Kuchnia

Leah

Nie zamierzała z nim rozmawiać przy użyciu pyska. Nie będzie nim kręcić na 'tak' i 'nie' w obie strony.
- Tak mi przykro, że kolejna idiotka którą tu ściągnąłeś przeze mnie zemdlała...- nadal miała triumfującą minę.
-Leah uspokój się...- upomniał ją Sam.
-Och zaaamknij się! Jest zabawnie... - uśmiał się Embry.

Gaspard

-Kobiety...- pokiwał głową. Chwila moment i siedział przed nią jako wilk.
jak z dzieckiem. spojrzał na nią przechylając głowę na bok.

Leah

-Teraz i ty nie będziesz mial się w co ubrać...- rzuciła od tak.
-Możecie sobie urządzić imprezę... Ruda się dołączy... Co Ty na to Leah?- pękał ze śmiechu Embry.
-Zamknij się....-warknęła wkurzona.
-Nie ma to jak zazdrosna kobieta...eee to znaczy wilczyca...-poprawił się Embry ze śmiechem- Co nie, Gas?

Gaspard

Odpierdol się. Ja mam ciuchy w swoim pokoju. Więc wam nie wyszedł żart. zaśmiał się wstając i okrążając Leah.
Wolę Cię w ludzkiej postaci, wiesz? A teraz bez żartów postaraj się wrócić do swojego wyglądu.

Leah

-Och jasne... Ciekawe której kobiety nie lubisz...- przewróciła oczami, na co Embry ponownie parsknął śmiechem.
-zjeżdżaj albo nie ręczę za siebie..-warknęła.

Gaspard

Z życia sie korzysta. Embry ma polewę, bo jego nie chcą za darmo nawet. usiadł obok Leah i walnął ją z głowki lekko.
Leah proszę Cię ładnie, zamień się w człowieka.

Leah

Embry chwilowo zamknął się i postanowił nie odzywać.
-Po jaką cholere? -warknęła na sporo większego od niej wilka w dziwnym kolorze.

Gaspard

Po taką, że jak ona się obudzi to dostanie zawału nam na miejscu. Poza tym czemu jesteś zazdrosna co? Przeciez ona jest tylko pokancerowana i ją obandażowałem.spojrzał na nia z góry.

Leah

-Och jasne.... - ironia była jej jedną z ulubionych form przekazu.
-Więc może nie będę przeszkadzać?- rzuciła podnosząc się z zamiarem wyjścia z domu.

Gaspard

Wolałbym tą zazdrosc zobaczyć jak jesteś na dwóch nogach wiesz? zaśmiał się.
Nigdzie nie idziesz. przydepnął jej ogon delikatnie przednią łapą.

Leah

-Bo co? Żeby sobie podbudować ego? -pisnęła, kiedy przydepnął jej ogon, nie przyzwyczaiła się jeszcze do tego, że w ogóle go posiada.

Gaspard

Ależ oczywiście. A tak poza tym to w co się ubierzesz w lesie? spojrzał na nią pytająco o tyle o ile wilk mógł to zrobić.
Niech ktoś mnei poprze!

Leah

-Widok młodej nagiej kobiety nie powinien być dla nikogo traumą...-mruknął Embry. Leah skapitulowała po paru sekundach intensywnego wpatrywania się w Gasparda wpadła do jego sypialni. Po chwili wyszła stamtąd w jakiś jego ciemnych bokserkach i koszuli. Poprawiła rozczochrane włosy i spojrzała na niego poirytowanym wzrokiem.

Gaspard

-Wrrr...- zawarczał bynajmniej uradowany.
Embry masz pecha. Ona woli mnie. przeszedł obok niej machajac ogonem w górz,e a co se będzie żałował. Po chwili wyszedł kompletnie ubrany z pokoju i zgarnął resztkę ciuchów z podłogi.
-Naprawdę jesteś zazdrosna?- spojrzał na nią pdonoszac jedną brew.

Leah

-Odchrzań się co? - warknęła splatając nerwowo ręce.

Gaspard

-Leah...- spojrzał na nią prosząco.
-Weź przestań. Nie wymienię Cię, nei bój się.- podszeł bliżej powoli, nei chciał zebrac po ryju.

Leah

-Nie podchodź...- mruknęła średnio przekonująco.
-Powiedz mi tylko dlaczego do cholery? -warknęła- Dlaczego to musiało przytrafić się mnie?! To niesprawiedliwe... Nie było jeszcze kobiety- wilkołaka, prawda?! -mruknęła przywołując myśli reszty sfory.
-A Ty... zmienisz zdanie, kiedy tylko przytrafi Ci się to.... wpojenie- skrzywiła się.

[Kiedy bedziecie chcialyy grac. Leah poprostu nadal obruszona i zazdrosna zamienia sie w wilka i ucieka. Ja będę dopiero jutro Wink

]

Gaspard

-Ale nie dzieje się to w tej chwili, więc wiesz. Na wstrzymanie moja droga. No jak widac masz zdolnego tatusia.- rozłożył ręce bezradnie.

Dea

Dea jęknęła cichutko. W głowie jej się kręciło. Za dużo krwotoków z nosa widocznie. Nie otwierała jeszcze oczu. Powieki miała jak z ołowiu... Ostatnie co pamiętała to wilk... szara wilczyca, która zgarnęła jej książkę z podłogi. Książka była o... wilkołakach.
- Wilkołakach... - powtórzyła ostatnie słowo szeptem. Nadal nie otwierała oczu.

Gaspard

-Oho.. Śpiąca królewna się budzi.- westchnął i podszedł do dziewczyny.
-Wszystko gra?

Dea

Usłyszała głos. Za cholerę nie mogła sobie przypomnieć imienia chłopaka. Ba! Nawet nie bardzo mogła sobie przypomnieć jak wyglądał. Ale wilk! Pamietała wilczycę o pięknej szarej lśniącej sierści.
- Wilczyca - wymamrotała niemrawo. - Wilczyca... śliczna... - włożyła maksimum wysiłku w to by otworzyc oczy.

Gaspard

-Oj nie marudź.- przysiadł na stoliku.

Dea

Na jego słowa Dea zagotowała się lekko.
- Ja nie marudzę! - wysyczała i usiadła na kanapie. Może troszkę za gwałtownie, bo zakręciło jej się w głowie. Rozejrzała się jeszcze wpół przytomnie.
- To coś z nią zrobił? - zapytała

[czy Leah nadal tam jest?]

Gaspard

[uznajmy, że wyszła, bo z nią cholera wie co zrobić, albo schowała się w sypialni. Mniejsza z nią.]

-Wyszła i tyle. To tylko zwierzę.- poblefował trochę.

Dea

- Acha - posmutniała. nagle o czymś sobie przypomniała - Jak Twoja ręka? - zerwała się z kanapy.

Gaspard

-Jest okey. Nie ugryzła mocno. To rodzaj miłości...- zaśmiał się.
-Nic takiego.- usiadł obok niej.
-A jak Twój noc i ręka, Dea? Dea... Fajne imię.

Dea

- Ręka? Aaaa.. chyba dobrze. Dziękuję za pomoc. Jak się wścieknę, to nie bardzo zwracam uwagę na to co robię. I czasem się poturbuję nieco... - pokiwała głową jakby dla wzmocnienia słów. - Długo hodu... opiekujesz się wilkami?

Gaspard

-Jakiś czas.- tak se westchnął omijająco.
-Jakos tak się umiemy dogadać.

Dea

-Mhm... Jesteś tu pewnie czymś w rodzaju... eee.. leśniczego - pokiwała ze zrozumieniem.
- Mogę pożyczyć tę książkę? - rozejrzała się za książką zabraną przez wilczycę.
- Powinnaś już pójść. Przeszkadzasz i w ogóle - warknął głos w jej głowie
- Wcale nie przeszkadzam. A ty się zamknij w końcu! - skrzywiła się lekko
- Pożałujesz tego, dziwolągu! Jeszcze jeden krwotoczek? - złośliwy smiech rozsadzał jej czaszkę.
- Dupek! - wycedziła pod adresem głosu i spróbowała opanować grymas bólu.

Gaspard

Zobaczył jej dziwną minę.
-Wszystko w porądku?- spojrzał na nią zaniepokojony.

Dea

- Tak. - odpowiedziała szybko. - Chyba powinnam już pójść...
tylko do cholery gdzie? Przecież w domu się jeszcze nie pokażę

Gaspard

-Jak chcesz możesz tu zostać.- chciał dotknąc jej ramienia, ale się zawahał.
-Zrobię Ci coś, jak Cie dotknę?

Dea

- Ja... nie wiem... - spojrzała na niego przerażona lekko - Nie lubię jak mnie ludzie dotykają... Nie lubię jak mnie dotykają chłopcy... mężczyźni - poprawiła się - Tak mi się porobiło. Głupia historia. Nie warto wracać. - machnęła ręką, ale oczy pozostały smutne. - Dostaje później krwotoku. Nie zawsze, ale po co kusić los - powiedziała gorzko.

- Gdyby jego obmacywali w psychiatryku, to też by tak reagował. Albo nie dałby sie obmacywać i spieprzył przy pierwszej okazji

Gaspard

-a ja bym chciał spróbować.- dotknął delikatnie jej ramienia.

Dea

Odruchowo zamknęła oczy i spięła się cała.

Gaspard

-Spokojnie. Jak się będziesz bała to tego nigdy nie powstrzymasz.- przysnął się bliżej mówiac jej na ucho. Jemu jedna to jest mało.

Dea

Zacisnęła mocno powieki i skuliła się jeszcze bardziej. Głos rechotał jadowicie w jej głowie. Wbiła sobie własne paznokcie w dłonie.

Gaspard

-Przestań.- drugą rekę położył na jej.
-Przecież Ci nic nie zrobię. - znowu zniżył ton głosu.
-Nie daj się temu czemuś.

Dea

Zadrżała. Zrobiło się tak przeraźliwie zimno. Dreszcze wstrząsały nią co chwila. Próbowała skulić się jeszcze bardziej, ale nie mogła. Głos w jej głowie triumfował: -Już nigdy nikt Cię nie dotknie. Nigdy! Ty jesteś moja! Czuła jak krew przyspiesza krążenie. Wróciły obrazy. Odczucia. Głos w jej głowie wył z radości.

Gaspard

-Spokojnie.- objął ją ramieniem siadając całkiem blisko.
-Będzie dobrze.- co prawda nie chciał oberwac po ryju, ale sie odważył. Dziewczyna była miła, ale coś miała chyba z głową. A on i jego postawa altruistyczna...