Pakamera Normana

Juliette

Przypaliła papierosa od ognia, który zaoferował - Na zakupach.. Całkiem dobrze. Uzupełniłam garderobę o kilka nowych rzeczy. Klientom powinny się spodobać. Przy okazji spotkałam interesującego faceta - parsknęła śmiechem przypominając sobie zajście z bokserkami - Umówiłam się z nim na jutro. Na dalsze zakupy. A propos widziałam szałowy płaszcz skórzany. Idealny na prezent urodzinowy dla Martina. I całkiem fajny garnitur dla Ciebie - spojrzała krytycznie na to co miał na sobie - z tym mógłbyś się pożegnać. Nieco znoszony - ominęła z uśmiechem jego pytanie. - Ach. Chciałybyśmy z dziewczętami urządzić imprezę imieninową dla Carmen. Jakoś w przyszłym tygodniu. Jeżeli nie miałbys nic przeciwko.. - zaczęła paplać byle zwrócić jego uwagę na coś innego

Norman

- Mówisz? - zapytał pociągając lekko za poły ciemnej marynarki - Może... W takim razie zarezerwuj sobie dla mnie jedno popołudnie, jeśli będziesz miała ochotę mnie ze sobą zabrać. - uściślił szybko. - Zobaczymy co tam wypatrzyłaś... - sięgnął po popielniczkę i postawił ją sobie na kolanie, strzepnął popiół. - Impreza z okazji imienin? - był w stanie na dużo się zgodzić kiedy ona go prosiła. Zbyt bardzo ją szanował. Przeciągnął palcem po gardle, zastanawiając się.

Juliette

- No proszę cie Norman - Dojrzała ten gest i wybuchnęła śmiechem - nie puścimy ci knajpy z torbami ani z dymem. Nie musisz tak sugestywnie akcentować tego co o tym myślisz. Jeszcze nie umierasz, mój drogi. Będziesz się z nami długo męczył. - poklepała go po kolanie i zaciągnęła się. Strzepnęła popiół do popielniczki oszczędnym ruchem smukłego palca. - A jeżeli idzie o zakupy.. Zawsze chętnie.

Norman

- Zgodzę się... - zaczął ostrożnie dobierając słowa - kiedy obiecasz mi że zaprosicie mnie na tą imprezę. - powiedział zmieniając nagle tok zdania. Uśmiechnął się lekko. Pomyślał że kiedyś i tak się dowie tego czego chce.

Juliette

- To miała być babska impreza - uśmiechnęła się - miałyśmy wieszać psy na całym męskim rodzie, obgadywać szefów i klientów. No wiesz.. takie babskie ploteczki - droczyła się trochę. To odwracało jego uwagę. Zawsze.

Norman

Rozłożył bezradnie dłonie, kiedy utrzymywał papierosa w ustach. - I co ja mam z wami zrobić? - wymamrotał niewyraźnie, sięgnął do ust i obłoczek dymu rozwiał się po pokoju - Niech ci będzie, ale nie obgaduj mnie... - zerknął na nią unosząc lekko brew.

Juliette

- Dlaczego Norm.. Ty jesteś takim wdzięcznym tematem - zachichotała, po czym spoważniała i zerknęła na niego niepewnie - Ty oczywiście wiesz, ze ja żartuję, prawda? - zaciągnęła się i wypuściła kółeczko. - Norman czy którakolwiek impreza w tym przybytku obyła się bez obecności Ciebie i Martina? - pokręciła głową z westchnieniem - Poza tym my obgadujemy jedynie klientów. To co robisz ty albo Martin to wasza sprawa a nam nic do tego - ucięła temat.

Norman

- Oczywiście. Impreza dzieci musi być pod nadzorem ojca. - powiedział nie mniej poważnym tonem od niej. Trącił ją ramieniem - Wiem, wiem... Spokojnie, możecie. Ze mną czy bezemnie. - kiwnął głową by utwierdzić ją w swej decyzji. - Masz wybrany już jakiś konkretny dzień, czy to narazie same plany?

Juliette

- Chwilowo plany - oparła głowę o jego ramię i zgasiła papierosa. - Dużo rzeczy do ogarnięcia. I nie dawaj się gryźć Norman. Ja wiem, ze ona długo juz nie jada ludzi, ale... po prostu nie daj się gryźć. - westchnęła i wstała. - Chyba nie powinnam ci dłuzej zawracać głowy.

Norman

- Gdybyś potrzebowała pomocy to wiesz gdzie zapukać, chętnie wam pomogę. - lubił jak coś się działo. - A gryzienie... - uśmiechnął się cwanie - Masz pierwszeństwo.- podparł głowę dłonią i przyjął pozę słynnego myśliciela - Powiem póki nie zapomnę... Przybędzie nam kilku gości... W Forks jest kuzynka Martina, Marika. Pewnie już znają się z Carmen. I jeszcze... Nie, jego nie... - powiedział do siebie obracając papierosa w zamyśleniu.

Juliette

- Nie kuś mnie bo którejś nocy przyjdę i wgryzę ci się w szyję - zażartowała przeracając oczami - Po prostu proszę żebyś uważał. Nie chciałybyśmy zeby coś ci się stało - potargała mu włosy - tatuślku - uśmiechnęła się - Kilku gości - westchnęła - no dobrze. Marika, kuzynka Martina.. Proponuję piętro nade mną i Carmen. Klienci tam już nie wchodzą. Ktoś jeszcze? To dopiero jedna osoba - oparła rękę na biodrze w wyczekującej pozie.

Norman

- Dobrze, będę na siebie uważał moja ty rezolutna córko. - potarł brodę dłonią. Nie miał pojecia czy wspominać o Adamie czy nie. - To ma być babska impreza, tak? - spojrzałna na Juliette i zgasił papierosa - W takim razie nikt więcej. - zerknął na na worek z butelkami. - Piętro? Możecie sobie zamknąć kasyno na ten wieczór, daję ci wolną rękę.

Juliette

- Norman - spojrzała na niego rozbawiona - Czy ty masz na starość problemy z uszami? Żartowałam o babskiej imprezie - zaśmiała się dźwięcznie - Normalna impreza. Carmen by mi łeb urwała gdybym próbowała trzymać od niej z daleka Martina. A on by mi powyrywał śliczne nóżki z pięknej dupci - parsknęła śmiechem - A ty byś mnie wywalił na zbity pysk, bo kalekich dziwek ci tu nie potrzeba - ciągnęła - wybacz. Ale nie bedę się narażać dla kilku chwil rozmowy. - wyszczerzyła się bezczelnie.

Norman

- Nie. - zaprzeczył stanowczo - Nie ma prawa wyrywać wam czegokolwiek. Już ja o to dbam... - wzruszył ramionami i chwycił worek w dłonie - Dobra... Jak wpuszczacie też rodzaj męski to jeszcze Adam Knight. - otworzył przed Juliett grzecznie drzwi przerzucając sobie worek pełen butelek na plecy - Matrin chce go wciagnąć... W takich okolicznosciach pozna nas wszytskich.

/ Hall

Juliette

Podreptała za nim

//hall

Juliette

//ap. juliette

Pod drzwiami leżały torby. Znaczy się że nie wrócił. Westchnęła. Otworzyła drzwi cholera wie jakim sposobem i włożyła torby do środka. Tuż przy drzwiach. Na stoliczku postawiła dzbanek z herbatą. Nie lubił jak ktoś mu tu właził pod jego nieobecność. Cóż. Najwyżej ją zwyzywa. Opieprzy. A potem mu przejdzie. Nie rozglądając się zbytnio wycofała się starannie zamykając za sobą drzwi. Wróciła do siebie.

// ap. Julie

Norman

/ Hall

Lekko zgarbiony wszedł do pokoju. Prosiłem pod drzwi a nie do pokoju... Podejrzewał czyja to sprawka, ale nie miał siły wściekać się na Juliette. Kiedy zobaczył herbatę na stole, był już pewien. Zalał połowę szklanki herbatą a później dolał wódki. Pijał dziwne rzeczy. Spojrzał na swoje pakunki. Wyciągnął garnitury i z cieniem uśmiechu zawiesił je na wieszaku. Tak samo postąpił z koszulą. Usiadł w fotelu i obracał powoli ciepłą szklankę w dłoniach.

Juliette

//ap. J.

Zapukała tym razem. Odrzuciła mokre włosy na plecy i cierpliwie czekała. Nie zamierzała mu wparować do pokoju zeby wyładował na niej złość. Grom go wie w jakim nastroju jest. Co prawda plotki o jego obściskiwaniu się z nową juz do niej dotarły. To tylko praca, a to twój szef powtarzała sobie. Jednak zadowolenie z wizyty senatora jakoś się rozmyło.

Norman

Spojrzał na drzwi jakby coś mu zrobiły - Proszę. - zawołał nad wyraz uprzejmie.

Juliette

Zajrzała nieco niepewnie. Bez słowa weszła i położyła na stoliku kilka tysięcy dolców. - Pan Black był zadowolony - powiedziała zaglądając do dzbanka. Herbata jeszcze była. - Jeżeli nie masz nic przeciwko to chciałabym sie isc napic.

Norman

- Iść się napić? - wzruszył ramionami - Rób co chcesz... - spojrzał na pieniądze. Marne i ulotne szczęście. Wypił swojego 'drinka' - Tylko wróć w jednym kawałku... I uważaj na siebie.

Juliette

- Nie zamierzam wychodzić gdzie indziej. Napije się tutaj. W razie co potrącisz mi z wypłaty. - wzruszyła ramionami. - powedzieć żeby podesłali ci butelkę? - zapytała stojąc przy drzwiach. Czuła się zmęczona. Traciła dystans. Czasem zaczynała chcieć coś dla siebie. Tak po prostu.

Norman

- Jeśli masz juz pić tutaj to równoznacznie możesz napić się ze mną. -spojrzał na nią zalanymi oczami - Jednakże z tego co słyszałem mała libacja ma się odbywać u Carmen. Jeśli tam zajrzysz poznasz Marikę bo zjawiła się tutaj. - odchylił głowę w tył. A ja spokojnie zaleję się w trupa...Pięknie!

Juliette

- Nie mam ochoty na damskie towarzystwo chwilowo - westchnęła - Ile wypiłeś? - rozejrzała się po pokoju.

Norman

- Myślisz że liczę? - zerknął na nią z krzywym uśmiechem.

Juliette

- Myślę, że nie liczysz nawet jak wyrzucasz puste. - usiadła na podłokietniku jego fotela - Dlaczego tym razem?

Norman

- Dziś sprzątałem. - widział ile butelek było pustych, ale jakoś mu to nie przeszkadzało - Jak każdego wieczoru. Dla towarzystwa.

Juliette

- Widzę - westchnęła przeczesując mu włosy palcami. Powtarzała tę czynność kilka chwil. W ciszy. Jego podły nastrój powiązała z Callie. Wiadomo, że jak baba sobie coś ubzdura, to nie ma mocnych - Trzeba było ją zatrzymać. - powiedziała w końcu i wstała. Cmoknęła go w czoło - Podobała ci się - pogłaskała go po policzku i ruszyła do drzwi.

Norman

- Nie. - jej dotyk jak zawsze wprawiał go w przyjemne otępienie i uspokojenie - Mogła nam sprawiać problemy. Ten cały Victor... - posłał za Juliette zniecierpliwione spojrzenie. - Nie bierz ze mnie przykładu. - puścił do niej oko wznosząc lekko szklankę.

Juliette

- Norman.. - wróciła i pochyliła się nad nim. Ujęła jego twarz w dłonie. - Martwie sie o ciebie. - zmarszczyła brwi - Zapijasz sie kazdego wieczora. Zalewasz w trupa. I tyjesz. Coraz ciężej cię zawlec do łóżka. Następnym razem zdejmij chociaż buty - westchnęła żartujac jakos gorzko - bedzie mi łatwiej cie zatachac na to wyro - kiwnela glowa w kierunku jego łóżka. - i nie dolewaj więcej wódki do mojej herbaty. To psuje jej smak. - Spojrzała mu w oczy - A skoro ci sie nie podobała to po kut żeś ją całował w hallu? - Odepchnęła się od fotela i doszła do drzwi - Poproszę żeby przynieśli ci mocną kawę. Idę się napić. W barze. Zajrzę później. - rzuciła ostatnie spojrzenie na niego i wyszła. Był dorosły. Robił co chciał. Ona tylko powiedziała co myśli. Jak zwykle.

//kasyno i bar

Norman

- Idź... - odpędził ją od siebie ruchem dłoni. Jeszcze mu tego brakowało by ktokolwiek się o niego zamartwaił. Myślał że wiedział co robi, a jego decyzje okazywały się błędem. Jeden pociągał za sobą drugi. - Nie musisz... - rzucił do zamykających się drzwi. Nic nie musicie. Posłusznie zdjął buty i zataszczył się na łóżko by nie robić jej problemów. Przytulił jednak do siebie przezroczystą butelkę. Paranoja jakaś... Ja się staczam?

Juliette

// kasyno i bar

Zapukała ponownie. Kawa aromatycznie pachniała. Mocna, czarna...

Norman

Co znowu...? - Nooo... - wyjęczał z łóżka. Na więcej nie miał chęci się starać.

Juliette

Weszła i cicho zamknęła drzwi. Stłumiła parsknięcie śmiechu gdy zobaczyła go na łóżku bez butów. Podeszła do niego i ukucnęła
- Wypij - wyciągnęła w jego stronę filiżankę kawy - proszę.

Norman

Uchylił jedną powiekę niechętnie - Teraz? - przetarł twarz dłonią i usiadł - Po co mnie rozbudzasz? Stało się coś?

Juliette

Nie zauważyła że juz zasnął. Sklęła się w duchu.
- Przepraszam. Nic się nie stało. Nie zwrócilam uwagi że już śpisz. - z westchnieniem postawiła kawę na stoliku nocnym. Wyjęła pusta butelke z objęć Normana. - Śpij Norm.. Śpij. - pogłaskała go po głowie. Na czułe gesty mogła sobie pozwolić dopiero gdy spał. Albo gdy był zalany do nieprzytomności.

Norman

- Dobra, dobra... - otwarł szerzej oczy. Nie wypił dziś aż tak dużo. - Jak już przyszłaś to posiedź, chyba że się spieszysz. - wyciągnął dłoń po filiżankę. Zagrzechotała lekko o spodek.

Juliette

- Nie spieszę się - usiadła na brzegu łóżka. Dość blisko, ale wystarczająco daleko. Dystans w sam raz. - Powiesz mi co cię gryzie?

Norman

Norman umiał być szczery - Starosć. - odpowiedź prosta wyrażająca jego wszystkie obawy.

Juliette

- Norman.. - zaczęła coś mówić ale zrezygnowała. Westchnęła cicho - Chodź do mnie - pokazała swoje kolana. Chodziło jej o to zeby oparł tą swoja zakutą łepetynę. Masaż skroni pomagał. Na wszystko.