Dom Julii

Julia

Uśmiechnęła się do chłopaka.
-Więc, co chcesz robić?-zapytała przyglądając się mu. Nadal wyglądał na dość skupionego, ale Julka w to nie wnikała.

Gość

Spojrzał ponownie na dziewczynę.
- Sam nie wiem.
Wstał i podszedł do futerału. Wyciągnął gitarę i usiadł na materacu.
- Generalnie byłem sam... mogę coś zagrać na gitarze.
Zaczął grać na gitarze jakąś najnowszą piosenkę GD.

Julia

Zamknęła oczy i zaczęła słuchać muzyki. Otworzyła oczy i przyjrzała się dokładniej chłopakowi. Grał z taką pasją. Mogłaby tak słuchać muzyki i patrzeć na niego całą noc.
-Długo już grasz?-zapytała kiedy skończył.

Gość

- Jakieś 5-6 lat. Nie jest to jeszcze wyrobione do perfekcji, ale się uczę.
Lekko się uśmiechnął do niej i zaczął grać jakieś piosenki Billy Talent.
Wciąż czuł pragnienie, ale na szczęście silna wola nie pozwalała na przekroczenie granicy.

Julia

Pokiwała głową z uznaniem i odwzajemniła uśmiech. Czuła, że chłopak w pewnym sensie trzyma ją na dystans i bardzo byłą ciekawa dlaczego.
-Trudno się gra?-zapytała.

Gość

-Zależy co chce się grać. Jeżeli chcesz grać za pomocą palców, czyli palcówkę to jest oczywiście trudne, ale zwykła gra na przykład za pomocą kostki jest w miarę prosta.
Uśmiechnął się lekko do niej i zaczął grać najprostszą piosenkę jaką kiedykolwiek grał.

Julia

-Ooo-Julka znowu wpadła na "genialny" pomysł.
-A mógłbyś mnie czegoś nauczyć?-zapytała.-Czegoś protego? -spojrzała na niego z nadzieją.

Gość

Ian spojrzał na Julię.
Wstał i z gitarą w ręku usiadł za nią na jej łóżku.
Położył gitarę na jej nogach.
Dłońmi przeniósł jej dłonie we właściwe miejsca.
Jedną dłoń położył na gryfie, a drugą przy strunach na pudle.
Klatką piersiową dotykał jej pleców.
Pewnie znowu jego temperatura ciała ją zszokuje.
- Nauczę cię piosenki Green Day'a "Time of your life"
Ustawiał palce na gryfie po kolei. Najpierw G-dur, potem E-dur i D-dur.
- Są tylko trzy chwyty... G, E i D.
Pokazał Julii jak wyglądają wszystkie trzy chwyty.
Złapał dłonią dłoń Julii i powoli poruszał nią, by wprawiły struny w ruch.
Jego głowa była nad ramieniem Julii.
Poczuł jej zapach.
Znowu czuł pragnienie w gardle i instynktownie przesunął usta w kierunku szyi. Po chwili zorientował się co robi i odwrócił twarz w stronę gitary.

Julia

Oczy jej zaświeciły kiedy zauważyła, że chłopaka się zgodził.
Usiadł tuż za nią i dotykał swoim ciałem jej pleców, po chwili już przyzwyczaiła się do jego ciepła. Był przymnie ciepły.
-Znam tą piosenkę- stwierdziła i patrzała na jego dłonie, próbując skupić się na tym co mówi, jednak to, że był tak blisko niej utrudniało jej koncentrację. Mogłaby sie tak uczy grać na gitarze całą wieczność.

Gość

Widział, że się nie skupia na grze.
Sam również nie mógł się skupić.
Słyszał jak bije jej serce i płynie krew.
Te dźwięki stały się jedynymi dźwiękami jakie słyszał.
Zaczęła otumaniać jego świadomość.
Znowu instynktownie przesunął usta w kierunku szyi.
Dłonią przesunął włosy i obnażył jej szyję.
Nie był świadomy tego co robi.
Jakaś część jego krzyczała, że ma przestać i szybko uciekać, ale całe ciało i reszta umysłu syczała w jego głowie i mówiła, by to zrobił.
Dotknął ustami jej szyi.
Poczuł ciepło bijące z jej ciała. Czuł jak krew płynie po tętnicy. Otworzył usta.
Jeszcze trochę a wbije swoje zęby w jej skórę, w jej szyję i spróbuje jej słodkiej krwi.

Julia

Poczuła jak Ian odsuwa jej włosy i przykłada usta do szyi. Było to dla niej całkiem przyjemne uczucie jednak w jej głowie zaświeciło czerwone światełko. Nie była pewna, czy jest człowiekiem. A czy to nie właśnie w taki sposób wampiry wypijały ludzką krew?
Wiedziała, że nie powinna robić gwałtownych ruchów, więc powoli się odsunęła. Odwróciła głowę w bok i spojrzała Ianowi w oczy. Były takie piękne i zarazem przerażające. Oczywiście, że się bała, jednak nie chciała żeby sobie poszedł. Nie chciała też żeby ją skonsumował, ale to już inna sprawa.

Gość

Gdy Julia powoli się odsunęła Ian zorientował się co zrobił.
O mały włos wbiłby swoje zęby w jej szyję.
Przeklął pod nosem i odsunął się od Julii jak najbardziej.
Zszedł z łóżka i podszedł do okna.
Otworzył je szeroko i zaczął powoli i głęboko wdychać powietrze z zewnątrz.
Czy ona wie o wampirach? Zapytał samego siebie.
Sam nie był prawdziwym wampirem, był dhampirem, czyli pół-wampirem.
Nie pił tak często krwi jak wampiry, ale czasami nie mógł powstrzymać swojego instynktu.
- Przepraszam.
Wymamrotał tylko. Ciekawy był co Julia wie o istotach takich jak on. Jeżeli wiedziała, że istnieją wampiry to ciekaw był czy wie, że wampiry są zimne.
Przez chwilę się zastanawiał czy by nie wyjść i zapolować na zwierzę.
Bał się, że znowu się powtórzy to co przed chwilą się stało.

Julia

Przez chwilę siedziała na łóżku w bezruchu. Po chwili podniosła się i podeszła do Iana.
Poczekała, aż na nią spojrzy.
-Czy Ty jesteś człowiekiem?-zapytała powoli. Sama nie wiedziała czym może być. Z tego co wiedziała to wilkołaki miały cieplejszą skórę, ale one raczej nie piły ludzkiej krwi co robiły wampiry, ale z tego co słyszała one były zimne. Patrzała w jego oczy czekając na odpowiedź.

Gość

Spojrzał na Julię i westchnął.
Spojrzał ponownie przez okno.
- I tak, i nie...
Odpowiedział prawie szeptem.
Już wiedział, że Julia wie coś o istotach nieludzkich. Czy wiedziała, że istnieją jeszcze takie istoty jak pół-wampiry i pół-wilkołaki?
Położył dłonie na parapecie i lekko ścisnął.
Wciąż wdychał świeże powietrze głęboko i ze spokojem. Musiał się opanować, bo inaczej mógłby zrobić krzywdę Julii.

Julia

-A więc czym jesteś?-zapytała równie cicho i objęła się gdyż przeszedł ją dreszcz. Sama nie wiedziała dlaczego. Może to przez to otwarte okno. A może to po prosty strach? Bała się. Ale bardziej bała się tego, że chłopak zaraz wyskoczy przez okno i ucieknie niż tego, że może zrobić jej krzywdę.

Gość

Chłopak znowu westchnął.
- Dhampirem... czyli pół-wampirem...
Szepnął na jednym wydechu.
Czy to był dobry pomysł, by mówić to Julii?
Nie lubił nie mówić dlaczego się tak zachowuje, ale też nie chciał zdradzać swojej tajemnicy. Teraz wiedziały o tym trzy osoby z czego jedna z nich jest człowiekiem.
Znowu poczuł pragnienie w gardle.
- Będę musiał się zbierać...
Znowu szepnął.

Julia

Pół-wampirem?Pierwsze słyszała. Kiedy powiedział, że musi sie zbierać złapała go za rękę. To czego się obawiała za chwilę miało się stać.
-Ian- wyszeptała. -Nie idź, proszę. -powiedziała patrząc mu w oczy. Wiedziała, że jeśli wyjdzie, to już więcej go nie zobaczy. Nie chciała tego. Oj, bardzo nie chciała.

Gość

- Muszę, jeżeli nie chcę by była to ostatnia twoja noc w życiu. Muszę zapolować...
Szepnął...
On również nie chciał iść, ale czuł, że pragnienie staje się coraz silniejsze i o mały włos zabiłby dziewczynę.
I tak musiałby wrócić... zostawił gitarę na łóżku i futerał na podłodze, a był do tych dwóch rzeczy bardzo przywiązany.
Poczuł dotyk Julii.
Dłonią zatkał nos, by oddychać przez usta.
Musiał zapolować na zwierzę i napić się trochę krwi.
- Muszę się napić krwi, a boję się, że mogę z ciebie wypić za dużo.

Julia

Spuściła wzrok.
-Wrócisz?-zapytała bardzo cicho. Nie chciała żeby szedł, ale wiedziała, że jego głód jest czymś silniejszym od zwykłego burczenia w brzuchu. Miała nadzieję, że wróci i to bardzo szybko. Podniosła wzrok i spojrzała mu w oczy.

Gość

Spojrzał w oczy Julii.
- Zostawię gitarę i futerał u ciebie. Wrócę...
Odpowiedział i puścił dłoń Julii.
Wszedł w ramy okna i wyskoczył z okna.
Wylądował na drzewie obok.
Zszedł z drzewa i biegiem ruszył w stronę lasu.

//las

Julia

Patrzała jak znika w oddali. Objęła się rękoma. Wzięła szkicownik z ołówkiem i usiadła na parapecie w otwartym oknie. Zaczęła szkicować las i gdzieś w oddali ciemną postać. Starała się nie myśleć o tym co Ian robi w lesie, starała się nie myśleć o tym ile czasu go już nie ma. Wydawało jej się, że wieczność. Siedziała tak w oknie i rysując czekała.

Gość

Szybkim biegiem dotarł do domu Julii.
Wspiął się na drzewo i wszedł do środka przez okno.
Stanął przed Julią nieświadom, że ma trochę krwi na wardze.
- Jestem...
Szepnął i lekko się uśmiechnął do Julii.
Zęby na szczęście nie były okrwawione.

Julia

Uśmiechnęła się, podeszła do szafki, wzięła z niej chusteczki i podała mu jedną.
-Co tak długa?-zapytała z udawanym wyrzutem.

Gość

- Powiedzmy, że miałem coś w stylu urwania filmu. Trochę trwało polowanie.
Usiadł na łóżku i wytarł chusteczką usta.
Schował twarz w dłoniach.
- Żal mi tej sarny, nie udało mi się wypić na tyle mało krwi, by żyła...
Szepnął.
Nie lubił zabijać zwierząt.
Kochał zwierzęta, ale nie za to, że ich krew utrzymuje mnie przy życiu.
Spojrzał na Julię.

Julia

Usiadła koło niego. Czuła ciepło bijące od chłopaka.
-Ian-zaczęła - przecież czymś sie musisz pożywiać. Zresztą, nie robisz tego dla przyjemności, tak jak niektórzy ludzie- miała na myśli myśliwych, którym przyjemność sprawiało zabijanie zwierząt. Spojrzała na Iana. Mimo, że nie był do końca człowiek miał takie dobre serce. Uśmiechnęła się chcąc zobaczyć i jego uśmiech.

Gość

(będę za ok. 1,5 godziny)

Uśmiechnął się lekko.
- Coś czuję, że moja rasa jest ci nieznana, prawda? Widziałem szok w twoich oczach.
Wziął dłoń Julii w swoje dłonie. Jego były ciepłe, wręcz gorące, a jej chłodne.

Julia

Zaśmiała się.
-Jesteś moim pierwszym znajomym nie-człowiekiem i nie-wilkiem. Chociaż nie jestem tego pewna.- no właśnie, bo kto wie z kim się zadawała zanim dowiedziała się o tych wszystkich "bajkowych" stworzeniach?
Uwielbiała to ciepło jego skóry. Spojrzała mu w oczy.
-To może opowiesz mi coś o "was'? -zapytała, chciała sie jak najwięcej o nim dowiedzieć.

Gość

- Cóż... skoro i tak już wiesz o tym kim jestem to mogę tobie powiedzieć coś o mojej rasie.
Lekko się uśmiechnął do niej.
- Dhampiry to potomkowie matki ludzkiej i ojca wampira. Generalnie zdarza się tak, że pół-wampir podczas porodu zabija przypadkowo matkę. Jesteśmy za silni dla ludzkich matek. Rośniemy w zastraszającym tempie i często inni myślą, że ktoś ma na przykład 10 lat, a w rzeczywistości ma na przykład 4 lata, albo mniej. Ja mam 20 lat, a wyglądam na 17sto latka, ponieważ moje ciało i umysł dojrzały maksymalnie i już nie rosnę. Wciąż jednak się uczę. Od paru lat nie miałem zmiany fizycznej. W wieku 5 lat wyglądałem jak dorosły człowiek, a mój ojciec uznał, że mogę już sam żyć. Jako dhampir jestem silniejszy od człowieka, ale słabszy od wampira. Moje ciało przypomina ciało wilkołaka pod względem temperatury, bo jestem cieplejszy niż człowiek. Moje serce bije szybciej od ludzkiego, prawie jak u wilkołaka. Pożywiam się generalnie ludzkim jedzeniem, ale czasami muszę pożywiać się krwią.
Staram się pić częściej niż potrzebuję, ponieważ wtedy nie muszę wypijać całej krwi z czyjegoś organizmu. Najlepsza jest krew ludzka, ale tej nie piję zazwyczaj.
Moja skóra jest twarda jak u wampira i mam ostre zęby. Co mogę jeszcze powiedzieć. Moje oczy czasami zmieniają kolor, ale zazwyczaj nie zmieniają.
To chyba wszystko jak narazie...
Był zdziwiony, że wszystko powiedział ze spokojem i pewnością.

Julia

Słuchała go w skupieniu i przetwarzała powoli te informacje. To wszystko było la niej takie nowe, takie fascynujące. Przyglądała mu się przez dłuższą chwilę.
-Wolałabym, żeby Twoje oczy się nie zmieniały.-stwierdziła wpatrując się w jego oczy. Były okropnie błękitne i okropnie piękne. Właściwie to cały Ian byłą dla niej piękny. Opanuj się dziewczyno!-skarciła siebie w myślach. W głowie zaczęło się jej kłębić wiele pytań. Wybrała jedno, na które odpowiedź najbardziej ją interesowała.
-Załóżmy, że jakiś pół-wampir ugryzł człowieka, ale go nie zbił. Co z nim będzie? Zamieni się w wampira?- starała się ostrożnie dobierać słowa.

Gość

Spojrzał na Julię ponownie.
- Nic się nie stanie. Nie posiadamy jadu w zębach.
Odpowiedział spokojnie.
Ciekawy był dlaczego się go spytała o to, a nie o coś innego na początku.

Julia

-Aha-dowiedziała.
-Czyli będziesz wiecznie młody i piękny?-zaśmiała się.

Gość

- Skoro tak to chcesz nazwać to tak... żyję wiecznie i cały czas będę wyglądał tak jak wyglądam.
Zaśmiał się cicho. Spojrzał przez okno. Zauważył, że wciąż czuje zapach Julii, ale nie potrzebuje jej krwi.
Uspokoił się w tym czasie i bardziej odprężył.

Julia

-Ty to masz fajnie-stwierdziła - a ja się będę musiała z kremami przeciwzmarszczkowymi męczyć-zaśmiała się. Nie widziała dlaczego, ale czuła sie przy nim jakby go znała już od kilku lat. tak szybko jej czas leciał w jego obecności. Spojrzała za okno. Powili się przejaśniało i co dziwne, wcale nie była śpiąca.

Gość

- Może...
Zaśmiał się cicho.
- Ale tym się różnimy od wampirów, że musimy spać.
Po czym ziewnął i przeciągnął się.
- Tu jesteśmy podobni do ludzi. Musimy wypoczywać śpiąc.
Spojrzał na Julię.

Julia

-Czy to była taka mała aluzja? -zapytała śmiejąc się. -Powinnam teraz zaproponować, że możne sie prześpimy? -nie chciała spać, ale jeśli Ian potrzebował snu, to mógł iść spać.

Gość

- Jeśli masz na myśli seks, to nie wykorzystuję dziewczyn na piękne oczy.
Uśmiechnął się i ponownie ziewnął.
Wstał i położył się na materacu.
Oparł się o rękę i obserwował Julię.
Jak na człowieka była piękną dziewczyną.
Piękniejsze są wampirzyce i dhampiry, ale Julia była niczego sobie.

Julia

Zaśmiała się. Właściwie to nie przeszło jej przez myśl.
-Nie to miałam na myśli-nie kłamała.
-A na coś innego wykorzystujesz?-zapytała z uśmiechem. Spokojnie mógłby wykorzystywać dziewczyny na pięknie oczy. To tak cholernie nieuczciwe, że te nadludzkie istoty są tak piękne.

Gość

- Jak narazie nie
Uśmiechnął się do niej.
- Nie potrzebowałem tego jeszcze w życiu, a moja była dziewczyna nie narzekała na mnie.
Zaśmiał się pod nosem. Dobrze pamiętał wszystkie chwile spędzone z tamtą istotą.

Julia

Ciekawa była dlaczego to jest jego "była" dziewczyna, jednak nie chciała być wścibska. Więc po prostu odwzajemniła uśmiech. Położyła się na łóżku tak, że głowę miała na brzegu i spokojnie mogła patrzeć na Iana.
-Długo tutaj będziesz?-zapytała.

Gość

- W Forks? Zależy czy mi się spodoba. Nigdzie nie zagrzałem dłużej niż dwa tygodnie, więc zobaczymy.
Uśmiechnął się lekko.
Obserwował Julię.