Ulica

Gość

- Tak wiem co to jest choroba. - Carrie popatrzyła na aptekę. Nie chorowała nigdy, nawet jako człowiek - No dobra, a ta szkoła? Po co to jest? - zapewne zwalała Jareda z nóg swoimi pytaniami.

Gość

Z jednej strony ciężko było mu uwierzyć, że nie wiem zupełnie NIC. Z drugiej zaś bardzo intrygowała go osoba Carrie. Dlatego postanowił jej pomóc. - Szkoła. Jest to miejsce w którym młodzi uczą się najpierw podstawowych przedmiotów, a potem coraz trudniejszego materiału by w przyszłości dostać dobrą pracę. - wyjaśnienie bardzo skrócone i niepełne, ale cóż. Tak oczywiste rzeczy, a tak tak trudne do wytłumaczenia.

Gość

- Jak długo? - popatrzyła na niego z ciekawością. - Uczą się? No dobra rozmumiem... Już mi nie tłumacz... - wyciągnęła jedną dłoń z kieszeni i pociągnęła go by szedł szybciej. Chciała byż juz w tym dziwnym i ciekawym czymś co kryło się pod nazwą 'sklep'.

Selene

/Dom Selene

Wyszła z domu, wlokąc się wolno ku chodnikowi ulicy. Przeszła przez trawnik i znalazła się na dawno nie widzianej ulicy, którą tak dobrze znała.
Przez chwilę spacer wychodził jej dobrze. Nie czuła zmęczenia, bólu, ale po kilku minutach opadła z sił. Chciała się doczłapać chociaż do ławeczki, by móc spokojnie odsapanąć. Ku jej nieszczęściu, ławka była po drugiej stronie.
Weszła na ulicę, kuśtykając wolno. Nagle źle staneła i kula wypadla jej z ręki.
- Cholera - zaklęła, widząc, że z oddali nadjeżdża samochód. - Jeszcze będę drogę blokowac... Jak mnie coś teraz nie rozjedzie, będzie cud!

Gość

- Zależy ile im się chce. - odpowiedział na jej pytanie mimo wszystko. Zbliżali się powoli do miejscowego Super Samu xD Jared otworzył drzwi przed Carrie i puścił ją przodem.

/Sklep (zacznij Razz

)

Aaron

/ Kancelaria prawnicza

Jechał do domu w jak najlepszym humorze. Nucił cicho piosenkę jaką nadawali w radiu. Jeszcze kwałek... O a to pech... Zahamował i zaparkował samochód na poboczu. Chcąc nie chcąc, musiał. Wyszedł z niego i podszedł do kobiety. Pochylił się i podał jej kulę. - Proszę. - mruknął spoglądając na jej gips - Pomóc jakoś? - zapytał przenosząc wzrok wyżej.

Selene

- Dziękuję - odpowiedziała. - Taaa - otarła pospiesznie łzy, by ich nie zdążył zauważyć i przyjęła bojowy wyraz twarzy. - Wylecz mi pan nogę w dwie minuty, jesli potrafi - rzuciła, znów opierajac się na kuli.
- Przepraszam, mam zły dzień. Nie, nie dzień, tydzień, miesiąc, życie - dodała, kuśtykajac w stronę chodnika.

Aaron

- No... - Aaron spojrzał na nią krzywo - Nie potrafię, przyznaje... - postanowił jej jakoś pomóc. Chwycił ją ostrożnie za raimę, kiedy to zrobił szarpła się lekko - Proszę sie nie bać, ja tylko chciałem... Pomóc. - pomyslał że zarobi torebką.

Selene

- Ostrożnie, moja ręka jest jeszcze nie do końca sprawna. Choć na szczęście mogę sobie nią pomóc przy podtrzymywaniu kuli - odparła, idąc dalej.
- Byle do ławeczki. Tam choc chwilę odpocznę i od nowa to samo.

Aaron

- A gdzie pani tak zmierza, co? - zapytał. Takim tempem droga do ławeczki wydawała się strasznie długa - W takim stanie? Nie miał kto pani wyręczyć?

Selene

- Nie ma - odpowiedziała krótko. - Idę kupić nowy telefon. Ze starym nie chcę mieć nic wspólnego. Poza tym dotlenienie się dobrze mi zrobi - dodała, podążając uparcie naprzód. - A jeśli nie będzie pan mi mówił po imieniu zdzielę pana torebką - spojrzała na niego groźnie swymi ciemnymi oczami. - Selene Carter. Tak, ta od motelu - rzuciła szybko, widząc jego minę.

Aaron

- Jasne, dotlenić się zawsze można. Nawet to wskazane. - pokiwał głową utwierdzając się w przekonaniu - Aaron Howard - przedstawił się z uśmiechem. Pomógł wspiąć jej się na chodnik. - Miło cię poznać, Selene - sapnął. Zdenerwował się jej groźbą.

Selene

- No, tak lepiej - mruknęła, gdy usłyszała, że zwraca się do niej po imieniu.
- I przepraszam, że narobiłam kłopotu, blokując drogę - westchnęła. Nie lubiła swojej niedołężności.

Aaron

Aaron wzruszył ramionami - Każdemu może się zdarzyć. - oświadczył ze spokojem - To nic złego Selene. - spojrzał raz jeszcze na jej gips - Mogę wiedzieć co sie stało?

Selene

- Poturbował mnie jakiś psychopata, gdy byłam na... hmmm, powiedzmy że spacerze, o! - odpowiedziała, dochodząc do ławeczki. Usiadła i wypuściła ze świstem powietrze z ulgą. - Złamał nogę, rękę, pobił i pokaleczył mnie tak ogólnie.

Aaron

Aaron stanął nad nią i popatrzył z góry - Tacy są w Forks? - rozejrzał się wokół z ciekawością - Nie spotkałem... - zaśmiał sie i zamachał dłońmi - To znaczy nie abym chciał... - zaczął się tłumaczyć. Sapnął i zerknął na Selene - Mam czas, można powiedzieć wręcz się nudzę, takim tempem to wiesz... - złapał i poprawił krawat - Może cię podrzucę? - okręcił się lekko w tył i wskazał na samochód.

Selene

- Są tacy, choć nigdy tu takich nie widziałam - dodała. - Podwieźć mnie? - zdziwiła się. - Nie chcę Ci robić problemu - oznajmiła. - Zapewne się gdzieś spieszysz.

Aaron

Aaron pokręcił głową - Do domu, może jedynie. Ale... - skrzywił się lekko - Zanim dojdziesz to sklep będzie zamknięty. Chyba że czekasz na kogoś? - spojrzał na nią pytajacym wzrokiem.

Selene

- Jeśli moja kuzynka będzie mogła to przyjdzie, chociaż nie wiem - spuściła głowę. - Poza tym muszę się nauczyć radzić sobie sama. Oprócz niej już nie mam nikogo - przez jej głowę przeleciało kilka myśli i twarz Adamy, gdy byli razem. z jej oka połyneła samotna łaza.
- Nie zwracaj na mnie uwagi - odezwała się do Aarona.

Rhiannon

// ??

Biegła szybko jak tylko mogła. Zobaczyła Sel i ostatkami sił podeszła do niej.
- Cześć Sel - przytuliła ją. Dostrzegła jej łzy.
- Hej co się stało? - pogłaskała ją po ramieniu

Aaron

Prychnął - Płaczesz na środku ulicy i mam nie zwracać na ciebie uwagi? - przysiadł obok niej na ławce - Poczekam choć z tobą na tą kuzynkę. Masz... - podał jej paczkę chusteczek wyciągniętą z kieszeni.

Selene

- Dzięki - wzięła chusteczki i po chwili wydmuchała głośno nos xD
- Rhia, jesteś - powiedziała, gdy zobaczyła kuzynkę. - Jak to co się stało? Adam - odpowiedziała krótko.

Aaron

Adam? Aaron uśmiechnął się litościwie kiedy wstał. Oczywiście mógł się mylić. Wielu Adamów jest na świecie. Spojrzał na Sel - To ja już... - machnął dłonią i wsiadł do samochodu.

/ Dom Aarona

Selene

- Dziękuję - starała się uśmiechnąć, po czym odprowadziła go wzrokiem.
- A miało być tak dobrze.... - westchnęła, zwracając się do kuzynki.

Rhiannon

Przytuliła ją mocno.
- Co się stało? Opowiedz mi wszystko - głaskała ją po czarnych włosach.

Selene

- Nie wybaczył mi mojej słabości i tego, że chciałam odejść. Zabrał mnie do domu, powiedział, że kocha, a nie odezwał się ani razu. Gdy mogłam napisać, on mnie już nie chciał. Kłamał cały czas.Bo gdyby kochał, to by wybaczył i był przy mnie, tak jak ja przy nim, gdy potrzebował pomocy. To koniec Rhi, koniec! A ja go tak bardzo kocham - rozpłakała się w najlepsze.

Rhiannon

Serce jej się krajało kiedy widziała cierpienie Sel.
- Sel ciii - uspokajała go. Na język cisnęły jej się różne określenie na Adama jednak powstrzymała się.
- Jeśli Cię zostawił to znaczy, że jest kompletnym idiotą - westchnęła i przytuliła ja bardzo mocno

Selene

- Ale kochanym idiotą - westchnęła.
- Widzisz, ja chyba naprawdę skazana jestem na wieczną samotność i odpychanie przez innych. Nie mam przyjaciół, nie mam chłopaka. Matka ma mnie dość, ojciec wiecznie w pracy, babcia ma telewizor, a ty studiujesz.

Rhiannon

- Masz mnie nawet jeśli studiuję a tak właściwie to jakby - podrapała się po głowie - no nie ważne zresztą. Zostanę tu choćby i na zawsze. A poza tym znajdziesz sobie kogoś w mgnieniu oka. Jestem pewna, że przynajmniej kilku chłopaków zazdrościło Adamowi - zaśmiała się cicho

Mike · Gość

Lily

- Ja jakieś dwa tygodnie - uśmiechnęła się.
- A czym się zajmujesz? - spytała i zerknęła na niego

Selene

- Zazdrościć? A niby czego? - zdziwiła się. - Jestem ponoć świrnięta, mam ADHD zapewne, wszędzie mnie pełno, słucham muzyki, której prawie nikt nie słucha, jestem zawsze do przodu i pakuje się w kłopoty. Mało tego mam imię na cześć księżyca i mitycznych stworów.

Rhiannon

- Mi się Twoje imie podoba. Spójrz na moje imie Rhia no kto normalny tak się nazywa - zaśmiała się.
- A poza tym...ja też nie mam partnera i żyję - westchneła

Gość

/?

Szedł ulicą w zamyśleniu. Myślał o ostatnich wydarzeniach. O tym jak udało mu się wyleczyć tamtego faceta. Gdybym przerzucił się na picie krwi, byłbym w stanie pomagać ludziom. Tylko jak się nazwać? Lekarz nie potrafi wyleczyć kogoś w kilka sekund. Może uzdrowiciel? - myślał kopiąc kamyki po drodze.

Selene

- Jesteś młodsza - mruknęła. - A twoje imię jest pochodzenia celtyckiego, no. To chyba trochę lepiej niż moje - nagle doleciał do niej jakiś kamyk. Spojrzała w kierunku, z którego przyleciał pod jej nogę.
- Może pan uważać? Mnie byle mały kamień może ostatnio zabić - rzuciło na w pół żartem, na w pół ze zdenerwowaniem i ironią.

Rhiannon

- Sel to tylko dwa lata różnicy a i tak jestem pewna, że kogoś znajdziesz - spojrzała na mężczyznę, który kopał kamyki. Jednym dostała w kostkę ale juz nic nie powiedziała

Mike · Gość

Lily

- To tak jak ja. Mieszkasz w centrum czy na obrzeżach. A może w La Push? - zasypała go pytaniami. Coś dzisiaj była rozgadana

Gość

Doszedł do ławki na której siedziały dwie dziewczyny. - O, przepraszam, to nie było specjalnie. - mruknął i nagle urwał kiedy zobaczył, że jedna z kobiet ma na sobie nadmiar gipsu. Zamrugał. - Nie wiem jak to się stało, ale chyba powinna pani trochę bardziej na siebie uważać i siedzieć w domu. - powiedział jakby z troską w głosie.

Selene

- Nie, tylko nie dom! - pokręciła głową, pochylając głowę.
- Niech mi pan wierzy, że przebywanie w domu to teraz ostatnia rzecz, jaka mi jest potrzebna do szczęścia. Bez powietrza, jakiegoś zajęcia i odrobiny szaleństwa nie ma dla mnie życia.