczy, dlatego też wzrokiem przesunęła po jego twarzy. Jego widok w gruncie rzeczy napawał ją skrajnymi uczuciami. Z jednej strony bała się go. Obawiała się tej nieobliczalności, dzikości, porywczości... Z drugiej jednak lubiła jego obecność, dla samego bycia obok.

Victor

Westchnął sobie cicho i otworzył lekko oczy. - Nudzi mi się. - zerknął na Ver. - Kiedy w końcu ten patrol przyjedzie? - zapytał, jakby wierząc, że Ver zna odpowiedź na jego pytanie. Trochę się sobie dziwił, że wciąż jest taki spokojny. Oczy już mu dawno pociemniały; był głodny, ale widać to było tylko w jego ciemno czerwonych tęczówkach.

Veronica

-Nie licz na mnie. Nie dostarczę dziś rozrywki... Nie dam z siebie po raz kolejny zrobić idiotki... -mruknęła- Nie mam na to humoru... -westchnęła odkładając zamkniętą książkę obok siebie. Zerknęła na Victora.

Victor

- Kolejny raz? - zastanowił się przez chwilę. - Ktoś cię wyrolował?! - podniósł się gwałtownie, w ogóle nie kojarząc jej stwierdzenia z sytuacją z biblioteki. Zaczął się śmiać z jej sytuacji, jak to on, wredny Victor. - Co się stało? - zapytał wciąż się śmiejąc.

Veronica

-Mhm... Po raz kolejny próbowałeś mnie przelecieć... -udała zamyśloną- To chyba było wczorajj.... Już pomijam fakt oznajmienia mi, że nie jestem kobietą... -podniosła brwi do góry w geście zdziwienia.

Victor

- Ach, o tym mówisz... - zmarkotniał. Z powrotem walnął się na trawę, założył ręce za głowę i wpatrzył się w niebo. Po długiej chwili milczenia spojrzał na nią. - Jakoś nie miałaś za dużych oporów... - mruknął.

Veronica

Nachyliła się nad nim w mgnieniu oka. Na jej twarzy równocześnie malowała się złość, bezsilność i irytacja.
-A może tylko Ci się wydawało?- mruknęła niemal przez zaciśnięte zęby. Nie mogła się przecież przyznać do tego, że ma do niego dziwną słabość.

Victor

- Być może. - skwitował ze spokojem wpatrując się w jej oczy. - Co nie zmienia faktu, że jeszcze trochę, a... hm... byłoby za późno. - powiedział tym razem z poważną miną. Czekał na jej reakcję ze stoickim spokojem.

Veronica

-Tego nie możesz być pewien... -oświadczyła mierząc się z nim spojrzeniem. Nie chciała go. I tej wersji będzie się uparcie trzymać nawet przed samą sobą.

Victor

- Już ja swoje wiem. - skwitował, na powrót zamknął oczy i skierował twarz ku niebu. Choć tak na dobrą sprawę nie miał pewności. Ale Ver nie musiała o tym przecież wiedzieć.

Veronica

-Może jesteś zbyt pewny siebie? -zapytała już spokojniej podnosząc się z ziemi.
-Kiedy skończą się kobiety na tej planecie... Zgłoś się... Pomogę Ci znaleźć się w innej czasoprzestrzeni... -zmrużyła oczy.

Victor

Zaśmiał się pod nosem. - Tego też potrafisz dokonać? - zapytał prześmiewczo. Był coraz bardziej zniecierpliwiony. - Co z tym patrolem... - mruczał do siebie, rozglądając się raz po raz dookoła. Miał ochotę się zabawić, najeść się i komuś obić mordę. To tyle.

Veronica

-Więc sam idź ich poszukać.... I zjeżdżaj stąd... -mruknęła zła. Zmarszczyła brwi wpatrując sie w niego intensywnie. Ręce zacisnęła w piąstki. Wyglądała jak mała, rozzłoszczona dziewczynka. Blond włosy przysłoniły jej twarz.

Victor

Spojrzał na nią, wyglądającą jakby chciała go potłuc. Uśmiechnął się szeroko, odsłaniając zęby. - A jeśli sobie nie pójdę... To co mi zrobisz? Pobijesz mnie? - uniósł w rozbawieniu jedną brew bacznie się jej przyglądając.

Veronica

-Nie wiem jeszcze co Ci zrobię! Pobije Cię! -mruknęła zła. Zmrużyła oczy. Denerwowała ją jego bliskość. Tak było jej o wiele trudniej. Ruchem ręki odgarnęła kosmyk włosów. Wyglądała uroczo. Gdyby tylko było to możliwe, jej policzki z pewnością płonęły by już barwą mocnego różu.

Victor

Gapił się na nią, a cwany uśmiech nie znikał z jego twarzy. Cieszył się, że udało mu się ją zdenerwować. No bo w końcu różnych ludzi cieszą różne rzeczy. Odważnie przysunął swoją twarz do jej twarzy. - No dalej. Zbij mnie. - nakazał jadowitym głosem.

Veronica

-Pieprzony masochista i erotoman.... -syknęła zła. Zerknęła mu w oczy podirytowanym spojrzeniem. Rozluźniła pięści. Zauważyła, że dała mu chorą satysfakcję.

Victor

- To cały ja. - przyznał z uśmiechem. - I chyba za to właśnie mnie lubisz. Bo ja nie za to... to za co? - zapytał, powoli się podnosząc. Podszedł do motoru, kucnął przy silniku i zaczął coś przy nim majstrować. Ostatnio, podczas jazdy, słyszał niepokojące zgrzyty w silniku. Musiał to sprawdzić.

Veronica

-A kto w ogóle powiedział, że Cię lubie? -zapytała podążając za nim spojrzeniem. Westchnęła cicho przyglądając mu się z uwagą. Czyżby jego zabaweczce coś się stało?

Victor

- Wiem, że mnie lubisz. - mruknął, zaabsorbowany naprawą silnika. Nie potrzebował narzędzi. Jego dłonie były wystarczająco silne, a zarazem delikatne by naprawić co tylko chciał. Ogólnie obchodził się z motorem jak z jajkiem, no, pomijając jazdę.

Veronica

-Z czego wyciągnąłeś takie wnioski? -zapytała podnosząc się z ziemi. Złożyła koc w pedantyczną kosteczkę. Podeszła bliżej. Przejechała dłonią po skórzanym siedzeniu motocyklu.