Teren przed domem

Gaspard

-Wiem, ale... Bez ciebie byłoby nudno, wiesz? - Uśmiechnął się i zmierzwił jej te rude kłaki. - A Jose... Josie cię potrzebuję tak samo jak mnie i Leah. I nie udawaj, że wiesz o czym mówię. Lee jest uparta jak osioł, ale może w końcu kiedy zrozumie, że nie będę wybierał pomiędzy siostrą i kobietą, z którą mam przeżyć... - "Resztę życia" byłoby za mocnym sformuowaniem. - ...większość czasu, to cię zaakceptuję. W każdym razie ja nie mam zamiarurezygnować z żadnej z was. - Zadeklarował się. Cóż, uparty to on był jak cholera. I dobrze w sumie.

Dea

- Nie musisz wybierać Gas. - ona tez była uparta - Po prostu skup się na Leah i Josie. Ja się będę pałętać gdzies tam w okolicy. To wystarczy - uczesała się palcami - Przyciąłeś włosy - zauważyła oddychając swobodniej.

Gaspard

-Przycięto mi włosy. - Poprawił ją i dodał z naciskiem: - Siłą. Ale wracając do tych bardziej istotnych spraw, to przecież możesz wpadać kiedy chcesz...

Dea

- Nie będę jej drażnić - spojrzała na niego krytycznie - siłą czy nie siłą, ale tak ci jest lepiej - uśmiechnęła się szeroko - Przyniosę później zioła dla Josie. Nabawiła sie zapalenia płuc. Właściwie już jest zaleczone. Tyle ile dała mi wyleczyc - westchnęła majac na mysli Leah - Gas czy ona myśli że ja bym mogła skrzywdzic wasze dziecko? Bo rozumiem, ze mi nie ufa jeżeli chodzi o ciebie ale o małą? - skrzywiła się. - To akurat krzywdzące

Gaspard

-Nie wiem, co ona myśli. - Westchnął z lekką irytacją. - Jest tak pokręcona, że już nie mam siły jej rozgryzać. Wszystko jest okej, dopóki jestem tylko ja, ona i Jose. Jak pojawi się jakaś kobieta, to ona wewnętrznie już się przemienia w wilka. A to, że jej nie rośnie sierść to jakiś cud.

Dea

- To się da leczyc - mruknęła lekko rozbawiona porównaniem. - Gas... ja spróbuję, dobrze? Jeszcze raz spróbuję. Ale jeżeli ona się do mnie nie przekona to nic nie poradzę. Ona mnie przeraża taka i tyle - rozłożyła bezradnie ręce.

Leah

/?

Wyszła z domu wcześniej zaglądając do małej. Mimo iż wcześniej nie chciała tego robić zatrzymała się przy Gaspardzie i Dei.
-Całe szczęście, że nie planujesz ze swoją pokręconą kobietą zbyt dalekiej przyszłości, nie? Zostawiając sobie furtkę na ewentualność, gdyby jakaś kobieta spodobałaby Ci się bardziej. Masz w domu histeryczkę tak? -mówiła spokojnie- Współczuję. Zawsze możesz wypłakać się na ramieniu kobiety, którą TERAZ traktujesz jak siostrę. Zajrzyj do Jose... -klepnęła go lekko po ramieniu- Ja zostawiam Ci na godzinkę wolną przestrzeń życiową. Co byś z frajerką nie zwariował.
Spojrzała smutno na Deę i wyszła za ogrodzenie.

Gaspard

Po części wiedział, że tak będzie, ale jednak coś mu przeskoczyło w głowie, albo w żołądku, tego nie był pewien, i wywołało w nim poczucie winy.
-Czy ja powiedziałem coś złego? Samą prawdę... - Poskarżył się wsadzając ręce do kieszeni. Zamyślił się chwilę i coś mu odskoczyło. Nie, nie ma zamiaru być tak traktowany. Jak Leah chce, to niech sobie znajdzie inną marionetkę do męczenia. Ruszył w jej stronę, pewnym, aczkolwiek powolnym krokiem.

Leah

-Nie... -mruknęła celując w niego palcem. Była spokojna, ale do czasu.
-Nie będziemy teraz rozmawiać... -dodała po chwili- Ja naprawdę muszę gdzieś iść.

Gaspard

Przystanął z prześmiewczą miną. Tak chce pogrywać? W porządku, może być i tak.
-Też tak sądzę. Tylko jedno chcę ci powiedzieć. Jeśli mnie nie zaakceptujesz takiego, jaki jestem, jakich mam znajomych i jak się zachowuję, to możesz już nie wracac. - Po tych słowach odwrócił się na pięcie i wrócił do Dei.

Dea

Usiadła na werandzie i patrzyłą spode łba na to co się dzieje.

Leah

Zabolała ją jego mina. Ton głosu... Sposób w jaki ją potraktował. Westchnęła cicho i ruszyła przed siebie z przekonaniem, że nawet nie chce tu wracać.

/?

Gaspard

Usiadł obok Dei zadzierając głowę do góry i gapiąc się w niebo bez jakiegoś konkretnego celu.
-Już możesz zacząć mnie opierdzielać. - Westchnął i spojrzał półprzytomnym wzrokiem na dziewczynę.

Cassie Ordian

Wyskoczyła z domu i okrążyła ogród w zawrotnym tempie. Wyszczerzyła kiełki i wdrapała się na ramię Gasparda po nogawce. Przy okazji podrapała mu nogi i plecy wbijając gdzie popadnie ostre pazurki, wyglądała przy tym na nieźle rozbawioną. Rudym ogonkiem łaskotała Gaspardowy kark, a on miał powody by nie cierpieć tego dzieciaka.

Dea

Siedziała patrząc przed siebie. Oparła łokcie na kolanach i podparła brodę. - Po co? - zapytała zerkając na niego - Przecież i tak to olejesz. I przeceiż sam wiesz lepiej jak traktować matke własnego dziecka, prawda? - zezowała na niego. - To takie normalne, że się jej mówi: Mozesz tu nie wracać. Ona mogłaby powiedzieć ci to samo. - zacytowała naśladujac jego głos - "Jeżeli nie zaakceptujesz mnie jaką jestem i jakich mam znajomych, to mozesz tu nie wracać Gaspard". Pogadacie tak sobie uroczo i z miłością - westchnęła. - Gas... ile razy można ci mówic ze jesteś osłem? - nie krzyczała, mówiła spokojnym i ciepłym głosem. Pociagnęła go w swoją stronę i oparła swoje czoło o jego. - Czy wy naprawdę aż tak bardzo lubicie się sprzeczać?

Gaspard

Powstrzymał się od trzepniecia liska i nawrzeszczenia na Deę.
-Nie mogłaby mnie stąd wyrzucić, bo to mój dom . - Wymamrotał i westchnął. - Dea, przecież nikt tego nie chce. Ja nie mam zamiaru ustąpić, ona widać tez, więc dochodzi do konfrontacji. I co mam robić?

Dea

- Mnie pytasz? A ja się znam na związkach? Chce cię zamknąć w domu? Zrób to samo z nią. Myślisz ze to wytrzyma? - pokręciła głową - Nie słuchaj mnie Gas. To idiotyczny pomysł. Najgorszy chyba jaki kiedykolwiek miałam. Ja nie wiem.. Porozmawiaj, ustalcie moze jakieś zasady i o.... - nie wiedziała co ma mu poradzić.

Gaspard

-Wiesz, że to nawet niezły pomysl... - Dziki błysk w jego oku nie oznaczał niczego dobrego...

Dea

- Ustalenie zasad? Oczywiście, ze to dobry pomysł.. - zaczęła ale widząc ten błysk w jego oku zamilkła - Nie zamierzasz tego zrobić?! GASPARD! - krzyknęła przerażona - Błagam... powiedz że nie zamierzasz zrobić tego o czym myślę.

Gaspard

Na jego twarzy wykwitł piękny uśmiech, a w oku - szaleńczy błysk. A czemu nie? - Zadał sobie pytanie.
-Chyba pójdę jej poszukać... - Powiedział, nadal uśmiechnięty.

Dea

- Nie ma mowy - zaprotestowała wyczuwajac co się święci - Nie mozesz zostawić Josie samej, a ja musze iśc i zapisać Cassie do szkoły, kupić jej podręczniki i w ogóle - zaczęła się błyskiem zbierać - EMBRYYYYYYYYYYYYY!!!!!!!!!!! - krzyknęła w stronę domu. Zapomniała, że Josie śpi.

Embry

// ??

Słysząc Deę wyszedł i stanła za nią. Objął ją w pasie.
- Jestem tu. Zawsze na Twoja zawołanie - zaśmiał się i pocałował ją w policzek

Gaspard

-Wezmę ją ze sobą... - Odpowiedział, nadal w szampańskim humorze. Wskoczył na chwilę do domu i wrócił z wielgachną książką telefoniczną. Oparł ją o balustradę i wyszukał odpowiednią pozycję. Po chwili wstukiwał już numer do telefonu.
-Tak? Czy u państwa można zamówić kraty do okien?... Zamki pancerne też? Jak dobrze się składa...

Dea

Przytuliła się do Embry'ego. Gdy usłyszała rozmowę Gasparda zmroziło ją. Wyrwała mu telefon i rozłączyła się.
- Czyś ty zdurniał do reszty??????????? - wydarła się na niego jak kiedyś. Pierdyknęła go tą książką w łeb - Żadnych krat w oknach Ośle! Żadnego łażenia po dworze z dzieckiem chorym na zapalenie płuc! - ciśnienie jej skoczyło. Była przerażona. Oblewała ją fala gorąca. W oczach zapaliły się jej niebezpieczne błyski. - Stary skretyniały Wilku! Powiedziałam ci: POROZMAWIAJ Z NIĄ! USTALCIE ZASADY! JASNE I CZYSTE! - waliła go książką w ramię.

Gaspard

Złapał książkę i odrzucił na bok.
-Przecież żartowałem! - Roześmiał się. Histeryczne reakcja Dei rozbawiła go do łez. - Ale te kraty...

Embry

Stwierdził, że Gas był wilkiem ale jak Dee się wściekła to mogło go to troszkę, choć troszkę zaboleć więc ulżyło mu kiedy Gas zabrał jej książkę. Chociaż czasem sam miał mu ochotę przylać.
Głaskał swoją ukochaną uspokajająco po włosach i plecach.
- Dea uspokój się. Gas jest ojcem Jose i nie zaszkodziłby jej - spojrzał na niego sam nie do końca pewien swoich słów.
- A te kraty to nienajlepszy pomysł - zgodził się z Deą

Dea

Mogła się tego spodziewać. Zawsze taki był. Odsunęła się od Embry'ego nadal teraz już bardziej wściekła niż przerażona - TYYYY! - dźgnęła Gasparda w brzuch - Tyyyyy..... bawi cię to? Bawi? Ja przez was w psychiatryku znów wyląduję! Przez was oboje! Żadnych krat! Jak je założysz to własnoręcznie je zdejmę, choćby mnie miało to zabić! Rozumiesz?!

Gaspard

-Nie wyobrażam sobie ciebie wyłamującej krat. - Nie miał chłopak zbyt bogatej wyobraźni, no czego od niego chcieć? Odchylił się trochę i zmrużył oczy. - Chociaż... Może w bikini...

Embry

Spojrzał na Gasparda spode łba. Dea mogła czuć jak się w nim gotowało z zazdrosci. Sam miał ochotę mu przywalić tą książką raz a porządnie.

Dea

Strzelila go w łeb - Żadnego cholernego bikini! Gaspard! - oburzyła się pod wpływem emocji Embry'ego
- Ty - wskazała palcem na ukochanego - uspokój się, błagam...
- A Ty - wytknęła palcem Gasparda - przestań błaznować bo zaczynam mieć problemy z oddzieleniem twoich żartów od poważnych stwierdzeń. - sapnęła. I zachichotała. Sam pomysł żeby ona usuwała kraty... w bikini... rozwalał ją na łopatki. xd

Gaspard

-To ostatnie to nie był żart. - Powiedział grobowym tonem, a potem się roześmiał. Embry mu całkowicie wisiał, aktualnie był on i Dea.

Embry

- Ja jestem spokojny - powiedział przez zaciśnięte zęby. Odsunął się od nich i usiadł na bujanej ławeczce. Zachowywał się jakby go tu nie było.

Dea

- Osioł - parsknęła patrząc na Gasparda - Ja to uznałam za zart i lepiej zostańmy przy mojej wersji. - pokazała mu język - Musisz go drażnic? - wskazała Embry'ego. Pokręciła głową.
- A ja jestem papużką nierozłączką - mruknęła do swojego mężczyzny siadajac mu na kolanach - Proszę Em... i nie oszukuj. Ja to wszystko czuję, pamietasz? - szepnęła mu prosto w ucho.

Gaspard

-Przerażasz mnie. - Mruknął krzwywiąc się na widok ościskującej się pary. - Ja bym tak nie mógł.... chyba.

Embry

Objął ją jedną ręką w pasie.
- Dea nie udaję i pamiętam - sam nie był pewien co czuje. Na pewno był zazdrosny

Dea

- Nie mógłbyś jak? - spojrzała na niego krzywo sadowiac się wygodniej na kolanach Embry'ego - Rusz tu dupę Gas i siadaj - wskazała mu miejsce obok - mógłbyś. I robiłeś tak. Pamiętam te jęki twoje i Leah - przewróciła oczami.

Gaspard

Usiadł, ale wcale nie dlatego, że mu kazała, tylko dlatego, że nogi go bolały, o xD
-Nie przypominaj mi. - Mruknął i zaczął wpatrywać się w schody werandy, jakby były niesamowicie interesujące.

Dea

Ona mu nie kazała tylko poprosiła. W dialekcie, który by zrozumiał, o. XD
Oparła swoje stopy o brzeg ławeczki
- Dlaczego? Wydawało się że byliście zadowoleni... - zmrużyła oczka i z uwaga przypatrywała się własnym paznokciom u rąk.

Embry

- Dea oszczędźiłabyś szczegółów - jęknął niezadowolony i spojrzał na Gas'a jakoś dziwnie. Potem wzrok przeniósł na szyję Dei i pocałował ją delikatnie ( w szyję xD)

Dea

- Przecież ja nie mówię nic o szczegółach. Jestem pewna ze ty WIDZIAŁEŚ więcej - zachichotała - oj chłopcy nooo... co z was takie cnotki jakieś - wydęła usteczka. Zamruczała cicho gdy Embry pocałował ją w szyję.