Polana

Selene

/Park

Sel pobiegła do lasu, nadal nie zwracając uwagi na swoją ranę. Chciała być daleko, zniknąć, zapomnieć...
Nie minęło wiele czasu, by dziewczyna zorientowała się, ze nie zna drogi i nie wie gdzie jest. Dotarła na polanę i zaczęła sięrozglądać.

Machete

Machete poczuł zapach świeżej krwi. Jego ciemne już oczy błysneły szkarłatem. Uśmiechnął się złowrogo i zaczął obserować dziewczynę. Był głodny, ale ponieważ lubił czuć strach dlatego nie zaatakował jej jeszcze...

Selene

- Auuu - syknęła, patrząc na ranę. Nie miała już czym owinąć ręki, więc kropelki krwi płynęły teraz wprost na trawę. Usiadła na ziemi, wpatrując się w jeden punkt, rozmyślając o tym, co teraz będzie.

Machete

Uśmiechnął się złowrogo na zapach ludzkiej krwi. Pachniała na smaczną, więc musiałą taka być ponieważ jego węch nigdy nie zawodził. Z bliżył się troche do dziewczyny i wziął wdech. Nie wiedział co nim kierowało że jeszcze się na nią nie rzucił. Zbliżył sie jeszcze o dwa kroki, nadal delektując się zapachem.

Selene

Selene poczuła, że ktoś ją obserwuje. Zawsze była na tym punkcie wyczulona, jak nikt.
- Kto tu jest? - spytała.

Machete

Nie przestając się uśmiechać, powoli i bezszelestnie zaszedł dziewczynę od tyłu.
- tylko ja...- powiedział lodowatym tonem. Zapach jej krwi uderzał do niego ale Machete postanowił trochę z nią pogadać zanim zacznie ucztę.

Selene

Selene wstała i odwróciła się twarzą do niego.
- Kim jesteś i czego chcesz? - warknęła na mężczyznę. Wyglądał jak kryminalista.

Machete

Zaśmiał się typowym dla złoczyńców śmiechem.
- to nie istotne - warknął nadal się uśmiechając i świdrując ją wzrokiem

Selene

Urwę mu jaja jak się nie odczepi! - warknęła w myślach. Lecz wtedy pochwyciła spojrzenie jego czerwonych oczu.
- O cholera! - przeklęła. Przypomniało jej się co nieco i zerknęła na swoją zakrwawioną rękę.

Machete

Powędrował wzrokiem na jej rękę. Ta krew go wzywałą, był głodny co miał innnego zrobić? Spojrzał jeszcze raz chłodno na dziewczynę i zrobił kilka kroków do przodu w jej kierunku.

Selene

Sel zaczęła się wycofywać.
- Wiem kim jesteś - powiedziała z nutą przerażenia w głosie.

Machete

Wszczerzył kły.
- naprawdę? - spytał lodowato. Po nieważ był już na serio głodny złapał dziewczynę za koszulkę i podniusł do góry.
Nie czekając na odpowiedź rzucił nią jak szmaciana lalką. Po chwili usłyszał szczęk łamanej kości. Znów podniusł ją za bluzkę
- to niby kim jestem? - spytał groźnym tonem.

Selene

Sel poczuła, jak kość w lewym ramieniu pęka, a jej ciało przeszyła ogromna fala bólu. Krzyknęła, a z oczy znów zaczęły płynąć łzy.
- Jjjesteś - wyjąkała z trudem -wampirem - dokończyła, odruchowo próbując przesuwać się do tyłu.

Machete

Uśmiechnął się złowrogo.
- gratuluję zgadłaś! a teraz nagroda- syknął nie zmieniając tonu. Po bardzo krótkiej chwili znów rzucił nią o ziemię, gdy usłyszał przyjemny chrząst podszedł do niej i przytrzymał jej twarz nogą przy ziemi.
- zanim dostaniesz nagrodę muszę cię spytać jak na to wpadłaś? - powiedział złśliwym tonem.

Selene

- Nie twój interes - odpowiedziała hardo, choć jej ciało krzyczało z bólu.
- Nie muszę ci się zwierzać -dodała.

Machete

Warknął cicho, podniusł ją i oparł o drzewo nadal trzymając.
- niegrzeczna jesteś... To dla Ciebie nie dobrze - powiedział zimnym tonem i znów nią rzucił. Lubił zadawać ból innym, wręcz napawał się tym. Podszedł powoli do niej i ukucnął koło jej zranionej ręki i zatopił w niej kły.

Selene

Selene wrzasnęła z bólu, który był nie do zniesienia. Czuła, jakby jej rękę palił ogień. W duchu zaczęła się modlić, by to się skończyło, by już nigdy nie czuć czegoś takiego...

Machete

Wypił jej prawie całą krew, po czym wyssał jad bo nie chciał żeby ona stała się wampirem. Wstał wytarł usta i nadepnął jej na noge łamiąc kość.
- jeszcze się zobaczymy... - syknął i ruszył w stronę motoru. Wyczuł zapach innych ale tymczasowo ich olał.

Selene

Selene już nie czuła bólu. Odpłynęła, nie słysząc już niczego i nic nie czując. Ostatnim obrazem w jej umyśle była twarz Adama. Przepraszam - powiedziała w myślach i jęcząc ostatni raz z bólu, straciła przytomność.

Machete

Machete stanął obok swojego motoru i patrzył jak dziewczyna bardzo powoli umiera. Tak, taki widok go uszczęśliwiał. Uśmiechnął się i wziął wdech, pocuł jakaś wampirzycę i jakiegoś pół wampira, ale olał ich. I tak jeszcze dopadnie tą dziewczyną więc niech najlepiej ją podratują. Wsiadł na motor i pojechał do siebie.

/kryjówka Machete

Siobhan Valedhed

Raptownie znaleźli się na polanie skąd dochodził zapach krwi. Sobh całą siłą woli musiała się opanować i wezbrać w sobie siłę by się nie rzucić na kobietę, która leżała nieprzytomna. Rozejrzała się niepewnie lecz nikogo nie zobaczyły po czym doskoczyła do biednej dziewczyny wściekła jak diabli sprawdzając czy żyje. - Żyje ale ledwo oddycha, straciła bardzo dużo krwi i zobacz na ta ranę - wskazała na rękę i charakterystyczny półksiężyc - Ktoś ją dopadł, musimy ją prędko zabrać do szpitala bo nie pozostało już wiele czasu - mówiła teraz fachowo w pełni opanowana.

Benjamin

Ujawnił się kiedy klękał przy dziewczynie. - Szpital... - obejrzał ją od stóp do głów. Dotykał szybko jej ciała sprawdzając kosci. - Ręka...Noga.. - mruczał pod nosem - Co powiemy w szpitalu? - podwinął rękawy - Lewitujesz?

Siobhan Valedhed

Spojrzała na dziewczynę później na Bena westchnęła , pokręciła głową i zrobiła smutną minę - Nie wiem a masz jakiś inny pomysł?..bo mi nic innego do głowy nie przychodzi - przestraszyła się - co do lewitacji to nie, niestety nie mam takiej zdolności..heh..ja jedynie mogę wpłynąć na czyiś umysł powodując takie wrażenie sama tego nie potrafię - zasępiła się.

Benjamin

Wypuścił powietrze z ust ze świstem - Plan... - Myśl Benjamin, myśl do jasnej cholery! Zaczął mówić szybko wciaż wpatrując się w dziewczynę leżąca nie przytomnie - Jesteś odemnie silniejsza. Zanieś ją do swojego domu i zajmij się na tyle ile potrafisz. Ja... - pomyślał że oszalał - użyję daru i pobiegnę do szpitala. Pożyczę - Ukradnę - krew... morfinę... leki... Resztę kupię już w aptece... - plan był wg niego genialny. - Poradzę sobie. - Przymknął oczy i popędził przed siebie.

/ Szpital / Korytarz

Siobhan Valedhed

Nim zdążyła cokolwiek powiedzieć, chłopaka już przy niej nie było. Została całkiem sama z nie przytomną pogruchotaną kobietą I co ja mam teraz zrobić? , jak mam ją sama tam zanieść aby jej czegoś nie uszkodzić - pomyślała gorzko po czym wpadła na pewien pomysł, znalazła dwa grube patyki zdarła z siebie dwa rękawy swej bluzki i zrobiła z nich przepaskę tymczasowo unieruchamiając złamane miejsce, wzięła ją na ręce starając się aby jak najmniej cierpiała. - Hm.. nie mogę z nią iść ulicą tak bo się wszyscy dowiedzą i zaraz zleci tłum gapiów, ale przecież przez las również się dostanę do mego domu choć to jest trochę dalej, no nic nie ma czasu do stracenia - pomyślała przytomnie. Spojrzała na kobietę i puściła się pędem do swego domu mknąć bardzo szybko acz delikatnie ledwo co dotykała ziemi tak by nie powodowała wstrząsów.

/Dom Sobhian Blackrose

Takeo

// Dom Takeo

Wszedł na polanę wesoło. Ostatnio miał dobry humor. To zapewne sprawka Lily. Zastanawiał się co teraz robi. Zatrzymał się i rozejrzał się.
- Ochh.. - westchnął, stwierdzając iż jest w lesie. Nawet nie zauważył jak opuścił granice Forks.

Machete

/kryjówka Machete

Machete wjechał bardzo szybko na polanę. Wróciły miłe wspomnienia z pastwienia się nad tamtą dziewczyną. Czuł jeszcze zapach jej krwi, pamiętał jak jęczała z bólu. Te wspomnienia napawały go. Zobaczył jakiegoś człowieczka i postanowił teraz nad nim się poznęcać, ot tak dla sportu. Stanąl gdzieś pod drzewem i obserwował go.

Takeo

Przywołał wspomnienia, jak spotkał tu Ayę. Dawno jej nie widział. Ale chyba o wiele bardziej pragnął zobaczyć Lily. Usiadł na ziemi, opierając się o konar drzewa. Wyciągnął z kieszeni jakąś kartkę i zaczął ją czytać. Po chwili stwierdził, iż jeszcze nic z tej listy nie doszło. Poruszył ramionami i schowal kartkę. Rozejrzał się, ale nie dostrzegł nikogo ani niczego. Nawet mrówek nie było.

Machete

Uśmiechnął się złowrogo, często tak robił i nawt nie wiedział czemu. Patrzył nadal na chłopaka, który najwidoczniej jeszcze go nie zauważył. Zrobił bezszelestnie kilka kroków do przodu i oparł się o konar drzewa, musiał być jednak ostrożny żeby nie rozwalić go i nie zepsuć efektu.

Takeo

Rozejrzał się uważnie jeszcze raz, szukając mrówki. No i zobaczył. Nie, nie mrówkę. Zobaczył rosłego mężczyznę który chyba najwidoczniej nie miał pokojowych zamiarów. Uśmiechnął się przepraszająco i zaczął się powoli przesuwać wkoło drzewa.

Machete

Nadal przyglądał się chłopakowi, którego zachowanie go rozbawiło. Zastanowił się chwilkę nad kolejnym ruchem, podnisł głowę do góry, było pochmurno. Ucieszyły go te warunki. Zrobił kilka kroków do kolejnego drzewa i też się o nie oparł. Rzucił chłopakowi wściekłe spojrzenie, mając nadzieję że ów człowiek zacznie rozmowę, bo zaczęcie nie byłoby w stylu Machete.

Takeo

Zaczął coś cicho kląć w swoim ojczystym języku, powoli wstając. Otrzepał się i spojrzał na Machete. "Nie bój się, hakuchi{idioto}, nie bój się!
- Witam. - powiedział cicho, nieco sparaliżowany przez groźny wygląd mężczyzny. Zastanawiał się, kim ów człowiek jest. No... ksiądz odpada. Bardziej pasował mu na jakiegoś dilera narkotyków lub... Takeo boił się nawet pomyśleć, co.

Machete

Uśmiechnął się jeszcze bardziej złowrogo. Czuł miły zapach krwi chłopaka. Zastanowił sie chwilę co powiedzieć.
- Witaj przybyszu... - powiedział chłodnym tonem jeden z jego ulubionych tekstów. Widział wyraźnie rysy chłopaka, który wyglądął na obcokrajowca. Gdy wyczuł zapach strachu bijący od tego człowieczka, zaczął się tym napawać w duchu.

Takeo

- Jestem... Takeo - powiedział i zrobił kroczek w tył. Powolny, malutki... Zastanawiał się, kiedy będzie dobry moment, na zrobienie obrotu w tył i zaczęcie uciekać.
- A pan? - zapytał się, obserwując uważnie sylwetkę mężczyzny. Nie chciałby mieć takiego Tatusia, to pewne xD Podrapał się w zastanowieniu po głowie.

Machete

Machete nadal go obserwował i widział jego próbę ucieczki, na co na pewno mu nie pozwoli. Z resztą kto by mu uciekł? Słysząc jego słowa zastanowił się przez setną sekundy.
- Machete El Negatro - powiedział zmieniając ton na bardziej zimny. Nadal obserwował chłopaka. Czuł doskonale zapach strachu i zastanowienia.

Takeo

Zrobił ostrożnie kolejny kroczek... drugi... trzeci....
- Powiedzmy, że miło mi pana poznać - powiedział, coraz bardziej się cofając. - Chociaż raczej dobrze wiemy, że tak nie jest ^^' - dodał po chwili z lekkim uśmieszkiem. Który to już był 'mały' kroczek? Dziesiąty? Jedenasty? Dwunasty? Nie wiedział... Nie liczył. Chciał stąd jak najszybciej zniknąć. Był pewny że pojawienie się tego faceta, nie wróży nic dobrego.

Machete

Jego oczy błysły złowrogo. Widząc jego próbę ucieczki przez chwilę nie reagował, postanowił najpierw odpowiedzieć.
- a czemóż to się nie cieszysz? - spytał chłodno, bardzo chłodno. Widząc jak chłopak nadal sie cofa w mgnieniu oka znalazł się przy nim.
- nie próbuj uciec bo i tak ci się nie uda. - syknął przez zęby nadal go bacznie obserwując.

Takeo

Odskoczył w bok, gdy Machete znalazł się przy nim. Jęknął.
- Już zauważyłem. - oparł ręce o kolana.
- Nie strasz tak, dobrze? - mruknął, lecz w jego głosie nadal pobrzmiewała nuta strachu. - To nie jest na moje nerwy.

Machete

Uśmiechnął się cwanie, nie miał zamiaru przestać. Uwielbiał czuć strach od innych. Taki był, zawsze napawał go strach i ból innych, on po prostu żył tym i nie miał zamiaru się zmienić.
- czemu niby miałbym posłuchać kogoś takiego jak ty? - spytał lodowato. Uważał Takeo za marny posiłek, więc po co miałby go słuchać? Nadal nie przestawał go obserwować.

Takeo

- Bo to chyba nie jest dobrze się bać, kiedy ma się odrosty c.c - mruknął zerkając na swe włosy. - A po za tym nie widziałem jeszcze swojego domku w nowych kolorach - mruknął, ponownie zaczynając się powoli odsuwać... Powolutku... może nie zauważy...