Ogród

Leana

- A o kogo sie bojisz ?. Jeżeli oczywiście mozna wiedziec. Dzięki - powiedziała

Chiara

- Skoro masz z nami mieszkać to prędzej czy później byś się dowiedziała. - zaśmiała się.
- O mojego yyy..... o Veę. Mieszka z nami a teraz gdzieś go wywiało i nie ma go już kilka dobrych godzin. - powiedziała trochę oburzona.

Gość

/Ulica w Seattle

Wbiegł prosto do ogrodu, w nadziei, że nikogo tam nie spotka. Oczywiście się mylił. Nad basenem widniało 5 postaci. June, Chiara, Dan... Zaczął wiliczać. Dwóch innych nie znał. Podszedł do nich powoli. Nadal był cholernie wkurzony. No, ale trudno.
-Witam państwa.

Leana

- Aaa już wiem. Jeszcze raz dzięki że pozwoliłas mi tu zamieszkac
Spojrzała na innego wampira
- Hey jestem Leana ale mów mi Lea - powiedziała do niego

Chiara

Wyskoczyła z basenu.
- Już Ci wszystko tłumaczę. To jest Leana , pół-wapirzyca , córka Ara, to jest Liam. - wskazywała na odpowiednie osoby.
- Lea będzie z nami mieszkać. - powiedziała niepewnie , spodziewając się czegoś w rodzaju awantury.

Gość

-Vea. - Podał rękę wampirzycy.
-Niech sobie mieszkają. - Oznajmił Chiarze, nie zmieniając tonu. Jego głos był wyprany z emocji. Całkowicie

Leana

- Miło mi cie poznac Vea - powiedziała podając mu dłoń. Następnie wróciła na skraj basenu i usiadła tam z powrotem

Chiara

Spojrzała na niego zdziwiona. Wyczuła, że coś się stało.
- Co się stało? - szepnęła mu do ucha i pogłaskała po plecach.

Leana

- Zapalić wam światło ?. - zapytała od tak sobie

Chiara

Pokiwała głową , spoglądając na latarnię przy altance. Wróciła wzrokiem do Vey.
- Powiesz mi czy mam sobie iść? - spytała i odsunęła rękę.

Leana

Rzuciłą delikatną kule energi która bez trudu i bez uszkadzania zapaliła latarnie

Gość

-Nie. - Mruknął przytulając ją do siebie. - Versace stwierdziła, że nie jesteśmy jej potrzebni.

Chiara

Wtuliła się w niego.
- Nie martw się wróci. Teraz na pewno źle się z tym czuje. Jak chcesz mogę z nią pogadać. - szepnęła.

Gość

-Nie. - Pokręcił głową. - Ona już tu nie wróci. Ja na to nie pozwolę.

Chiara

- Ale to Twoja siostra. Sam chciałeś ją odwiedzić. - powiedziała spokojnie.
- To moja wina, że tak się ułożyło, mogłam nie proponować jej przeprowadzki. - zaczęła się obwiniać.

Gość

-Nie, Chiara. - Zaprzeczył. Nie ona była winna. On z resztą też nie. - To tylko i wyłącznie jej wina. Znalazła sobie inne towarzystwo.

Chiara

Spojrzała na niego pytającym wzrokiem. Wciągnęła delikatnie powietrze i wyczuła parę zapachów.
- Jakie towarzystwo i co tam robiła ta Natalie? - spytała. Czekała na odpowiedź ale jej nie uzyskała.
- Przepraszam na chwilę. - wybiegła z ogrodu.
/ pokój C. i V.

Leana

- Co sie dzieje ?. - zapytała

Gość

-Nie wiem. - Mruknął zaniepokojony. Zapach Chiary kompletnie zanikł. Vea przepraszając pospiesznie Leanę pobiegł na górę.

/Pokój C&V

Junette Kowalska

- Pewnie poszła się przebrać.
Uśmiechnęła się do Leany.
- Przepraszam że jestem niedyskretna... ale jak to jest być pół wampirem? Musisz pić krew? Mienisz się w słońcu?

Leana

- Wiesz to pewne ułatwienie. Np moja skóra nie skrzy sie tak w słońcu jak wasza przynajmniej nie tak bardzo. Pije krew zwierząt chodź nie jestem od niej uzależniona moge takze jesć ludzkie jedzenie. Jestem długowieczna i piękna jak wampir. Jak chcesz to pytaj jeszcze

Junette Kowalska

- Oh... westchnęła opierając podbródek na dłoniach.
- A dzieci? Zapytała.
- Możesz je mieć?

Leana

- Dzieci moge mieć. Akurat to odziedziczyłam po mojej matce. Po niej możliwość posiadania dzieci a po ojcu długowieczność

Junette Kowalska

June westchnęła. Leana była wszystkim czym chciała być.
- A Pływać umiesz? Zapytała odpływając trochę od brzegu.

Leana

- No umiem Rose Mari mnie nauczyła jeszcze w Voltterze - powiedziała wskakując do wody
- Tam jest nas więcej np jest dziecko które tylko w 1/4 jest wampirem

Junette Kowalska

June zanurkowała, wypuszczając przy tym z ust mnóstwo bąbelków.
Wynurzając się strzepała kropelki wody z rudych włosów.
- A dokładnie ilu? Zapytała wyciskając kudły niczym ręcznik.
- I wszystkie to dzieci Volturii?

Leana

- Mamy dwoje dzieci które sa po ćwierci wampirami a pół wampirów jest 8 i większość to dzieci Volturich - powiedziała do June

Liam

Liam wyszedl z basenu i usiadł na trawie. Zastanawiał się, co jeszcze zastanie w okolicy, kogo spotka i co najwazniejsze - czy jego znajomi z Volterry nie będą chcieli się z nim skontaktować.

Gość

-June-mruknął Daniel.
wstał.
-Idę do domu. Wejdę później, okej?
Spytał po czym nie czekając na odpowiedź poszedł.

/Ulica

Leana

- Liam co sie dzieje ?. Wydajesz sie byc zamyślony ?. - zapytała siadając koło niego

Liam

- Zastanawiam się, co jeszcze tu zastanę - odpowiedział. - I co mnie tu jeszcze czeka. Moja praca to nie jest spełnienie marzeń.

Leana

- Będzie dobrze musi być - powiedziała przytulając go

Liam

- Wy tutaj nie zasługujecie na karę. Żyjecie w spokoju, nie szkodzicie innym. Oby tak było z innymi. Potrafię być bezwzględny, ale to wcale nie daje mi satysfakcji. Rola rozjemcy i pośrednika bardziej mi pasuje.

Leana

- Liam uwierz mi będzie dobrze. W końcu jesteś dobry w swojej robocie czyż nie ?

Liam

- Wielu przeżyło dzięki mnie i mojemu pomocnikowi. Chciałbym zamieszkać w takim domku jak ten - wskazał na dom Chiary i June i mieszkać sobie w spokoju, mieć przyjaciół, a nie ganiać po świecie za wampirami. Choć nie powiem - lubię poznawać innych. I choć wilkołakom śmierdzę i tak niektórzy są całkiem mili - uśmiechnął się.

Leana

- Aj a co ja mam powiedzieć ?. Ja też mam swoje marzenia

Liam

- Wiem, wiem - objął ją przyjacielsko. - Tyle, że ty sobie tego losu nie wybrałaś, a ja tak. Nie wiem czy wiesz, ale ja chciałem być wampirem.

Leana

- Chciałeś ?. Jak to ?. Nie rozumiem. - powiedziała mówiąc szybko kolejne pytania

Liam

- Zajmowałem się wtedy oddzielaniem prawdy od mitów. Wędrowałem po Europie, dowiadując się zaskakujących faktów. Tak trafiłem na tereny obecnych Węgier. I tam stanąłem twarzą w twarz z wampirami. Wiedziałem zbyt wiele, bym mógł pozostać człowiekiem. Chcieli mnie zabić, ale ja poprosiłem o to, by mnie przemienili. Wtedy mógłbym im zdradzić wiele sekretów, o których nie mieli pojęcia. Nie chciałem umrzeć, a im moje wiedza okazała się przydatna. Zostałem z nimi, aż w końcu większość klanu pozbyli się Volturi. Oczywiście poznali moją przeszłość, wiedzieli, że jako człowiek coś już o nich wiedziałem. Nie zabili mnie, bo przystałem na ich propozycję.

Leana

- A więc taka jest twoja historia. Moja jest zupełnie inna. Matka zginęła podczas wojny gdy miałam niecałe 3 lata ojciec bardzo przeżył jej strate - powiedziała do niego