Park

Siobhan Valedhed

- Skąd Forks otóż mam tu przyjaciółkę, z która kiedyś łączyły mnie stosunki nie tylko przyjacielskie ale i zawodowe. - Uśmiechnęła się do siebie wspominając tamten czas. - W sumie to znudziło mnie moje tułacze życie, bo tak na prawdę nigdzie nie mogłam zagrzać miejsca nie czułam się swojo i przyjechałam ją odwiedzić a, że Forks na prawdę mi przypadło do gustu i się spodobało, postanowiłam tutaj kupić dom by być bliżej Niej jak i tak ogólnie osiąść na dłuższy czas -idąc jej wzrok był chwilowo wbity w ziemię lecz gdy uniosła głowę i spojrzała na Niego ich wzrok się spotkał oczywiście Ona odwróciła go pierwsza pesząc się.

Benjamin

Zaskoczony jej reakcją ścisnął Sobh za ramię - Co się stało? - spojrzał na nią badawczo bo nie mógł zrozumieć jej zachownia. - A przyjaciółka? Gdzie mieszka? - zamilkł uznając że nie wypada pytać o więcej.

Siobhan Valedhed

Spojrzała na Niego spod przymrużonych oczu i poczęła się lekko jąkać... - no..eee...ten...nie...yyyy...nic..na prawdę nic się nie stało - wolała nie zerkać w jego stronę jeszcze coś sobie o Niej głupiego pomyśli postanowiła szybko zmienić temat.
- A Chi mieszka na obrzeżach Forks tam i tez ja sobie kupiłam dom zaraz obok jej domku - uśmiechnęła się lekko i wtem przypomniała sobie o Nathanielu a jej twarz posmutniała.

Benjamin

- Sobh? - zapytał przeciagając jej imię z usmiechem. Kiedy nie chciała udzielić więcej informacji odpuścił. Postanowił dowiedzieć się czegoś więcej o jej miejscu zamieszkania. - A tak konkretnie to który dom, co? Mieszkam tam również. - spojrzał na nią i widząc że posmutniała zapytał ponownie - Co się stało?

Siobhan Valedhed

- Wybacz coś mi się przypomniało smutnego - cicho westchnęła i spojrzała na Niego - może Ci kiedyś opowiem - wolała teraz nie poruszać tego tematu.
- Który...hm...taki duży biały z fontanną przed domem ktoś się stamtąd wyprowadził nie znam poprzednich właścicieli także w sumie do końca sama nie wiem - uśmiechnęła się do Niego.

Benjamin

Pokiwał głową - Wybaczam - uśmiechnął się patrząc przed siebie. Zbliżali się do wyjścia z parku. Wyszli na ulicę i Benjamin rozejrzał się. - To gdzie panią zaprosić? - spojrzał na nią z uniesionymi pytająco brwiami.

/ Ulica

Siobhan Valedhed

Podążyła za Nim. - Jak dla mnie to gdziekolwiek nie zrobi mi to różnicy raczej pomyśl o sobie by jedzenie Ci smakowało - roześmiała się. - Pamiętaj ja będę tylko patrzeć a Ty jeść - wyszczerzyła się do Niego w uśmiechu.

Gość

Gość

//Ulica

Weszła spowrotem do parku. Wsadziła ręce do kieszeni i szła ścieżką w parku nawet nie rozglądając się czy jest tam ktoś z nowo poznanych znajomych. Po drodze kopała niewielki kamyk.

Gość

Poczuł, że coś małego uderzyło go w plecy. Nie zabolało, ale poczuł. Odwrócił się, żeby na kogoś na warczeć, ale za sobą spostrzegł Billie.
-o, postanowiłaś wrócić? - Spytał całkiem przyjaznym jak na niego tonem

Gość

Spojrzała na niego, wcześniej nawet go nie zauważyła.
- Wybacz... nie chciałam Cię trafić. - uśmiechnęła się nikle. Stała dość spory kawałek od nich. Wzruszyła ramionami na jego pytanie, ale nic nie odpowiedziała.

Gość

-Teraz na pewno umrę. - Stwierdził sarkastycznym tonem. No ale przeprosiła go, to było uprzejme.
-Jak już tu jesteś, to dosiądź się do nas. - Poklepał miejsce natrawie obok niego.

Gość

Podeszła bliżej i usiadła obok niego po turecku i wyjęła słuchawkę z ucha. Schowała ipoda do kieszeni.
- A nie będę Wam przeszkadzać? - krzygryzła dolną wargę.
- Znów wpadam na Was kiedy rozmawiacie.

Gość

-Nie. - Zaprzeczył. - Prowadzimy tak inteligentną konwersacje, że aż żal słuchać. - Westchnął zrezygnowany. - Bo ona jest blondynką.

Cuthie

/Old Pub
Cuthie weszla do parku typowym dla siebie tanecznym krokiem i usiadła na trawie umiechnieta. Miala bardzo dobry humor, nawet nie wiedziala dlaczego. Nucila sobie cos pod nosem usmiechajac sie do kazdego. Poslala przyjazny usmiech do blondynki, ktora przyszla troche przed nia. Po chwili z opuszkow jej palcow zaczela skapywac woda, ktore robila rozne wiry i zakrety w powietrze. Cuth uwielbiala sie bawic swoim darem. Po chwili jednak zmarszczyla brwi a zamiast wody na jej dloni pojawily sie male plomyczki ognia. Zastanawiala sie, czy w ogole kiedys znajdzie ta swoja przyjaciolke czy nie. Potrzasnela glowa by odpedzic sie od ponurych mysli i znow zaczela bawic sie woda. Uwielbiala parki, zawsze spedzala w nich najwiecej czasu. Zielen, kwiary, woda...Odetchnela czystym powietrzem, choc wcale nie musiala. Wampirem byla dopiero 4 lata,trudno jej bylo odzwyczaic sie od ludzkich odruchow.

Gość

Spojrzała na niego, a potem na kosmyk swoich włosów.
- Może jestem daltonistką, ale ja chyba też jestem blondynką. - uśmiechnęłą się pod nosem, cała ta sytucja była nawet śmieszna. Chłopak kłócący się z dziewczyną i nazywa ją głupią blondynką.
- No to o czym chcesz porozmawiać z drugą blondynką?

Gość

Pokręcił głową z dezaprobatą.
-Ale ona jest tępą blondynką-optymistką, a ty jesteś w miarę normalna. - Odpowiedział z kwaśnym uśmiechem.

Gość

- W miarę normalna... ciekawe. - uśmiechnęła się do niego.
- W takim razie zagrajmy w pięć pytań. Zaczynasz pytać. - uśmiechnęła się. Miała już gotowe swoje pytania. Czekała tylko czy Connor w ogóle będzie chciał grać.

Gość

Uniósł jedną brew patrząc się na nią podejrzliwie.
-Z jekiej dziedziny to mają być pytania, hę?

Gość

- Zupełnie dowolne. Jeśli nie masz ochoty to powiedz. Możemy porozmawiać albo porobić coś inneg. - wzruszyła ramionami i zerwała źdźbło trawy.

Aya

Spojrzała na nich dopiero teraz włączając się do rozmowy.
-Ja chętnie zagram w pytania-powiedziała z uśmiechem po czym zwróciła się do Connora-co mam w oczach?-udała przerażoną xD

Cuthie

Wiedziala, ze nie powinna tu dlugo siedziec, wiec wstala niechetnie i skierowala sie w kierunku licy. Z jej palcow skapywala woda oblewajac wszystkich dookola. Zadowolona, ze zrobila troche zamieszania, wyszla szbykim krokiem na ulice nie czekajac na wsciekle komentarze ludzi i wampirow. Usmiechnela sie szeroko i wyszla z parku

/ulica

Gość

-Magnes. - Odpowiedział Ayi po czym zwrócił się do Billie - Może...Pięć klęsk żywiołowych.

Gość

- Więc... moje pytanie do Ciebie - spojrzała Connor'owi w oczy.
- Dlaczego tu przyjechałeś? - uśmiechnęła się. Nie mogła przecież od razu zadać bardziej znaczących pytań. Wolała stopniować trudność.

Aya

Usiadała sobie na trawię, o ile już nie siedziała.
Spojrzała na nich z uśmiechem i postanowiła na razie słuchać. Zastanawiając się, czy nie powinna sobie iść by im nie przeszkadzać.

Gość

-Zjeździłem prawie cały świat, a Forks to kolejny przystanek. - Odpowiedział. - Teraz ja. Ile masz lat? - Dość błahe pytanie, ale dla niego znaczące

Gość

- Dwadzieścia jeden. - uśmiechnęła się nieco.
- A dokładniej... pięćdziesiąt sześć. - zagarnęła włosy za ucho i spojrzała mu ponownie w oczy. Zastanawiała się nad czymś, ale szybko zebrała myśli.
- Podróżujesz... podróżowałeś sam? Z rodziną? Dziewczyną? - zerwała kolejne źdźbło trawy i zaczęła się nim bawić.

Aya

Dobra, w tej chwili czuła się co najmniej dziwnie. Pierwszy raz w życiu czuła się.. ignorowana?
Płożyła się na trawie, coraz mniej spokojna i by nic nie powiedzieć zamknęła oczy i zaczęła sobie coś nucić.

Gość

-Sam. - ODpowiedział i spojrzał na Ayę rozbawiony. Dźgnął ją w ramię.
-Hej, nie śpij! Mam dla ciebie pytanie: Kiedy zmienisz kolor włosów?

Gość

Spojrzała na Ayę. Wiedziała, że jest znudzona przez nią.
- No ja chyba już pójdę. - uśmiechnęła się do nich. Connor się z nią po prostu droczył, więc pewnie to coś na styl "randki" a ona jest tu chyba jako przyzwoitka. Podniosła się powoli.

Aya

Otworzyła oko i spojrzała na Connora.
-Specjalnie dla Ciebie-powiedziała uśmiechając się z nadal jednym zamkniętym okiem-nigdy.
Spojrzała na dziewczynę.
-Nie, zostań.-poprosiła dziewczynę. Właściwe na trawie było całkiem wygodnie

Selene

/Motel

Selene wpadła do parku jak burza, oddychając szybko ze zmęczenia.
Potknęła się o jakiś większy kamień i runęła na ziemię, rozcinając sobie dłoń. Ciepła krew płynęła strużką na trawę. Dziewczyna wyciągnęła chusteczki i owinęła nimi rękę.
- Cholera - powiedziała przez łzy. Szła dalej, szukając dla siebie miejsca. Usiadła wreszcie pod wysokim drzewem i nie zwracając uwagi na ranę, znów skuliła się, nie przestając płakać.

Adam Knight

/ Motel "U Selene"

Znalazł ją przy drzewie. Nie mógł pojąc dlaczego płacze. Zamartwiał się że coś nieumyślnie jej zrobił. Coś o czym nawet nie wiedział. Podszedł do Sel i przyklęknął obok. Chwycił ją za dłoń i obrocił delikatnie - Sel... - wyjęczał boleśnie widząc krew. Spojrzał na nią zagubiny - Nie cieszysz się że jestem? - Było mu przykro, choć starał sie to ukryć. - Wróciłem, już nie płacz proszę.. - przytulił dziewczynę do siebie, modląc się by go nie odepchnąła.

Selene

- Zostaw mnie. Po co ci życiowy nieudacznik - zaszlochała, nie patrząc na niego. - Wszystko się sypie! Nic nie potrafię zrobić dobrze!

Adam Knight

- Selene! - krzyknął cicho - Co ty mówisz?! - cała jego radość została stłamszona poprzez jej słowa - To moja wina... - zaczął skłaniając przed nia głowę. - Nie powinnaś mnie spotykać. Nie powinnaś.. - zamilkł bojąc się dokończyć. - Twoje niepowodzenia są zwiazne ze mną. Nie ty tu jesteś winna.

Selene

- ja ! Nie radzę sobie z niczym. Tak, sprawdziły się moje słowa, że nie powinnam się tym zajmować. Sprzedam motel - powiedziała cicho. - Ktoś lepszy się tym zajmie, a ja wyjadę daleko, by nikt mnie nie znalazł.

Adam Knight

- Nie.... - spojrzał na nią oczami pełnymi przerażenia . Opadł z sił i usiadł bez czucia na ziemi. - Nie wyjeżdżaj Sel. - Chwycił głowę w dłonie. I co? To tak sie skończy? Ona wyjedzie a ja... Ja dostanę to czego chciałem od poczatku... - pomyślal gorzko. Ale ja tego chciałem, już nie chcę. - Selene - spojrzał jej prosto w oczy - Nie masz prawa tak mówić. - powiedział twardo z nadzieją że to otrzeźwi dziewczynę. - Spójrz na mnie. Powiedź co widzisz. - wpatrywał się w nią wzrokiem pełnym nadzieji i miłości. Musi to dostrzec... - Jesteś dla mnie najwazniejsza, nie pozwolę by coś ci się stało..

Selene

- Adamie, nie chcę byś zmarnował sobie życie przy kimś takim jak ja. Pustej, głupiej panience, która zawodzi wszystkich na około - pocałowała go i wstała. - Nie nadaję się do niczego - powiedziała i odeszła. - Nie idź teraz za mną. Nie zasłużyłam sobie na to...

Adam Knight

Zamrugał dwa razy i poczuł się urażony. Pomyślał że usłyszał samego siebie i to go zdenerwowało. Wstał i nie zważając na jej protesty złapał Selene za ramię i okręcił ją. - Nie mów tak o sobie. Nie jestes głupia, nie jesteś pusta. Nigdy mnie nie zawiodłaś. To raczej ty mogłabyś mieć do mnie o to pretensje. - chwycił jej twarz w dłonie - Kocham cię taką jaką jesteś i nic, powtarzam nic, tego nie zmieni. - wpatrywał się w nią wyczekująco. Pomyślał ze jego życie wisi na włosku.

Selene

- Dziękuję ci za wszystko co dla mnie zrobiłeś i za te wszystkie piękne chwile, szczególnie w Nowym Jorku - musnęła ustami jego wargi i pobiegła przed siebie tak szybko, jak tylko mogła, by jej nie dogonił. - Kocham cię - szepnęła w biegu cicho, czując jak kolejne łzy spływają po jej policzkach.

/Las