Ulica

Liam

- Taką dłuższą, czy krótką? - spytał. - Myślę, że skoro w Forks są Volturi, mogę sobioe zrobić przerwę w pracy.

Leana

- Myśle że mam ochote na taką dłuższą wycieczke - powiedziała do niego

Liam

- Moze polecimy do Włoch? Odwiedzisz Ara, zobaczysz mój dom, no i powiemy mu, że jesteśmy razem - uśmiuechnął się. - Moze inni nie będą się chieli mnie pozbyć.

Leana

- To wspaniały pomysł. Oczywiście, że chce polecieć do Włochh - powiedziała bardzo uradowana tym pomysłem

Liam

- To jedźmy najpierw do domu i weźmy rzeczy. A jeśli nie masz już nic do załatwienia, mozemy pojechać do Seattle i lecieć jak najszybciej.

Leana

- Nie mam nic do załatwienia. A rzeczy nie musze zabierac bo w torbie mam to co najpotrzebniejsze. Możemy od razu lecieć

Liam

- Za to moje rzeczy tam zostały - uśmiechnął się. - Mam nadzieję, że nikt ich jeszcze nie wyrzucił - mrugnął do dziewczyny. Jedźmy więc do po nie, a potem od razu o Seattle.

Leana

- Okej a więc jedziemy - powiedziała wsiadła do samochodu i pojechali do domu

/dom chiary i june

Julia

/las

Szła w kierunku miejsca, w którym zostawiła samochód. Miała ochotę popływać. Było to coś większego niż ochota. Coś jak dla palacza głód nikotynowy. Musiałą iść nad wodę.
Spojrzała na Kejsi.
-Jadę do La Push. Jedziesz ze mną? -zapytała

Kejsi

/Las

- przepraszam, ale muszę ci odmówić, nie jestem tam mile widziana- powiedziała smutno, niestety nie mogla jej towrzyszyć/

Julia

Szkoda-powiedziała, ale szczerze mówiąc wolała teraz zostać sama i popływać. -To na razie -powiedziała i wsiadała do samochodu. Jechała do LA Push.

/plaża

Kejsi

popatrzyła jak Julia odjeżdża. mam nadzieję że on nic jej nie powie- pomyślała i ruszyła w stronę domu.

Agathe · Gość

Spacerowała ciemną uliczką. Usiadła na ławce pod latarnią. Forks bardzo przypadło jej do gustu choć było całkiem inne niż rodzinne Bordeaux.

Gość

Josh nadal nie dotarł do motelu. Siedział na ławce, na przystanku autobusowym, pisząc na kartce papieru to, co nagle przyszło mu do głowy. Pogwizdywał wesoło, zadowolony z tego, że ma natchnienie i nie zwracał uwagi na inne osoby. W pewnym momencie uniósł głowę do góry, jakby szukając natchnienia w najbliższym budynku, czy niebie.
- Nie, to nie to - mruknął. Nie zraziło go to jednak. Siedział, rozglądajac się na boki.

Agathe · Gość

Zobaczyła ,że na przeciwko niej , po drugiej stronie ulicy siedzi jakiś mężczyzna. Pisał coś. Bardzo ja to zainteresowało , więc postanowiła się przysiąść. Nie należała do tych wstydliwych. Podeszła do niego.
-Można ? -spojrzała na wolne miejsce obok chłopaka i uśmiechnęła się niepewnie.

Gość

/park

Szła rozglądając się po mieście. Nie miała pojęcie w którą stronę musi iść, żeby dotrzeć do swego auta. Maszerowała i próbowała dojrzeć cokolwiek, co sprawiłoby, że wiedziałaby gdzie jest.

Gość

- Prosze bardzo - odsunał od siebie torbę jeszcze bardziej na bok. - I wtedy nadszedł przełom. Zza rogu wyłoniła siępostać...- powiedział do siebie, zapisując te słowa na papierze. - Piszę książkę - powiedział do nieznajomej, tłumacząc swoje zachowanie. - Josh Wilson - przedstawił się.

Agathe · Gość

-Agathe De la Fontaine. -podała mu rękę. Uśmiechnęła się do niego. Miły facet. Zajrzała mu przez ramię na kartkę papieru.
-Ciekawe. -zamyśliła się. -Jeszcze nigdy nie spotkałam się z żadną twoją książką . O czym ona opowiada ? - była ciekawa.

Gość

- Tę dopiero zacząłem - powiedział. - To opowieść o rodzinie, której na drodze stają niechętni im ludzie. Wplotę w to moze kilka morderstw. Piszę kryminały, dramaty i historie obyczajowe. Moje książki są mło znane, ale chociaz mam wydawcę. Jakbyś coś chciała, powiedz. W końcu nie pisze ich dla siebie.

Agathe · Gość

-Zapowiada się ciekawie. Jak już skończysz to chętnie przeczytam. Bardzo lubię kryminały.

Gość

Lucy szła dalej. Nie zauważyła nic znajomego. Kiedy zauważyła ławkę przysiadła na niej. Nie chciała już chodzić bez celu i błądzić. Zaczęła przyglądać się parze która siedziała naprzeciwko.

Gość

- Dzień dobry - zauwazył dziewczynę, która spooglądała w ich kierunku i przywitał się. - Piękny dzień, prawda? - spytał i po chwili znów pogrążył się w pisaniu. Zaraz jednak znów podniósł głowę.

Gość

Lucy przyglądała się mężczyźnie. Po chwili zdała sobie sprawę, że mówi do niej.
-Dzień dobry -odpowiedziała z uśmiechem - Tak piękny ... -powiedziała bardziej do siebie, niż do niego. Zastanawiała się o czym pisze.

Gość

Weszła powoli. Światła miasta trochę ją oślepiały. Spojrzała już na zamknięte sklepy. Przeniosła wzrok na ludzi. Prcyhnęła cicho i przeciągnęła się. Wyjęła gumę z kieszeni, rozpakowała i wzięła. Uniosła brew przypatrując się im.

Gość

- I odeszła, zostawiajac go samego ze swoimi myślami - naskrobał na kartce. - Proszę nie zwracać uwagi na to, że mówię do siebie - uśmiechnał się. - Czasem pisarze tak miewają - wstał i podszedł do dziewczyny. - Josh Wilson - przedstawił się.

Gość

-Lucy -powiedziała po prostu. Nie użyła nazwiska,gdyż za dużo wspomnień było z nim związane. Uśmiechnęła się do niego.
-A więc jesteś pisarzem?-zapytała zaciekawiona.

Gość

Odszukała wzrokiem pustą ławkę. Usiadła na niej, nogi podciągnęła pod siebie, objęła dłońmi. Głowę położyła na kolanach, a włosom pozwoliła swobodnie opaść jej na twarz. Wyglądała na zagubioną. Nic bardziej mylnego. Zagubiona, smutna, w desperacji - jakież pochopne wnioski. Na prawdę rozmyślała o dawnym mieście. Jak tam było. Właściwie mieścina. Wierzyła że 'zjedna' sobie ludzi i tu, w tej mieścinie. Ludzie tam jej nie lubili, unikali. Tak jak ona ich. Rzadko kto do niej podchodził. A ona do innych - nigdy. Brzydziła się. Brzydziła się własnej rasy.

Gość

- Nikomu nie znanym i podrzędnym - dodał wesoło. - Od zawsze mnie to pasjonowało i dlatego zacząłem się tym zajmować na poważnie. W Forks wielu kolegów się ze mnie śmiało, ale miałem to gdzieś. Jeśli się wierzy w siebie i nie przejmuje innymi, jest dobrze - powiedział z uśmiechem.

Gość

Spojrzała na Josha. Wyglądał na szczęśliwego. Był żywym dowodem na to, że warto spełniać swoje marzenia.
-Długo tutaj mieszkasz? -zapytała. Nie była pewna, czy powinna pytać o to nowo poznaną osobę, jednak ciekawość wzięła górę.

Gość

Podniosła głowę i otępiałym wzrokiem wpatruje się w ludzi.Jej twarz była obojętna. Przynajmniej, starała się na obojętność. Po chwili powróciła do poprzedniej pozycji. Położyła głowę na kolanach, a nogi ścisnęła dłońmi jeszcze bardziej.

Gość

- Pochodze z Forks. Ale po śmierci mamy, wraz z ojcem wyjechałem i przez jakiśczas podróżowaliśmy po Stanach. Teraz ojciec mieszka w Kansas, a ja wróciłem tutaj. Jak widać nawet nie miałem kiedy się zameldować w motelu - wskazał na swoją torbę. -Mam nadzieję, że tu zrobię coś dobrego i napiszę nową książkę - obejrzałsię i zauważył inną kobietę. - AWidzę, że nie wszyscy są tu szczęsliwi.

Gość

Słysząc, że nie wszyscy są tu szczęśliwi, rozejrzała się, szukajac kogoś takiego. Nie widząc nikogo innego, wzruszyła ramionami i spojrzała w niebo. Zamrugała parę razy i zastygła w bezruchu.

Gość

Uśmiechnęła sie na wieść o tym, że Josh zna to miasto. Może by wiedział gdzie jest ta kawiarenka i pomógłby jej znaleźć samochód. Oczy jej zabłyszczały.
Spojrzała na tą samą kobietę.
-Tak -powiedziała -nie wszyscy mają szczęście -nie talko tą kobietę miała na myśli.

Gość

- Jestem czuły na ludzki ból i mi przykro z tego powodu. mama nadzieję, że będzie lepiej - ponownie spojrzał w kierunku kobiety.
- Ty chyba nie jesteś stąd, prawda? - spytał.

Gość

-Nie - odpowiedziała. - Ale mam nadzieję, że wkrótce będe. -stwierdziła zupełnie szczerze.

Gość

Istotnie, irytowało ją to, że ludzie brali ją za przygnębioną. Ale nigdy na ten temat nie mówiła. Zawsze milczala lub posyłała kpiący usmieszek. Wstała i przeczesała ręką włosy. Zmrużyła powieki i zaczęła ogłądać wystawy sklepowe. Ziewnęła. Była zmęczona. Za jakąś godzinkę pójdzie spać. Hmm... Ale trzeba się gdzieś zakwaterować.

Gość

- To spokojne i przyjazne miasteczko. Mam z nim dobre wspomnienia. Choć teraz zostałem bez niczego tutaj. Mój stary dom, należy już do kogoś innego. Ale siętym nie przejmuję - uśmiechnał się. - Nie wolno si.ęsmucić i od razu skazać na niepowodzenie. Zobaczysz, że szybko polubisz Forks.

Gość

Uśmiechnęła się. Wspominając o domu Josh przypomniał jej, że musi sobie w końcu cos znaleść.
-Wiesz moze - zaczęła - gdzie jest taka niewielka kawiarenka, blisko parku.
Po chwili dodała -zostawiłam tam samochów i niw bardzo wiem jak amm tam trafić.

Gość

Mruknęła coś pod nosem i zaczęła spacerować po ulicy. Światła uliczne odbijały się od szyb sklepów, uniemożliwiając zobaczenie wystaw. Przystannęła i podniosła nieco głowę. Wykrzywiła twarz ni to w uśmiechu, ni w złość.

Gość

- Wiem i mogę ci powiedzieć - uśmiechnał się. - nawet bym cięodprowadził, tylko ta dziewczyna chyba chce jeszcze porozmawiać. No chyba, że zechce sięz nami przejsć. Ja i tak muszę iść do motelu, a z tego co pamiętam, to po drodze - wział swoją torbę.