Kawiarenka.

Maria

- To dobrze. Chociaż najbliższa ci obecnie osoba ma swoją prywatność. To jest ważne. Gdybyś słyszał jej myśli, mogłoby to zaszkodzić waszemu związkowi.

Edward

- Tak masz rację. A poza tym dobrze jest wreszcie mieć chwilę spokoju od tych wszystkich dźwięków - zaśmiał się

Maria

- Spotkania z nią, w ciszy i samotności są dla ciebie ulgą i odpoczynkiem. jesteś dobry dla niej, to widać. A uwierz mi, że znam się na ocenie innych.

Edward

- Może byś poszła ze mną ją odwiedzić? - zapytał błagalnie.
- Znasz się na ludziach - zaśmiał sie

Maria

- Nie wiem, czy ona by tego chciała. Nie chcę przeszkadzać, ale poznałabym ją chętnie - odpowiedziała.

Gość

/ motel
Weszła. Zerknęła na ludzi. Rozmawiali i śmiali się. Jakieś denne dowcipy, powtarzane już po raz tysięczny... co jest takiego ciekawego? Usiadła przy stoliku, zamawiając kawę, od razu płacąc. Wyzywającym wzrokiem obserwowała otoczenie. Kiedy dostała kawę, powolnie ją piła. Parę samotnych mężczyzn, chciała do niej się przysiąść, ale napotykając jej wzrok, rezygnowali natychmiast. Widząc kolejnego zbliżającego, zmarszczyła brwi i z hukiem odstawiła filiżankę na stół. Wstała i obrzuciła mężczyznę pogardliwym wzrokiem. Wyszła z kawiarenki/

//?

Edward

- Nie miałaby, ona z chęciš pozna moich przyjaciół - powiedział

Maria

- Więc w porządku - odpowiedziała z uśmiechem. - Może przyda jej się kolejna znajoma osoba.

Edward

- Polubicie się - uśmiechnął się.
- Zupełnie nie wiem czemu się obawiasz, że Alice i reszta nie będzie chciała z Tobą rozmawiać - zaśmiał sie

Maria

- Bo zrobiłam Jasperowi krzywdę i to przeze mnie przeszedł przez piekło - odpowiedziała już poważnie.
- To członek waszej rodziny i najbliższa Alice osoba. Cierpiał tylko i wyłącznie z mojej winy. I nadal jest mu trudno.

Edward

- Masz rajcę ale jeśli Jasper Ci wybaczył to moja rodzina też to zrobi. Oni chcą dawać inny szanse na lepsze życie, nawet wrogą - powiedział również poważnym tonem.

Maria

- Może zrozumieją, że ja już do wrogów nie należę i że za wszystko chcę zapłacić. Nikt już z mojej winy nie będzie cierpiał. Chcę żyć jak wy.

Edward

- I możesz to zrobić z naszą pomocą. Znam Twoje myśli i wiem, że chcesz dla Jaspera i reszty jak najlepiej - powiedział .
- Na razie Jasper, Alice i Carlise gdzieś wyjechali ale gdy wrócą wszystko sobie wyjaśnicie - dodał

Maria

- Z Jasperem rozmawiałam już długo i wszystko mamy wyjaśnione. Za to chciałabym poznać Carlisle'a. Zależy mi na tym, co powie. jak on oceni tę sytuację. Z Alice czeka mnie najtrudniejsza rozmowa, ale taka, po której wszystko może się wyjaśnić na dobre. Będziesz mógł jej potwierdzić to, co powiem. Znasz moje myśli i wiesz, że nie ukrywam niczego.

Edward

- Alice za pewne za niedługo zobaczy, że będzie z Tobą rozmawiać. Carlise jest spokojnym wampirem więc i rozmowa taka będzie. A co do mnie , to oczywiście, że za Tobą stanę - zapewnił ją

Maria

- Dziękuję, to bardzo ważne dla mnie. Mam nadzieję, że nie zawiodę twojego zaufania - zaczęła skubać końcówki długich włosów.

Edward

- Ja też ale nie sądze, że zrobiłabyś to specjalnie - przyjrzał się jej uważnie.
- Co lubisz robić w wolnym czasie? - spytał nagle stukając palcami o blat stołu.

Maria

- Trudno powiedzieć. Nie mieszkałam nigdzie na dłużej. Ale lubiłam chodzić nad wodę i śpiewać stare piosenki w moim ojczystym języku. Chyba czasem Jasper to słyszał. Gdy miałam lepszy nastrój i nie myślałam o zabijaniu czy władzy, zajmowałam się tym, co lubiłam kiedyś.

Edward

- Teraz możesz znów się tym zająć. Wodospad mamy, w domu mam fortepian. Może kiedyś coś razem stworzymy - zaśmiał się.

Maria

- pewnie większości piosenek nie znasz. Nasze przyśpiewki z czasów, gdy w oberży byli żołnierze i chcieli miec trochę rozrywki. Oni pili i rozmawiali, a kobiety tańczyły i śpiewały. Tearz to można oglądać w telewizji

Edward

- Zawsze można stworzyć nowe - zauważył z uśmiechem - ja sam kompnuję różne utwory - dodał trochę dumny.

Maria

- Spróbuj napisać coś dla mnie. Tak po prostu. ja dobiorę do tego jakieś słowa i może coś ciekawego powstanie. Zajęcie się czymś tak przyjemnym pomoże mi się rozluźnić.

Edward

- To świetny pomysł. Dawno niczego nie stworzyłem - uśmiechnął się radośnie - zagram Ci kołysankę, którą stworzyłem dla Emmy.

Maria

- Chętnie posłucham. Lubię muzykę. A już szczególnie osób, które nie zajmują się tym zawodowo. A takich artystów jest bardzo wielu. Czy ktoś u was w domu gra jeszcze na czymś? A może ktoś śpiewa?

Edward

- Rose gram na fortepianie, czasem dziewczyny coś zaśpiewają - uśmiechnął się.
- Esme też ma utwór specjalnie dla niej , dla Ciebie też napisze - zachichotał

Maria

- Byłoby miło. Nikt nigdy nie zrobił niczego dla mnie, o napisaniu utworu już nie wspominając. Ja umiem wyszywać - to znaczy uczono mnie tego w domu. Później nigdy już tego nie robiłam.

Edward

- To też jest przydatne. Mogę Cię nauczyć gry na fortepianie jeśli masz ochotę - zaproponował

Maria

- Dlaczego nie! Dziękuje - uśmiechnęła się promiennie. - Chyba jesteś dla mnie o wiele za dobry, Edwardzie. Nie wiem, czy zasłużyłam na to, co robisz. Ale wiedz, że bardzo mnie uradowałeś i zmobilizowałeś.

Edward

- Cieszę się i z pewnością nie jestem za dobry. Wydaje mi się - zaczął - że będziemy dobrymi przyjaciółmi - dokończył radośnie.

Maria

- Tak sądzisz? Byłoby cudownie - jego entuzjazm udzielił się dziewczynie. - Może czasem uda mi się pomóc ci zrozumieć Emmę. Kobieta kobietę łatwiej zrozumie. Poza tym, z tego co wiem jestem starsza od ciebie i chyba więcej widziałam - uśmiechnęła się.

Edward

- Tak. Ostatnio zainteresował się nią jeden z wampirów, spodobała mu się - skrzywił się - martwię się, że mnie zostawi.

Maria

-Jeśli kocha, to nie zostawi. Ma prawo rozmawiać z innymi i i się przyjaźnić, czy po prostu utrzymywać kontakt. A gdyby chciała cię rzucić, to znak, że była tylko zauroczona. Prawdziwa miłość wszystko potrafi przetrwać.

Edward

- Skoro tak mówisz to pewnie masz rację. Ale nie mogę znieść tego jego wzroku i myśli o niej - prawie warknął

Maria

- Musisz uzbroić się w cierpliwość i z nią szczerze porozmawiać. Poza tym może warto poznać jego myśli. Wiesz, ze nigdy nic nie wiadomo o co chodzi tamtemu.

Edward

- Tak kiedy się upewnię porozmawiam z nią - westchnął.
- Jak właściwie poznałaś Jaspera? Kiedyś wspominał ale nie zbyt dużo .

Maria

- Jechał konno. Wracał z jednej ze swoich misji. Ja i moje towarzyszki stanęłyśmy mu na drodze. Szukałyśmy kogoś do naszej armii nowonarodzonych. Jasper od razu wydał mi się wyjątkowy. I nie myliłam się. Przemieniłam go, a on został moją prawą ręką. Umieliśmy się porozumieć. Chcieliśmy tego samego. Był wspaniałym dowódcą, wojownikiem i kochankiem. I tak kilkadziesiąt lat żyliśmy razem.

Edward

- Oj to widzę , że Jazz pominął dużo rzeczy - zachichotał - a Ciebie kto przemienił?

Maria

- Być moze i pominął. Nie wiem co powiedział, a co wolał przemilczeć - powiedziała dziewczyna. - Przemienił mnie jeden z wampirów, który wcześniej zabił moją rodzinę. Chciał mnie mieć dla siebie, by zhańbić, upokorzyć i zniszczyć. Ale udało mi się uciec. Przysięgłam się zemścić na wampirach, które zniszczyły życie mieszkańcom Monterrey. I odbiliśmy miasto z ich rąk. Twój brat brał w tym udział.

Edward

- Nie wspomniał o odbiciu miasta - zamyślił się na chwile - przykro mi, że musiałaś tyle przejść. Czy dalej chcesz się mścić? - spytał.

Maria

- Nie. Po wielu latach doszłam do wniosku, że nie warto już walczyć, zabijać i mścić się na innych. Nic się tym nie osiągnie. Zamiast spokoju, jest tylko jeszcze większa nienawiść.