Kuchnia

Leah

-Och nie martw się... -wycedziła ze zdwojoną siłą jadu zawartego w słowach- Odkupię Ci ubrania...- dodała nie przestawając dygotać.

Gaspard

-Martwię się tylko o Ciebie, wiesz?- wywrócił oczami.
-Zazdrosna? No weź... Przecież ona prawie jak dziecko jeszcze.- skinął głową w stronę drzwi za którymi była Dea w salonie.

Leah

-Och oczywiście! - mruknęła starając się wypowiedzieć te słowa ze szczególnym namaszczeniem- Czego w ogóle się przejmujesz? ja jestem tylko obrzydliwym potworem! -warknęła.

Gaspard

-Leah. nie mów tak.- zrobił krok w jej stronę.

Leah

-Ale przecież to prawda! Nie możesz zaprzeczyć temu, że to jest obrzydliwa prawda!! -warknęła sugerując mu, żeby się nie zbliżał.

Gaspard

-Przestań pierdolić, dobra?- podniósł jedną brew.

Leah

-Ach bo tobie to odpowiada... Pasuje Ci do stylu zbuntowanego chłopca... Tylko zauważ, że ja jestem KOBIETĄ. Jeśli jeszcze o tym nie wiesz. Wpadne w menopauzę w wieku 18 lat! -krzyknęła- I ciągle możecie liczyć na wpojenie, prawda? Wpojenie polega na miłości do osoby, która przekaże potomstwu największa ilość genów wilczych, prawda?! Więc przestań to TY PRZESTAŃ PIERDOLIĆ, że WSZYSTKO. JEST. W PORZĄDKU! -warknęła z lekka szlochając.

Gaspard

-Kolejna się rozkleja...- wywrócił oczami i ogarnął ją ramieneim.
-Ale nie gryź mnie, proszę.

Leah

-Nie traktuj mnie jako KOLEJNĄ kobietę, która musi Ci się wypłakać na ramieniu!- mruknęła groźnie szarpiąc się lekko.
-Chociaż nawet nie jestem pewna, czy można nazwać mnie kobietą...

Gaspard

-Jasne, że można.- zaśmiał się.
-W dodatku ładną...- szepnął jej do ucha.

Leah

Strzeliła go pięścią w klatkę piersiową.
-Nie mów tak. Nie chcę tego od Ciebie słyszeć...- mruknęła chowając twarz, gdzieś w swoje włosy.

Gaspard

-Dlaczego nie?- patrzył na nią uważnie.
-Poza tym to bolało.- przyłożył dłoń w miejsce, gdzie go walnęła.

Leah

-Bo nie wiem czy można Ci wierzyć...- mruknęła i ku swojemu zdziwieniu stopniowo przestała się trząść- Przepraszam...-szepnęła po chwili.

Gaspard

-Nie będe umierał.- westchnął.
-A komu można wierzyć?

Leah

-Nie wiem...-westchnęła- Tylko...- mruknęła- Ja nie chcę ustawiać się do Ciebie w kolejce...- zaczęła się powoli od niego odsuwać.
-Musisz posprzątać w domu, gdybyś potrzebował pomocy daj znać... -westchnęła.

Gaspard

-Zazdrosna kobieta. To jest jak siostra. Daj spokój. A sprzątanie nie zając, nie ucieknie.- pokiwał głową.
-Lepiej teraz jak wrócisz do domu. Ojciec się pewnie martwił.

Leah

-Nie wrócę do domu...- warknęła trzymając dłoń na klamce od drzwi do sypialni.

Gaspard

-I co będziesz robić? W lesie Cię znajdzie w każdej postaci.- spojrzał na nią uważnie.

Leah

-Pójdę do Jacoba. Albo Embry'ego... -westchnęła zrezygnowana- Nie mam ochoty patrzeć teraz na mojego ojca. Tak będzie dla niego lepiej... -mruknęła glosem nie znoszącym sprzeciwu.

Gaspard

-Oj tak.- pokiwał głową lekko rozbawiony.
-Ale nic sobei nei zrób, dobra?- uśmiechnął się względnie miło.

Leah

-Och sobie raczej nic nie zrobię. Z Embrym raczej się nie prześpię, więc wszyscy będą w sumie nienaruszeni. Łącznie z rudą w salonie. -westchnęła.

Gaspard

-Dziękuję.- kiwnął głowa otwierajac drzwi.

Leah

-Kij Ci w oko...- rzuciła wychodząc do salonu xD.

Gaspard

-Też Cie kcoham.- zaśmiał się wywracając oczami.

Dea

Słyszała krzyki. Ogarnęła wzrokiem pokój. Westchnęła ciężko. Nie bardzo rozumiała, co ta dziewczyna miała na myśli. Nie mogła tu zostać. Za dużo zniszczeń. Chwyciła jakąś kartkę i nabazgroliła na niej:
"Dziękuję za pomoc. Przepraszam za kłopoty. Motor zostawiam w zamian za zniszczenia.
D."

Położyła na kartce kluczyki otworzyła drzwi i wybiegła.

//las

Leah

-Uciekła Ci. Zero zabawy na wieczór...-rzuciła podnosząc kartkę ze stolika i podając ją Gaspardowi.
-Trzeba ją znaleźć....-westchnęła.

Gaspard

-Ty to do Embriego.- spojrzał na nią.
-Już wystarczająco ją wkurzyłaś.

Leah

-Nie pozbawisz mnie tej przyjemności. -warknęła- W końcu srebrny wilk naprawdę się jej podobał...

Gaspard

-Daj spokój. Raczej nie powinna nic wiedziec nt wilkołaków ponad to co wiedzą w książkach.- wywrócił oczami.

Leah

-Ale to nie znaczy, że nie może bezpiecznie wrócić do domu. Nie musi wiedzieć kim jestem... -powiedziała dość spokojnie- Iii jeśli sie odwrócisz to nie porwę Ci koszuli... -mruknęła ściągając z siebie jego spodnie.

Gaspard

Odwrócił się.
-Idziemy razem.- przechylił głowę i coś strzeliło mu w karku.

Leah

-Nie wiem czy mi to pasuje... -odwróciła się w jego stronę jako uroczy, niewielki, szary wilk.

Gaspard

Spojrzał na nią krytycznie.
-albo idziesz sama,a le postaraj się jej nic nie zrobić.- pogłaskał ją za uchem.

Leah

Warknęła kiedy znowu ją dotknął. Nie ma tak dobrze. Teraz będzie musiał sobie na to zasłużyć. Stanęła w drzwiach patrząc na niego pytającym wzrokiem.

Gaspard

-Jak śmiesz na mnie warczeć!- oburzył się. Zdjął koszulę i po chwili był obok niej pojawił się jako brunatny wilk.
Idziemy. Zostawia konkretny zapach. jezu jakich ona kosmetyków używa?

Leah

-Od kiedy przeszkadza Ci zapach damskich kosmetyków? -Strzeliła go ogonem po pysku od tak. Wybiegła z domu, w kierunku lasu.
-Tylko nie zapomnij zamknąć drzwi!

/LAs xd

Gaspard

/Las

Wpadł do domu tylnymi drzwiami i szybko sie zamienił i ubrał. tzn założył jeansy i zarzucił an siebie koszulę. wziął sie za ogarnianie pobojowiska kartek.

Dea

//las

-Hej, a ty gdzie? - zawołała za znikającą szarą.

- ZDRAJCZYNI! - wrzasnęła wściekle.

Gaspard

-Czemu się drzesz?- spojrzał na nią dziwnie otwierając drzwi.
-Wchodź.- otworzył drzwi na oścież cofajac się w głab mieszkania. jedna ręką przytulał do siebie plik kartek z notatkami.

Dea

- Nie drę się - prychnęła ze złością - Zdrajczyni - rzuciła oglądając się za siebie.

Wlazła do jego domu wzburzona.
- Mam nadzieję, że ona tu przylezie. Żebym mogła jej uczciwie dokopać.