Polana na środku lasu.

Melanie

-To dobrze, ale jak coś palnę, to zaraz mów.
Potarła palcem ołówek.
-Nie raz zdarzy mi się palnąć jakąś głupotę.
Wzruszyła ramionami.
-Podobno taki mój urok, zaśmiała się.

Adam

Adam uniósł kąciki ust w słabym uśmiechu. Klapnął obok dziewczyny.
- Tu - wskazał palcem - rozetrzyj troszkę bardziej a tu - pokazał inne miejsce - wyciągnij kreskę bardziej w górę.

Jacob

/Dom Jacoba

Wszedł na polanę wolnym krokiem prowadzony zapachem dwóch innych wilków. Stanął sobie przy dębie i oparł się o pień. - Siema. - przywitał się patrząc na Adama i Mel.

Adam

Adam wyczuł go zanim jeszcze wszedł na polanę
- Hej Jake - machnął w stronę przybysza ręką.

Melanie

-Jake.
Powiedziała posyłając mu uśmiech.

Jacob

Uśmiechnął się. - Spiskujecie czy romansujecie? - zapytał z błyskiem w oku. Odgarnął mokre włosy z twarzy.

Adam

- Ja nie romansuję Jake. - Adam przewrócił oczami - A spiskować nie mam przeciwko komu. Wiesz, ze u mnie co w sercu to na widelcu...

Melanie

Zaśmiała się.
-Jak to poetycko zabrzmiało.
Spojrzała na Jake.
-A co, jesteś zazdrosny?
Zapytała pokazując mu język.

Jacob

- Może. - również pokazał język Mel. Spojrzał na Adama. - To tak jak u mnie. No... prawie. - ukradkiem zerknął w stronę Mel. - Co tu robicie o tak późnej porze? - zapytał by zmienić temat.

Adam

- Ja stary szukam drewna - Adam wypatrzył kawałek, który się idealnie nadawał na małego wilczka. Podniósł go i spojrzał uradowany na reszte towarzystwa. - Mam co mi potrzeba i idę powzdychać - zaśmiał się - Życie jest piękne, wiecie?

Melanie

-Hej, a co z naszym opalaniem?
Zażartowała
-Jeszcze kiedyś wpadnę po rady
powiedziała grożąc palcem i śmiejąc się

Jacob

Jake przyjrzał się Adamowi. - Dobrze się czujesz? - zapytał podchodząc bliżej. - Na moje to zaraz twoje uszy nie wytrzymają i będziesz miał uśmiech dookoła głowy. - wyszczerzył zęby w uśmiechu.

Adam

- Bo życie jest piękne Jake - Adam klepnął go lekko w ramię - I nigdy nie czułem się tak dobrze. - Adam westchnął - Wiecie co... ja muszę iść. To znaczy nie muszę, ale chcę. Kurcze, trudno to wytłumaczyc, ale... - ruszył w stronę centrum La Push - po prostu idę - zrobił nieco maślane oczka i wyszczerzył się w uśmiechu podrzucając kawałek drewna. - Do zobaczenia dzieciaki. - i pobiegł jakby go piekło całe goniło

// dom Blanki

Melanie

Zasmiała się.
-Nie wiem jak dla ciebie, ale dla mnie wyglądał przed chwilą jak zakochany wariat.
Włożyła sobie ołówek i ucho i zaczęła przyglądać się rysunkowi. Dzieki radom Adama wyszedł naprawdę dobrze.

Jacob

Odprowadził Adama wzrokiem po czym spojrzał na Mel. - Odbiło mu. - stwierdził. Zerknął na rysunek Mel. - Pokaż. - uśmiechnął się i usiadł obok dziewczyny. Spojrzał na rysunek. Był naprawdę niezły. - No, no... - uśmiechnął się szerzej.

Melanie

-Nie ma to jak konstruktywny komentarz.
Powiedziała i walnęła go w ramię swoim ramieniem.

Jacob

- Uważaj, bo mnie zaboli. - tyknął ją palcem w bok.

Melanie

-Ała.
Krzyknęła cicho.
-Wbiłeś mi się w bok.
Poskarżyła się.
-to niesprawiedliwe.

Jacob

- Bolało? Przepraszam... - szepnął i położył dłoń na jej talii gładząc ją delikatnie. - Lepiej?

Melanie

-O wiele.
Powiedziała uśmiechając się.
-Hej, a skąd ty się tu wziąłeś?
Spytała, nagle sobie przypominając by zadać to pytanie.

Jacob

- Wyszedłem na spacer i tu trafiłem. - mówił cicho, bo jego usta znajdowały się blisko ucha Mel. - Nie cieszysz się?

Melanie

-Nawet nie wiesz jak.
Powiedziała i zdała sobie sprawę, że przy nim, nie umie się nie uśmiechać.
Wieczny rogal, tak można by to określić.

Jacob

- Mel... - zaczął szeptem. - Mogę... - złapał ją za podbródek i delikatnie obrócił w swoją stronę. Spojrzał jej w oczy. Nagle spoważniał.

Melanie

Zaparło jej dech w piersiach, czekała aż do kończy.
Spojrzała w jego czy.
Czuła przyjemne w mrowienie w miejscu, a którym jej dotykał.
-mogę?
Spytała chcąc by dokończył.

Jacob

W odpowiedzi przysunął się i musnął wargami jej usta. Na więcej sobie nie pozwolił. Czekał.

Melanie

Odwróciła się bardziej w jego stronę.
uśmiechnęła się lekko i zrobiła to samo.
Sięgnęła ręka do ucha i wyciągnęła z niego ołówek rzucając go gdzieś w trawę.

Jacob

Uśmiechnął się, wplótł palce w jej włosy i pocałował. Tym razem śmielej. Właściwie nie wiedział czemu to robi. Wiedział, że czuje do Mel coś więcej... Ale teraz ciało robiło co chciało.

Melanie

Cały świat przestał się liczyć, liczyło się tu i teraz.
Podobał jej się, może nawet było to coś więcej niż podobanie.
Nie myślała teraz o tym.
Oddawała pocałunki i chciała ich więcej.
położyła dłoń na jego klatce piersiowej.

Jacob

Objął ją jedną ręką w talii i przycisnął do siebie. Nie zaprzestawał pocałunków. Zjechał dłonią wzdłuż jej pleców aż do niższych sfer ;P

Melanie

Przeniosła drugą rękę na jego jeszcze mokre włosy.
Ugryzła go lekko w wargę i się zaśmiała.

Jacob

Po chwili opamiętał się i oparł głowę na ramieniu Mel. - Uważaj bo ci krzywdę zrobię... - szepnął jej do ucha. - Jesteśmy tutaj sami, a ty... prowokujesz... - uśmiechnął się pod nosem.

Melanie

Westchnęła teatralnie.
-Ja?
Spytała z miną niewiniątka.
-nigdy nie sprawdzałam w słowniku słowa prowokacja, więc nie wiem co to znaczy.
Zaśmiała się.
Uspokój się, uspokój. To był tylko pocałunek.

Jacob

- To znaczy, że ktoś może ci zrobić krzywdę. Na przykład ja, teraz, ledwo się kontroluję. - zamruczał jej do ucha i przejechał dłonią po jej ciele powoli... - Nie boisz się? Warunki mam idealne... - dalej się bawił.

Melanie

Przeszył ją lekki dreszcz przy jego dotyk.
-ofiara w jaskini lwa?
Spytała ciesząc się jego dotykiem.

Jacob

- Chcesz nią być? - zapytał cicho i ponownie ułożył usta na jej wargach. Zjechał z pocałunkami niżej, w dół szyi, po dekolcie...

Melanie

Tam gdzie ją całował czuła jakby skóra jej się paliła.
Błoga niewiedza natychmiast ją ogarniała.
Świat i wszytko na około przestawało być ważne.
Odchyliła trochę głowę do tyłu.
-To zależy-wyszeptała- jaki jest warunek bycia ofiarą.

Jacob

- Warunek... - mruknął nie przestają całować. Czuł, że jest na krawędzi. Jeszcze trochę i przekroczy granicę. Temperament często i gęsto mu nie pomagał. W momencie gdy miał wsunąć dłoń pod bluzkę Mel, oderwał się od dziewczyny i wpadł w ciemną ścianę lasu by dotrzeć jak najszybciej do domu.

/Dom Jacoba

Melanie

Nadal trzymała dłonie, w takiej samej pozycji jak wcześniej,
tylko już osoby, którą obejmowała nie była.
-Jake zaczekaj!
Krzyknęła, ale po chłopaku nie było już śladu.
Spuściła zrezygnowana ręce.
-Jake.
Szepnęła
Nie wiedziała co powinna teraz zrobić,
pójść za nim, czy nie.
W końcu sięgnęła po rzeczy i ruszyła do domu.
Musiała być zanim Mery się obudzi.
Może sam do przyjdzie.

/Dom Mel.

Adam

//chatka Steelów

Adam wbiegł na polanę. Był rozgorączkowany. Temperatura mu się podniosła. Postawił Blankę przy zwalonym drzewie. Tym na którym wcześniej siedziała.
- Poczekaj tu na mnie, dobrze? Co by się nie działo nie ruszaj się stąd i czekaj. Wrócę po ciebie. Dobrze? - jego spojrzenie pełne było dziwnego żaru, nieco drapiezne, ale zarazem łagodne. Znów przywodziło na myśl oczy wilka. - Dobrze? - ponowił pytanie.

Blanka

Serce miała w gardle i była cieżko zaszokowana.
-Dobrze...- kiwnęła głową spokojnie mrugają często oczami. Totalny zonk.