Chatka Steel'ów

Leah

-Byliby. Adam. Jesteś naprawdę wspaniałym facetem... -mruknęła z delikatnym uśmiechem.

Adam

- Może byłbym lepszy, Leah.. Może nie.. - potarł czoło w roztargnieniu. - Jaki sens sie zastasnawiac. Jestem kim, czym jestem.

Leah

-Widocznie ktoś przekazał Ci wilcze geny... -uśmiechnęła się delikatnie- I chociaż byśmy chcieli to nic z tym nie zrobimy... -wzruszyła ramionami.

Adam

- Właśnie - uśmiechnął sie lekko

Leah

-Idź spać... -mruknęła posyłając mu ciepły uśmiech- Do zobaczenia... -powiedziała znikając w mroku nocy.

/dom Gasparda

Adam

Adam uśmiechnął się do siebie
- I o to właśnie chodzi Leah... zaakceptuj... wtedy jest łatwiej... - mruknął
Przyganiał kocioł garnkowi. Jakbys sam nie mial z tym problemu...
Adam poszedł na górę i walnął się na łóżko.

Leah

A u Adama w mieszkaniu rozlega się jeden głośny dzwonkowy hałas!

Adam

Adam tłamsząc przekleństwo w zarodku dowlókł się do telefonu i zaspanym głosem wydusił:
- Halooooo

Leah

-Adam! -głos Leah zabrzmiał tak jakby odkryła Amerykę- Błagam Cie.... Wiem, że jest późno... I jesteś zmęczony ale jesteś mi potrzebny... Teraz. Zaraz... -mruknęła ledwo przebijajac się przez krzyki Dei.

Adam

- Leah - Adam przytomniał nieco - Co tam się dzieje?

Leah

-Gdybym wiedziała, to bym do Ciebie nie zadzwoniła- zachichotała nerwowo- obawiam się że nie wpłynęłam zbyt dobrze na psychikę Gaspardowej rudej... -jęknęła.

Adam

- Leah, chyba nie zaczęłaś jej mordować i nagle ci sie odwidzialo? -zapytał z nerwową żartobliwością

Leah

-Nie mam teraz ochoty na takie żarty... -jęknęła- Nawet jej nie dotknęłam. Zapytałam tylko czy Gas ją.........pocałował.... -mruknęła.

Adam

Adam zaniemówił - Leah....- powiedział miękko - a nie lepiej było zapytać Gasa?

Leah

-Ochh nie pomyślałam... -Leah mruknęła jak glupia blondynka- Myślisz że mi coś powiedzial? Nie. Nie wiem co mam z tym zrobić.... Ale... Nie ważne... -mruknęła- Musisz mi z tym pomóc... -szepnęła przerażona.

Adam

- A gdzie Gaspard? - zapytał Adaś juz całkiem przytomny.

Leah

-Nie wiem... Ale sama go nie znajdę -jęknęła- Musisz go znaleźć i tu przyprowadzić... Albo przyciągnąć tu za ogon. COKOLWIEK. Ja nie wiem co mam z nią zrobic... -mruknęła zdenerwowana.

Adam

- Przede wszystkim to sie uspokój. Jesteś z nią sama? - nie chciał zeby i Leah w jakas psychoze wpadła

Leah

-Właśnie przyszedł Embry... -mruknęła- Tylko, że chwilowo nie jest w stanie wykrzesać z siebie nawet słowa... To dość dziwny widok..

Adam

- Ok, Leah. teraz opowiedz mi co sie stało.. Tak w skrócie. Nakreśl ogólny obraz, ok?

Leah

-Rozmawiałyśmy... I temat rozmowy zszedł na Gasparda.... i na ich relacje... Rozmawiałyśmy o wpojeniu i ona zaczęła się pakować. Krzyknęłam na nia... Wiem, ze nie powinnam ale... -westchnęła- I od jakiegoś czasu zachowuje się właśnie tak jak słyszysz...

Adam

- Leah, czy zasugerowałaś jej ze Gaspard sie w nia wpaja? - Adam zapytał rzeczowo

Leah

-Ja to zasugerowałam samej sobie! -jęknęła.

Adam

- Dobrze, ale czy wspominałaś to jej? Leah, ja myślę, ze ona sie przestraszyła.. Biorąc pod uwagę, jak reaguje na mężczyzn, to to... - Adam westchnął - Powiedzialas jej ze Gas sie w nią wpoił? Albo coś podobnego?

Leah

-Po prostu go znajdź i nie wpędzaj mnie w poczucie winy! -fuknęła do słuchawki.

Adam

- Nie wpędzam Cię w poczucie winy, Leah - Adam powiedział ostro. Beta stada mu sie włączył. - Wyslij Embry'ego na poszukiwanie Gasa, ja idę do Ciebie. - stwierdził i rozłączył się.

Adam

Klnąc na czym świat stoi Adam rozebrał się zrobił z ciuchów węzełek i przemienił się. Chwycił tobołek w zeby i pognał do domu Gasparda.

//dom Gasa

Adam

//Dom Clearwaterów

Adam przyszedł do domu przybity i zmęczony jak nigdy. Napięte przez ostatnie godziny nerwy właśnie puściły. W takim stanie byle co wyprowadzało go z równowagi. Widząc zapalone u wuja swiatło chyłkiem przemknął przez podwórze. Ostatnim na co miał teraz ochotę była rozmowa z Markiem. Bezszelestnie wskoczył po schodach na górę i cicho zamknął drzwi. Już w progu zdjął zabłocone ubranie, wrzucił je do pralki. Świecąc gołym tyłkiem poszedł do kuchni po piwo. Zgarnął po drodze jakieś bokserki z szuflady w pokoju. Usiadł w fotelu i popijając piwo oddał się rozmyslaniom.

Adam

Adam ocknął się. Musiał się zdrzemnąć. Spojrzał na upuszczoną butelkę po piwie
- Cholera - zaklął ścierajac szybko rozlany płyn. Szmatę wrzucił od razu do pralki i nastawił program. Krótki prysznic otrzeźwił go. Musiał z kimś pogadać. Z kimkolwiek... W myslach przebiegł krótką listę znajomych.
Leah - ona z całą pewnością chwilowo ma dość chłopaków z La Push. Gaspard - Adam nie miał ochoty się z nim widzieć. Quill - ma swoje sprawy. Został Embry i Jacob. Do Embry'ego miał bliżej. Wciągnął na siebie jeansy i jakąś koszulę w kolorze khaki. Za oknem wiatr, ale jemu jak zwykle było ciepło. Ruszył w stronę domu Embry'ego.

//ulica

Adam

//dom Blanki

Wpadł do domu jakby go ktoś gonił. Zdejmował ubranie przeskakujac po dwa schodki. Przytulił koszulę do nosa. Wciągnął zapach. Jej zapach... Jeszcze nigdy się tak nie czuł. Zamykał oczy, to widział ją usmiechniętą, z rumieńcami, widział ją jak lekko przekrzywiajac głowę patrzy na niego. Czuł jej usta na policzku, paliły jak ogień. Adam doszedł do wniosku, ze w tym ogniu dałby się spalić choćby i już.
Nie mógł sobie znaleźć miejsca. Chodził w kółko, krążył po domu bez sensu. Był wieczór. Rozważał telefon do Rona, ale doszedł do wniosku, że właściwie nie miał ochoty z nikim gadać. Najchętniej wróciłby pod jej drzwi i czekał do rana. Najchetniej siedziałby przy niej nawet się nie odzywając. Mógłby milczeć i patrzeć....
Uśmiechnął się gdy przyszedł mu do głowy pewien pomysł. Zbiegł do pracowni w samych spodniach. Wziął kawałek drewna i zaczął rzeźbić.

Adam

Skończył figurkę pieska, coś na kształt owczarka niemieckiego. Zadowolony odstawił ją na półkę. Uważnie wybrał kolejny klocek drewna. Z namaszczeniem zaczął go formować. Przed oczami miał efekt finalny, w głowie brzmiał mu cudowny śmiech Blanki. Uśmiechnął się i wprawnymi ruchami wydobywał drewniany kształt

Adam

Wilczyca z dwoma wilczętami była gotowa, Adam pieszczotliwie wygładził krawędzie ostatni raz. Odstawił kolejna figurkę na półkę honorową. Tam były jego najważniejsze prace. W myślach już rzeźbił maleńki stoliczek...
- Co się ze mną dzieje? - mruknał do siebie. Odłożył narzędzia i stwierdził, ze nadal go nosi.
- Spacer... Spacer... Spacer dobry na wszystko. - powiedział głośno i zdjął z haczyka dyżurną koszulę. Narzucił na grzbiet i polazł do lasu. A właściwie to na polanę... ona przywodziła na myśl taaaaakie miłe chwile...

// polana w środku lasu

Blanka

//Dom Blanki

Amelia grzecznie za nimi szła.
-Ja nadal nei wiem czy Mark wie...- westchnęła mu do ucha.
-Ja mu lepiej z oczu zejdę, co?- ona naprawdę była pesymistką. Przytulona do niego mimo wszystko. Amelia coś tam pod nosem mruczała, ale nikt jej nie słuchał.

Adam

//dom Blanki
- Nikt nikomu nie będzie schodził z oczu. Spokojnie, będzie dobrze. - szepnął uspokajajaco i mocniej otulił Blankę ramieniem - Mark jest fajnym starszym panem. Poza tym, Ty pomożesz mi w kuchni. - powiedział głośno - Ale ktoś będzie musiał zajać sie wujem - zerknął z rozbawieniem na Amelię - Ciekawe gdzie ja znajdę kogoś miłego i fanego, kto by sie nie bał rozmawiać ze starym dziwakiem opowiadajacym fajne historie... Hmmm... Nie wiesz Blanka gdzie ja znajdę takiego człowieka? - puścił dziewczynie oczko

Blanka

-Nie jestem głucha.- Amelia stała za nimi z miną "sądzisz, ze ile mam latek? 3?"
-Adam, Ty też fajne historie opowiadasz, wiesz?- zaśmiała sie Blanka.

Adam

- Wiem, ze nie jestes głucha - Adam roześmiał się. - ale nie wiem czy masz ochote potowarzyszyc mojemu wujkowi. Wiesz... zawsze możesz pomóc nam w kuchni

Blanka

-Wolę wujka.- skwitowała natychmiast.
-Was kiedy indziej nagram jak sie całujecie. Dla potomnych. Dziś nie mam kamery.- wyszczerzyła si bezczelnie. Blanka wzięła głęboki wdech.

Adam

Adam zaśmiał się tubalnie. Przyciagnął Blankę mocniej i szepnął - Ciiii.....
- Wujek bedzie zachwycony - powiedział do Amelii

Blanka

-Super.- uśmiechała sie już normalniej. Blanka uspokoiła się chyba tylko na prośbę Adama.

Adam

- Wchodźcie - otworzył im drzwi - Wujkuuuu! Jestesmy.