Ulica

Jacob

Odsunął lekko głowę by móc spojrzeć Mel w oczy. W jego - znów zapłonęła dzikość. Wpił się w wargi dziewczyny z zachłannością.

Melanie

Jedną dłoń oparła na jego torsie, drugą wplotła we włosy.
Oddawała pocałunki, pełne tęsknoty za nim, ale nie żalu.

Jacob

Jedną ręką wciąż ściskał ją w pasie, jakby się bał, że mu ucieknie. Drugą zaś, ułożył na jej szyi, tuż pod uchem.
Dopiero teraz poczuł, że naprawdę wrócił. Smak jej ust, tak znajomy i utęskniony, nareszcie realny. To już nie było tylko marzenie. To się działo naprawdę.

Melanie

-Jake-mruknęła w przerwach pocałunków.
Trzymał ja, tak jak kochała gdy to robił.
Dotykał tak lubiła.
-Tęskniłam za tobą.

Jacob

Jej głos i słowa, które wypowiedziała wprowadziły go w błogi stan. Uwielbiał to. Tylko z Mel był w stanie tak się poczuć. - Ja za tobą też. - wymruczał by po chwili znów posmakować jej ust.

Melanie

Uśmiechnęła się.
Chciała usłyszeć te słowa.
Oddawała pocałunki.
Nagle usłyszała śmiech dziewczynki. Oderwała usta od Jacoba i spojrzała na mała.
Josie śmiała sie w wózku.
-Nie powinnaś patrzeć.
Pouczyła małą z uśmiechem, na co ta zasłoniła sobie oczka małymi dłońmi.
Melanie roześmiała się z zachowania małej.

Jacob

- Oho. Demoralizujemy młodzież. - uśmiechnął się widząc zachowanie małej. Była bardzo rozumna jak na tak młode dziecko.

Melanie

Roześmiała się.
-trudno się mówi.
Spojrzała na Josephine
-Zasłoń oczy.-powiedziała z uśmiechem.
Gdy mała to zrobiła Melanie znów pocałowała Jacoba.

Jacob

Odwzajemnił pocałunek. - Jeszcze ci mało? - zapytał uśmiechając się szelmowsko. Wrócił mu humor. Musnął lekko usta Mel swoimi.

Melanie

-Ciągle mi miało.
Mruknęła, dalej go całując.
-Jesteś moją ulubioną zabawką.
Zamruczała uśmiechając się.

Jacob

- A więc to tak? - zbulwersował się. - Traktujesz mnie jak zabawkę? - wlepił spojrzenie w jej oczach, rysach twarzy, ustach... - Chociaż... - dodał po chwili namysłu. - Nie przeszkadza mi to. - uśmiechnął się, całując ją w usta.

Melanie

-Ale za to jaką fajną zabawkę.
Powiedziała z przekonaniem.
-A ja kim jestem dla Ciebie-spytała z ustami przy jego wargach.
Zaśmiała się.

Jacob

- A jak myślisz? - zapytał szeptem, uśmiechnął się i pocałował ją w usta delikatnie. Z trudem oderwał się od dziewczyny i podszedł do wózka. Spojrzał na małą. - Może gdzieś się z nią przejdziemy? - zaproponował, robiąc śmieszne miny do małej Josie.

Melanie

-A co proponujesz?
Spytała uśmiechając się do małej.
-Jakies pomysły?

Leah

Josephine przybrała skupiony wyraz twarzy. W tej wlaśnie chwili przekazywała ojcu swoje uczucia. Była szczęśliwa w tym miejscu. Znów posłała uroczy uśmiech Jacob'wowi. Chłopak, tak samo jak Mel mieli w sobie coś, co zdecydowanie ją uspokajało. Z miernym skutkiem próbowała jednak odnaleźć myśli matki. Jej usta wygięły się w delikatną podkówkę.

Selene

/Las

Selene dotarła w końcu na ulicę. Starała się udawać opanowaną, spokojną, ale nie potrafiła. Wyraźnie była roztrzęsiona i załamana.
Poza tym dopadł ją ponownie kaszel.
Pochyliła się nieco, łapiąc powietrze.

Jacob

- Może morze? - zaśmiał się cicho. Spojrzał na małą i zauważył, że już się nie uśmiechała. - Co jest, młoda? - zapytał uśmiechając się do dziewczynki.

Leah

Oczka dziecka zaszkliły się. Nie płakała ale zdecydowanie nie było jej do śmiechu. Zamknęła swoje piękne powieki, wykończone firaneczką rzęs.

Selene

Szła ulicami, co chwila się potykając. Prawie nic nie widziała przez łzy, które znów zaczęły płynąć.
Mijała domy mieszkańców rezerwatu, żałując, że nie nie zna nikogo, kto pozwoliłby jej się u siebie zatrzymać, kto mógłby jej pomóc.
W końcu nie dała rady dalej iść. Osłabiona i zapłakana usiadła pod drzewem i czekała. Choć sama nie wiedziała na co.

Adam Knight

/ Las chyba

Rozejrzał się. Zboczył trochę z kursu i znalazł się kawałek za drzewem przy którym siedziała. Podszedł cicho zaciskajac szczękę. - Przepraszam.

Selene

- Przeprosiny przyjęte - powiedziała cicho. - Ale nie musiałeś tu przychodzić. To niczego nie zmieni - otarła łzę. - I tak nie wrócę. Nie teraz. Zostanę tu kilka dni, choćbym miała spać na gołej ziemi tylko w tej bluzie. Potrafię znieść wiele, ale dziś zraniłeś mnie bardzo. Sama nie wiem dlaczego to tak boli. daj mi czas i spokój. Muszę sobie wszystko uporządkować - powiedziała i wstała,. by iść dalej. - Nie idź za mną, to nic nie da.

Melanie

-Hej Josie-mruknęła uśmiechając się do dziewczynki.
Mała przestała się uśmiechać i teraz oczy lekko jej się szkliły.
-Chcesz iść na plażę.
Widziała w oczach małej, że ta się o coś martwi, nie mogła tylko zrozumieć o co.
-Wszytko będzie dobrze.-szepnęła.

Adam Knight

Przyjął jej słowa z pokorą. Spodziewał się czegoś o wiele gorszego. Nie powiedział nic. Odwrócił się i odszedł w stronę lasu.

/ Las gdzieś w kierunku plaży /Plaża

Jacob

Nie zastanawiając się wiele, wyjął małą z wózka. Była leciutka jak piórko. - Może poprawi ci się humor, jak pooglądasz świat z tej wysokości, co? - uśmiechnął się. Spojrzał na Mel. - Idziemy na plażę? - zapytał.

Selene

Gdy Adam zniknął, Sel pobiegła przed siebie, płacząc.
Nie wiedziała dokąd zmierza, po prostu biegła. Minęła kilka osób, aż w końcu zatrzymała się, czując jak po raz kolejny dopadają ją duszności.
Upadła na kolana.

Melanie

-Jasne-odpowiedziała
Zaczęła popychać wózek w stronę plaży.
Obok niej szedł Jake z Josie na rękach.
/plaża
[zaczynasz na plaży]

Selene

Po kilku minutach ponownie wstała. Znowu szła dalej.
Zatrzymała się dopiero wtedy, gdy zobaczyła starą chatkę.
Postanowiła się w niej zaszyć, będąc sam na sam ze swoimi smutkami.

/Stara chatka

Jacob

/Plaża

Melanie

/plaża

Weszła na Ulicę i ruszyła w stronę domu.
Cieszyła się że dom Leah jest po drodze do domu, przy okazji sprawdzi co z nią i małą.

Ian

włączył mp3 i ruszył przed siebie. Kochał to miejsce, ten niewyobrażalny spokój.
Przyśpieszył kroku i nieudolnie minął dziewczynę. Pośpiesznie wyjął słuchawki i podał jej dłoń. Biedaczka wylądowała na chodniku.
- Przepraszam... Wyjąkał. uśmiechając się niezdarnie.
- Mam nadzieje że nic ci nie jest.
Wilk... Leah miała racje, jest ich coraz więcej

Melanie

Spojrzała na chłoapka.
Nowy?
Zaśmiała się.
-W kolizji ucieriało tylko moje siedzenie.-powiedziała posyłając chłopakowi uśmiech.
Złapała dłoń chłopaka i podniosła się.
Otrzepała krótkie niebieskie spodenki opinające jej pośladki i uda, na sedzieniu.

Ian

-Uf... Westchnął. Posyłając jej szeroki uśmiech, prawy kącik ust uniósł się nieco wyżej niż lewy.
- Jesteś tu nowa? To znaczy ja też tu nie byłem od 10 lat i dopiero przyjechałem ale nie wydajesz mi się znajoma.

Melanie

-Mnie nie było czternaście-powiedziała patrząc na chłoapka.
Była ładny.Cholernie ładny przemknęło jej przez myśli.
-Wygrałam.-powiedziała jak dziecko, które wygrało jakiś zakład.

Ian

- Być może. Uśmiechnął się tajemniczo.
- Jesteś wilkiem? Prawda? Zapytał unosząc brew.

Melanie

-Kiwnęła głową.
-Ty też.-powiedziała patrząc na niego.-czuję.
Dodała.
Uśmiechnęła się.
-Właście..-podrapała się po głwoe.-Melanie jestem.
Przedstawiła się.

Ian

- Ian. Ian Tudor. Pocałował ją w dłoń.
- Jeżeli ten gest cię w jakikolwiek sposób obraził, przepraszam. Tam gdzie mieszkałem ten zwyczaj nadal jest popularny. Uśmiechnął się spuszczając wzrok.
- A co zapachu, ciężko mnie nie poczuć. Zarechotał.
- Jestem byłym alfą, i pewne nawyki zostały. A jaka jest sytuacja tutaj?
Formuje się tu jakaś sfora?

Melanie

Zaśmiała się.
-W żaden sposób mnie nie uraziłeś.
Zamyśliła się.
-Nasz alfa to skończony dupek.
Przynała, choć wiedziała że nie powinna obrażać Sama.
Nic na to nie poradzi, że go nie lubi.

Ian

- a ty jesteś uroczą buntowniczką? Tak? Zapytał krzyżując ręce na piersi.
Popatrzył na nią z pobłażaniem.
- A co sądzisz o Gasie? Bo ja nie miałem okazji go bliżej poznać a już mam zamiar skopać mu tyłek.

Melanie

-A tam za raz buntowniczką-roześmiała się.
Spojrzała na chłopaka.
-Po prostu nie przydaliśmy sobie do gustu-zamyśliła się.-Gas..
Westchnęła.
-Nie miałam okazji poznać go w sprzyjających warunkach więc i jemu nadałabym miano, którym określiłam Sama.
Przynała otwarcie.

Ian

- Cóż... to co zrobił Leah, po tym jak ją zostawił...
- Należy mu się lanie. Zdecydowanie. Zaśmiał się czochrając włosy.
- A co byś powiedziała gdybym w ramach rekompensaty zaprosił cię gdzieś?
- Miałem zamiar obejrzeć dom w którym kiedyś mieszkałem... Ale to może poczekać.