Restauracja "Sailor Moon" :)

Edward

Tu możecie coś zjeść Smile

Emma

//Szkoła

- Edward... masz zapinać pasy! - powiedziała zła. - Nie chce żeby Ci się coś stało. Nie wiesz jak kończą się wypadki? Ech... - westchnęła i weszła do restauracji. Torbę zostawiła u niego w samochodzie. Nadal była niezadowolona, że ten nie zapina pasów i jeździ z dużą prędkością.
- Mam Cię błagać o te pasy czy Cię zmuszać? Którą opcję wybierasz?

Edward

- Obie są ciekawe - zamyślił się - ale i tak mnie nie przekonasz - zaśmiał się i wszedł z nią do restauracji. Odsunął krzesło przy jedym ze stolików. Gdy Emma usiadła sam usiadł na przeciwko.
- Wybieraj co chcesz do jedzenia - uśmiechnął się.

Emma

- Nie wiem, chyba nie jestem głodna. - wzruszyła ramionami, nadal dąsała się za pasy w samochodzie i tylko stukała palcami o blat stołu. Mimo, ze była zła lub bardziej rozdrażniona jego bezmyślnością to nadal serce biło jej szybciej gdy na niego patrzyła, gdy czuła zapach jego bluzy.

Edward

- Jeśli coś zjesz zapnę pasy gdy będziemy wracać - powiedział zrezygnowany.
- No już wybieraj. Popatrz ile tu dobroci - zaśmiał się.

Emma

- No nie wiem... - patrzy zrezygnowana w kartę menu. - A Ty co weźmiesz? - spojrzała na niego i uśmeichnęła się.

Edward

- Ja nie jestem głodny - uśmiechnął się do niej.
- Ale Ty wyglądasz na głodną więc wybieraj. Zaraz podejdzie kelnerka - stwierdził.

Emma

- No to może... frytki? i... no nei wiem... chyba tylko frytki bo na nic innego się nie zdecyduje. - wzruszyła ramionami. - Ale na pewno nic nie chcesz? Nawet do picia? Ja będę się objadać, a Ty nie? - uśmiechnęła się lekko, serce biło jej szybko.
- Ta restauracja nazywa się "Sailor Moon"? to nie znaczy przypadkiem "Czarodzjeka z księżyca"? Taka bajka była chyba...

Edward

Podeszła kelnerka.
- Frytki i dwie cole - powiedział nawet na nią nie patrząc - to wszystko - uprzedził jej pytanie.
- Być może, nie znam się - zaśmiał się.

Emma

- Ładna jest ta kelnerka. - szepnęła do Edwarda, kiedy kobieta odeszła. - I chyba jej się podobasz. - uśmiechnęła się do niego lekko. Na pewno ładniejsza ode mnie.
- Co będziemy robić po obiedzie? Chcesz się już mnie pozbyć i odstawić do domu? Czy masz jeszcze jakieś plany wobec mnie? - zerknęła na niego, jej serce nadal bije szybko.

Edward

- Wiem , że się jej podobam ale ona mi nie - zaśmiał się.
- Wolę patrzeć na Ciebie. Zobaczymy jak zjesz - uśmiechnął się.

Emma

Albo on sobie ze mnie żartuje, albo ma problemy ze wzrokiem. Ona jest ode mnie o wiele ładniejsza... i lepiej ubrana. Pewnie nie potyka się trzy razy na każdym metrze swojej drogi... ech...
- Ja też lubię patrzeć na Ciebie i niezmiernie dziwie się, że interesujesz się takim szaraczkiem jak ja. - bawi się końcem rękawa jego bluzy. - A dlaczego nie możesz jeździć do La Push?

Edward

- Ty jesteś bardzo uroczym szaraczkiem - zaśmiał się. Ale spoważniał.
- Po prostu nie mogę - burknął pod nosem.

Emma

- Rodzice? - chciała się dowiedzieć trochę więcej. Ale nie próbowała zbytnio naciskać. Zbyt zależało jej na jego towarzystwie żeby go odstraszyć.
- A Ty bardzo urocznym... chłopakiem. - uśmiechnęła się.

Edward

- Powiedzmy - uśmiechnął się i podsunął jej drugą colę.
- Dziękuje ale nie zasługuję na takie komplementy - uśmiechnął się smutno.

Emma

Spojrzała na szklankę i upiły łyk.
- Nie chcesz pić? Czy uwazasz, że się odwodnie w drodzę do domu? - patrzy na ciemny płyn w szklance.
- Zasługujesz na wiele więcej komplementów. Na pewno więcej niż ja. - uśmiechnęła się do niego i wysączyła kolejne łyki. - Nie jesteś głodny, na pewno?

Edward

- Nie chce ani pić ani jeść , napewno - uśmiechnął się.
- Każda kobieta zasługuje na komplemnty a szczególnie Ty - uśmiechnął się promiennie.

Emma

- Niby dlaczego "szczególnie ja"? Jestem raczej bardzo typowa. - spojrzała na siebie. - Chociaż w twojej bluzie, pewnie wyglądam lepiej niż zazwyczaj - uśmiechnęła się i lekko przytuliła do jego bluzy. Następnie wypiła znów łyk coli.

Edward

- Jesteś jedyna w swoim rodzaju i nie tylko w mojej bluzie - uśmiechnął się.
Cały czas męczyły go te szumy w głowie kiedy tylko zaczynała coś myśleć.

Emma

Zjadła niepewnie jedną frytkę i posunęła talerz w jego stronę.
- Obiecujesz zapinać pasy? - spojrzała na niego dość błagalnie, przynajmniej próbowała. - Zależy mi na tobie... - zaczęła patrzeć namiętnie w stół i jedną frytką szturchać inne.

Edward

- To był przekonywujący argument, będę zapinał - uległ jej .
- Mi też zależy na Tobie i proszę nie potykaj się już tak - zaśmiał się wsadzając nisforny kosmyk jej włosów za ucho.

Emma

Znów spłonęłą lekkim rumieńcem, spojrzała na niego i uśmiechnęła lekko. Serce biło jej jak młotem.
- Jeśli obiecasz, że nie będziesz się narażał i zapinał pasy to postaram się niepotykać. A także nie złamać niczego. - udając niesaowitą powagę uniosła prawą dłoń wymawiając te słowa. Po czym zjadła frytkę.
- No to, co chcesz jeszcze porobić, panie Cullen? - uśmiechnęła się do niego. Choć cały czas zastanawiała się nad chłodem jego skóry, tym że nie widziała kiedy coś jadł oraz nad tym dlaczego nie może iść do La Push.

Edward

- Zdaję się na Ciebie. Możemy iść do księgarni jeśli masz ochotę - uśmiechnął się widząc jej rumieńce i słysząc bicie jej serca.
- Uspokój się troszkę - zaśmiał się

Emma

- Nie mogę... zbyt mnie onieśmielasz. - znów spuściła wzrok - Edward... - chciała już mu powiedzieć co wydawało jej się, że czuje, ale zrezygnowała - możemy iść do księgarni. - uśmiechnęła się lekko. - A jeśli na prawdę masz troche swoich ubrań na zbyciu to możesz mi je podrzucić. - puściła mu perskie oczko.

Edward

- Jak tylko Alice wróci to zrobi przegląd w mojej szafie - zaśmiał się.
- No ale wydaje mi się, że chciałaś mi jeszcze coś powiedzieć - powiedział bardziej poważnie.

Emma

- Wolałbyś tego nie słyszeć. Zresztą to zbyt... hmm... szczere wyznanie. - wypiła do końca swoją cole, nadal nie patrzyła na niego.
- Zmieniając temat... gdzie wyjechała twoja siostra? - spytała bawiąc się rękawem jego bluzy.

Edward

- Powiedz mi, proszę - uśmiechnął się także nie jedna dziewczyna by wymiękła.
- Gdzieś w swoje rodzinne strony - powiedział czekając na odpowiedź

Emma

Serce znów zaczęło jej bić szybciej. Unikała patrzenia na niego, jednak podświadomie widziała jego uśmiech.
- Ja... nigdy czegoś takiego nie czułam... ja... Ciebie... - zaczęła się nieco jąkać, bardziej nerwowo bawiła się rękawem jego bluzy - ja... kocham... Ciebie... - spłonęła znów rumieńcem i zsunęła lekko na krześle. Zamierzała teraz wstać i wyjść z restauracji zanim ten odpowie jej, że jest nienormalna.

Edward

- Emma- zaczął - ja też czuję coś podobnego, nawet nie możesz sobię tego wyobraźić. - powiedział patrząc na nią uważnie.
- Ale ja..ja się boję, że Cię skrzywdzę. Jestem inny niż wszyscy - uśmiechnął się smunto.

Emma

- Zauważyłam... - powiedziała to bardzo cicho - Nie jesz nic. Masz cały czas chłodną skórę... i słyszysz moje myśli. - powiedziała cicho, nadal na niego niepatrząc. - Ale to nie zmienia tego co czuję... ani tego, że czuje się przy Tobie bezpieczna, a nie zagrożona. - spojrzała na niego niepewnie - Przepraszam... ale wiedz, że ufam Ci i nie boje się Ciebie. - znów spuściła wzork.

Edward

- Cieszę się, że masz do mnie takie zaufanie ale nie powinnaś go mieć - wszystko mówił poważnym tonem.
- Co jeśli nie jestem taki jakiego mnie widzisz? - spytała przypatrując się jej .

Emma

Nadal na niego nie patrzy.
- To nic. I tak Ci ufam. Jesteś dobry, niezależnie co sobie myślisz. - wzruszyła ramionami - Możesz być nawet Spiderman'em... lub Zielonym Goblinem. Nie zmienia to faktu, że Ci ufam i czuje się przy Tobie bezpiecznie.

Edward

Wciąż patrzył na nią z grobową miną.
- Co jeśli nie jestem tym dobry, jak Spiderman tylko tym złym ? - spytał smutno
- Powinnaś na mnie uważać - dodał ze smutkiem.

Emma

- Nie martw się. Będę uważała żebyś zapinał pasy. Tyle musi Ci wystarczyć - nadal nie patrzy na niego - Zależy mi na Tobie, ufam Ci. Jesteś dobry i nie zrobisz mi krzywdy. Jestem tego pewna. I skończmy ten temat, bo i tak mnie nie przekonasz. Nie zamierzam kończyć znajomości z Tobą, ani się od Ciebie odsuwać. Powtarzam jeszcze raz... ufam Ci.

Edward

- Nie powinnaś mi ufać. - powiedział unoszą delikatnie jej głowę.
- Nie chcę Cię skrzywdzić, jeśli masz odrobinę zdrowego rozsądku to mnie opuścisz - pogłaskał ją delikatnie po policzku.

Emma

Chłód jego skóry przeniknął jej delikatnie, był to przyjemny chłód. Zamknęła na chwile oczy żeby uspokoić bicie serca.
- Więc uznajmy, że nie jestem rozsądna, że nie mam zdrowego rozsądku - uśmiechnęła się lekko do niego.

Edward

Uśmiechnął się.
- Nie wiesz w co się pakujesz , każda normalna osoba by zwiewała na drugi koniec miasta lub nawet kraju - zaśmiał się.
- Masz jeszcze na coś ochotę? - spytał patrząc na pusty talerz po frytkach.

Emma

Spojrzała na talerz, zrobiło jej się głupio że sama tyle zjadła.
- Uznajmy, że jestem nienormalna. Zresztą nie musimy, to prawda. - uśmiechnęła się - Nie, nie... ja już dość zjadłam. A Ty nie masz na nic ochoty?

Edward

Uśmiechnął się do niej pięknie.
- Nie dzięki, powiedzmy, że nie jestem głodny. - zaśmiał się i poprosił kelnerkę o rachunek. Włożył banknot do środka i wstał z krzesła.
- Możemy iść do księgarni? - spytał odsuwając jej krzesło.

Emma

Wstała szybko, poprawiła sobie jego bluzę i ruszyła w stronę wyjścia.
- Chodźmy. Ale Ty prowadź, ja nie trafię. - uśmiechnęła się. Zaczekała aż dojdzie do niej i razem z nim ruszyła do księgarni, potykając się kilka razy o nierówności chodnika.

//Księgarnia [Zaczynasz Wink

]