Sala balowa

Gość

Zauważyła, że jej rozmówczyni robi krok ku człowiekowi.Muszę się opanować- pomyślała kucając. Opuszkiem palca pojechała po posadce podłogi nabierając kropkę krwi. Językiem pojechała po palcu. Mimo wspaniałego zapachu i smaku nie chciała się poddać pragnieniu.
- Chyba tylko my nie pijemy tego .... czegoś - wyszeptała patrząc na Ev

Laura

Laura słyszała wszechobecne krzyki bólu. Przez ból właśnie chyba wyostrzyły jej się zmysły. Leżała tam i co parę minut jej ciałem wstrząsała kolejna porcja drgawek. Teraz juz błagała o śmierć. Usłyszała rozmowę jakiś dwóch wampirzyc, coraz głośniej. Może... Może gdyby je poprosiła załatwiłyby sprawe? Nie potrafiła jednak nawet wydobyć z siebie głosu... Niczego poza jękami,

Gość

Ev, słysząc głos Susany, opanowała się i z powrotem odsunęla od człowieka.
- Najwyraźniej tak - odpowiedziała.
Obserwowała, jak wampirzyca nabiera na palec krew i zlizuje ją. Z całej siły próbowała się opanować. Nie wiedziała, jak długo jeszcze wytrzyma. Nagle tuż obok niej przeszedł wampir z kielichem w dłoni. Jej gardło zapłonęło. Zacisnęła usta, wbijając zęby w wargę.

Gość

Uśmiechnęła się do siebie. Wiedziała, że ona i jej rozmówczyni długo nie wytrzymają. Spojrzała na człowieka leżącego nie daleko. Blond włosy opadały na podłogę...kobieta. pokręciła przecząco głową zamykając oczy.
- Jakieś inne jesteśmy - wyszeptała uśmiechając sie.

Gość

Ev także spojrzała w dół, na dziewczynę leżącą na podłodze. Czym prędzej odwróciła od niej głowę.
- Taa... Raczej tacy jak my tu nie przychodzą. - uśmiechnęła się.
Sama nie wiedziała, co tu robi. Może liczyła, że podadzą zwierzęcą krew? Cóż... Raczej nie. Jeszcze nigdy nie piła ludzkiej krwi, ale ten zapach... Czuła, że już tylko minuty, a może sekundy, dzielą ją od rzucenia się na pierwszego lepszego człowieka.

Liam

- Tak, moja też - Włoszka chciała się zerwać z jego kolan - Kochanie, zostań jeszcze - skupił się na swoim darze, wmawiając jej różne rzeczy. Jakoś się uspokoił. - Można się bawić dalej - zaśmiał się. - To co, kończymy z nimi?

Jane Volturi

WIdząc złość Aleca uśmiechnęła się do niego uspokajająco.
- Mmm.... - zamruczała tak dla efektu a potem wyciągnęła sobie jego łapę spod sukienki i skręciła.
- Przyjemnie? - zaśmiała się złośliwie. Złapała go za szyję ii obnażyła kły. Wbiła się w jego tętnicę i wypiła czerwony płyn. Wyssałą wszystko co w nim było i oblizała usta.
- Miło było - uśmiechnęła się słodko

Alec Volturi

Dziewczyna w ramionach Aleca spojrzała na niego.
-Nie proszę. Nie rób tego!
Alec tylko spojrzał na Liama i się uśmiechnął następnie wbił się w szyję swojego posiłku. Dziewczyna tylko wydała cichy jęk i przestała się szrpać gdy ostatnia struszka krwi została wyssana z jej ciała.
Alec odżucił ją na bok i odwrócił się przyjaciela. Uśmiechnął się oblizując wargę.

Aprilan

April zawahała się widząc, co robią z tymi dziewczynami. Miała ochotę do nich podejść i powiedzieć im coś, ale wyszłaby na śmieszną. Mieli krew w szklanych kielichach, a jednak wybrali zabić niewinne dziewczyny...Co za zwierzęta!
-Bawi was to?-spytała zdegustowana.

Alec Volturi

Alec energicznie podszedł do Jane i złapał ją za dłoń następnie skierował się do blondynki.
-Coś Ci nie pasuję? Wogle wiesz do kogo mówisz? Nie masz prawa zwracać uwagi na nasze postępowanie
Spojrzał na nią uważnie. To ona się przemieniała na tej sali. Ukratkiem spojrzał na siostrę.

Demetri

Wszedł cicho, niezauważony zapewne przez niektórych i obserwował jak jego rodzinka zajmuje się ludźmi.
- Zostawilibyście coś dla kumpla - odezwał się, podchodząc bliżej Jane i Aleca. Kiwnął głową Liamowi na powitanie. - Nowonarodzona - popatrzył na blondynkę.

Alec Volturi

Alec usłyszał jakiś głos za sobą i zobaczył jak Demetri staje obok nich.
-Trochę długo Ci zajęło pojawinie się na uczcie.
Spojrzał na blondynkę.
-Owszem nowonarodzona i to na tej sali. Tylko coś kwestionuje nasz zachowanie.
Spojrzał na Jane i znów ścisnął jej dłoń

Demetri

- Wiesz, musiałem stwarzać pozory. Trochę pracy i takie tam - machnął ręką. - Jak się będzie stawiać to długo nie pożyje. Trójka cię zlikwiduje moja droga, jeśli będziesz z nimi zaczynać - skwitował, rozglądając się za jakimś smacznym kąskiem.

Alec Volturi

-On ma rację. A my Ci umilimy życie.
Spojrzał na Jane uśmiechając się cwanie.
-Tak Demetri pozory stwarzać to Ty lubisz. A jak czegoś szukasz to tam masz jeszcze jakiś kąsek. Wskazał głową na jakomś wystraszną brunetkę walącą w wyjsciowe drzwi

Jane Volturi

Spojrzała na dziewczynę która wyraziła swoje zdanie o ich zachowaniu.
- ty nie powinnaś się odzywać - chwyciła jakiegoś człowieka i przyciągnęła. PRzejechała pazurami po jego ramieniu. Zaczął krwawić. Podsunęła to dziewczynie pod nos.
- Czujesz? - uśmiechnęła się złośliwie i spojrzała na ALeca ściskając jego dłon

Alec Volturi

Alec zaśmiał się z tego co zrobiła Jane. Lubił jej złościwości.
-Jesteś zapewne głodna moja droga prawda? Tu masz smakowitego człowieka.
Pokazał na mężczyznę trzymanego przez siostrę

Gość

Kejsi

Słysząc chrupnięcie kości a później czując zapach krwi przyjaciółki w mgnieniu oka doskoczyła do niej.
- Gwen! - Powiedziała tylko i stanęłą koło niej gotowa w razie czego ją obronić.
- nic Ci nie jest? - głupie pytanie. Gdy zemdlała złapała ja patrząc nerwowo na wampira i Ivana

Demetri

Demetri przyjrzał się dziewczynie, którą pokazał mu Alec.
- Niezła, ale poczekam aż się zrani. Będę mieć większy apetyt - zaśmiał się łobuzersko.
- Jak się bawisz Jane? - zapytał dziewczyny.

Jane Volturi

- Świetnie jak nigdy - roześmiała się i podsunęła dziewczynie dłoń pod same usta. na ustach April znalazło się odrobinę krwi. Przerażona ofiara trochę się szarpała ale to żaden problem.

Alec Volturi

Alec pokręcił tylko głową.
-Ja już się nabawiłem dziś.
Uśmiechnął się i spojrzał najpierw na Liama potem na siostrę
-Moja droga ty zawsze dobrze się bawisz a ja arzem z Tobą.
Spojrzał na April potem na ofiarę Jane która się szrpała.
-Ty się tak nie szrp bo ona ma więcej siły nawet niż ja.
Puścił oczko do siostry

[spadam do jutra wszystkim]

Demetri

- A ja dopiero się zaczynam bawić - uśmiechnął się drwiąco. - Hmmm, piękny zapach - wciągnął powietrze, wzdychając ciężko. - No dalej, zabij kogoś - zwrócił się do blondynki. - jesteś spragniona - stanął bliżej Jane.

Gość

Kejsi

Spojrzała na wampira. Tak to pewnie był on.
Obserwowała go uważnie nadal trzymajac Gwen.
- Co robimy?! - spytałą i jego i Ivana.

Aprilan

Demetri

- Jak masz na imię? -zapytał. Zawsze był uprzejmy, wiec chciał po prostu mówić jej po imieniu.
- Jesteśmy głodni i robimy to, co nam się podoba. Poza tym... prawdziwy wampir nie zastanawia się nad posiłkiem - mruknął cicho.

Jane Volturi

WŚciekła się.Odrzuciła ofiarę gdzieś daleko pod nogi innego wampira.
Wyraz twarzy zmienił się na wściekły. Nikt niebędzie jej krytykował.
- Lubisz ból? - warknęła i dziewczyna poczuła na razie lekki ból

Demetri

Demetri uśmiechnął się pod nosem, patrząc jak jego przyjaciółka zadaje ból dziewczynie. Ot nie należało to zapewne do przyjemnych momentów, ale... no cóż. Łatwo ją było sprowokować.
- Oj, chyba ktoś się zdenerwował...

Aprilan

-Nie twoja sprawa-odpowiedziała na pytanie o jej imię-Możesz mi mówić Panna Ryan, jeśli chcesz-prychnęła.
-Oh, tak, codziennie zadaje sobie ból, wiesz, żyletki, scyzoryki, cyrkle, te sprawy-powiedziała ironicznie. Czuła powoli narastający ból, ale na pewno nie miała zamiaru pokazywać, że ją boli. O nie, miała swoją dumę. Jane-przyszło jej do głowy, gdy poznała dar dziewczyny-Nawet nie wiedziałam, że zadarłam z osobą aż tak wysoko postanowioną-gwizdnęła.
-Już zaczęłaś?-spytała niewinnie, jakby nic nie czuła.

Demetri

- Tak, udawaj dalej, laluniu - machnął ręką, widząc dobrze, że niedługo nie wytrzyma. Uśmieszek na twarzy Jane utwierdzał go, ze dziewczyna jest jeszcze bardziej zła.
[o]Szkoda, ze jej nie zabili. Mogła chociaż zginać szybko[/i] mruknął w myślach i podszedł do wcześniej upatrzonej ofiary. Przez chwilę się z nią bawił, by potem skrócić jej cierpienie i wyssać z niej krew. Była całkiem słodka - rzekł do siebie, patrząc na jej ciało. Po chwili jednak wrócił do Jane i Aleca.

Alec Volturi

Słowa blondynki go zdenerwowały. Mało się na nią nie żucił. Ale nie mógł tego zrobić bo mówiłoby to o braku opanowania.
-Każdy prawdziwy wampir poluje-powiedział to z pogardą w głosie. Łapiąc Jane za dłoń powiedział do niej
-Pokażmy siostrzyczko że z bliźniakami Voltery się nie zadziera. Zadaj jej największy bol to wtedy ja włączę jej czucie.
Skupił się na niej najbardziej jak mógł. Jego dar sprawił że poczuła się zagubiona. Nie wiedziała co się dzieje.
-Nazywa się April Demetri. A co do panny laluniu to trzeba mieć satus, poziom i pieniądze czego Tobie najwyraźniej brakuje.
Uśmiechnał się złośliwie i kiwnął do Jane aby zadała jej największy błól.
-Wiesz siostrzyczko coraz bardziej wpływasz mi na charakter.-i posłał jej słodki uśmiech który tylko ona zawsze dostawała

Adolphine

Zdecydowanie jak dla niej odprawiano tu jakieś fantasmagorie i cuda, których nie powstydziłby się nie jeden mistrz cyrkowy. Nie miała w planach brać w tym udziału, ani nawet się pod tym podpisywać. Ruszyła delikatnie, bardzo powoli warząc każdy ruch. Wyglądała przez chwilę jak marmur, który nagle ożył.
Nie będzie komentować robienia z obiadu towarzyszy. Obiad to zdecydowanie co innego niż znajomy, chyba, ze ona miała zasiedziałe, stare poglądy...

//--

Alice Cullen

Alice zobaczyła w wizji coś co stanowczo ją przerastało.
- Wyjdźmy stąd! Natychmiast! - pociągnęła wszystkich ze swojego rodzeństwa w stronę wyjścia. Za późno. Sparalizowana patrzyła na to co się dzieje. Krew... Tyle krwi... Drżała opanowując pragnienie. Krztusiła się jadem, który zalewał jej usta. Nie nadążała go przełykać. Widziała jak wszyscy jedzą. Jak wbijają zęby w ciała ludzi i nie mogła się ruszyć. Stała jak sparaliżowana. Czuła sie zbrukana i spragniona. Głód i zapach krwi powodowały u niej dreszcze. Widziała jak każde z nich rzuca się na człowieka. Krzyczała.
- idźcie póki możecie! - wypychała ich z sali. Rosalie, Emmeta, Edwarda. Jaspera. Nawet Marię. Wypchnęła ich z sali i zamknęła za nimi drzwi. Żeby nie mogli wrócić. Żeby nie oglądali tego co tu się działo. Żeby nie widzieli jak ona sama robi to samo co reszta obecnych tu wampirów. Nie mogła się powstrzymać ani chwili dłuzej. Wgryzła się w szyję najbliższego człowieka nienawidząc się za to co zrobiła. Krew przytępiła wszystko. Była tak inna od krwi zwierząt, którą smakowała dotychczas. Aice zatopiła się w tym szaleństwie pijąc bez opamiętania. I nagle zrozumiała że wizja, którą miała w pokoju hotelowym w Tokyo właśnie się spełniła.

Demetri

- Cullenówna zabiła człowieka! Ha! - patrzył na nią uważnie, widząc dokładnie jak najpierw wypchnęła rodzinę z sali, a sama została. - Piękna akcja - urosła w jego oczach. - Nie mogę w to uwierzyć - pokręcił głową z uśmiechem. - Biedny autorytet Carlisle'a. Biedna Esme... - zaklaskał, mając nadzieję, że dziewczyna to zobaczy.
- Co za piękna scena...

Alice Cullen

Zobaczyła to zanim zwrócił na siebie jej uwagę w rzeczywistości. Zobaczyła oczami duszy i skupiła na nim całą swoją nienawiść.
Demetri klaszczący w dłonie stał się katalizatorem dla fali nienawiści. Kipiąc z emocji złamała najbliższemu cżłowiekowi kark. Przerażona tym co zrobiła rzuciła się ku oknu. Czułą się jak zaszczute zwierzę. Obrzydzenie do samej siebie było w tej chwili mocniejsze niż niedawny głód. Wstyd zdominował wszystko. Gdyby mogła, zatonęłaby w morzu łez. Obrzuciła Demetriego nienawistnym spojrzeniem i wyskoczyła oknem.

//Ogrody

Demetri

- Ma wyrzuty sumienia, biedaczka... - pokręcił głową, kiedy wyszła. Miał radochę z obserwacji tego, co robi. - Trzeba było tu nie przyjeżdżać - sięgnął po kielich z krwią.
- Myślę, że nasza droga April powinna poznać Trójkę - westchnął, upijając łyk z kielicha. - Co wy na to? - zapytał Jane i Aleca.

Gość

Kejsi

POiwała tylko głową.
- Nie martw się - szepnęła do chłopaka.
Wzięłą Gwen na ręce i w mgnieniu oka znalazłą się na ulicy w volterze.
Nie patrzyła czy Ivan idzei za nią lecz miałą taka nadzieję.
/ulica