Park

Gość

Wiecie, jak to jest kiedy dzięki jednemu uśmiechowi nieznajomego cały świat przybiera innych, jaśniejszych barw? Zooney wie.
Obróciła się w stronę dziewczyny, a w jej oczętach pojawił się lekki błysk. Jako iż nie chciało jej się wstawać, to przysunęła się do blondynki na kolanach, nadal jednak z pewną typową dla kotów charyzmą. Gdy już znalazła się koło niej, uśmiechnęła się lekko, przechylając głowę w bok.
- Jesteś pewna, że nie gryziesz?- spytała wesoło. A niech wie że Zone wie kim ona jest.
- Właśnie. Zooney, zwana Zone- przedstawiła się. Nie wyciągała ręki, bo od zawsze uważała to za zwyczaj sztywny.

Edward

Julia

-Julia-uścisnęła jego dłoń lekko nią potrząsając.
-Taak, od niedawna -powiedziała.
Ciekawe czy pije ludzką krew... Postanowiła sie o to zapytać w delikatniejszy sposób.
-A Ty jesteś z tych dobrych czy złych? -zapytała.

Aya

Zaśmiała się.
dziewczyna wybitnie przypadła jej do gustu. Miała coś z małego miłego futrzaka. tego który pije mleko i mruczy jak się go pogłaszcze za uchem. Poza tym, taką zwykłą żywotność. Zamiast, jak normalny człowiek wstać i usiąść ponownie ona się tym nie kłopotała.
-no dobra-zgodziła się-może trochę podgryzam.
Uśmiechnęła się promiennie do dziewczyny.
-Zoo, jest jeszcze krócej.
Uśmiechnęła się.
-Zawsze lubiłam patrzeć na tygrysy.-dodała odbiegając od tematu.
Pokazała jeszcze raz swoje białe ząbki w uśmiechu.
-Aya-przedstawiła siebie.

Edward

- Jeśli tak to dzielisz to z tych dobrych - zaśmiał się.
- Co Ci się stało w głowę? - spytał patrząc na jej plaster.

Gość

Przeciągnęła się, mrucząc przy tym z roszkoszą, po czym skrzyżowała nogi w kostkach, wyciągając je przed siebie.
- A twojego imienia się nie da już skrócić. Ładne jest takie jakie jest- zauważyła wesoło, mrużąc turkusowe oczęta. Ah, jak jej brakowało zwykłej miski z mlekiem i drapaka. Żyła tak parę miesięcy i bardzo było fajnie. Niekłopotoliwie.

Julia

Dotknęła delikatnie miejsca na czole.
-Doszło do małego wypadku ... -powiedziała No, może nie tak całkiem małego. I nie doszło, tylko Mark do niego doprowadził...-ale Edward nie musiał o tym wiedzieć, nie?
-Ile masz lat-zapytała zaciekawiona.

Aya

Uśmiechnęła się.
-Chyba, że będziesz do mnie mówić Ay. Ale to mi się kojarzy bardziej z partykułą której używamy gdy nam coś nie wyszło.
Zaśmiała się ze swojego wywodu.
-Pozostaje tez jeszcze samo A, ale mogłoby się komuś wydawać że zaczynasz mówić alfabet i za chwilę powiesz B.
spojrzała wesołymi oczyma na dziewczynę.
-Zachowujesz się bardziej jak kto, niż jak człowiek.-zauważyła.

Edward

Gość

Chwilę lustrowała dziewczynę spojrzeniem na nowo otwartych ocząt
- O tej partykule to ja właśnie chciałam powiedzieć. Do mnie można też mówić Zo, ale to mi się kojarzy z tym miejscem gdzie zwierzątka trzymają w ciasnych klatkach.- stwierdziła lekki, swobodnym tonem. Strasznie polubiła tą wampirzycę od kiedy tylko ta na nią spojrzała. Nie wiedzieć czemu, ale przypadła jej do gustu.
- Nie martw się, nie żywię się Whiskas'em- dodała po chwili. Kocie jedzenie jest najgorszą stroną bycia kotem, fuj.

Julia

-Komu?-zapytała zdziwiona.
-17 razy ...? -czekała aż chłopak nie kończy.

Edward

- Co komu? - udawał jakby nic nie pomyślał.
- 17 dodać jakieś 91 lat - dodał z uśmiechem.

Aya

Julia

-Komu mam powiedzieć, żeby ostrożnie jeździł?
Zaśmiała sie.
-ooo to staruszkiem jesteś -stwierdziła.

Edward

- Markowi - stwierdził.
- Znam starszych - uśmiechnął się łobuzersko.

Gość

- Nawet bardziej niż Ci się wydaje, chyba że wydaje Ci się to co powinno- stwierdziła tajemniczo, no i przyznajmy szczerze że trochę bez sensu. Kto by się tym przejmował. W pewnym momencie zaczęła rozglądać się dookoła, a kiedy przekonałą się że nikt nie patrzy nagle zamieniła się w kota- kilka sekund nie minęło jak pomniejszyła swe rozmiary, stając się zwykłym dachowcem o czarnej, półdługiej sierści, niebieskich ślepiach i puszystym, postawionym na sztorc ogonie. Dziewczyna, a raczej kocica wdrapała się na kolana Ayi, patrząc na nią z dumą wymalowaną w oczach i mrucząc przy tym cicho.

Julia

-Ty znasz Markaa ?-zapytała. No przecież skądś musiał wiedzieć, że to on prowadził.
Zaśmiała się.
-Czuje się przy tobie jak kompletny dzieciak. -stwierdziła ze śmiechem.

Edward

- Zakuduj, że mam 17 - uśmiechnął się.
- Nie znam żadnego Marka - powiedział z głupim wyrazem twarzy

Aya

Zaśmiała się.
Pogłaskała Zone za uchem i zwróciła się do niej.
-Jesteś piękna.
Uśmiechnęła się.
-gdybym była facetem juz bym się za Ciebie brała.
powiedziała patrząc na nią i wiedząc że dziewczyna wszytko rozumie.
czyli była jedną z tych zmiennokształtnych, o których słyszała.
-opowiesz mi o sobie?-poprosiła z zaciekawieniem,

Julia

-okej-powiedziała.
-Chwila. To ja mam coś z głową, czy może Ty? -zapytała się.

Edward

- Czemu mamy mieć coś z głową? - spytał.

Julia

Westchnęła.
-Czy ja Ci mówiłam o Marku?-zapytała.

Edward

- Powiedzmy, że nie z własnej woli - powiedział - przejdziemy się ? - zaproponował

Julia

-Z miłą chęcią - powiedziała i ruszyła obok niego.
-Możesz mi to wytłumaczyć?-zapytała.

Edward

- Pomyśl coś, byle co -uśmiechnął się tajemniczo.

Gość

Zamruczała jeszcze głośniej, wyprężając grzbiet w górę. Ale, niestety, będąc kiciusiem ciężko jej było odpowiedzieć na pytania dziewczyny, więc chcąc, nie chcąc, zeskoczyła z jej kolan i przemieniła się znów w człowieka tuż koło niej. Oblizała malinowe wargi, po czym przeniosła na nią spojrzenie pełne zadowolenia.
- O sobie? O mnie nie ma nic ciekawego do opowiadania. Pochodzę z Ameryki, z nprzez chwilę najnormalniejszej w świecie rodziny. Nie mam ani dzieci, ani zawistnego chłopaka, ani nie jestem narkomanką ani nic z tych rzeczy. Wyróżnia mnie kiciuś i nienormalne podejście do świata- wyjaśniła, czy też opowiedziała.
- A ty?- spytała po chwili, nawijając na palec kosmyk czarnych włosów.

Julia

Hmm... Che udawać, ze umie czytać w myślach? No to moja myśl to "kocham Cie" W życiu nie zgadnie.
-No i co teraz?-zaśmiała się.

Edward

- Dopiero mnie poznałaś i już mnie kochasz? - zaśmiał się.

Julia

Niemożliwe. Aż sie zatrzymała.
Zaśmiała się.
-A co? Nie wierzysz w miłość od pierwszego wejrzenia? -zapytała.
-I jak to możliwe?

Edward

- Wierzę - powiedział czekając na nią.
- Nie wiem. Niektóre wampiry mają różne zdolności - powiedział z uśmiechem.

Julia

Dogoniła go i dalej szła obok niego.
-A twoja zdolność to czytanie w cudzych myślach? Musze sie kontrolować -zaśmiała się.
A sio! Wynocha! Nie czytaj! -zaśmiała się z własnych myśli.

Edward

- Tak to moja zdolność- powiedział.
- Nie umiem nie słuchać tego co myślisz, mogę tylko udawać, że nie słyszę - zaśmiał się.

Julia

Zaśmiała się.
-No to mam przekichane. -powiedziała z uśmiechem.
-Chodzisz do szkoły?-zapytała zaciekawiona.

Edward

- Tak chodzę. A Ty? - spytała bawiąc się w ręce jakimś kamykiem.
- Znasz jakieś isoty takie jak ja? - spytał.

Julia

Uśmiechnęła się.
-Takie jak Ty? -zapytała -Poznałam jednego wampira...
-Mpja przyjaciółka jest wilkołakiem, no i Mark tez ... A i jeszcze chyba moja kuzynka -skończyła.
-A Ty przyjaźnisz się z ludźmi?

Edward

- Moja siostra przewiduje przyszłość a brat panuje nad emocjami - powiedział.
- Tak, moja dziewczyna jest człowiekiem - powiedział z ciepłym uśmiechem.

Julia

-Lał - powiedziała. -Nieźle.
A więc ma dziewczynę-pomyślała smutno -Głupia!On to wszystko słyszy-skarciła się w myślach.
Odwzajemniła uśmiech i powiedziała cicho -acha.

Edward

Zachichotał kiedy uszłyszał jej myśli.
- Nie przejmuj się - powiedział i machnął ręką.
- A Ty masz kogoś?- spytał. Bo skoro ona wiedziała o nim to on też o niej musiał coś wiedzieć xD

Julia

-Nie śmiej sie ze mnie- zarumieniła się i popchnęła go lekko.
- Nie, obecnie jestem stanu wolnego -powiedziała ze śmiechem. -Zrestzą kto by chciał taką łamagę jak ja?

Edward

- Wiesz, osobiście uważam, że takie niezdarstow jest urocze - zaśmiał się patrząc na nią.
- Obiecuję się nie śmiać - powiedział z poważną mina