Apartament Juliette Dubois

Juliette

Znała Carmen na tyle, zeby się w odpowiedniej chwili odsunąć.
- Carmie.. - powiedziała głośniej

Carmen

- Co? Co się dzieje? - podskoczyła aż cała.
- Boże Julie - mruknęła przcierając oczy

Juliette

Julie się zaśmiała.
- Przepraszam. Nie chciałam Cię przestraszyć. - usiadła obok - Powinnyśmy się wziąć za przygotowania. Już późno...

Carmen

- Tak, przygotowania - zebrała się powoli z łóżka.
- Boże jak ja wyglądam - szkrzywiła się widząc siebie w lustrze

Juliette

- Nie histeryzuj. Chodź - pociągnęła przyjaciółkę do łazienki. Do wielkiej czteroosobowej wanny z hydromasażem napuściła wodę. Zrzuciła z siebie ciuchy. Nalała odrobinę płynu. - Właź - wskazała Carmen wannę i sama się w niej zanurzyła.

Carmen

Wywróciła oczami z uśmiechem i sprawnie pozbyła się swoich ubranek. Szybko weszła i zanużyła się w wanni.
- Uwielbiam te wanny - zaśmiała się

Juliette

Julie ochlapała ją pianą.
- Kiedy brałyśmy razem kąpiel? - zamyśliła się - Aaaaa... - zaczęła się śmiać - Pamiętasz jak nas Martin przyłapał i myślał że ty i ja... - chichotała na całego - omijał mnie szerokim łukiem przez tydzień po tym co mu nawrzucałaś - śmiała się jak dzika.

Carmen

- Nie chlap - zaśmiała się i też chlapnęła ją odrobiną piany.
- Kiedy nas zobaczył był blady jak ściana - roześmiała się na całego - potem przez ileś dni sprawdzał czy aby na pewno jest ze mną wszysko ok - dodała przez śmiech

Juliette

- A wiesz że dziś znów może mieć pewne wątpliwości? Carmi... chodź coś odwalimy głupiego - zachichotała - Niech się nie czuje tak pewnie...

Carmen

- A co proponujesz? Mam ochotę na coś głupiego - zaśmiała się i układała z piany jakieś ludziki

Juliette

- Taniec rozbieraniec - zachichotała - ale taki że im szczęki powpadaja w szpary podłogi - zaśmiała się - coś zmysłowego, co zagwarantuje że Martin przez kolejny miesiąc będzie omijał z daleka każdą dziewczynę a poza tobą nie bedzie widział świata. Może... znów mu się powydaje że od czasu do czasu lubisz dziewczynki? - z niewinną minką przeciągnęła mokrą dłonią po ramieniu przyjaciółki i parsknęła głośnym śmiechem. po chwili spoważniała. - Słyszałaś? Norman pobił jedną z dziewczyn... Nie mogę uwierzyć... Oni tym razem porwali dziewczynę, która miała dom, rodzinę, pracę... Carmi... czemu? Mogli wybrać spośród tysiąca innych...

Carmen

- Nie mam pojęcia - westchnęła smutno - Maritn nigdy nie mówi mi o interesach ani o kobietach - udała ze ją to nie interesuje i zajęła się układaniem jakiś zamków z piany

Juliette

Julie spojrzała na nią badawczo. Sklęła się w duchu.
- Wiesz co... - chlapnęła ją znów - Nie zwracaj uwagi na mnie i moje gadanie. Ja jestem tylko głupią dziwką. I nie mam tu prawa głosu - zmoczyła Carmen włosy i zrobiła głupią minę. Jakiegoś zeza albo coś. - A poza tym jestem upośledzona emocjonalnie. Kocham się we własnym szefie, który twierdzi że jest egoistą - zachichotała - i zamierzam umówić się na kawę z klientem, który potraktował mnie jak człowieka - zaśmiała się jak z dobrego dowcipu - A poza tym.. zamierzam doprowadzić twojego chłopa do białej gorączki obmacując mu kobietę przy wszystkich. Znów zacznie biadolić po kątach że jestem lesbijką - zachichotała - A ja znów będę uroczo odpowiadać, zę wcale nie, bo bi - parsknęła śmiechem po czym stwierdziła odkrywczo - jestem nienormalna.

Carmen

- Tylko czasem - pokazała jej język i zaśmiała się.
- Więc masz zamiar mnie obmacać przy wszystkich? Coś jeszcze? - zachichotała pod nosem i rzuciła w nią pianą

Juliette

- No przecież cię tam nie zgwałce Very Happy

Mozesz mnie poobmacywać też - zaśmiała się - Masz jakiś pomysł?

Carmen

- No żarutuje przecież - wywróciła oczami.
- A Tobie przyszedł jeszcze jakiś pomysł do tego? Wiesz jest dużo rzeczy - powiedziała siląc się na poważny ton i zmoczyła jej kosmy włosów

Juliette

- Zobaczymy co wyjdzie. Tort już doszedł. Schowany jest w chłodni. Tam Martin nie zagląda. Mam dla nas sukienki. Grosety mamy... Zbieramy się siostro. - Zachichotała.

Carmen

- Tak - sięgnęła po ręcznik i wyszła z wanny. Owinęła się nim a drugi rzuciła Julie.
- To co teraz?

Juliette

- Siadaj - wskazała Carmie krzesło przy toaletce. Wysuszyła jej włosy i szybciutko je luźno podpięła. Wpięła czerwoną różę. - Ty się już przebierasz. - Podała jej gorset i powiesiła na wieszaczku [link widoczny dla zalogowanych] - Ja schodzę po Normana. Norman idzie po Martina... a ja w tym czasie biegusiem przebieram się w kuchni. Ty już na mnie tam czekasz - błyskawicznie zrobiła Carmen makijaż - włazimy w kieckach do tortu. Chłopaki z baru nas wwożą. Jak zabrzmi muzyka wyskakujemy i śpiewamy Happy birthday Mr president - zachichotała - a potem zatańczymy to co ćwiczyłyśmy pozbywając się tych ślicznych sukienek. A później.. co będzie to będzie. Ubierzemy się i impreza kręci się dalej - w międzyczasie sama wysuszyła swoje włosy i zrobiła makijaż.

Carmen

- Jasne - zaśmiała się stając się zakodować informacje. Wskoczyła w gorset i sukienkę. Popsikała się perfuamami.
- Chcesz też? - spytała z uśmiechem

Juliette

- Poproszę - zaśmiała się nadstawiając. Dopinała gorset. Sama założyła [link widoczny dla zalogowanych]
- Idę po Normana - otuliła się długim szlafrokiem, zeby nikt nie widział co ma pod spodem. - A ty śmigaj do baru. Na zaplecze - zaśmiała się - I czekaj na mnie.. - wsunęła czarne sandałki na wysokiej szpilce i ruszyła do pokoju Normana.

// Pakamera Normana

Carmen

Również włożyła swoje butki i poszła na zaplecze baru.

/ bar

Carmen

// c.p.M

Wbiegła do pokoju i dostrzegła torbę, o której mówiła Julie. Wzięła ją do ręki i pobiegła po sok i aspirynę.

/ kasyno i bar