Dom Blanki

Blanka · Wysłany: Pon 22:11, 02 Mar 2009 Temat postu:

Uśmiechnęła sie, ale zabrała rękę. Stwierdziła, ze da mu pospać. Wstała z krzesła i napaliła w kominku, zrobiło jej się chłodno. Starała sie byc jak najciszej, by go nie obudzić.

Adam · Wysłany: Pon 22:22, 02 Mar 2009 Temat postu:

Adam powoli otworzył oczy.
- Blanka? - zapytał z niepokojem. Błyskawicznie rozejrzał się po pokoju. Dostrzegł ją i uspokoił sie natychmiast. - No i czego sobie poszłaś?

Blanka · Wysłany: Pon 22:24, 02 Mar 2009 Temat postu:

Spojrzała na niego zamykając drzwiczki od kominka.
-Ładnie spałeś, miło się na Ciebei z boku patrzyło.

Adam · Wysłany: Pon 22:31, 02 Mar 2009 Temat postu:

- Szczerze mówiąc wolę kiedy się przytulasz niż kiedy patrzysz z boku - westchnął siadając.

Blanka · Wysłany: Pon 22:32, 02 Mar 2009 Temat postu:

-Odciśnie Ci się an ręce moje ramię i będziesz taki wciśnięty chodził.- wywróciła oczami wstając z kucków.

Adam · Wysłany: Pon 22:36, 02 Mar 2009 Temat postu:

Popatrzył na nią pobłażliwie. jakby mogła mu cos zrobić.. Pff
- Przynajmniej będę mógł powiedzieć ze kawałek ciebie jest zawsze ze mną... chocby nawet sam odcisk - zachichotał

Blanka · Wysłany: Pon 22:38, 02 Mar 2009 Temat postu:

-Masz faktycznie kawałek mnie.- zaśmiała się siadając na swoim krzesełku obok niego.
-Co Ci sie śniło?

Adam · Wysłany: Pon 22:38, 02 Mar 2009 Temat postu:

Skrzywił się nieco - Głupoty. Na szczęście...

Blanka · Wysłany: Pon 22:39, 02 Mar 2009 Temat postu:

-Oj powiedz no, warczałeś przez sen.- westchnęła patrząc na niego zaciekawiona. Był czymś nowym, drugiego takiego trudno by było znaleźć.

Adam · Wysłany: Pon 22:42, 02 Mar 2009 Temat postu:

- Warczałem? - uniósł brew i westchnął - no mozliwe... ktoś mi chciał Ciebie skrzywdzic - wyciagnął w jej stronę rękę

Blanka · Wysłany: Pon 22:45, 02 Mar 2009 Temat postu:

-Za bardzo się o mnie martwisz, naprawdę. Nie jestem aż tak krucha jak Ci się wydaje.- przekrzywiła głowę i ujęła jego dłoń w swoje obie. Nie była pewna, czy ma śmiałość tak po prostu się do niego przytulić.

Adam · Wysłany: Pon 22:50, 02 Mar 2009 Temat postu:

- Dla mnie jesteś - uśmiechnął się ciepło i przyciagnął ją do siebie

Blanka · Wysłany: Pon 22:52, 02 Mar 2009 Temat postu:

Bark by wyrwał a nie zauważył, co? Ale dobra dała się pociągnąć i zasiadła obok niego.

Adam · Wysłany: Pon 22:52, 02 Mar 2009 Temat postu:

Jaki bark? Normalnie delikatny był jak tylko mógł Razz

- Ty sie normalnie przytulić nie mozesz? - objął ją rozbawiony

Blanka · Wysłany: Pon 22:53, 02 Mar 2009 Temat postu:

Speszył ją i to mocno, znowu, ale oparła mu głowę na ramieniu.
-Rozważam tę opcję.

Adam · Wysłany: Pon 22:57, 02 Mar 2009 Temat postu:

- Oj, Blanka, Blanka... - musnął wargami czubek jej głowy - Staraj się, kwiatuszku... nie peszyć...

Blanka · Wysłany: Wto 7:14, 03 Mar 2009 Temat postu:

Szturchnęła łokciem wkładając w to sporo uczucia, by to zauważył.
-Nie nabijaj się ze mnie. Nie ładnie tak, z cudzego nieszczęścia...

Adam · Wysłany: Wto 7:19, 03 Mar 2009 Temat postu:

- Krzywdę sobie zrobisz - delikatnie złapał ja za lokiec.- to nie było nabijanie sie... kidy sie nabijam wygladam tak - zrobil wyjatkowo durna mine z zezem

Blanka · Wysłany: Wto 7:29, 03 Mar 2009 Temat postu:

-Zapamiętam i jedno i drugie.- westchnęła, łokieć zabolał, Adaś jednak miał jedną wadę, wykonano go z dziwnego kruszca....

Adam · Wysłany: Wto 7:30, 03 Mar 2009 Temat postu:

- Powinienem chyba sobie pójść - westchnął całując jej obolały łokieć. Ale nie mam na to najmniejszej ochoty

Blanka · Wysłany: Wto 7:34, 03 Mar 2009 Temat postu:

-Wyśpisz się chociaż w spokoju.- westchnęła spoglądając na niego z lekkim uśmiechem..
-Jutro... czyli dziś za parę godzin idę z amelią do szkoły. Szkoła może tego nie przeżyć.- wywróciła oczami.
-Nie wiem kiedy zastaniesz nas w domu, jakby co.

Adam · Wysłany: Wto 7:37, 03 Mar 2009 Temat postu:

- Spokój to ja mam jak wiem, ze nic ci nie grozi - uśmiechnął się - albo gdy cie widze... ide sobie dla Twojego dobra. nie chce żebyś miała mnie dosyć... - westchnął wstając - Blanka, gdziekolwiek bedziesz to cię znajdę... - poklepał się po nosie - on mnie zaprowadzi.

Blanka · Wysłany: Wto 7:46, 03 Mar 2009 Temat postu:

-Czuję się inwigilowana. Zmienię perfumy...- pokiwała głową rozbawiona. Wstała tak jak on.
-Dzięki, że posiedziałeś ze mną.

Adam · Wysłany: Wto 7:49, 03 Mar 2009 Temat postu:

- To ja dziękuję - przytulił ją - że mi pozwoliłaś. - Jakby to miało jakiekolwiek znaczenie. Najwyzej kwitłby pod płotem - Szkołą się nie martw. Będzie dobrze. - pocałował ją delikatnie i niechetnie puscił

Blanka · Wysłany: Wto 7:53, 03 Mar 2009 Temat postu:

-Jak zabiorę wszystko czym może zrobić krzywdę innym dzieciom.- zaśmiała się spuszczając na chwilę wzrok. Myślała o czymś innym przez sekundę.

Adam · Wysłany: Wto 7:56, 03 Mar 2009 Temat postu:

Patrzył na nią uważnie. Wcale nie miał ochoty iść. Był pewien, ze nie odejdzie daleko. Wróci i znów usiadzie pod płotem. I zniknie zanim domownicy się obudzą.

Blanka · Wysłany: Wto 7:59, 03 Mar 2009 Temat postu:

-Dziś ja robię obiad. Postaram się nic nie spalić.- wyszczerzyła sie dumnie.
-Pozdrów Marka i przeproś za to nasze najście i ten hałas nami spowodowany.

Adam · Wysłany: Wto 8:02, 03 Mar 2009 Temat postu:

Uśmiechnął się - Trzymać kciuki? - ruszył w kierunku drzwi wzdychając ciężko - Pozdrowię ale przepraszać nie bedę. Był zachwycony waszą obecnością. Nie przeprasza sie za sprawienie komus radości, wiesz? - w progu odwrócił się - Uważaj na siebie, dobrze?

Blanka · Wysłany: Wto 16:22, 03 Mar 2009 Temat postu:

-Obiecuję nie zbliżać sie do ostrych narzędzi.- zaśmiała się.
-I tak, trzymaj te kciuki mocno.- wyszczerzyła się w szerokim uśmiechu.

Adam · Wysłany: Wto 17:59, 03 Mar 2009 Temat postu:

- Cieszy mnie to bardzo- mruknął myśląc o ostrych narzedziach i Blance- a kciuki trzymać bedę. - odwrócił sie i wyszedł. Za progiem zatrzymał się jeszcze - To.. do później?

Blanka · Wysłany: Wto 19:19, 03 Mar 2009 Temat postu:

-No ba.- pokazała znowu klawiaturę i chwila moment, cmokneła go w policzek i poszła do domu zamykając drzwi. Zero bliższego przytulania na dłużej.

Adam · Wysłany: Wto 20:13, 03 Mar 2009 Temat postu:

Adam westchnął gdy zamknęła mu drzwi przed nosem. Odwrócił się na pięcie i odszedł kawałek. Znów coś go ciagnęło do srodka, ale nie mógł przecież kwitnać jej cały czas pod oknami... Poszedł se gdzieś

/??? nie wiem gdzie XD

Gość · Wysłany: Sob 18:02, 07 Mar 2009 Temat postu:

/Dom Melanie
Zapukała do drzwi. Jednak i tym razem nikt nie otworzył drzwi. Sernik tak jak poprzednio zostawiła pod drzwiami z małą kartką.

Niedawno się przeprowadziłam
do La Push i chciałam się przywitać
ale nikogo nie zastałam w domu. Mam
nadzieję ,że sernik będzie smakował.
Evangeline Lilly.

Wróciła do domu.
/Dom Evy

Blanka

//ulica

Blanka była bynajmniej roztrzęsiona. Wpadła zła do domu. Amelia na szczęście spała. Wytrzymała jakieś 2 do 3 godzin siedząc w kuchni. Wypiła 3 herbaty, zjadła 3 bułki i w końcu pękła. W lesie to go nie znajdzie, była o tym przekonana. las jest za duży, poza tym ona go nie zna. A kto jej może pomóc? Gaspard. Tak, Gaspard jej pomoże jak wpadnei w panikę, albo chociaż Leah ją zrozumie. Złapała kurtkę i wyszła z domu.

//dom G.

Blanka

//??

Przyszła do domu. Z lekka zmęczona, jednak po 3 godzinnym śnie wstała, jakby nigdy nic. Amelia tam polazła w długą, a Blanka zasiadła na bujanym foteliku na werandzie, istna starsza babcia. Trzymała kubek gorącej czekolady w dłoniach, co jakiś czas pijąc. Patrzyła przed siebie niewidzącym nic wzrokiem.

Marianne

//? a cholera ją wie skąd-im dalej od Leah tym lepiej XD

Marianne jeszcze raz z niedowierzaniem spojrzała na telefon komórkowy. Z tego wszystkiego zapomniała go naładować. Co za kanał...
Na werandzie jednego z domów zobaczyła dziewczynę. Podeszła bliżej
- Przepraszam... - zwróciła się do niej - przepraszam, czy mogłabym skorzystać z Twojego telefonu?

Blanka

Blankę jak by ktoś uderzył. Spojrzała na Marianne mrugając szybko.
-Nie załapałam, zamyśliłam się. Powtórz.- zmierzyła dziewczynę wzrokiem. Nie kojarzyła ją, ona właściwie dobrze sie czuła chodząc po Amelię i wracając z powrotem do domu i siedząc sobie w kątku w knajpce.

Marianne

- Telefon - powtórzyła Marianne rozbawiona. pokazała swoją komórkę. - Mój się rozładował. Mogłabym skorzystać z Twojego? Musze zadzwonić do ojca - przewróciła oczami.

Blanka

-Jasne. Rozumiem po angielsku.- sięgnęła po swoją komórkę i jej podała.
-Prosze bardzo.- uśmiechnęła się szeroko.

Marianne

- Dzięki - uśmiechnęła się szeroko i wybrała numer do ojczyma.
- Hallo - zdenerwowała się. Nie lubiła z nim gadać przez telefon.
- Tak..... Moze. Nie wiem... Nie przyjadę.... Nie warcz na mnie - sama zawarczała - Nie widziałam go... Nie... - jęknęła cicho - O rany no przestań! Nie jestem już małym dzieckiem... Daj spokój.... Nie ma mowy - stwierdziła twardo - Wkurzasz mnie znów.... Nie pytałam... Nadal Sam... Nie wiem do cholery w jakim jest stanie, nie byłam u niego.... A skąd ty w ogóle o tym wiesz? - Marianne poirytowala się - Moze sam do niego zadzwoń! - rozłączyła się
- Mój ojczym to despota - mruknęła zła. Oddała dziewczynie komórkę
- Marianne - wyciągnęła rękę przedstawiając się.