Ulica

Demitry

Pobiegł powoli na lotnisko. Cały czas się uśmiechając. Gdy już byli na miejscu wsiedli do samolotu.

//Samoloty/ lot Seattle - Grecja

Amelia

Nic nie mówiła. Nie wierzyła w to jak ją przyjął

//Samoloty/ lot Seattle - Grecja

Gość

//park

Alex szła tędy. Po miłym spodkaniu w parku całkowicie zapomniała o tym co powiedziała jej Amelia. Jednak w tym samym momencie przykre obrazy wróciły przed jej twarz. Zamknęła oczy i oparła się o ścianę jakiegoś budynku by jak najszybciej o tym zapomnieć. Ale dane obrazy jeszcze bardziej się nasilały.

Bastian Martínez

Szedł ulicą obok parku.
Zaciągnął się powietrzem i doleciała do niego nie zbyt przyjemna woń.Znał ten zapach doskonale-wampir-pomyślał.Obrócił się i jego oczom ukazała się dziewczyna.Opieraa si o ścianę podbliskiego budynku. Podszedł bliżej i zacząl ją oserwować...

Gość

Alexia otworzyła oczy i patrzyła przed siebie przypominając sobie wszystkie złe chwile w swoim poprzednim życiu jeszcze zanim stała się wampirem. Nagle do jej nozdrzy doszedł nie zbyt przyjemny zapach. Obróciła głowę i spojrzała na chłopaka

Bastian Martínez

Dziewczyna spojrzała mu prosto w oczy. Najeżył się.
-hmm..a może nie jest wrogo nastawiona- zrobił kilka kroków nie przestając napinać wszystkich mięśni.

Gość

Alex także się przygotowała w razie ataku musiała zawsze się bronić. Sama jednak nie miała nic przeciwko wilkołakom, nie rozumiała dlaczego wampiry i wilkołaki muszą wiecznie ze sobą walczyć. Nadal patrzyła mu prosto w oczy śledząc każdy jego ruch.

Bastian Martínez

Nie wiadomo dlaczego rozbawił go sposób w jaki szykowała się do obrony.
Uśmiechną się.-[/i]Strasznie śmierdzisz wiesz?[/i]-powiedział szerzej szczerząc kły.

Gość

Dziewczyna popatrzyła na niego - Ty jeszcze gorzej .... jakby mokrym psem - stwierdziła nadal stojąc oparta o ścianę budynku

Bastian Martínez

-Nie zauważyłem.No cuż..Zawsze lepiej psem niz mordercą, nieprawdaż? - lewy kącik wargi uniusł nieco wyżej tworząc uśmieszek pełen ironi.

Gość

- Nie powiedziałabym ...... po za tym nic o nas nie wiesz - powiedziała posyłając mu nienawistne spojrzenie. Po czym znowu przed jej oczami ukazały się znienawidzone przez nią obrazy. Znowu szybko zamknęła oczy chcąc się ich pozbyć.

Bastian Martínez

-Wiem że zabijacie ludzi i takich jak ja.

Gość

- Nie wszyscy są tacy. Są też wegetariani którzy piją jedynie krew zwierzęcą. Ale w ogóle po co ja Ci o tym mówie - powiedziała patrząc przed siebie

Bastian Martínez

Zaśmieł się.-A Ty jaka jesteś?Nigdy nie tknelas czlowieka?

Gość

- Jestem początkującą wegetarianką - powiedziała - Jeszcze mi się to nie zdarzyło - steirdziła

Bastian Martínez

-I jak Ci idzie?mam wrażenie że jesteś głodna-powiedzial z drwina

Caroline Thomas

// Polana.

Wybierała się do centrum. Szła właśnie ulicą, gdy usłyszała jakieś głosy. Ufna swojemu węchowi wyczuła wilka i wampira. Historia lubi się powtarzać - pomyślała z przekąsem. Miała nadzieję, że przejdzie niezauważona przez nich, ale też chciała podsłuchać kawałek rozmowy, choć wiedziała, że to niegrzeczne. Niestety ona taka właśnie była. Nagle chcąc nie chcąc wpadła na chłopaka słyszanego wcześniej.
- Och, przepraszam - wymamrotała, chociaż po głosie można było poznać, że nie czuje się specjalnie winna.

Gość

Hmm wydaje Ci się - prychnęła . Znowu dosięgną ją zapach mokrego psa. Spojrzała tylko na dziewczynę

Bastian Martínez

-Nie ma sprawy.-uśmiechnął się do niej-hmm..wreszcie ktoś kto npormalnie pachnie- powiedział spogldają na wampirzycę

Caroline Thomas

- Ta tutaj za to cuchnie - wskazała na dziewczynę, która musiała być wampirem.
- Coś się dzieje? - spojrzała przelotnie to na niego, to na nią.

Gość

Nie no pięknie dwa kundle - powiedziała przewracając oczami i nadal plecami opierając się o ścianę budynku

Bastian Martínez

-Kundle? Może troche grzeczniej, co mała?- nie znosił gdy ktos go tak nazywał.-Nalezysz do watahy z La Push?- zwrócił się do dziewczyny obok.

Caroline Thomas

- Wolę być kundlem, niż bladą pijawą - prychnęła jak rozjuszona kotka.
- Mieszkam w La Push, ale nie należę do żadnej sfory. Jestem typem samotnika. A ty? - spojrzała na chłopaka.

Bastian Martínez

-Ja także ale nie jestem z tąd. Wydawało mi się że wilki z La Push nie pozwalają wchodzić wampirom na swój teren. Ci z tąd sa niegroźni?Hm?

Caroline Thomas

- Nie interesuje mnie to. Szczerze mówiąc, nie obchodzi mnie, gdzie są wampiry, byleby nie wchodziły mi w paradę. Od tego typu spraw jest sfora z La Push.

Bastian Martínez

-Rozumiem. A Ty? Mieszkasz tu czy przechodzisz?-zwrócił się do wampirzycy

Gość

Alex wyłączyła się z ich rozmowy całkowicie dopiero po pewnym czasie się ocknęła - Mieszkam - powiedziała tylko nadal patrząc przed siebie

Caroline Thomas

- Nie dziwię się - mruknęła pod nosem tak cicho, że pewnie nawet wampirzyca nie dosłyszała. Po chwili na jej twarz wstąpił ironiczny uśmiech.

Bastian Martínez

-Widzisz tam coś ciekawego? -zaśmiał się- Mówiłaś coś? -dodał spogladajac z powrotem na dziewczyne

Caroline Thomas

- Nie, skąd. Tak sobie mruczę pod nosem - zaczęła nucić jakąś melodię, która wpadła jej niedawno do ucha.

Gość

Alex popatrzyła bez słowa na stojącego niedaleko niej wilkołaka po czym znowu przenisoła wzrok patrząc przed siebie

Bastian Martínez

-Ah tak- zmarszczył brwi - No cuż. Chyba już pójdę. Chciałem jeszcze dziś połazić po rezerwacie. Ej panno zamyślona? Wegetarianka tak? W takim razie życzę powodzenia.-zasmiał się serdecznie do wampirzycy-Żegnam paniom. A może dozobaczenia.-uśmiechnął się zawadiacko i ruszył przed siebie..

Caroline Thomas

Akurat tu zostanę. - pomyślała z rozbawieniem i irytacją i ruszyła szybkim chodem przed siebie.

// Kawiarnia.

Anastasia

/post pierwszy

Anastasia szła spokojnie ulicą. Nie wiedziała gdzie jest, gdzie idzie i co tu robi. Szła z rękoma wbitymi w kieszenie i kapturem na płomiennych włosach.
Nie wiedziała gdzie iść, chyba się zgubiła. Rozglądała się po okolicy, sklepach i wystawach. Nie było zbyt wielu ludzi na ulicy.
Co jakiś czas zdarzali się jacyś rozmawiający lub gdzieś zmierzający ludzie. Ciekawe czemu nie chciał kiedyś mnie poznać...? Tak w ogóle ciekawe gdzie jestem... Rozejrzała się za jakąś tabliczką - nic.
Szła dalej. Chciała kogoś zaczepić lecz nie miała kogo.

Nadya

/??

Nadya wyszła właśnie ze sklepu, dźwigając torbę pełną zapasów. Zamierzała trochę zabawić się w kucharkę. A co, w końcu nadchodziły święta.
Nucąc wesoło szła ulicą w stronę domu, gdy dostrzegła nieznaną jej jeszcze dziewczynę. Przez kilka ostatnich tygodni poznała już trochę osób w miasteczku, jednak jej nie kojarzyła. Przyglądała jej się z zainteresowaniem. Po chwili dostrzegła w niej jakaś niepewność, zagubienie...
- Przepraszam, może ci w czymś pomóc? - zagadała do niej. - Wyglądasz na nieco zagubioną - powiedziała łagodnie i bezpośrednio.

Anastasia

Szła by tak dalej gdyby nie jakaś dziewczyna. Gdy usłyszała jej głos, który coś do niej mówił przystanęła.
- Z nieba mi pani spadła. Co to za miasto? - spytała spokojnie. Wiedziała że to głupie pytanie lecz nie wiedziała.
Nie wiedziała co to za miejsce i gdzie iść. Znów rozejrzała się po otoczeniu... Nic jej to nie mówiło.

Nadya

- Jaka tam pani, po prostu Nadya - uśmiechnęła się serdecznie.
- Jesteśmy w Forks - odpowiedziała spokojnie. - Jednym z najnudniejszych miasteczek w Stanach - dodała z uśmiechem. Chciała trochę rozluźnić atmosferę i sprawić by dziewczyna się uśmiechnęła. nie sprawiała wrażenie zdziwionej tym pytaniem, choć faktycznie trochę ją to zbiło z tropu na początku.

Anastasia

Pokiwała głową.
- Ja jestem Anastasia Romanow - powiedziała spokojnie nadal rozglądając się co jakiś czas. No i znów nie wiedziała co z sobą zrobić. Powoli zaczęły padać pojedyncze płatki śniegu.
- Forks....? - szepnęła cicho, sama do siebie. Nie kojarzyła znikąd tej mieściny. [i] I gdzie teraz mam iść? Gdyby to chociaż był Nowy York.... A tu nawet nie wiem gdzie mogę się zatrzymać./i]
- Jest tu może jakiś hotel, czy coś w tym stylu? - kolejne pytanie skierowane do dziewczyny. Cóż, chyba tylko tak mogła nie spędzić nocy na ulicy, a motel przynajmniej jest tam ciepłe łóżko.

Nadya

- Stan Waszyngton - wyjaśniła, gdzie znajduje się Forks. - Całkiem niedaleko jest Seattle. To z takich dużych miast - dodała. - Motel jest tutaj nawet, ale przecież jeszzcze chcesz... mozesz zatrzymać się u mnie. Szukam lokatorek - powiedziała zgodnie z prawdą. W końcu miała dać ogłoszenie do gazety.
- Poza tym... nie nazywasz się tak ja ta znana Anastasja?

Anastasia

Słuchając tego co mówi zastanowiła się.
- Jeśli to by Ci nie przeszkadzało to chętnie - uśmiechnęła się lekko.
Czuła że dziewczyna z którą rozmawia jest do niej podobna...
- Wytłumaczę Ci wszystko póxniej - dodałą a uśmiech z jej twarzy zniknął.