Apatrament Królewski

Juliette

- Carmen - jęknęła Julie - nie bądź naiwna. Faceci to wzrokowcy lubiący ładnie zapakowane prezenty. Co z tego ze odpakowują je czasem nawet drąc papierek - zachichotała - A na jego miejscu też bym chciała z ciebie ściągnąc toto szybko... Żeby mnie nie straszyło po nocy. - ujęła w palce brzeg jej góry od piżamy.

Carmen

- Będziesz mi tą piżamę do końca życia wypominać - zachichotała i podwinęła sobie górę z piżamy a potem położyła ręce na plecach Julie.
- Po tej Twojej piżamce co mi dałaś to potem nie da mi spać przez miesiąc - zaśmiała się cicho

Juliette

- Nareszcie - mruknęła opadając na poduszkę obok Carmen - A teraz zrób przyjemność cioci julie i zdejmij ten koszmar nocny. - chyba ze chcesz byc odpowiedzialna za kolejna moja ciezka noc.

Carmen

- Ciężką noc Ty będziesz miała kiedy to zdejmę - zaśmiała się i ściągnęł swoją bluzeczkę. Zakryła sobie biust rękami.

Juliette

- Ciężką noc to ja już mam jak pomyślę jaka z ciebie prudernica. Widziałam już twoje cycki Carmen. Nie zmieniły się od tamtego czasu - mruknęła rozbawiona. Zmarszczyła czoło - Przy Martinie też się tak zachowujesz? Matko.. facet musi się czuć jak z pensjonarką - zachichotała - wieczna dziewica atakuje - zażartowała sobie chichocząc jak głupia.

Carmen

- Przy nim nie - zauważyła i zrobiła ruch rękom i przez nieuwagę opuściła ręce. Wywróciła oczami.
- No to masz już cały obrazek - położyła się obok Julie.

Juliette

- Taaaak. - zakryła sobie teatralnie oczy dłonią - Miałaś racje. Zasłoń je. To straszne jest... - zaczęła się śmiać jak głupia - Carmen. Ty się MNIE wstydzisz? - zapytała z niedowierzaniem. Widziałam cię nagą. Kąpałam się z tobą. Myłam ci plecy... No proszę cię... - przewróciła oczami

Carmen

Przekulała się na nią i odkryła jej oczka.
- No jasne. Nie widzisz tych rumieńców - zażartowała.
- Nie wstydzę się - stwierdziła pewnym głosem. W sumie Julie miała rację.

Juliette

- Nie. Wcale... - zachichotała Julie - Jesteś swobodna jak wiatr w gaciach świętego Mikołaja - wyszczerzyła się. - Carmen... - przeciagęła palcem wzdłuz ramienia przyjaciółki - czemu tobie dziś takie głupie pomysły przychodziły na myśl, co? - pogłaskała ją po policzku - przecież ty jesteś śliczna...

Carmen

Spuściła na chwilę wzrok.
- Nie wiem. Jakoś mam wrażenię, że mu się znudzę. Pamiętasz jak się obściskiwał z tą jedną taką blondynką. Wtedy właśnie straciłam ta pewność. Teraz każdego dnia się boję - westchnęła wtulając twarz w jej dekolt

Juliette

- Był pijany. Pijani faceci czasem robią głupoty - sama nie wierzyła, ze to powiedziała - Poza tym wtedy się założyli idioci - warknęła - Nie przejmowałabym się tym zbytnio. - przytuliła Carmen do siebie - A pamiętasz jak brzydka była ta blondynka? Bill twierdził, ze Martin bez znieczulenia nie mógł podejść. To był tylko głupi kawał. Poza tym.. przecież to było dawno...

Carmen

- Ale i tak bolało - westchnęła smutno.
- No dobra koniec smucenia - pocałowała ją w nosek. Potem noskiem przejechała po jej szyi ze śmiechem

Juliette

- Ty się głuptasie ciesz że niedługo go zobaczysz - zaśmiała się Julie - Wodzisz mnie na pokuszenie - znarszczyła nosek - ja jestem sfrustrowana seksualnie a ty mnie drażnisz - pogroziła jej palcem.

Carmen

- Niewyżyta jesteś? - zaśmiała się i znów przejechała noskiem po jej szyi aż do zgłębienia pod jej szyją i potem zatrzymała się nad jej biustem

Juliette

- Owszem - zmarszczyłą czoło - A ty mnie prowokujesz. Jeszcze chwila a zrobię coś głupiego... Obiecałam, ze będę grzeczna, to będę, ale, Bóg mi swiadkiem, ze jak nie przestaniesz to sobie odbiję na tobie. A po tym ty zmienisz orientację seksualną... - zagroziła rozbawionym tonem. Ile w tym było prawdy a ile żartu? Razz

Carmen

Zaśmiała się.
- Oj zaraz prowokuje - wywróciła oczami i delikatnie całowała jej dekolt.
- Oj - zachichotała i odsunęła się.

Juliette

Juliette przymyknęła oczy westchnąwszy. To był błąd albowiem pierwszym obrazem jaki zobaczyła pod powiekami była twarz Normana z tym lekko drwiącym uśmieszkiem. Widok, który podrażnił jej wyczulone zmysły. Przypomniała sobie natychmiast jego dotyk i lekko chropowaty policzek na swojej szyi. Przeszedł ją dreszcz. Mięśnie same się spięły w odpowiedzi na obrazy podsuwane przez wyobraźnię. Usta Carmen miękko muskały jej skórę. Juliette otworzyła oczy - Carmen... - jęknęła - ty nie wiesz z kim zadzierasz, wiesz? Ja nie zartuję. Jestem jak bomba zegarowa. Odrobina pieszczot i rzucę się na kogoś. Chcesz tym kimś byc ty? - drżała. Jej organizm przyzwyczajony do dużej dawki seksu zachowywał się nieomal jak organizm narkomana. Juliette pragnęła dotyku. Pragnęła tej cudownie zgranej jedności ciał, jaką można osiągnąć tylko w jeden sposób. - Nie ręczę za siebie jak nie przestaniesz - ostrzegała na poważnie.

Carmen

Carmen spojrzała na nią. Widziała, że jej się nie podoba czy coś.
- Przepraszam Julie - powiedziała troszkę skruszona.
- Nie chciałam - przytuliła się do niej. Widziała, że jej tego brakuje a ona tylko pogarsza sprawę - już spokojnie. Nie będę już

Juliette

- Carmen - Juliette westchnęła i odsunęła przyjaciółkę od siebie - Nie przepraszaj mnie. To nie jest tak, ze mi się ten dotyk nie podoba. Wręcz przeciwnie, podoba mi się bardzo. Jesteś śliczną, seksowną kobietą, która ma wyjątkowo ponętne ciało. - przemknęła ręką wzdłuż boku Carmen - Twój dotyk jest bardzo miły, twoje pocałunki wprawiają moje ciało w lekkie drżenie, jednak... - wciągnęła głęboko powietrze - obiecałam sobie, ze nie pozwolę już na to by coś, co ja zrobię, stanęło między Tobą i Martinem. - zagryzła wargę, bo Carmen, nieświadomie czy świadomie, znów przejechała dłonią po jej piersi.

Carmen

Spuściła na chwilę wzrok i chciała wziąć ręce ale przypadkowo przejechała dłonią po jej piersi. Spojrzała na nią przepraszajaco i położyła ręce na swoich kolanach.
- Nie wiedziałam, że tak jest. Nigdy mi o tym nie mówiłaś - przygryzła sobie dolną wargę patrząc na nią trochę zmieszana

Juliette

- Nie mówiłam o czym? - uniosła brew - o tym, ze uważam cię za piękną kobietę? - zaśmiała się cicho - przecież ci to powtarzam od zawsze, tylko ty mnie nie słuchasz... - puściła do Carmen oczko - I się nie denerwuj tak.

Carmen

- O tym , że kiedy Cię tak dotykam to Ci się to masz dreszczyki - wywróciła oczami i wsunęła na siebie koszulkę.
- Wcale się nie denerwuje - powiedziała i połozyła się obok. Przekręciła się na bok obserwując Julie.

Juliette

- Ja generalnie miewam dreszcze, gdy mnie się dotyka - zaśmiała się. Nie czuła się w obowiązku wspomnieć, co się dzieje z nią dodatkowo gdy dotyka jej Norman. Gęsia skórka, ktora pojawiła się na jej ciele tłumaczyła wszystko. Juliette wsunęła między uda obie dłonie i mocno zacisnęła na nich nogi. - Zwariuję. Oszaleję. Rozniesie mnie - jęknęła. Jej skóra na każdy dotyk reagowała miłym dreszczem. - Wiesz Carmen - zaśmiała się nagle. - Zamienimy się. Ja oddam ci swoją koszulkę a sama wcisnę się w ten twój kombinezon.

Carmen

- Na pewno chcesz ubrać tą piżamkę dla starej babci jak to ujęłaś - pokazała jej język i podwinęła swoją bluzeczkę. Pogłaskała ją po policzku a potem zmierzwiła jej włosy

Juliette

- Nie marudź tylko dawaj - nakłoniła ja niecierpliwym machnięciem ręki. Sama już była w połowie ściągania własnej koszulki - Jak ubiorę się kompletnie aseksualnie, to moze mi przejdzie. - ponagliła Carmen - no dawaj je...

Carmen

Zaśmiała się i ściągnęła swoją bluzkę i podała Julie. Zakryła się kołdrą i ściągnęła spodnie i też jej podała. Z wyciągniętom rękom czekała aż Julie poda jej swoją koszulkę.
- No daj tą śliczną koszulkę

Juliette

Podała Carmen swoją koszulkę i sama wciągnęła na siebie jej piżamę. Nie pomogło. Ale materiał był przyjemnie miękki. - Musze sobie kupić takie coś dla starych bab, wiesz? - zachichotała - Będę miała czym odstraszać samą siebie.

Carmen

Wciągnęla jej koszulkę.
- Trochę za duża - spojrzała na koszulkę w miejscu biustu. Wywróciła oczami.
- No stwierdzam, że i tak wyglądasz seksownie i tak - poklepała ją po udzie.
- Chcesz? Mam takich więcej - powiedziała tłumiąc wybuch śmiechu kiedy zobaczyła jej minę

Juliette

- Czepiasz się szczegółów moja droga - mruknęła - jak mozesz mi jakąś zostawić, to byłoby miło - uśmiechnęła się wpychając wałeczek z kołdry między nogi. Objęła go rękami i przyłożyła głowę do satynowego prześcieradłą. Było chłodne. Przyjemnie chłodziło rozpalone policzki.

Carmen

- Tak coś wygrzebie - zaśmiała się i wyrwała jej kołdrę. Położyła się obok niej i przykryła je kołdrą.
- Chodź spać lepiej

Juliette

- Dobrze mamo - Juliette położyła się na wznak i przymknęła oczy próbując usnąć. Oddech miała nierówny. Westchnęła cicho. - Jak usnę... - mruknęła ziewając.

Carmen

- Dobranoc - dała jej buziaka w policzek i zamkęła oczy. Obróciła się na drugi bok i już spała. Wzdychała sobie co jakiś czas

Juliette

Juliette opanowała oddech i w końcu zapadła w niespokojny sen. Śnił jej się Norman.
Wszedł do jej sypialni z papierosem w jednej i popielniczce w drugiej ręce. Na łańcuszkowej smyczy prowadził niedźwiedzia. Usiadł w fotelu. Uśmiechnął się po swojemu, lekko ironicznie. Bestia przysiadła na podłodze po jego lewej stronie. Wlepiała w nią drapieżne oczy. „Tęskniłam” powiedziała ona podnosząc się z łóżka. Kołysząc biodrami podeszła do niego ale wstrzymał ją w połowie drogi jednym ruchem dłoni. Zmarszczył brwi. „Co to jest?” zapytał. Spojrzała na siebie. Miała flanelową za dużą koszulę w kwiatki. Taką samą jak miała jej babcia. Zdenerwowała zdjęła ją. Pod spodem miała flanelową piżamę w kratę. Norman prychnął na nią zły. „Przychodzę do ciebie nie po to żeby oglądać cię w czymś takim” mruknął niezadowolony.

Juliette przez sen skopała z siebie kołdrę – Przepraszam – wyszeptała śniąc dalej.

Carmen

Spała spokojnie skulona w kłębek. Nagle coś lub raczej ktoś ją kopnął.
- Ałć - stęknęła i zrobiło jej się zimno. Usiadła na łóżku na pół przytomna. Julie się wierciła i ściągnęła kołdrę. Carmen znów je przykryła i zasnęła

Juliette

„Przepraszam” wyszeptała pozbywając się piżamy. Pod nią na szczęście widniał jej ulubiony gorset i pończochy. Norman poklepał miśka po łbie uśmiechając się złośliwie. „Dziś się pobawimy” powiedział do zwierzaka. Ona stała na środku pokoju nie bardzo wiedząc co zrobić. „Tańcz” rzucił do niej patrząc spode łba. Niedźwiedź mruknął na nią gniewnie jak jego pan. Zaczęła kołysać biodrami. Norman założył nogę na nogę i wystukiwał na popielniczce jakąś melodię. Dostosowała swoje ruchy do tego rytmu. Był nierówny, zmienny. Kołysała ciałem coraz pewniej i śmielej. Raz po raz muskała odziane w czarne pończochy nogi dłonią. Przesuwała nią po wyginającym się ponętnie ciele. Był zadowolony. Widziała to w jego oczach, w uśmiechu. Pożądał jej. Obserwując jego reakcje, dostosowywała swoje ruchy do jego upodobań. Przeciągnęła dłonią po udzie, delikatnie potarła podbrzusze i dłonią wędrowała wyżej, ku piersiom. Niedźwiedź, tak jak jego pan, patrzył jak urzeczony

Juliette cicho sapnęła przez sen. Znów skopała kołdrę. Zacisnęła uda i pocierała nimi o siebie. Jej dłoń bezwiednie błądziła po udzie. Piżama Carmen, którą miała na sobie marszczyła się miękko pod wpływem jej ruchów. Juliette wiła się na satynowym prześcieradle.

Carmen

Znów spała spokojnie śniąc o jakiś podróżach i świętach. Uśmiechała się tylko lekko. Otworzyła szeroko oczy czując kolejne kopnięcie i chód. Usiadła znów i potarła oczy. Spojrzała na zegarek 1:00. Znów nasunęła na nie kołdrę. Wolała nie budzić Julie. Zastanawiała się tylko co się jej śniło

Juliette

Norman zmienił pozycję. Oparł łokcie na kolanach rozstawionych nóg. Pochylił się lekko do przodu. Popielniczkę odstawił na podłogę z boku fotela. Podrapał niedźwiedzia pieszczotliwie po uchu. Zwierzę zamruczało. „Obróć się” pokręcił w jej stronę dłonią. Posłuchała. „Schudłaś” stwierdził niezadowolonym tonem. „Nic nie jadłaś w tym Paryżu?” burknął. Niedźwiedź z głuchym odgłosem postawił potężną łapę na podłodze. Norman zacmokał z dezaprobatą. „Będziesz musiała nabrać trochę ciała” wycelował w nią palcem. Zdusił trzymanego w dłoni papierosa o wnętrze popielniczki i wstał. Podszedł do niej. Przesunął dłonią po jej ramieniu. Palcami delikatnie rozwiązywał jej gorset. Musnął ustami jej łopatkę. Zadrżała gdy gorset opadł na podłogę. Poczuła jego dłoń na swoim brzuchu. Krążył nią wokół jej pępka dociskając ją do siebie. Czuła jego ciało tuż za sobą. Otarł się policzkiem o jej szyję.

Juliette rzuciła się na łóżku obracając się odrobinę. Kołdra zsunęła się z niej na bok. Zamruczała przeciągle wyginając się w lekki łuk, zupełnie jakby chciała jak najbardziej przylgnąć do czegoś niewidzialnego za nią. Przez sen przygryzła swoją wargę niemalże do krwi próbując stłumić cichy jęk.

Carmen

Patrzyła na nią z czułością i współczuciem troszkę. Nakryła ją kołdrą i pogłaskała po włosach. Przesunęła się troszkę i znów skuliła i zasnęła

Juliette

Jedną z dłoni sięgnął do jej podbrzusza i docisnął jej pośladki do swoich bioder napierając na nią. Drugą ręką gładził jej policzek. Musnął skroń. „Juliette” wychrypiał jej do ucha drażniąc jej rozpaloną skórę kilkudniowym zarostem. Jęknęła łapiąc jego dłoń i wsuwając ją głębiej między swoje uda. Norman złapał ja za kark i zmusił by się pochyliła. Przeciągnął dłonią wzdłuż jej kręgosłupa powodując, że prężyła się jak kotka pragnąca czuć ten dotyk jak najdłużej. Jednym oszczędnym ruchem dłoni spowodował, że na jej pośladku wykwitło piękne zaczerwienienie. Zamruczała gardłowo gdy lekki, piekący ból połączył się z przyjemnością spowodowaną tym co wyczyniał drugą ręką. „Norrrrman” jęknęła.

Juliette gniewnie skopała kołdrę po raz kolejny. Zacisnęła drobną piąstkę na materiale spodni w okolicach bioder. Wyprężyła się pojękując cicho. Zaciśniętymi udami pocierała o siebie. Biodrami zataczała małe kółeczka miętosząc prześcieradło wokół siebie. Zagięła lekko palce na kształt szponów i zacisnęła je na swoim kolanie. – Norman… - wyjęczała jego imię przez sen.

Carmen

Wstała po raz trzeci.
gorzej niż przy niemowlaku... zaśmiała się w myslach. Kiedy usłyszała imię Normana to juz wolała nie pytać co się jej śniło.
- no pięknie - mruknęla. Wzięła kołdrę i sama się nią nakryła i zostawiłaJulie odkrytą. Była 2:00. Jeszcze z godzinka snu.