Stary magazyn ...

Lizzy Brown

- Roksana wynieś ja w kąt...- rozkazała i oparła się o ścianę.

Gość

Złapał ręce Judith. Były gorące jak dla niego. - Nie wyrywaj się - pouczył ją - mniej zaboli - powiedział to z uśmiechem dobrotliwego dziadka. Nie chciał aby się bała. Zbliżył zęby do jej szyji. Spokojnie... Po chwili odnióśł ciało Judith tam gdzie miało być również złożone ciało Jill.

Gość

Wzięła Jill delikatnie Jill na ręce i zaniosła obok Judith. Położyła ją delikatnie pod ścianą.
- Będzie dobrze.... - szepnęła jej do ucha. Stanęła obok Louisa.
- Dobrze się spisałeś - uśmiechnęła się do niego.

Lizzy Brown

- Wspaniale się spisałeś!- zawtórowała Roksanie - jestem z Ciebie dumna... nawet nie wiesz jak bardzo - podeszła do niego i objęła za szyję.
- Nie każdy nowonarodzony to potrafi..

Gość

- Dziękuję Elizabeth i Roksano. - pokiwał spokojnie głową - To dzięki tobie teraz taki jestem - szepnął do ucha Elizabeth - Dziękuję.

Natalie · Gość

Patrzyła na całą akcję zmieszana. Kiedy dwie dziewczyny wiły się w drgawkaach podpełznęła do Lizz i szepnęła:
-Ma być ich aż tyle?

Lizzy Brown

Puściła Louisa i szepnęła do Natalie - ma być ich więcej... - odeszła powoli i z gracją. Poszła do jej pokoju i zamknęła za sobą drzwi .

Gość

Trącił Roksanę w ramię - Zobacz tak wyglądałaś i ty i ja - stwierdził patrząc na dziewczyny. Teraz nie pamiętał juz bólu a nawet jeśli to nie wydawał mu się tak straszny. Uśmiechnął się a później zasępił patrząc na Versace. A jej co sie stało?

Gość

- Taaa. - rzuciła . Też nie pamiętała już tego co przechodziła. Teraz miała nowe życie.
- Ale może to życie będzie lepsze - zaśmiała się - to co robimy? Nie będziemy tu tak siedzieć. -zauważyła.

Gość

A co chcesz robić? - zapytał ją, patrząc z troską na Jill i Judith.

Gość

Zaśmiała się.
- Wymyśl coś. - mrukła z uśmiechem i odeszła pod ścianę w jakiś kont.

Aya

-spiacente, spiacente, spiacente-[Przepraszam]szeptała jak mantrę do Vei, który już dawno wyszedł. Nadal nie przestawała się kołysać.
Wcześniej, gdy miała jakiś problem właśnie tak go rozwiązywała. Myślała, że coś to pomaga, myliła się.
-spiacente, spiacente, spiacente...

Natalie · Gość

Kiedy Elizabath wyszła, została tu sama, wśród wrogo nastawionych do niej wampirów. Cofnęła się pod ścianę rzucając Louisowi ukradkowe spojrzenia. Przestań, bo w końcu zauważy! - Ganiła się w myślach. Jednak, jak powszechnie wiadomo, nie słuchała zdrowego rozsądku.

Gość

Podszedł do Versace kołyszacej się miarowo. Ukucnął przed nią - Co sie stało?- Nie miał daru jak Elizabeth. Nic nie wiedział.

Gość

Podeszła do Versace i Lou. Przyglądała się całej scence chcąc się dowiedzieć o co chodzi.

Aya

-spiacente, spiacente, spiacente-[Przepraszam]-nie przestawała swojej mantry, swojego zaklęcia. Jakąś częścią świadomości czuła, że ktoś do niej podszedł. Gdzieś tam głęboko wiedziała nawet, kto to był i co mówił. Jednak to co nią zawładnęło teraz przysłaniało wszytko inne.
Kołysała się dalej, tylko w sobie znanym rytmie i szeptała
-spiacente, spiacente, spiacente....

Gość

- Versace - powiedział ostro. Spojrzała na niego - Co się stało? - powtórzył wolno i wyraźnie.

Natalie · Gość

W końcu zebrała się w sobie i podeszła do grupki nowonarodzonych. Popatrzyła na nich z odległości metra. Versace kiwała się jak w transie powtarzając coś po włosku. Przypomniała sobie opowieści matki.
-Ona cierpi. - Zaczęła, nie zważając na ostre spojrzenie Louisa. - Zamiast wiydzierać się i płakać, zamknęła całe cierpienie w sobie/

Gość

Zdziwiła się tym co usłyszała.
- Jakby pogadała z tym tam co tu był pewnie by jej przeszło. - stwierdziła.
- Jak on mógł ją tak potraktować - prychnęła i pogłaskała Versę po głowie.

Aya

Spojrzała niezrozumiałymi oczyma na Louisa.
Nie rozumiała go, mimo że mówił w języku który znała.
-spiacente[przepraszam]-szepnęła jeszcze raz i zamilkła.
Zamknęła nagle szeroko otwarte oczy i zaczęła pojawiać się i znikać.

Gość

Jeszcze tego brakuje... Nie zastanawiając się długo złapał ją za rekę. Zobaczył nagle coś zupełnie innego a później znów magazyn. - Przestań - uniósł jej brodę palcem wskazującym - Versace... Wróć do nas... - poprosił ją.

Gość

Przykucnęła obok nich.
- Versace posłuchaj. Wróć do nas a my pomożemy Ci to załatwić i będzie wszystko cacy. Tylko teraz wracaj! - powiedziała prawie rozkazującym tonem.

Natalie · Gość

Przypominała sobie opowieści o wampirach, które deklamowała jej matka, gdy była jeszcze dzieckiem. Wtedy myślała, że to bajka, teraz okazało się inaczej. Patrzyła na nich z politowaniem. W końcu postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce. Podniosła z podłogi ostry kamień.
-Odsuńcie się na drugi koniec i nie oddychajcie! - Zarządziła zwracając się do Louisa i Roksany. Tylko zapach ludzkiej krwi jest wstanie wybudzić wampira z czegoś takiego.

Aya

Usłyszała te prośby. Więc przestała znikać.
Zaczęła na powrót kołysać się i mówić swoją mantrę.
-spiacente.-powtarzała w kółko bez opamiętania. Coraz szybciej i szybciej.

Gość

Louis wstał i wyrwał jej kamień z ręki nie zważając na to czy ją zaboli. - Chcesz pokazć naprawdę jak bardzo jesteś głupia?! Idź stąd! Idź do Elizabeth! Poradzimy sobie z Roksaną. - Naprawdę miał taką nadzieję. Popatrzył zdeterminowany i wściekły na Nat. - Albo cię tam osobiście zaniosę. - zagroził.

Gość

Podeszła do Natalie.
- Naprawdę, kaleczenie siebie nic nie da. - stwierdziła spokojnie.
- Louis ona chyba Cię bardzo lubi ,pogadaj z nia delikatnie a ja zabiorę Natalie. - zaproponowała i położyła Nat rękę na ramieniu.

Natalie · Gość

Wyrwała się spod dotyku Roksany. Była wściekła i wściekle zdeterminowana.
-Gówno mnie obchodzi co o tym sądzisz. - Krzyknęła do Louisa. W miarę swoich sił odepchnęła Roksanę i porwała z ziemi kapsel od butelki. Szybko, zanim któreś z nich zdążyło zareagować nacięła się w okolicy nadgarstka. Na szczęście nie trafiła w żyłę. Po jej ręce spłynęła cienka strużka czerwonej, gorącej krwi. Spojrzała hardo na wampiry dając im do zrozumienia, że się nie boi. Tak w rzeczywistości było. Miała zrąbany charakter.

Gość

Spojrzała na Versace.
- Louis trzymaj ją mocno! - krzyknęła i podbiegła do Natalie. Urwała kawałek materiału ze swojej bluzki i złapała mocno rękę Nat. Owinęła ranę skrawkiem.
- Tak bardzo Ci nie pasuje Twoje życie?! - spytała oburzona wciąż tamując krwawienie.

Aya

Przestała się kołysać.
Zaczęła piszczeć, krzyczeć.
Upadła na ziemie. Zaczęła się trząś, miotać po brudnej posadzce.
Nagle wszytko ustało.
-sangue[krew]-zasyczała.
Odwróciła głowę w stronę Natalie.
Znów zaczęła krzyczeć. Jakby coś sprawiało jej straszny ból.
Czuła się jakby ktoś rozdzierał ją od środka.
Zdawało jej się, że jej żołądek rwie się w stronę krwi.
Jednak ona pragnęła nadal zostać na ziemi.
Zamknęła oczy i znów zaczęła pojawiać się i znikać.
Otworzyła oczy.
-sangue-zasyczała jeszcze raz, patrząc na człowieka.
Kim ona jest? Znam ją. Ale kim jest?

Gość

Popatrzył wściekły na Nat. - Policzę się z tobą! Ty zamiast jej pomóc zrobiłaś coś całkiem odwrotnego! - Złapał mocno Versace za ramiona tak że spojrzała na niego. Potrząsnął nią lekko, spojrzał w rozpalone pałające czerwienią teczówki. - Versace, wróć tu do nas opanuj się, pamiętaj co powiedziała Elizabeth. Nie możesz tego jej zrobić. - dokończył szeptem. Odchylił delikatnie acz zdecydowanie jej ramiona.

Gość

- Lou Ty się lepiej zajmij Versace. - rzuciła trzymając Natalie za rękę aby nie zrobiła znów nic głupiego.
- Do czego własny brat może doprowadzić. - warknęła oburzona.

Natalie · Gość

-Puść mnie, kretynko! - Warknęła do Roksany, starając się wyrwać rękę z jej objęć. Jako, że była nadzwyczaj silna, nie dało to efektu. Jej szalony umysł wymyślił coś nowego. W jednej chwili upadła na kolana rozdzierając sobie na nich skórę. Odwróciła się w stronę Versace.
-Versace! Przestań udawać nieszczęśliwą! Dobrze wiesz, że w każdej chwili możesz do niego wrócić i przeprosić! - Jej słowa brzmiały ostro, acz skutecznie. - Przestań robić z siebie ofiarę! - Wyrwała zakrwawioną szmatę Roksanie i rzuciła ją pod nos Versie.
-Czujesz to?! CZUJESZ KREW?!

Aya

Zapiszczała.
Złapała dłońmi za szyję kucającego nad nią Louisa.
Paznokciami wbijała się w jego skórę nadzwyczajną siłą.
-sangue[krew]-jęczała wijąc się w konwulsjach i mocniej łapiąc się Louisa.-prendere[zabierz] Prosiła nie zdając sobie sprawy, że jej nie rozumie.
Piszczała, krzyczała i co jakiś czas powtarzała w agonii 'sangue" i "prendere"
Nie poznawała nikogo, nie rozróżniała nic.
Czuła tylko krew.
Krew, który w tej chwili nie chciała pić. Chciało tego jej ciało, ale nie mózg.
Rozrywała ją to, zadawało ból. Chciała umrzeć, marzyła o tym by ją spalono.
Jednak nawet nie wiedziała, że o tym marzy. Nie była w stanie myśleć.
Mogła tylko krzyczeć z bólu i powtarzać zmachana na zmianę
-sangue-cicho warcząc i:
-prendere-błagając szeptem o pomoc.
trzęsła się i rzucała, przylgnęła do Louisa, mając nadzieję że to coś pomoże.

Gość

- Zabierz ją stąd! - krzyknął do Roksany - Ona przez nią zwariuje! - Objął ją mocno, starajac się swoim własnym zapachem odgrodzić od niej zapach krwi. - Wynieś ją! Szybko!

Gość

Złapała Natalie w pół i chwyciła ją mocniej.
- Już ją biorę. A ty zabierz tą husteczkę co leży pod jej nosem i zrób coś żeby myslała o czymś miłym. - rzuciła i wybiegła z Natalie przed Magazyn.
- Zwariowałaś już całkiem? - spytała wpatrując się w nią.

Aya

-Louis, Lousis, Louis-zaczęła powtarzać raz za razem w jego tors.
Poczuła dreszcze przebiegające po całym ciele.
Było jej niedobrze, mdliło ją.
Czy wampiy możę mdlić
Spytała siebie, ale pytanie utonęło gdzieś w jej podświadomości.

Gość

Opuścił ja na chwilę i podniósł kawałek materiału. Złapał go delikatnie, wdrapał się po ścianie i wyrzucił go przez okno. Wracajac do Versace rzucił okiem na Judith i Jill. One również zachowywały się o wiele bardziej niespokojne. Nic nie zrobią... - Już Versace... już jestem.. Spokojnie, jej już nie ma...

Aya

Nadal się trzęsła. Drżała lekko obejmując go. Gdyby mogła z pewnością by płakała. Jej twarz wykrzywiał ból, który nadal czuła.
-spiacente[przepraszam]-wydyszała w jego bluzkę. Nie wiedząc czy przeprasza jego, czy kogokolwiek innego. Nie wiedząc za co przeprasza. Po jej ciele nadal, w równych odstępach przebiegały dreszcze, wstrząsając całym jej, sprawiającym wrażenie kruchego, ciałem.

Gość

Nie wiedząc co zrobić pogłaskał ją ostroznie i z rezerwą po włosach - Mogłabyś mówić normalnie... Nie jestem poliglotą....

Aya

Ruszyła się nieznacznie.
Drżenie nadal nie ustępowało.
Nozdrza wyłapywały już coraz mniej zapachu krwi.
Ruszyła głową tak, że jej nos znalazł się przy szyi Louisa.
Musnęła nosem jego szyję wąchając go.
-Przepraszam.-szepnęła w jego szyję, zachęcając dolną warga o lekko wystającą kość.
Jęknęła cicho, ból znikał. Jednak bardzo powoli. Czuła go w całym ciele.