Mieszkanie na drugim piętrze, w starej kamienicy

Adam Knight

/ Ulica

Kiedy weszli i odłozyli torby Adam podszedł do swojej wybranki i objął ją w pasie przyciągając do siebie. Ręka powędrowała wyżej i zatrzymała się na jej gładkiej szyji. Jego dłoń była zimna, zapomniał o tym. Po plecach Sel przebiegły drzeszcze. - Spokojnie - mruknął - nic ci nie zrobie - odsunął dłoń, wyplątując ją z czarnych włosów. Wsunął ją do kieszeni. Po chwili milczenia powiedział cicho - Witaj w domu... - nie wiedząc co ze sobą począć złapał ponownie torby i przeniósł je do sypialni - Rozgość się - powiedział opierając się o ścianę - Naprzeciw ciebie jest kuchnia, po prawej - wskazał konkretne drzwi - łazienka. Za mna jest sypialnia, a tam - ruszył nieznacznie brodą - taki mały pokoik - Patrzył na nią lekko zdenerwowany. Bał się że zaraz zarzuci mu coś strasznego i odejdzie.

Selene

/Ulica

- Dobrze wiedzieć, dzięki - uśmiechnęła się. - Nie wiem jak ty, ale ja trochę zgłodniałam. Może coś zamówimy? Pizzę chociażby? - spytała.

Adam Knight

Pokiwał głową i wyciągnął telefon. Czasem ja nie chciało mu się gotować, poprostu dzwonił. Mial jedną zaufaną pizzerię. Czekajac na połączenie zapytał Sel - Jaką?

Selene

- Może pizzę kebab? O ile taką mają - odpowiedziała. Kiedy Adam dzwonił, ona rozglądała się po mieszkaniu.

Adam Knight

- Mmm... - złożył szybko zamówienie kiedy się połączył. Wszedł do kuchni i odłożył telefon na parapet - Nic specjalnego - powiedział widząc jak Sel rozgląda się po mieszkaniu. Przysiadł na krześle wyglądajac przez okno.

Selene

- Ważne, że masz własny kąt. Tutaj i w Forks - przysiadła się do niego. - Ja mogę ci tego tylko pozazdrościć.

Adam Knight

- Narazie ty też masz ze mną własny kąt. Chociażby tutaj. Chyba że nie chcesz to znajdę ci coś szybko i wynajmę. - powiedział rozglądając się po ścianach.

Selene

- Nie, tu jest dobrze. A teraz wybacz, ale zanim dostarczą pizzę chciałabym się wykąpać - powiedziała i wzięła ze sobą swój plecak. Po 10 minutach przyszła z powrotem. Przebrała się w spodenki i starą koszulkę. - Skoro na razie nie wychodzimy, odpocznę sobie od bardziej wizytowych ubrań.

Adam Knight

Patrząc na nią zastanawiał się kiedy jest bardziej urocza. Oderwał od niej wzrok i podszedł do drzwi, odebrać zamówienie. Pudełko pozostawił na stole i wyciągnał z szafki dwa talerze a z szuflady widelce i noże. Okręcił się na pięcie rozgladając się za czymś do picia. Ani herbaty, ani kawy, nawet soku... - Zaraz wracam - mruknął. Po chwli trzasnęły drzwi i Adama nie było. Selene została sama.

/ Sklep

Selene

Selene wyciągnęła płytę i zaczęła szukać jakiegoś odtwarzacza. Gdy już znalazła, włożyła cd i w mieszkaniu słychać było dźwięki wolnej piosenki. Sel zamknęła oczy i zaczęła śpiewać z artystą.

Remember, I will still be here
As long as you hold me, in your memory *

*Nie mogłam sobie darować. Właśnie to w kółko leci u mnie Razz

Adam Knight

/ Sklep

Adam wszedł cicho do mieszkania. Uśmiechnął się pod nosem słysząc muzykę. Wszedł do kuchni i upychał wszystko w lodówkę. Wyciagnął dwie szklanki i nalał do nich soku. - Znalazłaś się jakoś? - zapytał Adam zagladając do sypialni bo tam właśnie znajdował sie wymieniony odtwarzacz.

Selene

- Tak, nie mogłam już bez muzyki - uśmiechnęła się. - Ale może lepiej nie będę śpiewać. Nie wiem czy to lubisz. Choć to silniejsze ode mnie - przyznała.

Adam Knight

- Nie przeszkadza mi - wyznał szczerze - Lubię twój głos. Chodź, bo nam wystygnie. - Poszedł do kuchni. Kiedy Sel usiadła powiedział - Smacznego - pochylił się nad swoim talerzem - Jeśli czegoś ci brakuje to mów.

Selene

- Hmmm, masz sos czosnkowy? - spytała, gdy przełknęła już pierwszego kęsa. - Przydałby się - powiedziała wesoło. - Gwoli ścisłości, to moja ulubiona pizza.

Adam Knight

- Nie kupiłem... Mogłaś powiedzieć - zajęczał dźgając swój kawałek bez radosci widelcem.

Selene

- Nie szkodzi, samo też dobre - powiedziała krótko, zajadając się pizzą w najlepsze. - Coś ci to jedzenie nie idzie. Nie smakuje ci?

Adam Knight

Popatrzył na kawałek osadzony na widelcu - Dobra jest. - wzruszył ramionami - Tak jakoś... Straciłem apetyt... Jedź, zaraz wrócę.
Poszedł do sypialni i przygotował jej łóżko. Widział że chce się jej jeszcze spać. Te dwie godziny w samolocie to było mało... Dla siebie wziął poduszkę i koc. Przeszedł do ostatniego pomieszczenia i rzucił rzeczy na kanapę. Miłego... - pomyślał patrząc nienawistnie na kanapę. Wrócił do kuchni i starał sie dokończyć pizzę. - Przygotowałem ci łóżko. Widzę, że jesteś śpiąca.

Selene

- Nie przesadzajmy, nie chce mi się wcale spać. No może troszkę - powiedziała do Adama. - Myślałam, żebyśmy sobie porozmawiali jeszcze, moze posłuchali muzyki. Ustalili jakiś plan na najbliższe dni. Cokolwiek.

Adam Knight

- Cóż, plany na jutro są bardzo konkretne. - powiedział ze spuszczoną głową - Ja jadę do biura, a ty robisz co chcesz. Nie będę cię ciągać ze sobą bo się znaudzisz. A skoro już tu jesteś...- odsunał od siebie talerz. Nie był w stanie dokończyć. - to możesz zobaczyć co nieco.

Selene

- Nie wiem, czy powinnam się tu sama włóczyć. Chyba po prostu zostanę w mieszkaniu i będę się nudzić - odpowiedziała.

Adam Knight

Uśmiechnął się przebiegle - Jak chcesz to mogę cię podrzucić do mamy... - zaśmiał sie cicho kiedy na niego spojrzała - Oczywiście, wiem. To niezbyt dobry pomysł. - Wziął ze stołu swój talerz i umieścił go w zlewie czekajac aż Sel skończy.

Selene

- Zostaw, przyda ci się choć raz kobieca ręka - powiedziała, biorąc swój talerz i idąc w kierunku Adama. - Daj mi się porządzić chociaż tutaj. Rano zrobię ci jakieś śniadanie.

Adam Knight

- To jutro - odpowiedział jej zabierając talerz. Chciał wynagrodzić jej to że musiała wyjechać przez niego z Forks. - Spać Sel, spać... - mówił szorując talerz. Chciał o nią dbać jeśli już z nim przebywała.

Selene

- Zostaw to - oburzyła się i ochlapała go wodą. - A masz!

Adam Knight

- Spać! - zawołał trącając ją biodrem i osłaniając się rękami. - Bo osobiście cię tam zaniosę i zamknę sypialnię na klucz. - powiedział groźnym tonem.

Selene

- Zanieść to możesz, ale nie zamykaj na klucz. Boję się zamknięcia - powiedziała, już smutniejszym głosem.

Adam Knight

- Zaraz, zaraz... - odstawił naczynia na suszarke i wytrał ręcę. Zgiął się i poderwał Sel z ziemi. Skierował się tak jak chciała do sypialni. Napiął mięśnie prawego ramienia i przycisnął ją do siebie, aby nie uderzyła głową o futrynę. Płożył ją na łóżku i ucałował w czoło. Z dziwnym uśmiechem mruknął - Dobranoc - Wyszedł z pokoju przymykając drzwi.

Selene

- Ale ja nie chcę spać! - oburzyła się. Jednak posłusznie okryła się i skuliła w kłębek. - Dobranoc - powiedziała cicho.

Adam Knight

Nie dam rady... Nie dam z nią rady... Wszedł do kuchni i pochował talerze do szafki. Zrezygnowany i zasmucony poszedł się umyć. Naciągnął na siebie koszulkę i spodnie. Pogasił światła i poszedł jeszcze bardziej załamany do pokoju. Patrzył z bólem na kanapę. Ona nawet się nie rozkłada... Położył się wyciągając przed siebie ręce, nogi wisiały w powietrzu. Za co ja tak cierpię? Trzeba było nie wytykać nosa z domu. Podróży mi się zachciało... Leżał z otwartymi oczami czekając na grom z nieba, który go zabierze z tego padołu. Mimo tego że była w pokoju obok, on nie umiał się z tego cieszyć. Pożałował że wyznał jej co czuje.

Selene

Selene nie umiała zasnąć. Może dlatego, że wcale śpiąca nie była, a może dlatego, ponieważ cały czas rozmyślała o Adama i o tym, co zrobić, by było lepiej i by on sam czuł się swobodnie. Wstała i poszła do kuchni.
Usiadła na stołku i patrzyła w jedno miejsce, nadal rozmyślając.

Adam Knight

Wiercił się nie mogąc znaleźć sobie miejsca. Cholera, to już chyba podłoga jest wygodniejsza! Uderzył pięścią wściekły w bok kanapy. Nie wiedział na co konkretnie się złości. Na swoją nieudolność, na brak umiejętnosci współżycia z kimkolwiek, na kanapę, czy na cały świat. Zaczał psikać kiedy poczuł kurz w nosie.

Selene

Selene usłyszała, że Adam nie śpi i postanowiła do niego zajrzeć.
- Nie śpisz? - spytała cicho.

Adam Knight

- Nie - odpowiedzial tonem nie wróżącym niczego dobrego. Usiadł na kanapie okrywajac się szczelnie kocem. - Przepraszam.

Selene

- Przepraszasz? A za co? - spytała, podchodząc bliżej.

Adam Knight

Podciągnał nogi pod siebie. - Za to że... - zamyślił sie na chwilę chcąc to odpowiednio ująć - nie jestem taki jakiego oczekujesz. Widzę jak się męczysz, nie jetem ślepy...

Selene

- Ależ skąd - usiadła obok niego. - Ja niczego od ciebie nie oczekuję, oprócz tego, byś się rozluźnił i spojrzał na przyszłość pozytywnie. Gdybym się męczyła, to by mnie tu nie było. Po prostu dałabym sobie spokój.

Adam Knight

Odwrócił głowę w przeciwną stronę. Nie chcial patrzeć w jej śliczne oczy w których odbijało się światło ulicznych latarni. Był wykończony. - Powiedź poprostu że jesteś ze mną z litości. - prychnął cicho - Nie musisz tego ukrywać...

Selene

Odwróciła jego twarz ku sobie powiedziała mu, patrząc prostu w oczy.
- Jestem z tobą, bo cię kocham. I uważam, że jesteś wspaniałym facetem, tylko brakuje ci wiary w siebie!

Adam Knight

Spuścił wzrok. - Nie. Nie jestem wspaniały a ty zasługujesz na kogoś lepszego.

Selene

- A ty znowu to samo - mruknęła. - Daj już sobie z tym spokój, bo mi się ta bajka znudziła. Po prostu mnie posłuchaj i mi zaufaj, ok?