Restauracje

Carmen

// apartament Królewski

Mężczyzna przy drzwiach restauracji wskazał im przy dużym oknie. Carmen usiadła na przeci Julie.
- Tylko nie bierzmy ślimaków - zaśmiała się

Juliette

- Weźmiemy żabie udka - zasmiała się Juliette siadając. - Zamówię coś i dla ciebie - stwierdziła z uśmiechem
- Soupe à l’oignon gratiné, Saumon aux asperges à la sauce aux poireaux - wyrecytowała z karty dań - Deux fois. Et.... - namyślała się - Chablis. C'est tout pour le moment* - złożyła zamówienie z nienagannym akcentem. Uśmiechnęła się do Carmen. Mam nadzieję, ze będize ci smakować.

*Zapiekana zupa cebulowa, Łosoś na szparagach z sosem porowym... Dwa razy. I.. Chablis (gatunek białego wina). To wszystko na razie.

Carmen

Gapiła się w kartę i wyłapywała pojedyncze słowa z tego co mówiła Julie i z tego co czytała.
- Chyba będziesz moim tłumaczem bo ja już niewiele pamiętam ze szkoły - uśmiechnęła się i zamknęła kartę

Juliette

- Nie ma problemu - zachichotała - Mój ojciec podobno pochodził z Francji... - westchnęła - Chciałabym... chciałabym go kiedys spotkać.

Carmen

Spojrzała na nią z jakby lekkim współczuciem.
- Odszukasz go - powiedziała pocieszająco - zmiana tematu na jakiś weselszy - machnęła rękami jakby chciała coś odgonić

Juliette

- Daj spokój Carmie - zaśmiała się głosno - Czy ja wyglądam na wróżkę? Ja nic o nim nie wiem.. Kompletnie... Nawet nie mam jego nazwiska - zachichotała.

Carmen

Jakiś przystojniak właśnie wszedł do restaturacji.
- Julie, patrz w lewo ale dyskretnie - powiedziała i sama tylko ukradkiem zerknęła

Juliette

Juliette odrzuciła włosy na plecy i zerknęła dyskretnie we wskazanym kierunku. Przystojny młody mężczyzna właśnie zajmował krzesło przy stoliku. Jedno nakrycie.
- Widzę i? - uśmiechnęła się pod nosem

Carmen

Uśmiechnęła się zalotnie do mężczyzny a ten do niej puścił oczko. Odwróciła wzrok na Julie.
- Już mi się tu podona w tym hotelu,jeszcze bardziej - zaśmiała się

Juliette

- Widzę - Juliette przewróciła oczami, napiła się wody i parsknęła śmiechem - Tylko żeby ci się nie spodobało za bardzo

Carmen

- Dlaczego? - wlepiła w nią spojrzenie i upiła łyka wina. Wciąż na nią patrzyła i czekała na jej wykład Razz

Juliette

Wykładu nie bedzie Razz

- Bo mogłabyś zrobić coś czego byś później załowała i tyle. - wzruszyła ramionami i pomachała facetowi. Nie od niej oczekiwał odmachania i się speszył. Zaczerwieniony wbił wzrok w talerz. Kelner uśmeichnął się pod nosem, podobnie jak ubawiona Juliette.

Carmen

- Oj patrz, speszyłaś go - udała zawiedzioną.
- Przecież nie będę nic robić złego - wywróciła oczami - to że jestem młodsza to nie znaczy że głupsza, o - pokazała jej język choć to nie bylo do końca prawdą Razz

Juliette

- To ze jestem starsza nie znaczy że ze mnie zgrzybiała nudziara - tez jej pokazała język. O. Razz

- A speszyc go chciałam. To zabawne - wyszczerzyła się bezczelnie

Carmen

- Wcale nie. Popatrz jak teraz siedzi taki sam, smutny i czerwony - wskazała dyskretnie na niego.
- No aż się serce karaje - westchnęła

Juliette

- Mnie się nie kraje - usiłowała zachować powagę - Mnie to bawi. Im bardziej czerwony jest - bezczelnie wpatrywałą się w gościa - Tym bardziej mnie to bawi. - zerknęła na Carmen - A z Ciebie kiedy się taka współczująca Matka Teresa zrobiła? - nadal starała się zachować powagę.

Carmen

Spojrzała na nią spode łba.
- Oj, przestań już - dźgnęła ją palcem w ramie.
- Biedak nawet nie wie o co chodzi - patrzyła prosto w Julie

Juliette

Juliette zaśmiała się głosno - Oni nigdynie wiedzą o co chodzi - z szerokim uśmiechem odchyliła się lekko w tył. Kelner przyniósł im zamówioną zupę.
- Wybornie... - wciagnęła aromat w nozdrza. - Smacznego - rzekła do Carmen i wzięła łyżkę w garść.

Carmen

- Dzięki i nazwajem -uśmiechnęła sie i wzieła pierwszą łyżkę do ust. Danie było w sam raz do zjedzenia. Carmen myśłała,że się rozpłynie.
- Boże...nie jadłam jeszcze czegoś tak dobrego

Juliette

Skwitowała to wszystko uśmiechem. Jada swoja zupę w milczeniu. Po jej głowie przemykały słowa Kochana... Przyjdzie mi zwolnić kucharza w domu....Moja... Gotujesz o niebo lepiej... Kochana... Zostaw mnie w spokoju... Razem z zupą przełknęła łzy. Nie zepsujesz mi tego. Nie zepsujesz mi pobytu tutaj pomysłała ze złością i odstawiła pusty juz talerz.

Carmen

Udała że nie widzi jej miny. Nie chciała znów w to wnikać. Kelener wział pust miseczki i przyniósł kolejne danie

Juliette

Ogarnęła się. Odetchnęła i powąchała łososia. Mimochodem zerknęła na samotnego przystojniaka. Wpatrywał się w ich stolik. Nie miała wątpliwości na czyje spojrzenie liczy.
- Jedzenie mu ostygnie jeżeli na niego nie spojrzysz - zachichotała wbijając widelec w łososia. Aromat zakręcił ją w nosie.

Carmen

Oderwała wzrok od potrawy i uśmiechnęła się jakby nieśmiało do mężczyzny przy stoliku i znów wlepiła je w jedzenie. Wziąła kawałek do ust

Juliette

Julie obserwowała to spode łba
- Długo się zamierzasz tak nad nim znęcać? - wpakowała sobie do ust kawałek łososia

Carmen

- Nie wiem - zaśmiała się i była już w połowie swojej porcji. Do stolika od mężczyzny podszedł kelener a ten mu coś mówił po cichu. Carmie tylko się obejrzała ale potem znów wróciła do jedzenia

Juliette

- Zlituj się - mruknęła obwącukiereczekąc uważnie kawałek pora. Jakoś jej nie leżał. Skrzywiła się lekko i odsunęła go na skraj talerza. Dokończyła łososia i zabrała się za pachnący ziołami ryż.

Carmen

Wywróciła oczami i skończyła swoje łososia. Nagle podszedł do niej kelner i wręczył czerwoną różę.
- To od tego Pana - powiedział po angielsku.
- Dziekuję - wzięła różę i powąchała. Spojrzała z uśmiechem na mężczyznę przy stoliku a potem odwróciła wzrok i położyła różnę na skraju stolika. Spojrzała na Julie dziwnym wzrokiem

Juliette

- Nic nie mówię - zastrzegła Juliette dopijajac wino. - Nie ma wykładów, nie ma pouczeń. Jesteś dorosła... tyle w tym temacie - westchnęła nalewając sobie jeszcze do kieliszka.

Carmen

Wywróciła oczami i westchnęła. Coś się jej wydawało, że Julie niezbyt to wszystko się podoba. Wypiła do końca swoje wino

Juliette

Juliette bez słowa nalała jej jeszcze.
- Oj Carmie.. Zamieniam się w ponuraka... Nie zwracaj na mnie uwagi.. - ugryzła sie w język - Baw się Carmen. Chcę żebyś się dobrze bawiła bez względu na moje humory, rozumiesz?

Carmen

- Dzięki - upiła łyka.
- Julie ale ja chce żebyś Ty też sie dobrze bawiła. A kiedy Ty masz zły humor sama potem mam zły albo się martwię o Ciebie - westchnęła

Juliette

- Daj spokój. Ja się bawię dobrze - uśmiechnęła się lekko - Jestem zmęczona ot co. Mało spałam a i sny miałam niezbyt miłe. Jeżeli pozwolisz, to ja bym się dziś po prostu położyła spać... - uśmiechnęła się przepraszająco - A ty się baw, dziewczyno...

Carmen

- Jak wolisz -uśmiechnęła się lekko.
- To ja pójdę na spacer gdzieś

Juliette

- Tylko się nie zgub - uśmiechnęła się Juliette. - I daj mu się zaprosić na kawę - zachichotała. - Tylko nie rób głupstw Carmie... - pogłaskała przyjaciółkę po policzku.

Carmen

- Postaram się - ugryzła ją lekko w dłoń, tak na żarty i zaśmiała się. Jej odpowiedź tyczyła jej obu przestróg xd

Juliette

- Kolację dopisza nam do rachunku - wstała. Nie mogła sobie odmówić pomachania facetowi. - Nie rób głupstw Carmie - cmoknęła przyjaciółkę w policzek i tyle ją widzieli o. XD

//apartament królewski

Carmen

Zaśmiała się i wstała do stołu. Pomachała mężczyźnie i wzięła różnę. Wyszła z hotelu

// ulice, uliczki

Juliette

//apartament Królewski

Zeszły smiejąc się. Poprosiły o stolik.
- Gdy tylko panna Briscoe się pojawi, proszę ją skierować do mojego stolika - Juliette uprzedziła że oczekuje goscia. Usiadły z Carmen. juliette poprosiła o anglojęzyczną kartę - Dziś ty wybierasz - podała kartę Carmen

Carmen

Otoworzyła kartę i zaczęła się jej przyglądać. A właściwie czytać co by wziąć.
- Jejku...nie wiem. Tyle tu tego - zaśmiała sie. W końcu na przystawkę zamówiła suflet szpinakowy na danie główne pstrąga z małżami i krewetkami, do picia kir a na deser brzoskwinie z sosem malinowym.