Dom Blanki

Adam

- Wiem, wariatko - mruknął i gdy tylko przyniosła mu ciuchy założył je prędko - Swatasz ją? - wskazał głową na Sarę - życzę szczęścia. Ja nie wiem czy jest chłop którego ona by chciała... Bo ją to i owszem, ale ona kogoś... - pokręcił głową rozbawiony - Feministka - przewrócił oczami [ TAK! Nie goli nóg XDDDDDDDDDDDDD]

Blanka

-Nie znasz moich zdolności, wyrobię się przed apokalipsą.- machnęła palcem.
-Nie wstawaj lepiej.- spojrzała na Sarę oparta o futrynę. Skrzyżowała ręce dość niezdarnie.
-Się zobaczy jak to będzie.- jej głos był pofalowany jak tylko się dało.

Sara

- Nie obgadujcie mnie! Ja to słyszę! - uświadomiła na wypadek gdyby nie wiedzieli - I idę do domu - udało jej się wstać. - Żadne z was mnie nie odprowadza - mruknęła przechodząc obok nich krokiem wytrawnego marynarza - Zajmijcie się sobą. Ja nie chcę księcia z bajki tylko seksu - wygłosiwszy wiekop[omne zdanie trzasnęła drzwiami

//xd ? XD

Adam

Obserwował obie z wyrazem skrajnego rozbawienia. Sara wyszła. Nie martwił się. Tutaj nic się jej nie stanie, a do domu zaraz ktoś ją odprowadzi.Tego był pewien. Urocza mała dziura La Push. Wszyscy wiedzą gdzie mieszkasz. Wbił wzrok w Blankę z rozkosznym uśmiechem.
- Co ty powiedziałaś jak ostatnim razem ja byłem w podobnym stanie? - uniósł brew chihocząc - Jak to było... - przekomarzał się z nią

Blanka

-Nie wiem. Ale wiesz co? Mam pewną przewagę nad Toba, jak ja sie na Ciebie przewrócę to tego nie poczujesz.- wracała powoli tomnośc do jej umysłu, siłą bo siła,a le cóż. Wyciągnęła w jego stronę ręce, by ją przytulił. Ona sama się nie oderwie od futryny.

Adam

Podszedł do niej i przyciągnął ją do siebie
- Oj Blann, Blann.. - mruknął nurkując nosem w jej włosy.
- Co wam obu odbiło, hę?

Blanka

-Ale o co chodzi? o to, że wypiłam?- zaśmiała się delikatnie.
-Po prostu zapomniałyśmy o ogranicznikach.- przytuliła się do niego.
-Wiesz co? Mam bilety do Włoch...- zachichotała głosem pełnym radości.
-Słońce, spokój, cisza i zero alkoholu, obiecuję.

Adam

- My sami. W końcu - mruknął całując jej szyję - Blann.. Kocham cię, wiesz? Jak szaleniec cie kocham. - obcałowywał jej buzię w końcu wargami muskając jej wargi

Blanka

-Adam... Jestem pijana, to nie najlepszy pomysł.- mruknęła cicho, ale odwzajemniła kolejny pocałunek. Oplotła ramionami jego szyję.
-Ja się ledwo trzymam na nogach, wiesz o tym? - uśmiechnęła się szeroko. I stwierdziła, ze właściwie to czemu nie.... Wplotła dłoń w jego włosy. Alkohol jej nie pomagał chyba w myśleniu.

Adam

- A to jakiś problem? - zaśmiał się - I właściwie dlaczego nie jest to dobry pomysł? - zamruczał wpijając się w jej usta - Daj się ponieść Blann.. - delikatnie uniósł ją i oparł o ścianę w hallu. Podwinął jej bluzkę i z biegu zaczął całowac jej skórę, wędrujac wraz z bluzką w górę.

Blanka

-Dobrze, ale łaskoczesz mój drogi...- zachichotała po pijacku. Wplotła dłoń w jego włosy. Wbrew pozorom uwielbiała jego pieszczoty i to w jaki sposób ją traktuje, a rozluźniona alkoholem absolutnie już nie myślała o tym co było i co się działo w przeszłości.

Adam

- I jestem przekonany, ze wcale ci to nie przeszkadza - zaśmiał się kontynuując wędrówkę. Zdjął jej bluzkę i odrzucił w bok. Zawisła na kinkiecie. Kompletnie to zignorował już sięgając ku jej spodniom.

Blanka

-Pamiętaj, ze mamy bilety na jutro.- westchnęła rozbawiona cholera wie czym.
-I będziesz jechał z kobietą na kacu, więc naciesz sie za wczasu.- oplotła dłońmi jego szyję i pocałowała go. Sama od siebei czuła alkohol...

Adam

Nie przeszkadzało mu to w żadnym stopniu.
- I? - uniósl brew nie przerywając nawet pieszczot. Jego ręce sprawnie wyswobodziły ją z odziezy. Po czym uniosły wyżej.

Blanka

W celu poczucia bezpieczeństwa oplotła go nogami w pasie. Brakowało jej samodzielności w utrzymaniu pionu, on był niczym lekarstwo.
-No i nic, to było tylko takie pro forma, wiesz no...- mówiła nieskładnie i od rzeczy powoli.
-Kocham Cię wiesz?- oparła głowe o jego ramię i szepnęła mu do ucha.

Adam

- Wiem - uśmiechnął się przeszczęśliwy. Gdzieś tam już zrzucał swoje ubranie.
- I cholernie mnie to cieszy - zaśmiał się wpijając się w jej usta. wałtownie i zachłannie. Nigdy nie miał jej dosyć.

Blanka

Odwzajemniła pocałunek chyba po raz pierwszy dostrzegając w nim coś miłego i bardzo przyjemnego. Chyba potrzebowała spotkania z samotną kobietą, by docenić co ma tak naprawdę za skarb.

Adam

W jej pocałunku było coś nowego, coś innego... Coś co uradowało go jeszcze bardziej
- Blann.. - wymruczał.
- Ja szaleję za tobą, wiesz? - pogładził jej uda. Powoli i niespiesznie masował je z czulością.

Blanka

-Wiem. I bardzo mi się to podoba, nawet jeżeli to tylko cześć tej Twojej natury. Kocham za to los.- zaśmiała się, łaskotał znowu.
-Łaskoczesz wariacie...- mruknęła wyginając się na bok, jak mała dziewczynka pod wpływem łaskotek. Śmiała sie w najlepsze.

Adam

- Trudno - skwitował nie przerywając.
Zaśmiał się z tych jej wygibasów
- Potłuczesz się jak sie tak bedziesz szarpać.

Blanka

-Wiesz jak świat pływa...?- mruknęła wypuszczając powietrze ze świstem. I żeby więcej jej nie łaskotał przytuliła się do niego, taki miała genialny plan, żeby to pomogło wtuliła się w niego.
-Czuję się jakbym była z foli, albo celofanu, taka pusta i lekka w tej chwili.- mruknęła.
-Pusta jestem po alkoholu a lekka po czym?- mówiła bez sensu, to nic odkrywczego akurat nie było. Pocałowała go, chciała jego bliskości, choć pewnie rano nie będzie za wiele pamiętać. Ba! Rano pamięcią sięgnie pewnie tylko do czau przywiezienia pizzy.

Adam

Pokręcił jedynie głową.
- Rano będziesz miała wielkieeeeeeego kaca, kochanie - parsknął cicho. Uśmiechnął się gdy się do niego przytuliła.
Podtrzymując ją ramionami ruszył do sypialni.
Niewątpliwie jego kobieta musiała się wyspać. I najlepiej zacząć już teraz.
Ułożył ją na łóżku. Z rozebraniem jej nie miał problemów. I tak była już naga. Położył się obok niej i wtulił ją w siebie. Przykrył kocem.
- Śpij Blann - mruknął czule i uspokajająco gładził ją po włosach

Blanka

-Ty uważasz, że usnę?- mruknęła już chyba troszkę tomniej, albo przynajmniej mniej faliście, może to zrobiła pozycja w jakiej była.
-Kocham Cię.- przejechała dłonią po jego policzku. Stala się monotematyczna w swych wyznaniach, ale jej to absolutnie nie przeszkadzało, ba ona nawet tego nie zauważała.

Adam

- Tak, uważam że uśniesz - przytulił ją mocno
- Wiem że mnie kochasz - uśmiechnął się i pocałował ją delikatnie. Z niewiarygodną czułością.
- I właśnie dlatego kochanie uśniesz.

Blanka

-Aha...- pokiwała głową i zasnęła w połowie gestu. No cóż, Adam powinien być wróżbitą. Blanka szybko wpadła w mocniejsze fazy snu i oto zjawiła się w fazie REM, gdzie pojawiły się sny. Zaczęła coś bełkotać po jakiś 40 minut spania.
-Nie... Nie chcę. Nie jade. Nie.....- gadała jakoś bez ładu i składu ale cóż, śniła w końcu.

Adam

Już miał usypiać ale jej marudzenie wybiło go ze snu.
Oparł się na łokciu i westchnął
- Co tym razem? Z czym tym razem mam zawalczyć? - obserwował ją kręcąc głową.
- No juz Blann.. - przytulił ją i gładził uspokajająco - Wszystko dobrze kochanie..

Blanka

No cóż. Wtuliła się w niego prawie bezwładnie. Zamilkła w sowim śnie i już usnęła ciężkim kamiennym snem, a na komodzie leżał jej telefon z budzikiem na 8, bo po 11 mieli samolot.

Adam

Usnął uspokojony. Usnął dopiero gdy oddech Blanki wrócił do normy, wyrównał się.
Śnił o niej. Śnił o nich. Śnił o szczęściu.

Blanka

Obudziła się koło 6:40. Właściwie obudził ją okropny ból głowy. Syknęła cichutku i wysunęła się z jego ramion. Miała małą dziurę w pamięci. Sięgnęła po telefon, spojrzała na godzinę i wyłączyła budzik. Zgarnęła podkoszulkę Adama, bo to było najwygodniejsze, wzięła parę ciuchów i poszła pod prysznic. Był on jej potrzebny bo kac skakał po jej głowie cały czas.

Adam

Mruknął coś przez sen i poruszył się niespokojnie. Po chwili oddech mu wrócił do normy. Nie na długo. Nie było jej. Nie czuł jej.
Otworzył jedno oko.
Nie było jej.
Z łazienki dobiegały odgłosy spadającej wody.
Zaspany zwlókł cię z łóżka i drapiąc się po ramieniu wszedł do łazienki. Blanka stała pod prysznicem pozwalając by ciepła woda spływała po jej ciele. Poruszajac się bezszelestnie objął ją ramionami i całując ja po karku wymruczał cicho
- Dzień dobry.

Blanka

Podskoczyła jak oparzona. Głowa jej pękała na dwie części, chciała wyjąć mózg i ułożyć w zamrażarce ale nie mogła. Obróciła się do niego.
-Dzień dobry...- miała delikatnie zachrypnięty głos, no stety niestety miała kaca.
-Głowa mnie boli. Co ja wczoraj odwaliłam?- przykręciła wodę, chciała go słyszeć, a jakby zaczął mówić choć troszkę głośniej to by jej rozsadziło czaszkę.

Adam

- Niech pomyślę - powiedział cicho. - Martini i koniak. Nie jestem pewien kolejności - mruknął całujac ją delikatnie w usta.
Czule przygarnął ją do siebie.
- Ale ja znam doskonałe remedium na kaca - trącił nosem jej policzek

Blanka

-Tak, a wiesz, że lecimy do Włoch, Panie doktorze?- wtuliła się w niego, on ją utrzyma nawet jak się na nim bezwładnie położy. Była o tym przekonana.
-Ja nie męczę, zgrzeszyłam czymś, ale nie rozumem. Adi mnie zabije, jak będę skacowana, ale cóż.- zaśmiała się kwaśno i jej śmiech uraził delikatną głowę. Syknęła sobie z bólu.

Adam

- Wtedy urwę jej łeb - zaśmiał się cichutko przytulając ją jeszcze bardziej.
- Nikt cię nie zamorduje. Nie pozwolę na to kochanie - ucałował ją. - I cieszy mnie że jedziemy. Naprawdę... - mówił szczerze. Pragnął byc z nią. I tylko z nią.

Blanka

-Zobaczysz, polubisz ją. Ona dużo gada, czasami nieskładnie, ale lubię gdy mówi. Poza tym nigdy nie byłam w Europie.- mruknęła i zakręciła wodę.
-Kochanie... Co powiesz na mocną kawę?- oparła dłonie o jego klatkę piersiową i spoglądała na niego szczenięcym wzrokiem.

Adam

Pokręcił głową.
- Za chwilę ci zrobię. Skoro ona tak dużo gada... Mam zabrać stopery? - zażartował.

Blanka

-Nie no co Ty, wytrzymujesz ze mną.- ale on był cieplutki wtuliła się w niego, jakoś szybciej schła w takiej pozycji. Chyba wracała do normalności, chociaż nie wiadomo czy kiedykolwiek w niej była.
-Nawet nie wiesz jak się cieszę, że tu jesteś. Że Cię mam, ale moja głowa jest po prostu tworem okropnym i mnie katuje odgłosem oddychania kamieni.

Adam

Ostatkiem sił powstrzymał śmiech
- Chodź, moja biedna ofiaro oddechu skał. - wyszeptał rozbawiony. Ogarniając ją ramieniem powoli ruszył do kuchni. Lubił gdy się w niego wtulała, lubił gdy była blisko.

Blanka

-Dałbyś mi się tak jakby ubrać?- mruknęła, chociaż stwierdziła, ze ciuchy mogą szeleszczeć i to może nie spodobać się głowie.
-I nie nabijaj się ze mną... to znaczy ze mnie. Jasna cholera, nawet mówić nie umiem.- syknęła wtulając się w niego. Jednak brakowało jej ubrań i co z tego, że o tej porze było ciemno i co z tego, że do jej domu i tak nikt by się nie zbliżył, skoro jest kobietą Alfy.

Adam

- Nie. - zaprotestował
- Od dziś zaczynamy twoją terapię oswajania się z nagoscią w tym domu. - zawyrokował biorąc ją na ręce i wtulając siebie.
- Od tej chwili. - mruknął