Kawiarenka.

Gość

-Przyjemnośc po mojej stronie-podał jej reke na pozegnanie. Naprawde miło było z Toba pogadac i nie przejmuj sie zycie czasem potrafi dokopac i wogole ale ogolnie nie jest złe. Zapłacił za rachunek i szykował sie do wyjscia.
-A moze gdzies Cie podrzucic?-spytał uprzejmie

Dea

- Dziękuję, chętnie. Musze wrócić do La Push... - westchnęła - a nie wzięłam motoru...

Gość

-Mam nadzieje ze Ci nie bedzie przeszkadzało ze motorem. Mam go zaparkowanego niedaleko.
Wyszedł z kawiarenki i udał sie po motor. Po chwili wyjechał swoim harleyem:P
-Wsiadaj i jedziemy-skinał głowa

/w drodze do La Push

Dea

Dea kiwnęła głową i wskoczyła za Ronana.
- Niezły - mruknęła. Nadal była zła na niego, ze potraktował ją jak każdy inny człowiek, jak wariatkę. Objęła go mocno w pasie.

Gość

-To ruszamy-usmiechnał sie w jej strone. Pogłaskał z czułoscia maszynke odpalił silnik i wyjchali w strone La Push.

/La Push/ulica

Selene

/Ulica

- Dziękuję - odpowiedziała, uśmiechając się promiennie. - Proponuję stolik po drugiej stronie. Tam jest spokojniej - rzekłą do Adama.

Adam Knight

/ Ulica

W tym wypadku postanowił się z nią zgodzić i kiwnął głową. Podeszli do stolika. Starając się być nadal uprzejmym odsunał dla niej krzesło.

Selene

Podziękowała mu po raz drugi i przysunęła się do stolika.
- Jeśli masz ochotę na deser, polecam lody z bitą śmietaną. Lepszych w okolicy nie znajdziesz - uśmiechnęła się łagodnie.

Adam Knight

Pokręcił głową i spojrzał oczami zgłodniałego mordercy na niczego nieświadomą kelnerkę, która do nich podeszła. - Czy można u was liczyć na kanapki? - kelnerka nieco skonsternowana i wystraszona miny Adama odpowiedziała że tak - To dobrze. Poproszę pięć kanapek z szynką i serem. I kawę. Mocną. - spojrzał na Selene - Co dla ciebie?

Selene

- A ja poproszę orzechowe cappucino i ciastko z bitą śmietaną - uśmiechnęła się serdecznie do kelnerki i do Adama. Co za kontrast między nami... - pomyślała.

Adam Knight

Uśmiechnął się pod nosem widząc jak Sel stara się nadrabiać miną. - Więc... siedzisz tu ze mną... i ciągle sie uśmiechasz? - starał się wyprowadzić ją z równowagi swoim głupim pytaniem - Jak to możliwe? - udawał przejętego.

Selene

- Tak, uśmiecham się, bo jestem zadowolona. Nie siedzę samotnie w motelu, albo w domu, tylko jestem w kawiarni i to dzięki temu, że zaprosił mnie całkiem przystojny mężczyzna. Jak mam się nie cieszyć? ^^

Adam Knight

Odsunął sie od niej na tyle ile było możliwe i skamieniał na twarzy. - Nie wiesz co mówisz chyba. - wydukał. Nigdy nie miał sie za atrakcyjnego. Poważna twarz, złośliwy uśmiech to wystarczyło by odganiał od siebie wszystkich w promieniu mili.

Selene

- Pewnie, że nie wiem. Bo jestem żabą, a nie kobietą - wywróciła oczami Razz

Adam Knight

I czara goryczy sie przelała. Adam wyprostował sie na krześle i powiedział lodowatym tonem - W takim razie proszę sobie poszukać księcia z bajki. - Niecierpiał jak sobie z niego żartowano. Naszczęście w tym momencie przed nim pojawiło sie jego zamówienie i zabrał sie do jedzenia, aby zajać się czymkolwiek innym byle tylko nie myśleć.

Selene

- Książę mi nie potrzebny. Są przereklamowani. Najlepszy jest zwykły facet, który twarda stąpa po ziemi - powiedziała poważnie, ale bez cienia złości. - I smacznego życzę - dodała.

Adam Knight

Rzucil na nią okiem kiedy wgryzał sie w kanapkę. Kiedy przełyknął dorzucił - Nawzajem - Po kolejnej kanapce zapytał - Faceci nudni i nie atrakcyjni są lepsi od księcia z bajki? Pięknego i arystokratycznego? - Nie mógł sie powstrzymać aby nie zadać tego pytania. Popił kawą.

Selene

- Pewnie, że tak. Są bardziej prawdziwi i ludzcy. Wartościowi i wspaniali. Poza tym zajmują się przyziemnymi sprawami i mają zwykłe problemy, z którymi się spotykamy każdego dnia - powiedziała ze szczerością i namysłem.

Adam Knight

Przemilczał trzecia kanapkę i dopiero przy czwartej sie odezwał. - A ty? Spotkałaś juz zwykłego, szarego faceta? - Miał w planach zabawić sie jej kosztem ale nie był w stanie przewidzieć czy mu sie uda.

Selene

- Wiesz, chyba znamy się zbyt krótko, bym ci o takich sprawach opowiadała - odpowiedziała tak, jak on niedawno jej.

Adam Knight

- Tak sadzisz? - upił trochę kawy - Ja - przypomniał - powiedziałem ci dlaczego sie tu wybrałem.- Czekał co też wymyśli, rozglądajac się po pomieszczeniu.

Selene

- Powiem ci więc, że takich facetów jest mnóstwo, a w szczegóły się wdawać nie będę, tak jak ty - odparła, patrząc prosto na niego.

Adam Knight

Myślisz że tak mnie złamiesz? Prychnął. - Przecież tego od ciebie nie wymagam.- Odwdzięczył jej sie nienawistnym spojrzeniem, po czym zabrał sie już do piatej kanapki.

Selene

- Ja naprawdę nie wiem dlaczego jesteś taki zły i spięty - pokręciła głową. - Ale jeśli taki już jesteś, rozumiem - powiedziała cicho i zajęła się ciastkiem.

Adam Knight

-Jeszcze sie tego nie domyśliłaś? - zapytał z ironią w głosie - Myślałem ze juz dawno masz mnie dosyć. Chyba bijesz jakiś rekord. - Dokończył kanapkę.

Selene

- Nie mam cię dosyć. Nie przeszkadza mi to, jaki jesteś - powiedziała szczerze.

Adam Knight

Unióśł wysoko jedną brew, tak że znikneła pod włosami. - Słucham? -Zatrzymał filiżanke z kawą w połowie drogi do ust, nie będąc pewnym czy sie nie przesłyszał.

Selene

- Nie przeszkadza mi twoje zachowanie - powtórzyła. - Każdy jest, jaki jest. Naprawdę nie mam cię dość - wyznała szczerze.

Adam Knight

W tym momencie Adam zaczął się zastanawiać czy ktokolwiek, kiedykolwiek powiedział mu coś podobnego. Chyba tylko mama... No ale ona nie miała wyboru. Zasępił się.Próbując udawać nadal niewzruszonego stwierdzeniem Selene powiedział - Bo jeszcze nie masz mnie dosyć - Położył szczególny nacisk na słowo "jeszcze" .

Selene

- Możesz na mnie krzyczeć, wyzywać, a ja i tak nie będę mieć ci tego za złe. Zrozumiałbyś mnie, gdybyś chciał lepiej poznać. Ale to nieważne.

Adam Knight

Zrobił kwaśną minę. - A kto ci powiedział ze nie chcę? - Cholera... Zawołał kelnerkę i poprosił jeszcze o kawałek szarlotki. - Przepraszam, nie miałem czasu się porządnie najeść... - powiedział spogladając na Sel.

Selene

- Jedz, jedz - uśmiechnęła się przyjaźnie. - Nie musisz się krępować. Rozumiem cię. Powiem ci, że mam dystans do siebie i do zachowań innych. Nie warto sobie brać wszystkiego co złe do serca, bo można tylko przez to zwiariować. Trzeba akceptować innych takimi, jacy są. Ja sama mam pewnie pełno wad, ale się nie przejmuję tym. Ważne, że jestem uczciwa i szczera wobec innych. I to zawsze. Nie lubię kłamstwa. Ale potrafię je wybaczyć.

Adam Knight

- A jeśli ktoś... - zaatakował szarlotkę łyżeczką o wiele agresywniej niż było to potrzebne - nie akceptuję cię takiej jaką jesteś to co wtedy robisz? Bo ja mam ochotę... Nie dokończył myśli rozpływajac sie na chwilę w dość brutalnej wizji.

Selene

- Po prostu się z tym godzę. Nie mam nikomu tego za złe - odpowiedziała. - Ja staram się zawsze pomóc innym i każdego traktować równo. A co inni z tym robią, to już ich sprawa.

Adam Knight

- Zazdroszczę podejścia - powiedział szczerze, pochłaniajac szarlotkę do reszty. Popatrzył z góry na talerzyk i zrobiło mu sie jakoś smutno. Chciałbym aby mnie tak traktowano... A ja przecież nic innego nie robie jak tylko odpycham od siebie. Podniósł głowę i powiedział smutnym tonem - Dobra była.

Selene

- Cieszę się, że smakowało - popatrzyła na niego uważnie. - Wiesz, niektórzy mówią, że jestem stuknięta, nazywają od wariatek, a ja mam to gdzieś. Najważniejsze są cele w życiu i wartości, które się wyznaje.

Adam Knight

- Stuknięta? - popatrzył na nią poważnie. Wydawała mu sie całkiem sympatyczna. To on jak zawsze sprawiał problemy. - Powiem ci czy jesteś stuknięta. Jeśli wytrzymiesz ze mną jeszcze jakiś czas, to napewno masz nierówno pod sufitem. - Spojrzał na nią rozbawiony.

Selene

- Hmmm, czyli chyba niektórzy mają jednak rację - roześmiała się cicho. - Chyba dawno nie trafiłeś na kogoś takiego jak ja, przyznaj się! - uśmiechnęła się.

Adam Knight

Zachmurzył się. - Nie powiedziałem że masz nierówno teraz, ale... jakbyś przebywała ze mną naprawdę dłużej z własnej nieprzymuszonej woli to... byłbym skłonny uznać cię za wariatkę... - Na jej drugie pytanie sam udzielił sobie odpowiedzi w myślach : Nie, nikogo dawno nie spotkałem...

Selene

- No więc zobaczymy jak to będzie - odparła krótko. - Widywać się będziemy, więc niedługo się pewnie przekonasz jak to jest ze mną.