Kanada

Emmett

-Zawsze możemy to zmienić... -roześmiał się- Masz ochotę na deser? -poruszył śmiesznie brwiami. A jej dotyk zdecydowanie mu się spodobał.

Juliette

- Zależy co dobrego tu mają - parsknęła śmiechem widząc jego mine - Masz zamiar mnie karmić jak jakiegoś dzieciaka? - pokręciła głową - Nie ma mowy...

Emmett

Pomachał jej przed nosem małą łyżeczką z sadystycznym uśmiechem.
-Juliette... Nie daj się prosić! Szarlotka z lodami i bitą śmietaną? Myślę, że świetnie smakuje....

Juliette

- Ile ty masz lat właściwie? - Zmruzyła oczy - Szans na nakarmienie cię nie mam wiec to trochę nie fair, nie sądzisz?

Emmett

-70...-mruknął konspiracyjnym szeptem- I... możesz mnie nakarmić. Jakoś to przeżyję... -powiedział cichutko. Uśmiechnął się.

Juliette

- 70? - zmruzyła oczy i uśmiechnęła się słodko - Posłuchaj mnie.... małolacie - mówiła żartobliwym tonem, w żadnym razie nie obraźliwie - Jestem starsza... Masz mnie słuchać. Żadnego karmienia mnie szarlotką. Szarlotkę zjem sama. Bitą śmietanę również. Natomiast lodami... - uśmiechnęła się zadziornie - Lodami mozesz mnie nakarmić. Ale - uniosła palec ku górze - ja karmię ciebie. Nie myśl sobie że później powiesz bezkarnie że ja ci z ręki jadłam. Jednostronnie. - obdarzyła go kolejnym uroczym uśmiechem.

Emmett

Podniósł ręce w obronnym geście i roześmiał się.
-Tak jest! Przez szacunek do starszych oczywiście.... -dodał żartobliwie.

Juliette

- Oczywiście.... - pacnęła go wyrwaną łyżeczką w czółko. - Co teraz zamierzasz robic? - zapytała czekając na kelnerkę.

Emmett

-Zamierzam nie upaćkać Cię zbytnio tymi lodami... -mruknął uśmiechnięty.

Juliette

- Mam nadzieję, bo zemsta byłaby okrutna - pokazała mu język. Był zabawny. Nie taki jak Seth. W ogóle nia dało ich się porównać. Był po prostu inny. - Dlaczego kojarzysz mi się z Niedźwiedziem? - zapytała nagle.

Emmett

-Jestem duży... Słodki... -roześmiała się- Nie wiem. Dobrze, że nie kojarzę Ci się z grizzly... -westchnął z uśmiechem.

Juliette

- W zasadzie jak tak na ciebie patrzę.. - powiedziała z zamyśleniem - to i owszem. Masz coś z grizzly. Ale głównie człowiek ma się do ciebie ochotę przytulić. Wieje od ciebie poczucie bezpieczeństwa... - zmarszczyła czoło.

Emmett

Rozpostarł z uśmiechem swoje ramiona.
-No to zapraszam... -zaśmiał się.

Juliette

Zaczęła się śmiać. Radośnie, szczerze i bez opamiętania.
- Ty serio wariat jesteś - spojrzała na kelnerkę, która w końcu przyszła - Szarlotki z bita śmietaną i lodami. Dwie. I dwie capuccino. Cynamonowe - westchnęła jakby kawa niosła ze sobą niepojętą rozkosz. Wróciła wzrokiem do chłopaka - Wariat - powiedziała uśmiechając się szeroko.

Emmett

-Ale za to jaki sympatyczny, nie? -zawtórował jej śmiechem- No i skromny przede wszystkim. Kiedy kelnerka przyniosła zamówione przez nich desery wręczył swoją łyżeczkę od lodów Juliette.
-Umowa, to umowa... -mruknął zachęcająco?

Juliette

- Umowa to umowa - zgodziła się ze śmiechem i podała mu swoja łyżkę - Ale mnie nie udław... - zastrzegła.

Emmett

-Jakże bym śmiał... -mruknął ze skupieniem na twarzy nabierając na łyżeczkę odrobinę lodów czekoladowych.
-Samolotttt leci do buzii.... -pisnął jak do malutkiego dziecka, a kilka zdziwionych ludzkich twarzy obróciło się w ich kierunku.
-Niech hangar się otwiera, bo samolot czuje się zagrożony... -parsknął śmiechem na widok tych dziwnych spojrzeń.

Juliette

Nie mogła się powstrzymać. Roześmiała się na całego. Otworzyła buzię i czekałą na tę łyzeczkę z lodami. Zamknęła na niej usta oblizując szybko lody. Wypuściła ją czym prędzej - Wariat do kwadratu. Czekaj no.. ja ci też takiego obciachu narobię - pokazała mu język. Odrobina lodów została jej na górnej wardze. Zlizała ją koniuszkiem jezyka.

Emmett

Podążył wzrokiem za jej językiem. Cóż takiego miała w sobie ta kobieta? Roześmiał się.
-Czekam z niecierpliwością... -oznajmił.

Juliette

- Emeciku - zaświergotała w odpowiedzi - otwórz buziuńkę Skarbie - jak do maleńkiego chłopca - Rakietka wystarowała i teraz leeeeeciiiiii - ruchem koszacym XD skierowała łyżeczkę z lodami waniliowymi do buzi Emmetta. Złożyła usteczka w dzióbek by nie parsknać śmiechem.

Emmett

Lody nie były w stanie rozpuścić się w jego ustach, to też nie umazał się nimi zbytnio. Jednak rozpuszczona już kropelka spłynęła po jego kąciku ust. Chwycił za serwetkę i przystawił ją do ust przy okazji posyłając Juliette rozbawione spojrzenie.
-Juliee... -mruknął z francuskim akcentem i roześmiał się.

Juliette

- Taak? - odpowiedziała z nienagannym akcentem. Jedną kropelkę lodów opuścił. Juliette wytarła ją palcem wskazującym po czym oblizała go. - Słucham... - popatrzyła na niego rozbawiona

Emmett

-Wzbudzamy zainteresowanie w tej uroczej, aczkolwiek nudnej knajpce...-ponownie tego wieczoru serdecznie się roześmiał. Dyskretnie rozejrzał się dookoła a ludzie spłoszeni jego spojrzeniem wrócili wzrokiem do swoich talerzy.
-Mój brat robi to lepiej... Ale ja zawsze mogę powiedzieć, że dopiero się uczę... -mruknął.

Juliette

- Przeszkadza Ci ono? Ja chyba przestałam to zauwazać - wzruszyła ramionami - A poza tym to ty zacząłeś wyskakujac z tym samolotem - przypomniała. Z rozpędu nabrała na jego łyzeczkę swojej szarlotki i zjadła. - Oj... Przepraszam... - przygryzła wargę w wyrazie konsternacji

Emmett

Wzruszył ramionami z wybaczającym uśmiechem. Jakże mógł mieć jej cokolwiek za złe? Czuł się rewelacyjnie w jej towarzystwie. Zapominał o trapiących go zmartwieniach i nękających problemach. Żal mu było, że niebawem ona stąd wyjdzie i prawdopodobnie nie zobaczą się przez dłuuuugi czas.

Juliette

- Mogę się podzielić - uśmiechnęła się ukazując rządek bielutkich i równiutkich ząbków. nabrała na łyzeczkę ciasto i podsunęła mu pod nos. Czuła się swobodnie i miło. To było coś czego jej było potrzeba. A przede wszystkim... czuła się kobieco. Sposób w jaki na nią patrzył sprawiał że czuła się śliczna i pociagająca. Pragnęła tego uczucia jak ryba wody bowiem jej samoocena mocno kulała a poczucie własnej wartości drastycznie spadło ostatnimi czasy.

Emmett

-Z twojej ręki może nie będzie to aż tak tragicznie smakować... -mruknął i nachylił się po kęs szarlotki. Korzystając z okazji delikatnie złapał ją za nadgarstek z łyżeczką i zabierając ją jej, delikatnie ucałował wnętrze jej dłoni. Następnie delikatnie ją wypuścił. Nie przeprosił. Uważał ten gest za subtelne podziękowanie.

Juliette

- Ej. Jesteś niesprawiedliwy. Ta szarlotka jest całkiem dobra - stwierdziła. Spojrzała na swoją dłoń czując na skórze dotyk jego leciutko chłodnych warg. Uśmiechnęła się nieśmiało. - Ale łyzeczkę to ty mi oddaj - po chwili wyciagnęła dłoń po sztućce.

Emmett

-Niestety, ale ja przyswajam tylko czerwone-płynne... -posłał jej oczko. Potulnie i grzecznie wyciągnął rękę z łyżeczką w jej kierunku.
-A co za nia dostane?

Juliette

- A co byś chciał? - zapytała przekomarzając się obwodziła palcem łyżeczkę. Zupełnie od niechcenia. Spojrzała Emmettowi w oczy.

Emmett

-Tylko to, co jesteś mi w stanie zaoferować.... -uśmiechnął się. Nie był pewny tego czy nie przegina. Na dobrą sprawę nie wiedział czego od niej oczekuje... Wymyślił już fortel jak wybrnąć z tej sytuacji, ale poczekał jeszcze na jej reakcję.

Juliette

- Dobrą radę - złapała łyżeczkę w dwa palce - i uśmiech - dorzuciła patrząc mu w oczy. Uśmiechnęła się i puściła łyżeczkę. - Miałeś mnie karmić.. Już ci się znudziło? - zmieniła temat.

Emmett

-Myślałem raczej o kolejnym spotkaniu... -mruknął- Niebawem mi uciekniesz... -uśmiechnął się lekko i nabrał na łyżeczkę odrobinę lodów po czym wyciągnął rękę w jej kierunku.

Juliette

Pochyliła się i zjadła porcję czekoladowej zimnej pyszności
- Kolejnym spotkaniu? - zdziwiła się - Nie zanudziłeś się jeszcze? Poza tym ja nie uciekam nikomu - zaśmiała się i zerknęla na niego ukosem

Emmett

-Uciekasz... -zaśmiał się- Tak łatwo bym Cię nie wypuścił... Ale przez szacunek dla Twojego towarzysza dam Ci chwilowo spokój...- puścił jej oczko.

Juliette

- Uciekam... - zgodziła się - Ale nie przed Tobą. Przed soba uciekam. - mruknęła - Nie wypuściłbyś mnie? Wydaje ci się Miśku, wydaje ci się. Nie mam nic co mogłoby cię zatrzymać na dłuzej, Skarbie - uśmiechnęła się - I dość wyraźnie mnie w tym uświadomiono - spuściła głowę wpatrując się w ciasto. Posmutniała, ale dosć szybko wzięła się w garść. Nabrała ciasta i wyciagnęła w jego stronę. Uśmiechnęła się, chociaz tym razem uśmiech nie sięgnął juz jej oczu. Wróciło to o czym chciała zapomnieć. Zawsze wracało.

Emmett

Pokręcił głową i ujął delikatnie jej dłoń. Uśmiechnął się pokrzepiająco.
-Nie spałaś ze mną. A ja nie patrzę na Ciebie przez pryzmat tego, czym kiedyś się zajmowałaś. Skąd taka niska samoocena? Siedzę tu bez przymusu, z przyjemnością. Wnosisz ciepło Juliette. Przebywając z Tobą człowiek niemal się uzależnia... -pogładził ją dłonią po policzku.

Juliette

- Cieszy mnie to, wiesz? - przytuliła policzek do jego dłoni - Skąd tak niska? Nie wiem.. Jakos tak... - nie miała ochoty do tego wracać. I tak gniotło ją że nawet do niej nie zadzwonił. Nie napisał. Nic. Null. Jakby nie istniała. Uśmiechnęła się gorzko do samej siebie.

Emmett

Widząc jej minę pokręcił głową i przysunął jej krzesło do siebie. Objął ją tak zupełnie po misiowatemu. Nie był wcale taki lodowany. Specjalnie wybierał cieplejsze tkaniny, żeby nie być bryłą lodu. Uśmiechnął się lekko i pogładził ją po włosach.

Juliette

- Nigdy... przenigdy... nie zakochuj się w człowieku - mruknęła przytulając się do jego wielkiego i umięśnionego torsu - Ludzie nie cenią tego co w życiu ważne, wiesz? Zupełnie jakby nie umieli tego zobaczyć - objęła go w pasie i wtuliła policzek w miękką bawełnę jego koszuli.