Kawiarenka.

Gość

- Mogę ci pomóc jeśli chcesz - powiedział uśmiechając się łobuzersko. Właściwie to ten uśmiech najbardziej do niego pasował. Był dla niego stworzony i tyle. Gdy się tak uśmiechał, był jeszcze przystojniejszy.
- U nas właściwie nic ciekawego. Dopiero co się przeprowadziliśmy. Uriel trochę buntował się keidy usłyszał o szkole ale jakoś go przekonałem - powiedział.

Gość

O, cholera. Co ona tutaj robi? Pomyślał, gdy ujrzał dziewczynę rozmawiającą z Boyd'em, którą niegdyś przemienił. Przeszyły go wyrzuty sumienia, a on stał jak wryty. Nigdy nie chciał nikogo nawet tknąć, a co dopiero przemienić.

Gość

- Chcę- powiedziała bez zastanowienia, wracając do niego spojrzeniem. Bardzo potrzebowała pomocy, ale też na myśl o tym że to właśnie ON miałby jej pomagać... Nie wiedzieć czemu, ale od razu uśmiechnęła się lekko.
- No to będziemy się codziennie spotykać w szkole- zauważyła, wspominając że otrzymała pozytywną odpowiedź na wysłane podanie do szkoły. Trzeba zachowywać pozory. Nawinęła na palec kosmyk niesamowicie jasnych, niemalże białych włosów, starając się zignorować obecność Uriela. Patrzenie na niego przynosiło wspomnienia

Gość

Spojrzał na brata i przewrócił oczami. Jeszcze tego brakowało. Ale nic nie zrobił, po prostu czekał na rozwój wydarzeń.
- Proszę bardzo - powiedział z uśmiechem i po prostu zablokował jej węch, żeby nie mogła czuć krwi tych wszystkich ludzi.

Kejsi

Kejsi wstała powoli i podeszła do pary przy oknie.
-Cześć, jestem Kejsi, pomyślałam że fajnie by było sie przedstawić i przywitać- powiedziała nieśmiało

Gość

Podszedł do brata i Cathelliene. Tak, dokładnie pamiętał jej imię. Tyle dobrze. Nic nie powiedział, nie wiedział co, po prostu usiadł obok nie spuszczając z niej wzroku.

Gość

To było dziwne uczucie. Nie czuła nic, ani wampirów, ani ludzi, kompletnie nic. Poczuła się nagle trochę zagubiona, jakby straciła rękę.
- Zablokuj mi to, kiedy wejdzie człowiek, dobrze?- poprosiła, marszcząc nos i zezując na niego. Łał, swoją drogą była pod wrażeniem, nie wiedziała ze on to potrafi. Po chwili spojrzenie jej znalazło punkt zaczepienia w nieznajomej wampirzycy.
- Hej...- przywitała się cicho, nieco spłoszona. Nie wiedziała, jak zareagować, wiec spojrzała znów na Boyd'a, chcąc zobaczyć co on na to powie. A potem przysiadł się Uriel. Najpierw próbowała na niego nie patrzeć, ale to nie mogło wyjść- wpatrywał się w nią uporczywie i czuła jego wzrok na swoim ciele. Spojrzała wiec koniec końców na niego, uśmiechając się nieśmiale. Wybaczyła mu, wybaczyła mu od pierwszego momentu gdy poczuła głód krwi, ale nie wiedziała jak mu to przekazać.

Kejsi

- mam nadzieje że nie przeszkadzam...- powiedziała delikatnie aksamitnym głosem

Gość

- Boyd, oczywiście że nie przeszkadzasz - przedstawił się dziewczynie z uroczym uśmiechem i odsunął dla niej krzesło koło siebie. Przeniósł wzrok na brata, który przed chwilą usiadł obok niego, a potem na Catheline, znowu się nie odzywając. Zamiast tego uśmiechnął się znowu do Kejsi.

Kejsi

Kejsi odwzajemniła uśmiech, i usiadła obok Boyda.

Gość

- Prze... przepraszam- powiedział spuszczając wzrok. Nie chciał na nią patrzeć, świadomości tego bólu jaki jej sprawił była dla niego zbyt bolesna.

Gość

Przegryzła lekko wargę, też spuszczając wzrok na podłogę. Czy to był odpowiedni czas, odpowiednie miejsce, czy będzie umiała wykorzystać odpowiednie słowa. Chyba, miejmy nadzieję.
- Wybaczyłam Ci... już dawno- powiedziała cicho, niemalże szeptem, kładąc swoje dłonie na nogach i zaciskając na kolanach palce. Do głowy znów wtargnęły obrazy przeszłości, tego dnia kiedy myślała że umrze, i z bólu jakie zadawały te wspomnienia przymknęła oczy, kręcąc głową jakby chciała by z niej wypadły. Odetchnęła, wypuszczając z płuc powietrze tylko z przyzwyczajenia, znów otwierajac swe przerażające ślepia.
- Nie musisz się przejmować- dorzuciła lekko.

Gość

- Długo tu mieszkasz? - zwrócił się do Kejsi, nie chcąc przeszkadzać Catheline i Urielowi. Założył dłonie za kark i spojrzał na dziewczynę, a właściwie to zlustrował ją wzrokiem.

Kejsi

-kilka dni- odpowiedziała niesmiało
-a wy?- spytała po chwili

Gość

- Muszę, to nie może się powtórzyć.- powiedział podnosząc wzrok na nią.
- Ale dziękuje- dodał po chwili i spróbował się uśmiechnąć. Ona mu może i wybaczyła, ale on sobie nie.

Gość

I znów nie wiedziała co powiedzieć. Oczywiście, że to nie może się powtórzyć, ale wydawało jej się, że on już sobie umie z tym radzić. Nie tak jak ona, nie miała pojęcia czy potrafiłaby się opanować. Zacisnęła jeszcze mocniej palce, tak że knykcie jej pobielały. Aż w końcu postanowiła rzucić ten temat, podnosząc spojrzenie i wlepiając je w Kejsi. Uśmiechnęła się z pewną nietypową dla siebie nieśmiałością, która pojawiła się u niej tego dnia przemiany, gdy od nowa musiała się zacząć uczyć, jak żyć.
- Od kilku godzin- wyjaśniła.

Kejsi

-mam nadzieje że macie gdzie mieszkać, jak nie to z chęcią was przyjmę- oparła z troską w głosie

Gość

- Chyba trzy. Dni znaczy się. Dzięki za troskę, ale mamy dom - wyszczerzył ząbki w uśmiechu. Spojrzał ukradkiem na swoich znajomych. Miał nadzieje, że to wszystko dobrze się skończy. Uriel wystarczająco długo rozpaczał po tym wydarzeniu.

Kejsi

-zapisaliście się już do szkoły?- zpytała próbując zmienic temat

Gość

- Tak samo, jak ten tu i mamy gdzie mieszkać- wskazał ruchem głowy na Boyda i też się przedstawił dziewczynie:
- Uriel jestem- powiedział. Na razie skupiał się zbytnio na C., by ją wcześniej zauważyć.

Kejsi

-miło mi cię poznać!-odpowiedziała z uśmiechem
-ja tez chodze doszkoły ale zrywam sie po przerwie na lunch- dodała z uśmiechem

Gość

- Tak, zapisaliśmy się - powiedział z rozbawieniem - Byliśmy już nawet jeden dzień. A raczej pół.

Gość

- Tak- rzuciła do dziewczyny na pytanie o szkole, właściwie słuchając jej pytań jednym uchem a wypuszczając drugim. Za dużo emocji związało się z ponownym spotkaniem braci Caelum, by mogła ja uważnie słuchać, chociaż naprawdę chciała być miła. Przelotnym spojrzeniem obdarzyła Boyd'a i Uriel'a, po czym nagle zdała sobie z czegoś sprawę, nieopatrznie mówiac to na głos.
- Ja chyba nie mam gdzie mieszkać.

Kejsi

-chcesz możesz wprowadzić sie do mnie- odpowiedziała z uśmiechem

Gość

- Więc zamieszkaj u nas. Mamy wystarczająco dużo miejsca - wypalił, znim zdążył pomyśleć. Ale było już za późno. Spojrzał znów na brata, a potem na dziewczynę. Był ciekawy co odpowie.

Gość

- Jasne- powiedział. Chciał jej wszystko wynagrodzić, chociażby w taki prostu sposób. Chociaż wiedział, że to i tak za mało.

Gość

No i mamy do wyboru, pięknie, aż tak pozytywnie się nie nastawiała gdy przyjeżdżała do tego miasta i do głowy jej wpadła myśl o noclegu. Kiwnęła lekko głową, nie wiadomo do kogo, po czym spojrzała na Kejsi niejako przepraszająco.
- Wybacz, ale chyba wybiorę ich. Ich lepiej znam, a moge sprawiać trochę problemów...- wyjasniła, mając na myśli swój młody wiek jako wampir. Nadal czuła się nieswojo w swojej skórze, więc rzuciła lekki uśmiech do braci i zaczęła bębnić palcami w blat stołu.

Kejsi

- rozumiem- odpowiedziała z uśmiechem
- ale jakbyście potrzebowali pomocy to tylko dajcie znak- dodała

Gość

- No to trzeba będzie trochę posprzątać - zaśmiał się. No bo jak wygląda dom dwóch powiedzmy że młodych facetów? No właśnie.

Kejsi

- chcecie mogę wam pomóc- zapropanowała
- dla mnie to chwilka- dodała usmiechając się

Gość

- Dzięki, jakoś sobie poradzimy - powiedział z lekkim rozbawieniem.

Kejsi

- to jak? pomóc wam?- spytała z lekkim zniciepliwieniem

Gość

- Jak chcesz- powiedział. To miłe z jej strony.
- Ej, serio jest taki bajzel? Dopiero dziś się wprowadziliśmy.- powiedział zdziwiony.

Kejsi

- to dajcie znać kiedy mam przyjść- odpowiedziała uśmiechając sie szeroko

Gość

- Ale mną się tak nie przejmujcie, poradzę sobie- stwierdziła lekkim tonem. Powoli zaczynała się odprężać w ich towarzystwie, pierwszy raz od dłuższego czasu nie musiała się ciągle w stu procentach kontrolować, teraz wiedziała że jakby coś to Boyd i Uriel jej pomogą. Wyprostowała więc swoje nieziemsko długie nogi i skrzyżowała je w kostkach, wpatrując sie w trójkę rozmówców z urokliwym uśmieszkiem błądzącym po malinowych ustach

Gość

- Uriel, mam ci przypomnieć, że zaraz po tym jak zerwaliśmy się ze szkoły, rozłożyłeś się z tymi swoimi sztalugami - powiedział przewracając oczami. Nie wiedzieć czemu, Uriel kiedy malował robił straszliwy bajzel. Wszystko było porozrzucane po całym domu. Dosłownie.

Kejsi

- malujesz?- zpytała z wielkim entuzjazmem

Gość

- Ale sztalugi wcale nie robią bajzlu- zaprotestował robiąc obrażoną minę.
- Tak- powiedział krótko do Kejsi.

Gość

Przysłuchiwała się tylko ich rozmowie, całkiem nieźle się przy tym bawiąc. Chciała już zobaczyć ten dom, tak samo jak chciała się przekonać co za pokój dla niej wymyślą. Nie wiedzieć czemu, na chwilę zawiesiła wzrok na Boyd'zie, tak bezwiednie, opierając sie przy tym łokciem o blat stołu a nogi zginając w kolanach i przesuwając do tyłu.

Kejsi

-fajnie ja też, od dziecka to lubię choc niewiele z tamtych czasów pamietam-odpowiedziała z uśmiechem