Mieszkanie Veronicy

Veronica

/ulice

Zatrzymali się przed starą, aczkolwiek piękną kamienicą. 'Panna obrażalska' zeskoczyła z motoru, w mgnieniu oka stając przed nim.
-Dziękuję za podwiezienie... -oznajmiła- Nie zatrzymuję Cię... -mruknęła- Wiem, że nie lubisz samotnych nocy... -zaśmiała się.

Victor

Spojrzał na nią, nie ruszając się z motoru. - Masz rację, nie lubię samotnych nocy. W przeciwieństwie do niektórych. - uśmiechnął się złośliwie. Zagrzał silnik, gotowy do odjazdu.

Veronica

-To jakaś aluzja?- mruknęła podchodząc bliżej. Położyła ręce na jego kierownicy. Ruchem głowy odrzuciła włosy na plecy.

Victor

- Nie, skąd? - mruknął tonem niewiniątka. - A jeśli już to nie do ciebie. Ty przecież zawsze masz pod ręką swoją pokojówkę. - powiedział złośliwym tonem. Byłoby to dla niego naturalne, gdyby okazało się, że Veronica sypia ze swoją służącą.

Veronica

Zaśmiała się- Zgłupiałeś do reszty? Nie wszyscy są takimi chorymi zboczeńcami... -przewróciła oczami patrząc na niego jak na idiotę.
-Zresztą... Moją pokojówkę chyba też zaliczyłeś... -wzruszyła ramionami.

Victor

- Stare dzieje. - mruknął z lekkim uśmiechem. - Pozdrów ją ode mnie. Ją i jej duże cycki. - pomyślał, wspominając. - No to na co teraz czekasz? - zapytał. - Chcesz buziaka na dobranoc? - uniósł brew z rozbawieniem.

Veronica

-Nie odważyłbyś się... -mruknęła zabierając ręce z kierownicy. Zrobiła krok w tył z pewnym siebie uśmiechem.
-W końcu się mną brzydzisz.

Victor

- Jestem w stanie się poświęcić. - powiedział honorowo. - Nie chcę, żeby męczyły cię w nocy koszmary. - rzekł niby zatroskanym głosem. Wyłączył silnik.

Veronica

Znów się odsunęła. Na dobrą sprawę bała się go... Nadal się go bała.
-Nie śpie... Więc nie mam koszmarów... -oznajmiła.

Victor

- Jak zwykle nie rozumiesz moich żartów. - mruknął kręcąc głową. Zszedł z motoru i zaczął iść w jej stronę bardzo wolnym krokiem. Cwany uśmieszek nie znikał z jego twarzy.

Veronica

-Masz spaczone poczucie humoru... -wzruszyła ramionami nadal robiąc co chwila kilka kroków w tył. Nim się zorientowała stała już przy ścianie budynku.

Victor

- Tak samo jak całą psychikę. - mówiąc to zaśmiał się złowieszczo. Podszedł do niej, oparł się ręką o ścianę obok jej głowy. Spojrzał w jej oczy; przez miodowy kolor przebijał się nieśmiało odcień czerwieni.

Veronica

Nie pokazywała przed nim, że się boi, jednak kiedy zbliżył się drgnęła lekko co z pewnością nie umknęło jego uwadze.
-Uważaj... -mruknęła.

Victor

- Na co? - zapytał cichym pomrukiem. Wolną dłonią dotknął jej policzek; kciukiem zajechał delikatnie pod okiem, potem w dół, na linię szczęki. - Tak naprawdę to... - zaczął szeptem. - ...cieszę się, że cię znowu widzę.

Veronica

-To sztuczka Victor... -mruknęła starając się nie ukazać, że jej ciało wręcz dygoce pod wpływem jego dotyku. Wychodziło jej to znakomicie.
-Jedna z wielu... -dodała po chwili mierząc go bystrym spojrzeniem.

Victor

- A co jeśli... - jego dłoń zatrzymała się na jej podbródku i uniosła go delikatnie w górę. - ...jednak mówię prawdę? - zapytał szeptem. - Veronico... - pierwszy raz dzisiaj wypowiedział jej imię. Pamiętał jak kiedyś lubiła, kiedy je wymawiał.

Veronica

-Nie wierzę Ci... Wiele lat temu straciłeś moje zaufanie... -mruknęła przejeżdżając palcem po jego policzku. Traciła nad tą sytuacją kontrolę co zupełnie jej się nie podobało.

Victor

- To było kiedyś. - szepnął. - Każdy popełnia błędy. - jego dłoń powoli zsunęła się na jej szyję. Wplótł palce w jej włosy, zbliżył się niezauważalnie. Ich twarze dzieliły teraz zaledwie milimetry.

Veronica

-Nie każdy... -mruknęła- Nadal nie zamierzam być Twoją zabawką na jedną noc... -oznajmiła zbierając w sobie siły, by po prostu go odepchnąć.

Victor

Wiedział, że dotarł do granicy. Musiał przestać, chyba, że pragnął wylądować na ścianie budynku na przeciwko. Zabrał dłoń, odsunął się, patrząc jej w oczy z nieodgadnionym wyrazem twarzy. - Skoro tak twierdzisz... - mruknął.

Veronica

Wbiła wzrok w ziemię. Nie miała na to chwilowo siły. Westchnęła cicho podnosząc zbolałe spojrzenie.
-Tak właśnie twierdzę... -mruknęła sama nie będąc pewną swoich słów.

Victor

- W takim razie... Dobranoc. - powiedział z lekka oschłym tonem. Spojrzał na nią ostatni raz, odwrócił się na pięcie i ruszył w kierunku motoru.

Veronica

Wzięła głęboki oddech choć wcale nie był jej potrzebny. Pozwolił jej jednak przez dłuższą chwilkę zostać w tym samym miejscu. Victor ciągnął ją w tej chwili jak magnes. Jednak wiedziała czym grozi bycie opiłkiem metalu. Wampir straciłby do niej jakikolwiek szacunek. A tego nie chciała. Nawet jeśli ceną miało być takie uczucie. Zrobiła kilka kroków w kierunku domu.

Victor

Idąc w kierunku motoru, uśmiechał się cwanie pod nosem, czego Ver już nie mogła zauważyć. Od początku wiedział, że skończy się podobnie. Z trudem jednak panował nad swoim ciałem. Nie okazywał tego ale chciał do niej wrócić. Ciągnęło go jak cholera. Ponownie z nieodgadnionym wyrazem twarzy wszedł na motor. Posłał dziewczynie krótkie spojrzenie i odpalił silnik.

Veronica

Przez moment ich spojrzenia spotkały się. Tym razem nie siłowała się z nim wzrokiem. Niemal potulnie spojrzała w dół. Jeśli pozwoli mu odjechać istnieje szansa, że prędzej czy później spotkają się w Forks... Gdyby został nie traktowałby jej tak jak teraz. Sprawa wydała jej się z góry przesądzoną.

Victor

Patrzał na nią przez chwilę. Jego twarz nie wyrażała żadnych uczuć. Nawet gniewu. Victor zagrzał silnik i odjechał, przeczuwając, że jego pobyt w Forks trochę się przedłuży.

/??

Veronica

W mgnieniu oka zawinęła się do mieszkania. Wpadła na górę mijając pokojówkę bez żadnego słowa. Zamknęła się w pokoju, by chociaż trochę się uspokoić.

Veronica

Nie chciała marnować nocy. Przebrała się i po chwili rozmowy z pokojówką wyszła z domu.

// jeszcze nie wiem Razz

Veronica

/??

Weszła do mieszkania bardzo powoli. Zrzuciła sukienkę w przedpokoju, wiedząc, że pokojówki nie ma w Forks. Rozpuściła włosy, delikatnie przeczesując je palcami. W jej domu panował półmrok, nie przepadała za światłem w miejscu odpoczynku. Po drodze do łazienki zrzuciła szpilki. Mocą telekinezy zamknęła drzwi. Zdjęła stanik zrzucając go gdzieś w kąt. Nie była zła. Raczej zawiedziona czymś, czego nie potrafiła sobie nawet wytłumaczyć. Weszła do wanny pełnej wody. Lubiła takie chwile relaksu. Drzwi do łazienki były lekko uchylone. Wcześniej zapaliła kilka świeczek, które teraz w przyjemny sposób oświetlały pomieszczenie.

Victor

/?

Zaparkował przed starą kamienicą. Zeskoczył z motoru i wszedł do budynku prawie wyrywając z zawiasów stare drzwi. Wszedł na piętro, a potem do mieszkania. Naszła go zwyczajna ochota by powkurzać trochę Ver swoją obecnością. Wyczuł zapach Ver dochodzący z łazienki. Bezszelestnie udał się w tamtym kierunku. Otworzył szerzej drzwi i oparł się o futrynę by podziwiać widoki, które, musiał przyznać, były całkiem, całkiem niezłe.

Veronica

Veronica westchnęła cicho. Zdała sobie sprawę z jego obecności, jednak nie dała tego po sobie poznać. Piana w większości pokrywała jej ciało. Jasne włosy niemal 'spływały' po jej ramieniu. Była subtelna i delikatna. Odchyliła lekko głowę do tyłu.

Victor

- Mówiłem ci już, że jesteś... - zaczął cicho, ale urwał nagle. - Z resztą nieważne. - mruknął. Podszedł bliżej i przysiadł na skraju wanny. Nie odrywał wzroku od Ver. - Co słychać? - zapytał jak gdyby nigdy nic.

Veronica

-Zwolniłam pokojówkę... To znaczy odesłałam ją do Seattle... Uznałam, że potrzebuje spokoju. Otworzyła oczy podnosząc swoje spojrzenie. Zerknęła na Victora połyskującymi w ciemności miodowymi oczami. Musiała żywić się krwią zwierzęcą. Jej twarz wręcz emanowała spokojem. Nie zapytała się skąd na Boga się tu wziął, ani dlaczego ją podgląda. Bez większego skrępowania podkurczyła nogę tak, że z gęstej warstwy piany wyłonił się kawałek kolana.

Victor

- A szkoda... miałem nadzieję ją spotkać... i może... porozmawiać. - przekrzywił lekko głowę z nadzieją, że może uda mu się cokolwiek zauważyć. Po chwili jednak zrezygnował z tego i wlepił spojrzenie w miodowe oczy Ver. - A ty nadal bawisz się w pogromcę zwierząt? - uniósł jedną brew, wyraźnie poirytowany.

Veronica

-A Ciebie od kiedy obchodzą moje sprawy?- podniosła brwi delikatnie. Zmierzyła go spojrzeniem. Przesunęła ręką po swoim dekolcie.

Victor

Pokiwał tylko głową. - Jako moja dawna podopieczna... cóż, nie nauczyłaś się wiele ode mnie. A wiadomo, że krew ludzka to podstawa. - wzruszył ramionami. Jego wzrok podążył za palcami Ver.

Veronica

-Nie jesteś zbyt dobrym obiektem do naśladowania... Czego się miałam od Ciebie nauczyć? -westchnęła- Chyba tylko tego.... -mruknęła przesuwając palcem po skórze, pomiędzy piersiami. Piana dzieliła się. Veronica uśmeichnęła się delikatnie.

Victor

Zerkał na rozdzielającą się pianę, z ukrywanym pożądaniem w oczach. Spiął mięśnie, żeby się kontrolować. - Mogłaś nauczyć się... - przełknął jad. - Wielu rzeczy... - dokończył cicho.

Veronica

-Jak wielu? -mruknęła nadal go prowokując Victora. Przeczesała palcami włosy. Kusiła go. Specjalnie. Podciągnęła się lekko na łokciach, tak że jej piersi lekko zarysowały się ponad linią wody. Nadal jednak nic nie było widać.