Ulice miasta

Veronica

/ z Seattle.

Veronica szła spokojnie ulicą. Mimo iż starannie ubrana nie wyglądała najlepiej. Gdyby tylko pozwalały jej możliwości z pewnością zbladłaby znacznie. Nie była głodna. Była zła i zażenowana. Przesiąknęła Victorem. Młode wampiry się jej bały. Początkowo ją to bawiło, jednak teraz... Westchnęła sobie cicho. Idąc ulicą mijała rzędy domów. Zastanawiała się gdzie od niej uciekł. Bawiło ją to.
-Kalifornia? -mruknęła pod nosem- Nie... Za słonecznie... -westchnęła i jedno z wielkich sklepowych okien rozsypało się w drobny mak. Wymieniła jeszcze kilka stanów i za każdym razem dziwnym trafem pękały przeróżne szyby pomieszczeń, które mijała po drodze. Nie zdała sobie nawet sprawy z obecności Ilucorany, którą kiedyś Victor ją, jako młodego wampira, postraszył.

Matt

- Ilu - Matt przycisnął ją do ściany - Nie traktuj mnie jak takiego małego szczeniaczka. To mnie drażni - zmarszczył czoło

Ilucorana

- Nie traktuję.
Patrzy na niego spokojnie. Po chwili skrzywiła się lekko. Wciągnęła nosem powietrze.
- Powiedz mi...co mam zrobić, byś nie czuł się traktowany jak szczenię?
Ktoś szedł. Słyszała trzask szyby.

Matt

- Onieśmielasz mnie - uśmiechnął się rozbrajająco.

Ilucorana

- Niby czym?
Uniosła brew, spojrzała na chwilę w stronę dźwięku, który wydawał jej się niepokojący.
- Nic przecież nie robię...
Uśmiechnęła się do niego pięknie.

Veronica

Wyszła z zakrętu i minęła migdalącą sie parę ze wstrętem. Gdyby była uważna już dawno poznałaby wampiry. A tak, nucąc sobie pod nosem jakąś pioseneczkę machała sobie do rymu ręką i raz na jakiś czas, gdzie potrzebne było coś na kształt basów rozwalała jakąś szybę, czy latarnię.

Matt

- Sposobem bycia chyba - westchnął - bywasz władcza.

Ilucorana

- Stara a nie władcza...
Mruknęła, utkwiła spojrzenie w Victorii. Wyślizgnęła się Mattowi.
- I to Volterra pilnuje porządku, co?
Wskazała palcem na Victorię.
- Nie jestem władcza, mój książę...to ty jesteś.
Uśmiechnęła się do niego promiennie.

Veronica

Przestała. Usiadła sobie na ławeczce machając żywo nóżkami. Zaśmiała się. Zachowywała się bynajmniej jak człowiek w stanie nietrzeźwości. Przynajmniej się starała.
-Veronica... Potrzebujesz psychiatry... -zaśmiała się. Z daleka też pomachała swojej pokojówce. Ta uciekła w popłochu. Wróci. Ale nie będzie ryzykować życia widząc Ver zachowującą się w ten sposób. To nigdy niczego dobrego nei wróżyło.

Matt

Matt westchnął
- Pani - ukłonił się dworsko Ilu i ruszył w kierunku jak mu się wydawało nietrzeźwej wampirzycy. Stanął przed nia i chrząknął.
- Przepraszam...

Ilucorana

Spokojnymi podskokami ruszyła w stronę Veronici. Przekrzywiła głowę, przyglądała się jej z uwagą. Błękitne oczy błysnęły lekko.

Veronica

Podniosła powoli wzrok spoglądając na mężczyznę ze spokojem. Po chwili zmrużyła oczy i obrzuciła go rozzłoszczonym spojrzeniem.
-Przepraszam, że przerwałam upojne chwile z ukochaną... -mruknęła lekceważąco- A teraz zjeżdżaj i daj mi spokój... -posłała mu przesłodzony uśmiech. Kojarzyła go skądś... Ale nie będzie się tym teraz zajmować. Była wściekła, urażona i nie wiedziała do końca co ma ze sobą zrobić. I przede wszystkim jako wampir nie mogła się nawet upić. Więc nie próbowała.

Matt

- Nie bardzo lubimy gdy się tak ktoś wybija na świecznik - mruknął chłodno - Moi kuzyni wyjatkowo tego nie tolerują. A ciebie troszeczkę tutaj poniosło chyba.

Ilucorana

- Troszkę?
Uniosła chłodno brew.
- Na terenach tak bliskich Cullenom? Ujawnianie swej obecności jest wysoce niewskazane.
Patrzy na nią spokojnie.
- Czy mogłabym poznać twoje imię?

Veronica

-Pani robi za jego suflera? -wskazała palcem na Ilu po czym przeniosła go na Matta. Opuściła rękę.
-To co... Czeka mnie mandat i ileś tam punktów karnych? -prychnęła cicho powstrzymując się od śmiechu. Patrzyła na Matt'a z dozą pewnej bezczelności. Wiedziała, że jest z Volterry. Ale co jej z tego przyszło? Miała dziś to w dupie. Mogą na wieki zatrzasnąć ją w ciemnej norze.

Matt

- Ilu, proszę, bez uniesień - poprosił Ilucoranę. Nie potrzeba było większej rozróby
- Dziś możemy wziąć łapówkę i przymknąć na to oko - westchnął patrząc na wampirzycę ponuro - Jednak wolałbym tego nie zgłaszać ani nie zostać zmuszonym do powzięcia odpowiednich kroków...

Ilucorana

- Nie unoszę się.
Mruknęła cicho, założyła ręce na piersi, mierząc Veronikę niechętnym, wzgardliwym spojrzeniem.
- Nie jestem niczyim suflerem, a ty, panienko nadal jej byłaś łaskawa mi udzielić odpowiedzi...

[o przepraszam...nie ogarniam już za bardzo wszystkiego xD]

Veronica

-Pani również się nie przedstawiła... -zaśmiała się perfidnie Veronica. Posłała Matt'owi dziwne spojrzenie. Był inteligentny. Wiedziała, że domyśli się faktu, iż kobieta go kojarzy.
-Zmusić do podjęcia kroków? Hmmm... Drzewo, słup, czy okno? -prychnęła.
-Śmieszni jesteście...- westchnęła. Ilu... Ilucorana? Niceee....

[Ona VERONICA ma na imię Very Happy

]

Matt

- Dwór Braci - to była zwyczajowa kara za ujawnianie - ja nie jestem od wydawania wyroków. Ja tylko ostrzegam.

Ilucorana

- Moje imię?
Westchnęła cicho.
- Nazywam się Ilucorana, w innych okolicznościach, najpewniej do usług.
Odparła spokojnie, mrużąc oczy.
- Aro Marek Kajusz najpewniej się ucieszą.
Parsknęła cicho.

Veronica

-Przyczepcie się do dupy Cullenom.. Czy to nie oni utrzymują tę małą laseczkę? -westchnęła spoglądając na nich.
-Więc nie ostrzegaj... Matt... -przypomniała sobie jego imię z uśmiechem na ustach- Zajmij się czymś przyjemniejszym... -przewróciła oczami zezując lekko na Ilu.

Matt

- Jaką małą laseczkę? - Matt uniósł brew. Tego nie zrozumiał. Znała jego imię czyli gdzieś musieli się spotkać.. - A o moją przyjemność się nie bój - wyszczerzył sie bezczelnie.

Ilucorana

Zamilkła patrząc na Veronicę chłodno. Małe toto i bezczelne. Nieznacznie tylko zainteresowała się tą" laseczkę", którą to rzekomo Cullenowie utrzymywali.

Veronica

-Edward Cullen i Emma... wybaczcie ale nie pamiętam nazwiska... -wzruszyła ramionami. To nie ona na nią polowała.
-Chłopak się zakochał. Zdarza się... I wcale się nie boję... -zaśmiała się krótko również posyłając Matt'owi szeroki usmiech.

Matt

- Edward i człowiek - mruknął uśmiechając się pod nosem - Zbadam to - stwierdził - Jednak to mozna łatwo zatuszowac, natomiast to - wskazał dłonią na porozbijane szyby - z tym jest pewien problem. Nie mozesz się pohamowac? Jeżeli masz problemy z opanowaniem się to jestem pewien ze Marek udzieli ci odpowiednich lekcji - rzucił kwaśno. - Albo Ilu będzie tak łaskawa.

Ilucorana

Spojrzała na Matt'a
- Lekcje? Myślę, że nie będzie potrzeby, prawda panno-bezimienna?
Przeniosła spojrzenie na Veronicę. Nie lubiła takich jak ona. Nigdy. Małe, irytujące.

Veronica

Veronica podeszła i stanęła obok Ilucorany. Była wyższa co wywołało na jej twarzy delikatny uśmiech. Dzięki sile jej woli latarnie wróciły na miejsce. Przy zbitych szybach pojawiła się piłka. Była już noc. Ludzie zazwyczaj o tej porze spali. Ver posłała Ilu sugestywne spojrzenie.
-Nie ma takiej potrzeby.. .-uśmiechnęła się kwaśno.

Ilucorana

- Bardzo mnie to cieszy.
Mruknęła spokojnie, oparła dłoń na biodrze. Spojrzała na Ver, westchnęła znużona.
- Nie chciałabym ciebie tu więcej spotkać...niszczącej.

Matt

Matt obrzucił Ver rozbawionym spojrzeniem.
- Veronica - przypomniał sobie jej imię. Kiedys mieli okazję się spotkać - podopieczna Victora... czyż nie?

Veronica

-Nie... -mruknęła uśmiechając się pięknie. Nie kłamała. Od dłuższego czasu nie była podopieczną tego świra. Westchnęła cicho odwracając się w jego kierunku. Rozbawiła ją cała ta sytuacja.

Ilucorana

Przymknęła oczy. Można powiedzieć, że się wyłączyła, zamykając we własnym świecie. Niech sobie porozmawiają. Nie zamierzała im przeszkadzać.

Matt

- Nie ta Veronica? - zmrużył oczy. Dałby sobie rękę odciać ze to byłą ta wampirzyca.

Veronica

-Mamy XXI wiek... Nadal kobieta musi być kojarzona z mężczyzną? -zaśmiała się spoglądając na skupienie Matta wymalowane na twarzy.

Matt

- Nie musi, ale wybacz jakoś tak mi się właśnie skojarzyłaś. Jego znam dłużej - przewócił oczami.

Veronica

-Nie znasz go... -mruknęła z delikatnym uśmiechem- Ja też... powiedzmy, że go kojarzę... -zaśmiała się cicho.
-Jeszcze raz przepraszam za ten burdel... -wzruszyła ramionami podchodząc trochę bliżej wampira.

Matt

-Po prostu hamuj się - westchnąl. On miewał słabość do kobiet. - Wolałbym po tobie nie sprzątać. - zaakcentował ostatnie słowo patrząc jej w oczy.

Veronica

-Wolałabym zająć się czymś innym niż rozpieprzaniem ulicy... -uśmiechnęła się ironicznie słodko również patrząc mu prosto w czerwone oczy.

Matt

- Na przykład? - uniósł brew

Veronica

Uśmiechnęła się delikatnie. Nie odpowiedziała mu na pytanie. Nie chciała obrazić kobiety, która stała obok niego. I tak była dość sugestywna- zbyt wiele czasu spędziła towarzystwie Victora. Skinęła głową na Ilu w ramach pożegnania i posyłając Mattowi jeszcze jedno spojrzenie ruszyła przed siebie.

Ilucorana

Uśmiechnęła się za nią przesłodko, chyląc lekko głowę.
- Oby cię pochłonęło piekło, moja droga.
Szepnęła z tym samym uśmieszkiem.