Chata Sary

Sara

- Idiota - mruknęła i poszła po wodę. Po chwili wróciła z pełną szklanką. - Proszę - podała mu - Lepiej się czujesz?

Mark

Wypił całą szklankę za jednym razem i mu się lżej zrobiło.
-Można powiedzieć. - Mruknął i po raz kolejny starał się podnieść. Powolutku, pomalutku i jakoś poszło. - Kiepsko to wyszło. - Powiedział niemal rozbawiony. - Zwykle nie stosuję takiej taktyki podrywu, musisz mi uwierzyć....

Sara

- Wierzę - patrzyła na niego uważnie - pewnie grasz zazwyczaj twardziela i gentelmana z urokiem niegrzecznego chłopca... - pokrecila glowa - Chodz... usiadziesz na chwile... - pomogla mu dojść do kanapy w salonie - Co to było?

Mark

Usiadł sobie na kanapie i westchnął.
-To byłoo... - Zamyślił się. Powiedzieć prawdę? W życiu! - To było zasłabnięcie, zapewne. Jak sądzi pani doktor?

Sara

- Czy ja wyglądam na lekarza? - westchnęła siadając obok - Może ci ciśnienie skoczyło?

Mark

-Nie... - Myślał gorączkowo nad kolejnym kłamstwem. - To, hm, takie dziedziczne problemy z sercem. - Palnął w końcu, a potem pluł se w brode. - I krzepliwością krwi. Czasem tak się dzieje i tyle. Jakoś z tym żyję. - Dokończył w końcu, a potem podziwiał się w duchu za takie genialne historyjki xD

Sara

- Idiota. I kłamczuch - wstała - Nie lubię kłamców. Wilk i kłopoty z krsepliwością krwi... - prychnęła

Mark

-Na nic lepszego mnie nie stać. - Mruknął, bardziej do siebie i zasłonił twarz dłońmi. - Chyba, że lepiej przyswoisz chwilowy brak sił u zdrowego wilka.

Sara

- To akurat sie zdarza - spojgladala na niego podejrzliwie - Wiesz co.. jak nie chcesz to nie mów ale mnie nie oszukuj. Powiedz po prostu ze to nie moja sprawa i bedzie git - wzruszyla ramionami. - Zjesz pizzę? - zaproponowała.

Mark

-Więc wolałbym, żeby to nie była twoja sprawa. - Wetschnął zrezygnowany, ale już po chwili miał banana na gębie. - No zjem, jakoś mi się tak pusto w brzusiu zrobiłooo. - Przy 'o' wyciągnął rękę i złapał Sarę za dloń, ciągnąc ją w swoją stronę, aż opadła mu na kolana. - Pod warunkiem, że mnie nakarmisz. - Wyszczerzył sie jak debil.

Sara

- Matoł - zaśmiała się. Odgarnęla mu grzywkę z czoła - Pepperoni? - wygramoliła się z jego kolan.

Mark

-Nooo moze być. Każda, byleby bez oliwek. Bo tego nie ścierpię. - Zaśmiał się i wstał. Czuł się już o wiele lepiej, ale w pewnym momencie zapaliła mu się w głowie czerwona lampka: może jednak trzeba było Dei powiedzieć, dokąd idzie?

Sara

- Bez oliwek - rzucila z kuchni wstawiajac pizze do piekarnika. - Mark... - zaczeła stając w progu - Jestes pewien ze chcesz byc moim wspollokatorem?

Mark

Zdziwiło go jej pytanie. - A dlaczego miałbym nie chcieć? Mieszkanie z toba to sama przyjemność, jak na mój gust.

Sara

- Tak pytam...Wiesz róznie bywa. Wpojenia i te sprawy.. zazdrosne dziewczyny - wywróciła oczami.

Mark

-Nie... Do wpojenia mi nie spieszno, a zazdrosne dziewczyny? Szczerze mówiąc mam je tam, gdzie światło nie dochodzi. - Puścił jej oczko z uśmiechem. - Blakną przy twoim blasku, panno Raven.

Sara

Zaśmiała się - Czaaruś z ciebie, wiesz? Zapomnij o włazeniu do mojej sypialni - pogrozila mu palcem rozbawiona - Chodz.. pomozesz mi tą pizzę wyjać. I tak.. moge cie nakarmic - zachichotala.

Mark

-Chociaż tyle dobrego. - Odpowiedział i wstał, ciagnac ja za soba. - Ale z ta sypialnia, to nie odpuszczę. Bądź tego świadoma. - Również jej zagroził, żartobliwie.,

Sara

- A ty bądź świadomy, ze pewnych zasad nie łamię - pokazała mu język i otworzyła piekarnik - Wyjmiesz? - uśmiechnęła się

Mark

Kiwnął głową i złapał gołą dłonią za blachę, na której leżała pizza. Była ciepła, ot, nic więcej. - Gdzie postawić, szefowo?

Sara

- Tam, szefie - zaśmiała się wskazujac blat

Mark

Postawił grzecznie blachę na drewnianej desce, na blacie i wyjął z szuflady tasak xD - Jak myślisz, nada się do krojenia?

Sara

- Ja tam ją wolę urywac - chichocząc urwała kawałek pizzy i podstawiła mu pod nos. - Spróbuj...

Mark

Teatralnie zrezygnowany odłożył tasak na miejsce i ugryzł kawałek pizzy. - Całkiem niezła. A z twoich rąk jeszcze lepsza.

Sara

Wepchnęła mu cały kawałęk do buzi. Śmiała się radośnie. Miał pobrudzoną sosem brodę. Starła ją palcem i zlizała patrząc mu w oczy. Wytknęła go później tym palcem. - Ty wiesz co... Podobasz mi się. Bezczelny ale pełen dowcipu. Ja myślę, ze nam się tu bedzie dobrze mieszkać. Ale.. - pogroziła mu palcem - trzymaj swoje dziewczyny z dala od mojej lodówki.

Mark

-No cóż... Postaram się, psze panią. - Zaśmiał się i zmierzwił jej długie włosy. - No, koniec końców ty też jesteś niczego sobie...

Sara

- Jeżeli ty mówisz do mnie psze panią to ja mam do ciebie mówić dziadku? - uniosła brew odwdzieczając się mu za psucie fryzury tym samym.

Mark

-Czy ja wiem? Taki stary chyba jeszcze nie jestem,, nie? - Spytał z łobuzerskim uśmiechem, po czym zrobił tragiczną minę. - Nawet nie wiesz jak długo się czesałem, niewdzięcznico!

Sara

Jego słowa spowodowały tyle, ze Sara potargała go jeszcze bardziej, po czym zaczęła się dziko smiać. - No to masz pecha. - pokazała mu język

Mark

-Osz ty! - Krzyknął mrużąc oczy. - Jesteś okropna! Potworna! Jak możesz... - Złapał ją za nadgarstki. - I co teraz, hę?

Sara

Zaśmiała się i pocałowała go. Wykorzystując zaskoczenie wyrwała ręce i odeszła kilka kroków - Faceci - przewróciła oczami.

Mark

-Kobiety. - Skwitował mierząc ją spojrzeniem. - Jesteś okropna.

Sara

- I vice versa - zmierzyła go wzrokiem - bezczelny dziad.

Mark

-Wstrętna baba. - Westchnął i pokręcił głową rozbawiony. Podszedł do niej z uśmiechem. - No to na co masz teraz ochotę?

Sara

- Szczerze? - uśmiechnęła się - Na popcorn i głupawy film.. jakiś horror

Mark

-Horror? Horror... - Zamyslił się. - No to chyba trzeba jechac do wypożyczalni i do spożywczaka po popcorn. Co ty na to?

Sara

- Popcorn mam w domu. Film tez się znajdzie. Mam Draculę - zaśmiała się - chyba że aż tak bardzo chcesz już stąd uciekać... - oparła się o fotel.

Mark

-Skoro tak mówisz... - Powiedział podchodząc do niej. - To mi to nawet na rękę... - Uśmiechnął się nacchylając się nad nią i calując ją długo namiętnie

Sara

- Tak? - wyszeptała gdy po namiętnym pcałunku oderwała się od niego na chwilę. - Niemożliwe panie Ackles - delikatnie przygryzła jeggo dolną wargę - zupełnie nie rozumiem dlaczego. Przecież dla pana Dracula to jak komedia...

Mark

-Ale dla pani nie, panno Raven. - Odpowiedział muskając jej policzki wargami. - A jak się pani przestraszy, to się oboje schowamy pod kołdrę. - Zamruczał z uśmiechem.