Kanada

Juliette

Przeciągnęła się i otworzyła oczy. Nie potrzebowała dużo snu.
- Dzień dobry - uśmiechnęła się szeroko. Piersi zarysowały się jej pod materiałem piżamki. [miała ostre krawędzie? XD]

Wyjrzała przez okno. Świtało. Spojrzała na Setha.
- A ty tak będziesz jeszcze długo? - zachichotała - Wiesz.. jak dasz mi prowadzic to możesz tak choćby do samej Alaski - zaśmiała się zwieszając nogi z łóżka. - Kto pierwszy pod prysznic? Ja czy ty?

Seth

Zeskoczył z łóżka i zgarnął w zeby swoja torbę. Pomachał ogonem i zamknął się w łazience. Zamienił się i przeklął dość doniośle. Miał futro w ustach. Pluł nim przez chwilę. Spojrzal w lusterko, znowu te oczęta.... Pomruczal pod nosem coś tam i wszedł pod prysznic, czuł się wypoczęty jak nigdy. Brakowało mu rodziny, brakowało mu kogoś tak normalnego jak Juliette. Stał pod lodowatym prysznicem napawając się jego zimnem.

Juliette

Siedział tam długo. Juliette podeszła cicho pod drzwi i zastukała lekko
- A potem dasz mi 2 minuty na bycie gotową? - zaśmiała się melodyjnie - Wychodź Seth. Proszę. Ja mam swoje potrzeby, wiesz? - mruknęła przestępując z nogi na nogę.

Seth

Wylazł, niechętnie. ubrał sie, to znaczy do p[asa, a koszulkę trzymał w łapie.
-Musze pomyśleć. Miau... Hau...- otworzył drzwi i wywrócił pumimi oczyma.

Juliette

Stała przed drzwiami z nieszczęśliwą miną
- Przepraszam, ale juz naprawdę muszę... - jęknęła wpychając się do srodka i wypychając go do pokoju. Zamknęła drzwi i po chwili odetchnęła z ulgą. - Dziękuję - mruknęła zza zamkniętych drzwi. - To dam radę umyć włosy?

Seth

-Zastanowię się!- zaśmiał sie opierając o drzwi.
-Na przykład w zamian obiecasz mi zająć dzieci ajk dojedziemy. Bedziesz dobrą ciocią, zgoda? Moze będe miał jeden wieczór wolny...- zachichotał sobie, bo lubił.
No i zadzwoniła jego mamusia znowu... Odebrał telefon pięknym: "Jestem u weterynarza, szczepią mnie na wściekliznę."

Juliette

- Ja się nie nadaję na dobrą ciocię! - krzyknęła spod prysznica - Ja się w ogóle nie nadaję do dzieci. A jak jakieś upuszczę? Albo coś mu zrobię? - była gotowa wymyśleć 100 innych powodów - A wtedy twoja rodzina wywali mnie na śnieg. Będę się musiala przedzierać przez zaspy. I w ogóle będziesz mnie miał na sumieniu - nie zarejestrowała że dzwoni mu telefon.

Seth

-Nie mamo, nie zasypie nas nic. Naprawdę. Jestem dużym kotkiem, damy radę. A teraz wiesz co? Coś sie darła, ale nie wiem co... Zadzwonię jak będziemy bliżej.- rozłączył się.
-Lilly Cię nauczy, ona już się nauczyła jak nie łamać nikomu kości. Allen ma jeszcze problemy, czasem mi jakieś kręgi delikatnie przestawia.- zaśmiał się. Usiadł sobie na fotelu czekając na nią. Nie chciało mu się ubierać, było mu wręcz za ciepło, rozpierała go energia, ruchliwy kotek...

Juliette

Wyszła w szlafroku, z głową owiniętą ręcznikiem.
- Przestawia ci kości? Biedaku - pełna zrozumienia - Ale mi nie o to chodzi... Ja.. Ja się chyba nie nadaję do towarzystwa dla dzieci. Usiadła na brzegu łóżka i podwinęła nogę pod siebie. Odwinęła włosy i zaczęła je energicznie osuszać ręcznikiem. - Ja się boję dzieci - przyznała - Ja nie umeim z nimi rozmawiać. Nie umiem żadnych zabaw... One mnie przerażają swoją przenikliwością.

Seth

-Ale im nigdy nie przeszkadza inność. Wiesz, widzą mnie na mieście i krzyczą z drugiego końca ulicy 'dasz wyczesać sobie futro?!" co z tego, ze mam dwie nogi?- wywrócił oczyma.
-U mnie w domu to normalne, że każdy jest inny. Bywaja kłótnie, ale wiesz, jak wszędzie. Rzadko na tle rasowym, najczęściej kłóci się młodzież, do której bez urazy nie należymy.- zaśmiał się tak jakoś stwierdzając, ze z bycia młodzieżą wyklucza wygląd. On miał proste pojęcie świata, ogólnie był prostym człowiekiem.... zmiennokształtnym.

Juliette

- One i tak mnie przerażają. Nic na to nie poradzę - uśmiechnęła się szybko susząc włosy. - Ale skoro potrzebujesz wolnego dnia - westchnęła - To chyba jakoś to przezyję, prawda?

Seth

-Założymy Ci futerko, doczepimy ogonek. kotek jak ta lala.- zaśmiał sie zaglądając do swojej torby. szukał czegoś zawziecie, aż znalazł swój portfel. przejrzał karty w zakładkach i odłożył go do torby kontenty.

Juliette

W międzyczasie Juliette szybko się przebrała. Widział ją już nago więc jakoś nie miała oporów. XD

Dopinała bluzkę gdy Seth odwrócił się od torby
- Coś zgubiłeś?

Seth

-Byłem ciekaw czy wziąłem kartę od ojca, polecimy sobie miejscowym samolotem do Sitki. Bez karty ojca bym trochę musiał pokombinować...- juz widział jak dzwoni "tato, zadzwoń do Margaret i powiedz jej, ze przyjadę i potrzebuję dwa bilety i że nadal jej nie kocham..." Stare panny kochają podwalać sie do wszystkich osobników płci męskiej.

Juliette

- Samolotem? Jak wolisz. To ty tu jesteś chwilowo szefem - zaśmiała się - Gotowa - oznajmiła upychając piżamę do plecaka.

Seth

Zmierzył ją wzrokiem.
-Bardzo ładnie wyglądasz.- zgarnął torbę na ramie i wstał. Jego oczy powoli nabierały normalnego kształtu.
-Mów mi Szefie...- mruknął pod nosem.- Podoba mi się to.

Juliette

- Taaak jest Szefie - puściła mu oczko zarzucając plecak. Kurtkę wzięła w garść. W samochodzie i tak bylo ciepło. - Tylko z tym szefowaniem to ty nie przeginaj - uśmiechnęła się szeroko. Podeszła do Setha i cmoknęła go w policzek - Dziękuję - szepnęła i wyszła z pokoju zabierając klucze. Stanęła na dworze czekając aż mężczyzna wyjdzie. Zamknęła drzwi i poszła ich wymeldować.

Seth

Odpalił auto i czekał na Juliette. Wyciszył dźwięki w telefonie, puścił płytę z jakimś mało znanym alternatywnym zespołem. Odprężało go to. Wystukiwał palcami rytm na kierownicy. Chyb po raz pierwszy czuł się tak dobrze jadąc do domu, do tego całego rozpierdolnika, którego tak naprawdę nie ogarniał.

Luc

Juliette

Juliette wskoczyła do samochodu. Kurtkę i plecak rzuciła na tylne siedzenie.
- Masz dobry humor - zauważyła z uśmiechem. Pomachała papierową torebką z której wydobywał sie zapach świeżego pieczywa. - Wzięłam nam po bułeczce. Jeszcze ciepłe - zachęciła.

Seth

-Rozpuszczasz mnie...- mruknął rozbawiony sięgając po bułkę.
-Pyszne...- mruknął z pełną buzia wyjeżdżając na główną drogę.

Juliette

- Rozpuszczam? Nie bardzo - wgryzła się w bułkę - To czysty egoizm był. Sama byłam głodna, a głupio by mi było jeść samej - zachichotała. - I faktycznie.. pyyyyszne... - przełknęła pierwszy kęs.

Seth

-Julie, mogę mieć szczere pytanie? Ale wiesz, taką szczerą odpowiedź potrzebuję.- uśmiechnął się, on jak zwykle wprowadzał dramaturgię.

Juliette

- Pytaj - na wszelki wypadek odłożyła bułkę. Co jak co ale nie chciała się udławić.

Seth

-Dlaczego się zgodziłaś na tą walniętą propozycje? Wiesz pojechania ze mna do moich rodziców... Nie wiesz co tam zastaniesz, mieszkamy jak mieszkamy, w małej chatce z drewna...- chatka z drewna, tak, komin, taaaa....

Juliette

Odetchnęła głęboko.
- Po pierwsze dlatego że propozycja przyszła w odpowiednim momencie. Potrzebowałam wyjechać. Oderwać się od wszystkiego. - skubała nerwowo bułkę - Po drugie, nigdy nikt mnie nie zaprosił do swojej rodziny. Poza Carmen, ale ona to inna historia. Po trzecie... - uśmiechnęła się lekko - polubiłam cię. Jesteś naturalny, pełen humoru i czuję się przy tobie swobodnie. Jakbym znała cię od lat. - ugryzła bułkę i przełknęła. - Dlaczego mi zaproponowałeś wyjazd?

Seth

-Bo Cię lubię. Bo szukałem też, ale to po drugie, kobiety, która chociaż uda, ze nie jestem nieudacznikiem, jak sądzą u mnie w rodzinie.- westchnął sobie ciężko.

Juliette

- Nieudacznikiem? Daj spokój. - zaprotestowała - Jesteś genialnym fotografem. Kapitalnie sobie radzisz. Dlaczego mieliby cię mieć za nieudacznika? - oblizała palce z nadzienia śliwkowego

Seth

-Wiesz co? Zobaczysz...- pokiwał głową. Wywrócił oczyma. Ojciec przy pierwszej okazji pewnie zgarnie ją i jej wytłumaczy jak wazny jest dziedzic, dobro rodzinnego majątku etc. Nie lubił tego. To zawsze go ograniczało.

Juliette

- Ej.. - trąciła go palcem w ramie - Niech sobie gadają. Co cię to obchodzi? Powinieneś sam znać swoją wartość. Ja zdania o tobie nie zmienię. - stwierdziła wzruszając ramionami - cokolwiek by o tobie mówiono.

Seth

Uśmiechnął się szeroko. Julie poprawiała mu humor i to wybitnie.
-Mogę mieć teraz durne pytanie? Bo mnie to gryzie od jakiegoś krótkiego czasu.

Juliette

Zachichotała - Możesz. Dobrze, ze tylko to cię gryzie. A nie pchły na przykład - przełknęła ostatni kęs bułeczki. Oblizała usta z resztek lukru.

Seth

-Nie mam pcheł. Jestem czysty i w ogóle.- pogroził jej palcem.
-Jak to jest żyć tyle czasu? Wiesz chodzi mi o to, że nie widzisz końca. Ja się boję, ze mnie odstrzelą gdzieś w lesie kłusownicy.- westchnął.
-Chciałbym być chociaż trochę silniejszy w tym wszystkim. Co z tego, że jestem kotem w gratisie? Nie mogę nic użytecznego z tego zrobić. jak byś chciała to byś mi łeb okręciła jak w horrorach...

Juliette

Skrzywiła się
- Szczerze? To koszmar - powiedziała po chwili ciszy - Patrzysz jak odchodzą ci, którzy są ci bliscy. I nic nie możesz zrobić. Po jakimś czasie dochodzisz do wniosku że to wszystko boli za bardzo. Starasz się w nic nie angażować. Ale nie zawsze wychodzi - dokończyła cicho i skupiła się na drodze za oknem.

Seth

-Wiesz co?- złapał ją za rękę.
-Masz na razie mnie, za trochę moją rodzinę. Lilly obiecała, ze przejmie grajdołek rodzinny. Ona wiecznie jest taka sama.- pokiwał głową.
-Jak byłem mały to ścinałem jej włosy i patrzyłem jak rosną.

Juliette

- Miałeś zabawę, co? - kąciki ust powędrowały jej w górę. Wyobraziła go sobie jako dzieciaka z nożyczkami w łapkach. Uścisnęła lekko jego dłoń. - Dziękuję Seth - głos lekko zadrżał. Rozczuliło ją to co powiedział. Niby nic, ale...

Seth

-Do usług. Tobie też obciac włosy? Robiłem to własciwie do 20 roku życia Lilly, która dzielnie trzymała fason i nie ukręciła mi karku.- zaśmiał sie jak dzieciak. Troszkę sobie przyśpieszył, chyba właśnie zatęsknił za domem...

Juliette

- Nie, dziękuję - zaśmiała się - Nie dlatego, ze nie wierzę w twoje umiejętności fryzjerskie, ale ja niedawno je obcinałam i chyba chcę się nacieszyć chwilkę tą długością.

Seth

-Jakby co, to ja chętnie służę pomocą.- zaśmiał się, jak to on. Wyprzedził gładka jakiś duży samochód i jechał dalej, kochał stan dróg Kanadyjskich, można było spokojnie jechać. A w Stanach bywa różnie... kwadratowo i podłużnie.

Juliette

- Będę pamiętać. - przeciagnęła się lekko - Słuchaj.. Opowiedz mi coś o Sitce. To nie jest zbyt duże miasto, prawda? Jak tam jest?