Ulica

Mickey · Gość

Uśmiechnął się szeroko.
- Tak, nie mam co robic w domu więc spaceruję- powiedział wesoło.
- A ty? Kobieta nie powinna chodzić sama o tej porze - powiedział nadal takim samym tonem i spjrzał jej w oczy, tak z przyzwyczajenia. Wyczuł że jest takasam jak on i jeszcze bardziej się rozweselił.

Gość

- Podobnie - odpowiedziała zdawkowo i rozejrzała się przelotnie po okolicy - sugerujesz, że mogę zostać tu przez kogoś zaatakowana? - spytała po chwili z rozbawieniem, które jednak starała się ukryć poważnym tonem.

Mickey · Gość

Nadal nie przestawał się uśmiechać.
- W tych czasach wszystko jest możliwe - powiedział do niej i nie wiedzieć czemu mrugnął do niej porozumiewawczo

Gość

Zamyśliła się na sekundę i popatrzyła na niego uważnie, mrużąc lekko oczy
- No tak.. czyli ciebie w takim razie powinnam się też bać - stwierdziła, lecz po niedługim czasie ie wytrzymała i parsknęła krótkim śmiechem. Nie, nie mogła sobie go wyobrazić, jako kogoś, kto by chciał jej zrobić krzywdę.

Mickey · Gość

Zaśmiał się z nią.
- Mnie czemu? Jestem łagodny jak konik - powiedizął wesoło i zaśmiał się z tego porównania.
- A dokąd to zmieżasz sympatyczna koleżanko? - spytał po chwili wesoło.

Gość

Również i tym razem nie opanowała śmiechu i popatrzyła nainego z rozbawieniem
- ... jak konik? - powtórzyła pytająco. Takiego porównania jeszcze nie słyszała.
- Jak narazie widzisz, zrobiłam sobie przystanek - odpowiedziała - ogólnie nie mam konkretnego celu - dodała wzruszając ramionami.

Mickey · Gość

Uśmiechnął się wesoło.
- Tak, jak konik - powiedział wesoło i zaśmiał sie pod nosem.
- Wiesz, mam z nimi dużo wspólnego. I pewnie wiesz o co chodzi - dodał wesoło po chwili.

Gość

Gdy usłyszała potwierdzenie swoich przypuszczeń, uśmiechneła się pod nosem
- Domyślam się - powiedziała, chwilę się nad czymś zastanawiajac - więc wiesz pewnie, że także mam tego typu... możliwości - dodała, nie mogąc znaleźć odpowiedniego słowa.

Mickey · Gość

Uśmiechnął się.
- Wiem, i cieszę się ze w końcu kogoś takiego spotkałem - powiedział z usmiechem.
- A jakież to zwierzę preferujesz? Bo ja naprzykład konia fryzyjskiego - dodał i zaśmiał sie cicho.

Gość

Kiwnęła głową z zaciekawieniem i mimowolnie zerknęła na jego włosy
- Wiele wyjaśnia - mruknęła pod nosem i zaśmiałą się cicho
- Zgaduj - rzuciła, unosząc brwi i przyglądajac się troche wyzywajaco i z zaciekawieniem.

Mickey · Gość

Zaśmiał się widząc jak dziewczyna patrzy na jego fryzurę.
-To tylko wymysł mojej głowy. Ktoś musi się wyróżniać z tłumu - Powiedział wesoło i zastanowił się chwilę.
- Na pewno jakieś słodkie małe zwierzątko. Hm... Króliczek albo kot? - spytał patrząc w jej oczy i uśmiechając się.

Gość

Kiwnęła głową potwierdzająco i parsknęła śmiechem. Królik? Niee.. nigdy.
- Zdecydowanie to drugie - powiedziała, kręcąc lekko głową z rozbawienia. Chwilę jeszcze zastanowiła się nad jego wyborem
- Czemu akurat fryzyjski? - spytała z czystej ciekawości.

Mickey · Gość

wzruszył ramionami.
- Zawsze mnie fascynowały. Po prostu - odparł z uśmiechem nie przestajac patrzeć w jej oczy. Taką dzis miał manię.
- A ty czemu wybrałaś kota? - spytał z ciekawością.

Gość

Wzruszyła ramionami
- Poprostu, wydawał mi sie najbardziej odpowiedni - odpowiedziała prosto. Sama nie umiała sobie dokładnie odpowiedzieć na to pytanie. Rozejrzała się i westchnęła cicho
- Zbieram się już - mruknęła, odbijajac sie lekko nogą od muru - do zobaczenia - pożegnała go przyjaznym uśmiechem i odeszła powoli w stronę domu.

Mickey · Gość

Uśmiechnął się do niej.
- Cześć! - powiedział wesoło. I poszedł wolno wesołym krokiem, dalej.

Aaron

/ Dom Aarona

Rozejrzał się w lewo i w prawo. Wiatr juz nie szkodził mu tak jak wtedy kiedy przemierzał ulice w samej marynarce. Skulił lekko ramiona i wsunął dłonie do kieszeni. W takiej niezbyt przyjaznej pozie szedł do apteki. Ziewnął nie mogąc się powstrzymać. Zachciało mu się wracać do łóżka i przespać całe swoje zycie.

Mickey · Gość

Szedł sobie wesoło ulicą gdy nagle ktoś na niego wpadł. Okazało się że to jego znajomy.
- Kolego uwarzaj troszkę powiedizał wesoło i uśmiechnął się do Aarona.

Aaron

- Cześć Mickey - wymamrotał trochę niewyraźnie kiedy odsunął się na krok. Spojrzał na niego i uśmiechnął się troszkę ironicznie. - Na dwóch nogach? - podał mu rękę na powitanie.

Mickey · Gość

Uścisnłął mu rękę.
- Nie pokazuje się publicznie - powiedział wesoło i uśmiechnął się szeroko.
- Wyobrażasz sobie konia na ulicy ? - spytał z udawaną powagą.

Aaron

Aaron wywrócił oczam - No tak. - przyznał mu rację. - Choć... - spojrzał na niego uśmiechajac się cwanie. - w uprzęży i... - zachichotał - Z jezdźcem... - opanował się i dodał po chwili. - Przepraszam - Wiedział że Mickey tego nie lubi. - Chodź, idę do apteki.

Mickey · Gość

Wywrucił tetatralnie oczami i zaśmiał się.
- Może jeszcze będę ciągnąć wóz? Taki różowy z kwitakami? - spytał żartem i ruszył wraz z Aaronem w stronę apteki.

Aaron

- No... - wyszczerzył się - i z ferajną rozwrzeszczanych dzieciaków. Wyobraź to sobie... - Co ja gadam? W głowie mi sie coś poprzestawiało... Ziewnął by ukryć zakłopotanie swym odkryciem.

Mickey · Gość

Zamyślił się an chwilę.
- I może jeszcze Ciebie jako woźnicę? - spytał wesoło. Nie wobrażał tego sobie ani trochę ale pośmiać się mógł.
- Masz jeszzce jakies pomysły? - dodał po chwili

Aaron

- Nie, już żadnych - uciął i zasępił się. Co też we mnie najlepszego wstąpiło? Sprawdził czy jego portfel jest na miejsu i zapytał znajomego - Co tu robisz? Mieszkasz na obrzeżach... - rozejrzał się podejrzanie po ulicy.

Mickey · Gość

Zaśmiał się.
- Wybrałem sie na spacer, spotkałem starą znajomą i Ciebie - powiedział wesoło. Nie wiedział czemu tak sobie łaził.
- Po prostu znudziło mi się w domu, do do lasu nie chciało mi sie iść - powiedział z cwanym uśmiechem na twarzy.

Aaron

- Do lasu? - zapytał w miarę przytomnie lecz dalej szedł zatopiony obok niego w swych myślach - Dlaczego do lasu? - zadawał głupie pytania by podtrzymać rozmowę. Jestem sam...

Mickey · Gość

Uśmiechnął się cwanie.
- A jak myślisz?- spytał lekko rozbawiony. Patrzył na niego i widział zamyśłenie.
- Do lasu czasem chadzam pobiegać jako koń, mówiłem Ci o tym - dodał wesoło i zaśmiał się cicho. chumor go nie opuszczał.

Aaron

- Tak? - spojrzał na niego i uśmiechnął się przepraszająco - Wiesz, dość dużym szokiem było to... - wskazał na niego dłonią i zamachał obrazowo - Ty i nagle koń... Chyba nie zarejestrowałem wszystkiego poprawnie. - przytaknął wbijając wzrok w chodnik.

Mickey · Gość

Uśmiechnął się porozumiewawczo.
- Rozumiem, ja też byłem w szoku po pierwszym razie - powiedział opanowanym tonem.
- Chyba nie powinienem Ci tego tak szybko pokazywać... - mruknął cichutko do siebie i zamyślił się na chwilę.

Aaron

- Nie no... Tym się nie martw... - Aaron rozłożył dlonie przepraszająco - Poprostu... - zawahał sie na chwilę - Dla mnie to nie jest normalne i dziwię się samemu sobie że idę obok ciebie - wyrzucił z siebie na jednym wydechu.

Mickey · Gość

Spojrzał na niego z zaciekawieniem.
- Boisz się mnie? - spytał lekko zaniepokojonym głosem. Nie lubił gdy ktoś się jego bał lub miał do niego uprzedzenia.

Aaron

Spojrzał na niego z politowaniem - Nie o to chodzi. - spojrzał w niebo zastanawiając się jak mu to wytłumaczyć by jednak go nie urazić - Jesteś człowiekiem. A potrafisz się zmieniać w konia.... - czuł że zaraz zacznie się polątać w swojej wypowiedzi. Zdenerwował się i powiedział dość brutalnym tonem - To nie jest normalne. - zacisnął bezwiednie pięści i spojrzał na Mickey'a - Trudno mi to zrozumieć - zakończył już spokojniej.

Mickey · Gość

Przytaknął głową i zamyślił się. Musiał to wszystko sobie poukładać. To nie jest normalne... to zdanie chodziło mu po głowie. Czyli ja jestem nienormalny? spytał sam siebie. Wiele by na tow skazywało zastanawiał się nad tym. Szedł w milczeniu i powoli jego wieczny uśmiech zaczął znikać.

Aaron

Aarona zaczęły zjadać wyrzuty sumienie. Napewno nieopatrznie mnie zrozumiał - Posłuchaj - zwrócił się do niego raz jeszcze - Ja nie potrafię robić tego co ty... Więc... - zabrakło mu kilku słów.

Mickey · Gość

Spojrzał na niego zamyślonym wzrokiem.
- Rozumiem...- zaczął spokojnie Uwarza że jetem nie normalny przemkneło mu przez myśl.
- Jeśli Ci to przeszkadza to powiedz - dodał uśmiechając się przepraszająco.

Aaron

- Nie! - Aaron krzyknął cicho. I znów namieszałem, zawsze wszystko moja wina.... - Nie jesteś... Dobra - postawił na szczerość i złpał go za ramię by przystanął - Jesteś inny ale mi to nie przeszkadza tylko muszę sobie to przyswoić, tak?

Mickey · Gość

Stanął gdy Aaron złapał go za ramię.
- Rozumiem - Powiedział i uśmiechnął się delikatnie, lecz oczy nadal miał zamyślone. Potrzeba mu czasu na zaakcetowanie takiego kogoś jak ja.. mówił do siebie w myślach. Wiedział że nei można go brać za "normalnego". Składał to sobie w głowie. nadal milczał. Na twarzy miał lekki uśmiech, jego oczy ciągle były zamyslone.

Aaron

Nie chciał go urazić. Mruknął - Przepraszam - Najwyraźniej mi nie wyszło... Jak zawsze. Puścił go i zostawił samego na chodniku. Zgarbił się przeciwstawiajac sile wiatru. Kierował swe kroki wytrwale do apteki. A później do domu... Spać... Przespać całe życie.

/ Apteka

Mickey · Gość

Spojrzał na niego z zdziwieniem.
- Nie masz za co przepraszać... - powiedział zanim wszedł do apteki. Mickey postanowił poczekać na niego i go przeprosić. Oparł się o mur i czekał cierpliwie. Gdy mężczyzna wyszedł z apteki Mickey uśmiechnął się niepewnie.
- To ja powinienem Cię przeprosić..- zaczął spokojnie. Wzrok miał wbity w swoje buty, jak zawsze gdy nie wiedział co powiedzieć.
- Przepraszam... Nie chciałem Ci zaszkodzić - skończył z drobnym kłopotem. A niestety zaszkodziłem mruknął do siebie w myślach.

Aaron

/ Apteka

Przystanął i spojrzał na niego zapinając zamek kurtki - Zaszkodzić? Przestań. - powiedział pewnie i pociagnął go za ramię - Tak jak powiedziałem muszę się do tego przystosować i tyle. - uśmiechnął się blado - Przyzwyczaję się. Daj mi tylko chwile czasu, dobrze?