Restauracje

Juliette

Pokiwała głową z uznaniem.
- Pęknę jak to wszystko zjem... - zachichotała - To nie lunch... To wielki obiad - zaśmiała się - A ja.. ja juz nie spalam tylu kalorii co kiedys. Zmieniam tryb zycia, pamiętasz? - mrugnęła do niej

Carmen

- Zjemy to wszystko. Przyda się trochę jeszcze - zaśmiała się.
- Julie kilo w te czy we te - zachichotała i bawiła się serwetką

Juliette

- Ważne! - wycelowała palcem w sufit - jak przytyję to on już w ogole na mnie nie spojrzy - westchneła - a mam zamiar sprawic zeby on usychał za mną jak wrócę.... - zmruzyła cwanie oczy - za cholerę nie wiem jak, ale przynajmniej spróbuję...

Carmen

Spojrzała na nią spode łba.
- Julie Ty i tak jesteś piękna więc i tak się będzie za Tobą patrzył. A poza tym to nie słyszałaś, że krągłości są seksi? - zaśmiała się

Juliette

Juz miała cos odpowiedziec ale zagryzła wargę. Własciwie nie wiedziala dlaczego on ja "darzył sentymentem"... Dlatego, ze była jaka była czy dlatego ze wygladala jak wygladała? Błyskawicznie analizowała w głowie wszystkie jego wypowiedzi. Wyniki tej analizy nie zadowoliły jej. Przerażona wypiła całą wodę z kryształowego kieliszka. Jeżeli tak się sprawy miały, to... to ją przerastało w chwili obecnej. Ciało.. On ma do niej słabość ze względu na jej ciało... Bo przecież ona nawet nie ma poczucia humoru. Jego słowa o jej inteligencji gdzieś przebrzmiewały w jej głowie... To miało sens... Jeżeli on ma do niej słabość ze względu na jej ciało, a poza tym jednym ona jest paskudna, wredna i złośliwa... to nic dziwnego ze wyszedł, gdy próbowała mu opowiedzieć o swoim śnie. Nie chciał tego słuchać... I dlatego nie dzwoni... Nie tęskni... Bo tęskni się za osobą a nie za pustą powłoką... Jej lekko rozhisteryzowana logika przemawiała do niej tak wiarygodnie...

Carmen

Pomachała jej ręką przed oczami.
- Ziemia do Julie - uśmiechnęła się i trąciła ją palcem w nosek.
- Co się stało Kochana hm? - spojrzała na nią pytająco

Juliette

Zdecydowanie ją przeraziła ta wizja, ale i wytłumaczyła trochę. Oklapła nieco na krześle.
- W zasadzie masz rację. Kilka kilo w tą czy w tamtą... - mruknęła sięgając po świeże pieczywko.

Carmen

- Julie przestać się smucić. Będzie ok - zapewniła ją i poklepała ją po dłoni.
- No dzisiaj obowiązokowo zabieram Cię na spacer po Paryżu. Zwiedziałam trochę wczoraj - zaśmiała sie

Olivia

/Mieszkanie Olivii

Dziewczyna dotarła na miejsce o w miarę przyzwoitej porze. Jednak nie obyło się bez problemów na drodze. zdarzyło jej się trochę przeklinać, ale w końcu dotarła na miejsce.
Zaparkowała samochód, po czym skierowała siedo hotelu. Od razu znalazła restaurację i wypytała o stolik kobiety, która do niej zadzwoniła. Gdy uzyskała informacje, podeszła do wskazanego stolika.
- Dzień dobry - przywitała się z dwiema kobietami. - Któraś z pań to zapewne Juliette Dubois? - uśmiechneła się. - Olivia Briscoe - przedstawiła się.

Juliette

- Nie smucę się tylko doszłam do wniosku, ze on.. - jej wypowiedź przerwało przybycie młodej dziewczyny - Dzień dobry - wstała z usmiechem i wyciągnęła do niej rękę - Juliette to ja. A to Carmen, moja wspólniczka - wskazała na przyjaciółkę. - Proszę - wskazała przybyłej krzesło - Zje Pani z nami?

Carmen

- Dzień dobry - uśmiechnęła się do kobiety.
- Zaczy Bonjour - zaśmiała się i upiła łyka wody z kieliszka

Olivia

- Bardzo chętnie, dziękuję - odpowiedziała. - jeszcze nic dzisiaj nie jadłam - wyznała.
- I miło mi poznać. Już na wstępie powiem, że angielski to mój drugi język, więc nie ma problemu z rozmową i proszę mi mówić po imieniu. Po prostu Olivia.

Juliette

- Juliette - uśmiechnęła się i skinęła na kelnera - Zamówiłyśmy pstrąga z owocami morza, suflet szpinakowy i coś na deser. Czy to ci odpowiada? - zapytała Olivię.

Carmen

Przyglądała się wszystkiemu z uśmiechem. W sumie wolała żeby Julie się zajęła interesami.
Kelner przyniósł przystawkę i picie.
- Merci - uśmiechnęła się i wzięła widelec do ręki

Olivia

- Jak najbardziej - odpowiedziała. - Świetny gust - przyznała. - Iście królewska uczta zdjęła żakiet i powiesiła go na krześle, wraz z torebką.
- Czym mogę służyć służyć? - zapytała.

Juliette

- Jeszcze raz to samo - Juliette przywołała kelnera i złożyła dodatkowe zamówienie.
- Panno Briscoe.. Olivio - zaczęła gdy kelner zniknął jak sen złoty - chciałabym porozmawiać o naszej wspólnej, mam nadzieję, przyszłości. Razem z Carmen stałyśmy się właścicielkami pewnej firmy dermokosmetycznej. Chciałabym odświeżyć i unowocześnić kosmetyki produkowane przez nią. Sama jestem farmaceutką. Do opracowania idealnych receptur potrzebny mi dobry kosmetolog. I tutaj widze miejsce dla Ciebie. O ile oczywiście odpowiadałaby Ci praca w USA. Wiem, ze to duża zmiana. Ale zrobiłam wywiad środowiskowy i wiem, ze w Europie jesteś jedną z najlepszych. A ja pracuję tylko z najlepszymi - uśmiechnęła się pewnie. W duchu chichotała Niewątpliwie moi klienci byli najlepsi... Także szef... Norman... Bezgłośnie westchnęła na wspomnienie ostatniego Wyjdź mi z głowy, do cholery! - Gwarantuję ci oczywiście mieszkanie, godziwą płacę i możliwości rozwoju. Bardzo prosiłabym Cię o przemyślenie mojej -spojrzała na Carmen i poprawiła się - naszej propozycji.

Carmen

Jadła suflet i słuchała Julie. Julie miała o wiele wiecej pojęcia o interesach niż ona.
Kiedy Julie poprawiła się i powiedziała ,, naszej propozycji '' kopnęła ją pod stołem w noge i spojrzała na nią znacząco

Juliette

No co? To nasza firma przecież... na kopnięcie Carmen zareagowała szybkim spojrzeniem pełnym uśmiechu.

Carmen

Wywróciła oczami i machnęła rękom co miało znaczyć, że sobie porozmawiają potem. Uśmiechnęła się lekko do Olivii i wzieła łyka napoju, który zamówiła. Trochę był dla niej za słodki

Juliette

- Carmen zajmie się marketingiem. Poszukamy jeszcze kogoś kto zechce zająć się finansami. Szczerze mówiąc ja wolę pracę z materią - zaśmiała się mrugając do Carmen

Carmen

Westchnęła z myślą, że będzie się znów uczyć. Przeczesała dłonią włosy.
- Na prawdę byłoby J...nam miło - poprawiła się - gdybyś przyjęła tą ofertę - uśmiechnęła się przyjaźnie do Olivii

Olivia

- To bardzo ciekawa propozycja - odezwała się w końcu. - Nie powiem, w chwili obecnej, gdy nic mnie tutaj szczególnie nie trzyma, nawet by mi odpowiadało. A o wizycie w USA myślałam już od dawna, jednak zawsze daleko było do realizacji pomysłu. Cóż, nie powiem, że nie pociąga mnie taka oferta. Myślę, że mogłabym się bardziej sprawdzić w fachu - kontynuowała z namysłem.

Juliette

W spokoju, z łagodnym uśmiechem słuchała Olivii. Nie chciała naciskać. Czekała na decyzje dziewczyny popijając wodę.

Carmen

- Przemyśl to. Myślę, że byłoby Ci u nas dobrze. Ale masz czas. Jesteśmy to jeszcze trochę - powiadomiła ją i westchnęła

Olivia

- Na odpowiedź nie będziecie zapewne musiały długo czekać. Zwykle wystarcza mi jeden dzień na takie decyzje. Mam dar szybkiej dedukcji, sprawdza się w różnych przypadkach. - uśmiechnęła się tajemniczo, myśląc o swoich kochankach Razz

- Wszystka "za" i "przeciw" raz dwa się ujawnią i będę wiedziała co robić - dodała poważniej. - Ale odpowiedź bardziej będzie brzmiała "tak" niż "nie". Przynajmniej na chwilę obecną.

Juliette

Juliette uśmiechnęła się przypatrując się dziewczynie przenikliwie. Na jej oko mogły zacząć świętować, jednak wolała się z tym wstrzymać.
- Dziś w każdym razie jest nam miło z twojego towarzystwa - usmiechnęła się.

Olivia

- Dziękuję wam - odwzajemniła uśmiech. - Bardzo cieszy mnie to, że ktoś pomyślał o mnie i o tym co robię poważnie. Taka praca byłaby mi bardzo potrzebna, to nie to samo, co zwykłe dorabianie. Zaskoczyłyście mnie niesamowicie.

Carmen

Zaśmiała się.
- Julie od dawna coś mi wspominała ale też mnie zaskoczyła -spojrzała na przyjaciółkę i pokazała jej język

Juliette

- Oj, bo ja jestem wariat jeżeli o to chodzi. Najpierw się długo czaję i rozważam, ale w końcu jak juz się zdecyduję to idę jak burza - przewróciła oczami - Czekam w takim razie na twoją odpowiedź - zwróciła się do Olivii - a ty mi nie pokazuj języka - zaśmiała się do Carmen

Carmen

- Dobra- pokazała jej znów jezyk i roześmiała się.
- Co byś poleciła do zwiedzania tutaj na dziś? - zwróciła się do Olivii

Olivia

- Hmm, zaraz odpowiem, tylko powiedzcie mi, czy gdzieś już byłyście - odparła z uśmiechem. Podobało jej się ich zachowanie. Było takie naturalne i spontaniczne.

Juliette

- Jeszcze nigdzie - zaśmiała się Juliette - wczoraj dopiero przyjechałysmy. - wzięła się za deser. Brzoskwinie rozpływały się w ustach.

Carmen

- Kto jak kto . Ja byłam już w parku, przy wiezy Eiffla - wymieniała z szerokim usmiechem. Aż dziwne że to pamiętała

Olivia

- To może poszłybyśmy tam we trzy? - zaproponowała. - Jest się gdzie podziać i co zobaczyć, a potem można iść na kolację do wspaniałej i całkiem taniej restauracyjki. Chyba, że wolicie zakupy na dobry początek.

Juliette

- Mnie jest wszystko jedno. - uśmiechnęła się Juliette - Czekam jeszcze tylko na znajomego. Ma się dziś zjawić w Paryżu. Może będziemy mogli wyjść w czwórkę. Zawsze to weselej - zachichotała.

Carmen

- Jasne...we czwórkę - mruknęła.Nie wiadomo czemu ale miała zawsze jakieś ''ale''.
- Ja upatrzyłam sobie ładną sukienkę wczoraj

Olivia

- Znajomego/ - oczy jej zabłyszczały. - A przystojny jest? - Oli jak to Oli, zawsze o jednym Razz

- Jak upatrzyłaś sobie coś, to znajdziemy i kupimy.

Juliette

- Znajomego - zachichotała - Mam nadzieję, ze wytrzyma z trzema babami - w sumie nie znała go przecież w ogóle. No jeżeli nie liczyć odrobiny rozmowy i wspólnego seksu XD

Olivia

- No to jest przystojny, czy nie? - zapytała ponownie. - I jest Amerykaninem, czy nie? - zainteresowała się. - Jak w ogóle ma na imię? - zasypywała dziewczęta gradem pytań.
- Przepraszam, ciekawska bywam jeśli chodzi o mężczyzn - przyznała się xD

Carmen

- Na oczy go nie widziałam - zaśmiała się.
- No ale Julie nam go przedstawi chyba - spojrzała na nią pytająco