Kawiarenka.

Gość

Kiedy Myriam się do niej dosiadła, była mocno, bardzo mocno zdziwiona, ale starała się tego nie okazywać. Odwzajemniła uśmiech, mniej ironiczny i przyjaźniejszy od tego, którym obdarzyła ją brunetka. Tinsley nie przemieniała się już jakiś tydzień, więc ciągle chodziła poddenerwowana i nie mogła dłużej usiedzieć w jednym miejscu, ale przy tej dziewczynie była dziwnie spokojna. Jakby Myr pochłaniała z Tins wszelką złość. Cóż, sama Myriam wydawała się Tin kłębkiem nerwów, więc może dlatego, widząc kogoś trochę podobnego do siebie, czuła się spokojniej? Poprawiła związane w wysokiego kucyka włosy i spojrzała na dziewczynę, uważnie lustrując wzrokiem jej twarz - Tłoczno tu dziś, nie uważasz?- usłyszała swój własny głos, słowa jakby same wydobyły się z jej ust.

Gość

/Ulica

Josh przepuścił grzecznie dziewczyny w drzwiach i pozwolił im wybrać stolik. Kiedy już usiedli, powiedział:
- Zamówcie to, na co macie ochotę. Ja płacę za wszystko - uśmiechnał się.

Gość

/ulica
Zajęli stolik, który znajdował się daleko od wyjścia. Lucy sięgnęła po menu,
-Ja poproszę dok pomarańczowy i może sharme z kurczaka-powiedziała nieśmiało.

Gość

- A ja chyba zamówię ciasto z owocami i herbatę. Mam ochotę na coś słodkiego - popatrzył na ofertę kawiarni. - Kiedy tu byłem ostatni raz, było tu zupełnie inaczej.

Gość

Spojrzała na Tinsley. Przypatrywała się jej rysom twarzy. Milczała dość długo, jakby ta odpowiedź wymagała dużo przemyślenia i argumentów. Zmrużyła powieki. Wreszcie odpowiedziała. Właściwie to skinęła tylko głową. Spojrzała na tych wszystkich ludzi, a jej oczy na nowo zapłonęły nienawiścią do całego świata. Ponownie zwróciła swój wzrok ku Tinsley. Nienawiść w jej oczach, w jej rysach twarzy nawet nie złagodniała. Po prostu taka była. Nienawiść była po prostu taką jej częścią, bez której nie było by Myriam.

Agathe · Gość

-Miła kawiarenka. To ja poproszę herbatę owocową ... -spojrzała na Josha.
-Często tu przychodzisz ?

Gość

- Kiedy byłem chłopcem, czasem tu przychodziłem. Potem wyjechałem i nie było mnie w Forks przez kilkanaście lat. Tym bardziej teraz zauważam zmiany.

Gość

Chyba tylko ona była głodna. No ładnie, wyjdę na żarłokapomyślała.
-Rzeczywiście przyjemnie tutaj-stwierdziła Lucy.

Gość

- ja chyba zamówię jeszcze kanapki. Dobrze, że zwiększono menu. Kiedyś było tu można tylko zjeść coś słodkiego. Teraz nawet wprowadzili kilka ciepłych dań i kanapki. O czym porozmawiamy, moje drogie?

Agathe · Gość

-Gdzie mieszkałeś prze te kilkanaście lat ? - zaciekawiło ją to.

Gość

Kawę, którą dopiła. Pośpiesznie wypiła. Miała ochotę gdzieś wyjść - robiło się już ciemno. Odstawiła z lekkim hukiem pustą filiżankę i zapłaciła za nią grosikami. Cierpliwie czekała rozbawionym uśmieszkiem aż zostanie wyliczone. Kiedy otrzymała resztę schowała ją do kieszeni, a monety zadzwoniły. Zapięła bluzę i wyszła z kawiarenki, obrzucając ją jeszcze raz wzrokiem.

Luc

Kejsi

spojrzała zmartwiona na towarzysza, nie chciała żeby zaatakował kogoś w miejscu publicznym, bardzo martwiła się o niego.
- napewno wszystko w porządku? wiem jak musi być Ci trudno.. - powiedziała zmartwionym głosem, była bardzo wrażliwa na odczucia znajomych.

Anthony

| Forks | Ulice miasta

Przeszedł trzy kilometry bez zadyszki. Codzienne treningi bardzo mu się opłaciły. Spojrzał na kawiarenkę i wszedł do środka. Zauważył wieszak stojący tuż obok drzwi i zaczął zdejmować bluzę, gdyż było mu za gorąco. Może tutaj kogoś wypytam .. - pomyślał, zawieszając ubranie na haczyku.

Gość

Była czymś wk... No nazwijmy to 'ładnie', wkurzona. Dosłownie wpadła do Kawiarenki. Podeszła do drzwi, pchnęła je dość mocno, a one, nie stawiając żadnego oporu, otwarły się z hukiem. Poczuła prawie wszystkie, czy też może wszystkie, oczy zwrócone ku sobie. Prychnęła.

Anthony

W pewnym momencie poczuł na ramieniu ból. Został czymś mocno uderzony. Nie musiał w ogóle myśleć, by zorientować się od razu, że były to drzwi. Spojrzał znacząco na otwierającą je osobę. - Może trochę rozwagi, co ?! - warknął do niej zdenerwowany. Nie obchodziło go, że była kobietą.. Każdemu, by tak w przypływie złości odpowiedział. Nad tym nie ma się kontroli.

Gość

- Och, 'przepraszam', nie wiedziałam że tak mocno cię uderzyłam. - mruknęła znudzonym ale i zirytowanym głosem. Spojrzała na kelnerkę i zanim Myriam zdążyła coś powiedzieć usłyszała cichy, piskliwy głosik trzęsącej się kelnerki 'To co zawsze?'. Kiwnęła głową i usiadła przy stoliku w kącie kawiarenki.

Anthony

Dziewczyna go znieważyła, co jeszcze bardziej zezłościło Anthony'ego. Jak na jego gust była zbyt arogancka i rozpuszczona. Niezłe ziółko .. - pomyślał ziirytowany.
- Następnym razem pomyśl, zanim coś zrobisz .. - powiedział głośno, by jego słowa dotarły aż do stolika w kącie pomieszczenia. Spojrzał znacząco na kelnerkę, która stała przed nim jak słup i się na niego gapiła. Ominął ją i ruszył w stronę lady. Usiadł na jednym z krzesł, a łokcie oparł o drewniany blat.
- Małą czarną, poproszę - powiedział, wyciągając rękę po menu, które zaraz odłożył.

Gość

Zaczęła chichotac jak jakaś psychopatka z słów Anthony'ego.
- Co mi po tobie? Nie znam ciebie, nie lubię ludzi, więc czemu miałabym się przejmowac czy złamałeś sobie rękę czy nie - powiedziała nieco wyzywającym, cichym, lecz nadal dosłyszalnym dla chłopaka głosem.

Anthony

Usłyszał cichot dobiegający ze strony brunetki. Odwrócił się, by na nią spojrzeć i wysłać jej znudzone spojrzenie.
- Idiotka - mruknął pod nosem kpiącym tonem, mierząc ją od góry do dołu. Po chwili kelnerka przyniosła mu jego małą czarną. Wziął filiżankę w dłonie i wypił łyk gorącego napoju.

Gość

Przestała śmiać się i odchyliła się do tyłu i spojrzała na suft.
- A dlaczego uważasz mnie za idiotkę? Jak rozumiesz to pojęcie? - powiedziała nadzwyczaj spokojnym tonem, który bardzo rzadko przywoływała.

Anthony

W kawiarence panowała śmiertelna cisza. Myriam mogła bez problemu usłyszeć to, jak ją przed chwilą nazwał Anthony. Jego to nawet nie obruszyło. Miał gdzieś opinie innych.
- Zadam ci zagadkę .. - mruknął - Jak uważasz, dlaczego dzwon jest taki głośny ? Bo w środku jest pusty, laleczko . - uśmiechnął się usatysfakcjonowany i wrócił do swojego zajęcia, jakim było popijanie kawy. Siedział tak jeszcze pare minut, zanim spytał kelnerki.
- Zna może pani jakąś dziewczynę w wieku od 19 do 22 lat o imieniu Myriam ?
Kobieta skinęła głową, zezując w stronę awanturniczki. O Boże .. Gorzej być nie mogło - pomyślał zdegustowany, chwilę przypatrując się dziewczynie. Zapłacił za małą czarną, dając kobiecie sowity napiwek, poczym wyszedł w poszukiwaniu najbliższego motelu, o jakim powiedziała mu wcześniej pracownica kawiarni.

| Motel 'U Selene'

Gość

Chyba najbardziej nie lubiła określenia 'laleczka'. Zawsze kojarzyło jej się z wymalowaną do bólu dziewczyną z solarium. Wzdrygnęła się na samo wyobrażenie. Odgarnęła włosy wzięła kawę do ręki. Wzięła łyka kawy. Odstawiła filiżankę z płynem i przygryzła w zastanowieniu wargi. Zaczęła myśleć nad przeszłością. Przywołując stare wspomnienia zacisnęła szczękę Poczuła ból a po chwili coś ciepłego spływającego jej po brodzie.

Gość

Otarła husteczką czerwony płyn. Dopiła kawę. Był zmęczona. Rana trochę piekłła, ale starała się nie zwracać na to uwagi. Odstawiła filiżankę i zapłaciła za kawę. Wstała i wyszła
//motel

Gość

Agathe · Gość

-Aha. -uśmiechnęła się. Kelnerka akurat przyniosła jej herbatę ,ciasto owocowe dla Josha i sharme z kurczaka dla Lucy. Zrobiła łyk herbaty. -Auć... Gorąca. - szybko odstawiła filiżankę.
-Dużo podróżowałeś. -To było raczej stwierdzenie , nie pytanie.

Gość

- Ale tylko po kraju., Za granicą nigy nie byłem - Josh zajął się konsumowaniem ciasta. - Dobre - szepnął z uśmiechem. - A ty gdzieś byłaś dalej? - zapytał.

Agathe · Gość

Uśmiechnęła się na widok Josha wcinającego ciastko.
-Tak. Przez dłuższy czas mieszkałam we Francji. W Bordeaux.
Herbata już nieco ostygła. Wzięła łyk.
-Mmm... żurawinowa. Dopiero co tu przyjechałam. Jestem tu może jakiś tydzień ... ?

Gość

- Francja... ponoć wspaniały kraj, pełen artystów. Lubięfrancuskie piosenki - wyznał. - Również lubię je śpiewać - uśmiechnał się. - Chętnie biorę udział w akcjach na rzecz potrzebujących i tam czasem występuję, albo prowadzę licytacje.

Agathe · Gość

-Ulala. -zagwizdała pod nosem. -Tak... język francuski jest piękny ... Kolejna rzecz na liście. Musisz mi kiedyś jakąś piosenkę zaśpiewać. -uśmiechnęła się.

Gość

- A jakich artystów francuskich lubisz najbardziej? - spytał. - Ja chyba Patricka Bruela. Choć nie Francuzów, a jednak śpiewajacych po francusku także lubię.

Agathe · Gość

-Hmmm... -zamyśliła się. Oparła się na łokciach. -Chyba Thierry Amiel... Ma kilka fajnych piosenek. Moja ulubiona to "De la haut". Znasz ?

Gość

- Oczywiście, że tak - odpowiedział.
- Tous mes mots ?
Peux-tu me dire si leur sens est plus beau ?
Peux-tu me dire si leur souffle est plus chaud ?
S'ils te réconfortent, là où ils t'emportent... - wyrecytował. - Jednak ja śpiewam barytonem - uśmiechnał się.

Gość

Lucy wsłuchiwała się ich rozmowie z ciekawością i podziwem. Od zawsze chciała odwiedzić Francję. Zresztą nie znała żadnych francuskich muzyków, piosenek czy słów. Była zielona w tym temacie, więc nic nie mówiła tylko słuchała.

Gość

- ja co najlepsze umiem po francusku czytać, ale ze znajomością już gorzej - uśmiechnał się. - No własnie, co lubicie najbardziej z muzyki? - spytał zarówno Agathe jak i Lucy.

Agathe · Gość

Josh tak pięknie śpiewał... Agathe zamurowało. Słuchała go jak zahipnotyzowana. Lekko potrząsnęła głową bo musiało to głupio wyglądać. Postanowiła nieco wtajemniczyć Lucy i wyciągnęła z torby mp3.
-Masz. - podała jej słuchawkę. -Mam tu parę piosenek. Spodobają Ci się. -uśmiechnęła się do niej ciepło i nacisnęła "play".

Gość

Josh zajął się dalszym zajadaniem ciasta, jednak po chwili znów się oezwał:
- Nie wiecie, czy w szkole nie potrzebują jakiegoś pracownika? Choćby kucharza - dodał. - Z wykształcenia jestem historykiem, ale na gotowaniu też się znam.

Agathe · Gość

-Nie mam pojęcia. -spojrzała na Lucy. -Ja idę jutro złożyć papiery do szkoły to możesz się zabrać ze mną jeśli chcesz.

Gość

Mzyka która wypłynęła z słuchawek była piękna. Lucy słuchała jak zauroczona.
-Ładne-powiedziała krótko.
Szkoła -w ogóle o niej nie pomyślała. Też musiałaby się tam zjawić.
Przecież ona nawet nie wiedziała jak tam trafić!
-Ja się tutaj za bardzo nie orientuje. Dopiero co przyjechałam -powiedziała.

Gość

- Chętnie, tylko najpierw znajdę dach nad głową - zaśmiał się, kopiąc swoją torbę bardziej pod krzesło. - Nie mam zamiaru nocować pod chmurką.