Chata Sary

Embry

Wzruszyła ramionami biorąc łyka z butelki.
- Bo chce zdobyć Deę a jej najwyraźniej się to podoba - wzruszył znów ramionami jakby go to nie interesowało. Oczywiście było zupełnie inaczej.

Sara

O mało co się nie udławiła piwem. Rozkaszlała się głośno, po czym wybuchnęła śmiechem
- Gdybym cię nie znała Embry Call'u to pomyślalabym ze cie to nie obchodzi. - rzekła rozbawiona - Ale cię znam, więc widzę, ze ci to leży baardzo na wątrobie. - parsknęła - Pozwolisz mu? Wiesz.. kobiety są dziwne. Lubią gdy się je zdobywa. Poza tym kobiety lubią mężczyzn z charakterem... Nie żebym uważała że go nie masz, ale.... różne rzeczy słyszałam... Jak byłeś z Marianne to całe La Push huczało od plotek i waszych krzyków. A teraz.. no wiesz... mój brat mówił ze się zrobiłeś potulna baba - schowała uśmiech za poduszką.

Embry

Spojrzał na nią spode łba.
- Ale ja czuje, że jej się to podoba. Ja też się starałem. A teraz już nie wiem co zrobić - westchnął.
- Takk...ona mnie zjechała za to, że przytuliłem Marianne a ja nie mogę mieć żadnych pretensji,że sie całowała z tym....Markiem - prychnął zły

Sara

- No całować to on umie - mruknęła pod nosem Sara. Spojrzała na Embry'ego i potrząsnęła głową z niedowierzaniem. - Chcesz powiedzieć że się wycofasz? - to zdecydowanie nie był ten pyskaty i bezczelny chłopak, którego znała. Był przybity i zmęczony. - Embry... jeżeli nie jesteś z nią szczęśliwy, to moze powinieneś sobie odpuścić, co? Ale jeżeli na serio chcesz z nią być to może warto byłoby utrzeć temu utrapieńcowi nosa - usmiechnęła się cwanie - no wiesz.. skoro ona się wścieka ze przytulasz się do innych a sama to robi to moze warto zeby sama była zazdrosna trochę. Ale ja sie na tym nie znam...- wzruszyła ramionami. Sama miała ochotę udusić Marka za to ze ją wystawił. I ze sama musiała malowac pokój. Westchnęła ciężko.

Embry

- Nie chce się wycofywać bo ją kocham ale jeśli ona ma być ze mną nieszczęśliwa a mogłaby zaznać szczęścia przy Marku to już nie wiem co zrobić....wiesz, że jestem zazdrosny. A ona ma o to pretensje. Nie jestem zazdrosny to źle bo mi wszystko jedno z kim się spotyka. Nie rozumiem kobiet - wywrócił oczami i podrapał się po czole. Rzeczywiście to nie był ten Embry co sprzed kilku miesięcy. teraz był przybity,wykończony i znudzony.

Sara

Zachichotała. - Żaden z was nie rozumie. Oj Embry, Embry... - westchnęła Sara. - Kobiety lubią być zaskakiwane, lubią jak się je zdobywa. Na okrągło. I amsz złe nastawienie. powinienes myslec ze ona tylko przy tobie bedzie szczesliwa. Jezeli sam nie jestes co do tego przekonany to jak ona moze byc? - zapytała wyciągajac nogi przed siebie.

Embry

- Sara ja mam taki plan ale teraz to wszystko się rozsypało i raczej marne szanse, że sie zgodzi -burknął pod nosem i rozłożył się na kanapie

Sara

- Plan, plan... - wywróciła oczami - Nie ma znaczenia plan tylko działanie - prychnęła - Działanie jest ważne. A skoro mówisz ze ona się nie zgodzi.. cokolwiek by to nie było, to nie proponuj tego. No chyba ze ona sie nie zgodzi bo cos masz na sumieniu - pokiwala palcem. Miała dziurę w skarpetce To trzeba będzie zaszyc.. jak nic... Moje ulubione skarpety..

Embry

- Nie wiem czy się zgodzi czy nie. Chcę jej dać to - wyjął z kieszeni pierścionek i pokazał go Sarze.
- Spodoba jej się? - zerkał na świecidełko z trochę niepewną miną

Sara

Pierścionek? Pamiętała ten pierścionek. Matka Embry'ego zawsze się nim chwaliła. Sara zachłysnęła się.
- Embry czy ty...? - uniosła brew - Ty się chcesz oświadczyć? - odstawiła piwo bezpiecznie na stolik. - Pierścionek jest śliczny. Ale jesteś pewien?

Embry

Poklepał ją po plecach kiedy się zachłysnęła.
- Tak. Jestem pewny, że to ta jedyna i tylko ją kocham - powiedział zdecydowanym głosem .
- Ale nie wiem co ona na to

Sara

- No ja ci tego nie powiem - mruknęła Sara - Moze najprościej byłoby ją zapytać a nie się zastanawiac bez sensu..

Embry

- Pojechała gdzieś...nie wiem gdzie. Ale czułem , że znów jest zadowolona. Mam nadzieję, że Marka z nią nie jechał bo zabije go chyba -uderzył pięscią o kanapę ale dość lekko

Sara

- Nie cieszysz się, ze jest zadowolona? - zdziwiła się. Spojrzała na niego z uniesioną brwią. - Będziesz odkupował mi kanapę jak ją rozwalisz - zagroziła widząc jak Embry zamierza się ponownie. - Niestety, tu też ci nie pomogę, bo nie wiem gdzie on łazi. To mój współlokator a nie wychowanek - wzruszyła ramionami

Embry

- Cieszę się ale czuje, że to związek z nim - wywrócił oczami i załozył ręce na piersi.
- A poza tym boję się, że ona mnie zdradzi czy coś. Że on ją namówi bo ona z własnej woli to chyba by nie... nieważne - burknął

Sara

- Słuchaj skarbie - mruknęła Sara siadając prosto - Jak będzie chciała cię zdradzic to to zrobi. Bez niczyjej namowy. Ale skoro nie jesteś pewien czy jest i będzie ci wierna, to moze daj sobie spokój... - powiedziała powaznie. - Jeżeli jej nie ufasz to po co z nią być? Znajdziesz kogoś komu będziesz ufał. I tyle.

Embry

- Jej ufam. Ale jemu nie - stwierdził chowając pierścionek do kieszeni.
- Kocham ją i chcę z nią być. Oświadczę się jej. Najwyżej mnie wyśmieje

Sara

-Sam powiedziałeś że boisz sie ze ona cie zdradzi. Skoro sie tego boisz to znaczy ze jej nie ufasz - stwierdziła wzruszając ramionami.

Embry

- Nie rozumiesz mnie - fuknął obrażony na cały świat.
- Mogłaby swoją drogą już wrócić do domu. Jest prawie 20.00 - zerknął na zegarek

Sara

- Rozumiem czy nie rozumiem... - westchnęła Sara - Ale jak dla mnei to jesteś po prostu trochę niezdecydowany.

Embry

- Wcale nie -burknął. Teraz twierdził, że cały świat go nie rozumie nawet Sara.
- Chyba pojadę jej poszukać bo zbyt mnie to pytanie męczy - wstał z kanapy

Sara

- Jak wolisz - westchnęła ciężko - Przecież siłą cię tu nie będę trzymać..

Embry

- No uśmiechnij się - pocałował ją w policzek i sam się uśmiechnął

Sara

- Przecież się śmieję - zachichotała mierzwiąc mu włosy.

Embry

- Teraz tak - trącił ją palcem w nosek i objął w talii. Tak jakoś o xd

Sara

- Embry ty jesteś niepoprawny, wiesz? - zaśmiała się i trąciła go łokciem między zebra. Wiedziała ze go to nie boli, więc co sobie miała załować.

Embry

- Ale niby czemu? - zrobił minę aniołka i przysunął się bliżej

Sara

- Co ty próbujesz robić? - uniosła brew i odsunęła się odrobinę. No co jak co ale nie będzie na niej odreagowywał. No co to to nie XD

Embry

- Nic złego - pocałował ją za uszkiem a potem się uśmiechnął. Był jakiś taki zadowolony. Więc Dea na pewno to czuła chyba xd
Po prostu chciał się podroczyć z nimi obiema Razz

Sara

- Oberwiesz jak nie przestaniesz - zagroziła - Nie próbuj na mnie odreagowywać Skarbie.

Embry

- Nie odreagowuje na Tobie. Po prostu tak jakoś... - pogłaskał ją po szyi z pięknym uśmiechem.

Sara

- Po prostu co? - odepchnęła go lekko - Mówisz, ze kogoś kochasz, że chcesz się z nią ozenić.. a robisz to? - zmarszczyła brew - może to ona nie powinna ci ufać Embry?

Embry

Odsunął się na krok od niej.
- Ona też mówiła, że mnie kocha a jednak go pocałowała. A poza tym nie chciałem nic z tobą robić. Nie rozumiesz mojego celu - zmarszczył zabawnie nosek ;p

Sara

- Jakiego celu Embry? - zmarszczyła czoło i założyła ręce na piersi. Jak nic zaraz zacznie jeszcze tupać nogą.

Embry

- Nie fochaj się - pokazał jej język. Cassie tak jakoś do niego mówiła czasem.
- Bo ona czuje to co ja a ja co ona. Więc teraz ona poczuła, że byłem zadowolony i takie tam - machnął rękom z cwanym uśmiechem

Sara

- Czyli jednak odreagowujesz - warknęła - Moim kosztem - wytknęła mu palcem - Nie podoba mi się to.

Embry

- Nie do końca - przytulił ją.
- Już nie będę. Przepraszam - odgarnął jej włosy z czoła.
- Po prostu z nią pogadam - westchnął ciężko

Sara

- Ile się znamy Embry? Od przedszkola. Nigdy więcej nie odgrywaj się na kimś moim kosztem. Nie znoszę tego. - oparła czoło o jego ramię. - Po prostu z nią porozmawiaj zamiast robić głupoty. nie rób nic czego później miałbyś żałować... - pogłaskała go po policzku.

Embry

- Od urodzenia - zaśmiał się.
- nie będę obiecuję. Bez Twojej zgody nigdy - pocałował ją w rękę. Tak jak przyjaciółkę ofc Razz

- Co ja bym bez Ciebie zrobił? Kto by mnie sprowadzał na dobrą drogę? - pokręcił głową

Sara

- Matka - przewróciła oczami - Matka by cię z całą pewnoscia sprowadziła na wlasciwa droge - zachichotała - Jadłeś coś? Zrobilam lasagnię ale nie sądzę zeby mój współlokator mial na nią ochotę. A jak będzie głodny... niech sobie jedzenie zrobi sam - trąciła go biodrem.