Chata Sary

Sara

[jak nie możesz to puść XD]

-Mark.. To urocze - chyba jej zamarzły zwoje nerwowe, skoro w to uwierzyła XD Wlazła na łóżko i owinęła się kołdrą. Zawinieta jak poczwarka przytuliła sie do niego - za wcześnie żeby dzwonić do mojego ojca albo do Toma. Ale mam nadzieję, ze to naprawią dziś... - było jej zdecydowanie cieplej - A tobie nie jest zimno? - uniosła brew przypominając sobie o czymś.

Mark

-Jakoś wytrzymuje. - Odparł obojętnie. Było mu zimniej niż zwykle - fakt. Ale w porównaniu do Sary był ciepły, więc starał się nie zwracać na to uwagi. - A co się tak nagle o mnie zaczęłaś troszczyć, hm?

Sara

- Skoro ty pilnujesz mnie to ja mogę trochę popilnować ciebie, nie? - stwierdziła wzruszając ramionami. Odwinęła się odrobinę z kołdry. Uchyliła ją lekko - Właź idioto. Może i jesteś wilkiem, ale na Boga, nie jesteś nieskończonym źródłem ciepła. Też marzniesz...

Mark

Wizja ich obojga pod jedną kołdrą go zachęciła, a nie brak ciepła. No i żeby nie marnować okazji, oplótł ją ramieniem w talii.
-Tak mi zdecydowanie lepiej. - Mruknął zadowolony.

Sara

- To jednorazowa akcja. Wiesz o tym? I tylko przez to przeklęte ogrzewanie - uprzedziła wtulając się w to ciepło. Tak. Zdecydowanie było jej lepiej. - To ze względów zdroworozsądkowych - stwierdziła przekręcajac się przodem do niego i ukrywając twarz w jego klatce piersiowej. Skuliła się w kłębek. Ręce oparła o jego brzuch.

Mark

Zaśmiał się pod nosem.
-Miłość nie ma nic wspólnego ze zdrowym rozsądkiem. - Oznajmił tonem poety xD

Sara

- Jaka miłość? - zaczęła kaszleć. Jak go usłyszała to wciągnęła za dużo powietrza. Teraz jej groziła śmierć z nadmiaru tlenu. XD - O czym ty mówisz? - spojrzała na niego zdziwiona

Mark

Wyszczerzył się dumny z siebie - Przyznaj się, że nie możesz beze mnie żyć!

Sara

Zaczęła sie dusić. Trudno było określić czy tak po prostu czy od tego nagłego smiechu, którym wybuchła. Schowała twarz w kołdrze zanosząc się kaszlem. Uspokoiła się. Spojrzała na niego żeby coś powiedzieć, ale znów schowała twarz w kołdrze i zaniosła się śmiechem. Brzmiało to jakby się znów dusiła.
- Tyyy... jesteś bezczelny jak jasna cholera. - opanowała się w końcu - Jesteś przystojny, zabawny. BEZCZELNY. Ale... o jakiej miłości ty mówisz? - zaczęła chichotać. - Ty przyznaj ze raczej ty nie mozesz żyć beze mnie - wyszczerzyła się równie bezczelnie.

Mark

-Uspokój się, bo się udusisz. - Również zaczął się śmiać do rozpuku i opanował się dopiero pi kilku minutach.
-Poza tym to ja mam rację, bo po pierwsze to TY jesteś bazczelna, a po drugie to Ty nie możesz żyć bez grzejnika, a nie grzejnik bez ciebie. - Popatrzył na nią tryumfalnie odpowiadając jej podobnym uśmiechem.

Sara

- Ja jestem mniej bezczelna, bo to MOJE łóżko. A poza tym grzejnik niech się zamknie, tylko grzeje - zachichotała wpychając mu rąbek ko.łdry do gęby, o. XD

Mark

-Tfu. - Wypluł kołrę z niesmakiem wypisanym na twarzy. - Nie należy do najsmaczniejszych. Osobiście wolałbym ciebie. - No teraz był bezczelny, ale có poradzić?

Sara

Zmruzyła oczy - Mnie się nie gryzie. I nie zapycha się mną gęby grzejnikom - pokazała mu język śmiejąc się głosno. Było jej zimno w stopy więc bezczelnie wepchnęła je między jego kolana XD

Mark

Prawie podskoczyl. - Kobieto, ty te stopy w lodzie maczałaś, czy jak? - Spytał, dławiąc się śmiechem. - I tak się składa, że grzejnik będzie soebie sapychał usta czym chce!

Sara

- Nie. W lodzie jeszcze nie - Naburmuszyła się lekko - A powinnam? - uśmiechnęła się złowieszczo - To da się jeszcze naprawić - zaczęła się odkrywać i wyjmować stópki spomiędzy jego kolan

Mark

Zacisnął kolana mocno, ale nie tak, żeby jej połamać stopy xD - ooo, nawet nie próbuj. - Powiedział złowieszczym tonem . - Zostajesz tu.

Sara

Zmrużyła oczy - A zmuś mnie - szarpnęła się. No nie tak, żeby samej sobie wyrwać nogi ze stawów XD

Mark

Ale jej nie wyszło. Nachylił się nad jej uchem i szepnął:
-Nie masz szans, kochanie.

Sara

Nachylił się czyli był bliżej... Przecież miała uwięzione jedynie stopy XD Sara zmrużyła oczy jeszcze bardziej i szturchnęła go kolanem. Nie AŻ tak mocno. Nie chciała mu jajek wybić przez kręgi lędźwiowe - Ja zawsze mam szanse kochanie - mruknęła widząc jak się lekko skrzywił.

Mark

Na chwilę zamknął oczy i się skrzywił, no cóż, nawet wilka boli... - Jesteś brutalna. Czekaj, jak to było? Przemoc rodzi przemoc? - Zmrużył oczy i po chwili wbił jej palce w bok.

Sara

Zwinęła się z bólu. Zapomniał, że jest silniejszy. A moze właściwie zapomniał sobie przypomnieć... Łzy jej pociekły po policzkach ale nie pisnęła nawet.
- Kobiety się nawet kwiatkiem... - zaszlochała - dupek.

Mark

Uprzytomnił soebie po chwili, że zapomniał o tym, ze jest odrobinę silniejszy.
-Ale doniczką można. - Odpowiedział, ścierając jej łzy z policzków i odgarniając włosy z twarzy. - Zaczęłaś.

Sara

- Sam się doniczką - odsunęła się - Ale ja to zrobiłam zdecydowanie lzej. Nie mam Twojej siły, wiesz? - łzy jej nadal ciekły.

Mark

-Saraaa. - Zawył cicho, zupełnie jak taaki zbity pies. - Wiesz, ze nie chciałem.

Sara

- Teraz już wiem. - co miała poradzić. Bolało nadal. Delikatnie masowała to miejsce. Łzy płynęły sobie, mimo że ona bardzo chciała by przestały. - No wiem, Mark, wiem...

Mark

Zaczął jej to rozmasowywać, bo co innego miał robić. No i oczywiście się ciegle szczerzył. Nie był do końca pewien, czy ona przypadkiem nie udaje.
-Wiesz. I nie płacz mi tu już. - Powiedział władczym tonem i po raz kolejny starł jej łzy z policzków.

Sara

Przestała płakać. Płacz ją zmęczył. On miał ciepłe dłonie, które rozleniwiały.
- Nie krzycz na mnie - sama otarła sobie łzy z oczu. - Nie rób tego więcej, proszę. Co prawda jak mi coś połamiesz to się zrośnie, ale to boli.

Mark

-Przecież nie krzyczałem... - Wymamrotał. Krzyczał czy nie krzyczał? Sam już nie wiedział... - I przepraszam, chyba trochę zapomniałem, że jestem odrobinkę silniejszy. Doceń to kobieto, bo nie przeprosiłem dziewczyny, która przeze mnie wylądowała w szpitalu.

Sara

- Dlaczego? - zapytała z dłonią przy oku. - Jak to przez ciebie wylądowała w szpitalu? Mark, co ty zrobiłeś? - spojrzała na niego z dziwną mieszaniną troski i przerażenia

Mark

Dlaczego ta kobieta musi być taka bystra, do jasnej cholery? Inna by to po prostu olała, ale Sara musiała się czepić każdego szczegółu. - Nie zasztyletowałem jej, nie rozczłonkowałem, ani nie nabiłem na pal. Jesteś spokojniejsza? - Spytał niesamowicie poważnym tonem.

Sara

- Nie posądziłam Cię o TO - stwierdziła równie poważnie. Usiadła na łóżku owijając się częścią kołdry. Stopami poruszyła niespokojnie pomiędzy jego kolanami. - Co się stało?

Mark

-Nieważne. - Machnął ręką i wywrócił oczami. - To już zamierzchła przeszłość i mam nadzieję, że coś takiego się więcej nie powtórzy. Pasuje?

Sara

Spojrzała na niego przenikliwie. Cała ona mówiła :Nie, nie wystarczy.
- Powinienes ja przeprosić. To byłoby fair - stwierdziła w końcu. Przysunęła się bliżej okrywając go trochę. - I doceniam. - to była jej odpowiedź na jego uwagę by doceniła jego przeprosiny.

Mark

-To byłoby trudne, bo ostatnio jak ją widziałem, to była nieprzytomna i cała we krwi. I jakoś z tych przeprosin nic by nie było. Ale doceniam to, że to doceniasz. A potem nam się jakoś urwał kontakt i o.

Sara

- Kiedy to było? - zapytała odgarniając mu grzywkę.

Mark

-Dawno temu. - Mruknął wymijająco. Nawet już nie pamiętał, wydarzenie wydawało mu się tak odległe.

Sara

- Złożymy dziś te cholerne meble? - zmieniła temat. Malo subtelnie. Nie chciał o tym rozmawiać a ona nie miała prawa go do tego zmuszać. - A w ogóle... gdzie masz swoje rzeczy? - uniosła brew - Bo jakieś chyba masz, prawda?

Mark

Pokręcił głową z glupim uśmiechem. - Nic a nic. - Powiedział tonem dumnym z siebie. Debil xD

Sara

Parsknęła śmiechem - Idiota. - skwitowała - Będę musiała brata uprosić żeby mi pożyczył swoich ciuchów więcej. - pokręciła głową uchichotana. Było jej ciepło. Niezauważalnie dla siebie zbliżyła się do niego podczas tej rozmowy. Udami dotykała jego biodra.

Mark

-No niestety. - Mruknął bezradnie. - Coś sobie może kupię w najbliższym czasie.