Hotel "Przyczajony Smok"

Paul

Jego ruchy stały się odrobinę szybsze, ciężko mu było się powstrzymywać. Jego koszula wylądowała na podłodze, wraz z bluzką Alice. Paul przytulił się do dziewczyny i ponownie się przeturlali; Alice był teraz na górze. Paul zabrał się za rozpinanie stanika, w międzyczasie pieszcząc ustami szyję wampirzycy.

Alice Cullen

- Wymigujesz się znów - wyszeptała przesuwając językiem po jego uchu. Palcami przeczesywała jego krótkie włosy. Miednicę przycisnęła delikatnie do jego bioder siedząc na nim okrakiem. Spódniczka podjechała jej prawie do bioderek.

Paul

Był jak w jakimś transie. Jakby dotyk Alice go hipnotyzował, wciąż chciał więcej i więcej. Jego dłonie prześlizgnęły się przez ciało Alice i wylądowały na jej pośladkach, jednocześnie przyciskając dziewczynę do siebie. Odszukał jej ust i wpił się w nie. Nie był w stanie mówić.

Alice Cullen

Zamruczała jak kotka oddając jego pocałunek. Zacisnęła palce na jego włosach. Mogłaby przysiąc że dostała gęsiej skórki. Jego dotyk elektryzował powodujac miliony mikroskopijnych drżeń w jej ciele, które zlewały się w jedną cudowną falę.

Paul

Jako, że wcześniej mu nie wyszło jeszcze raz zabrał się za rozpinanie stanika. Kiedy mu się to udało rzucił go gdzieś na podłogę. Osunął się lekko w dół, by móc pieścić jej piersi ustami. Czuł, że za niedługo odleci.

Alice Cullen

Przycisnęła jego głowę do swoich piersi. Instynktownie zacisnęła uda na jego biodrach. delikatnie poruszyła miednicą. Czuła się jak przed wybuchem wulkanu, jakby coś w niej miało eksplodować. Ogarnięta tak wieloma różnymi uczuciami przestawała myśleć. Czuła. Pierwszy raz w życiu tylko czuła.

Paul

Dalej pieścił jej piersi ustami w między czasie szukając dłońmi zapięcia spódniczki. Kiedy odnalazł zamek, począł go powoli zsuwać w dół. Ruchy Alice jeszcze bardziej go podniecały.

Alice Cullen

Zamruczała ponownie i przycisnąwszy mocniej miednicę do jego bioder zsunęła się nie zwalniając nacisku. Pociągnęła go za sobą zmuszając by usiadł. Wpiła się w jego usta palcami rozpinając pasek i spodnie.

Paul

Starał się by jakoś ułatwić dziewczynie rozpinanie mu spodni. Tymczasem wsunął dłonie za odpiętą spódniczkę, której nie zdążył się jeszcze pozbyć. Nie myślał. Wciąż smakował ust dziewczyny, nie zdając sobie sprawy z tego, że już dawno przestał oddychać.

Alice Cullen

W końcu poradziła sobie z przeklętym zamkiem. Przylgnęła do niego chciwie zatracając się w jego pocałunkach. Przesunęła nogi obejmując go nimi w pasie i przywierajac do niego gwałtownie. Dłonie splotła na jego karku.

Paul

Powolnymi ruchami nóg zaczął zsuwać z siebie spodnie, dłońmi zaś próbował pozbyć się w jakiś sposób spódniczki Alice. Nie przestawał całować; co jakiś czas lekko podgryzał jej wargi.

Alice Cullen

Pomogła mu po prostu rozrywając materiał. Zachichotała wpijając się w jego wargi. Przesunęła paznokciami po jego ramionach i plecach. Jedną z dłoni wczepiła w jego włosy.

Paul

Uśmiechnął się między pocałunkami. Zebrał po omacku pozostałości po spódniczce i rzucił je na podłogę. Jakoś udało mu się ściągnąć spodnie bez używania rąk. I znów, zmiana miejsc. Paul był teraz na górze. Nachylił się nad Alice i powolutku zsuwał jej majtki w dół.

Alice Cullen

Wyprężyła się w lekki łuczek. Spojrzała mu w oczy swoimi ślipkami pełnymi blasku i zaru. Jego dotyk palił jej skórę. Powolne ruchy sprawiały ze cała drżała z niecierpliwości. Przygryzła wargę zaciskając dłonie na satynowej kapie.

Paul

Odwzajemnił spojrzenie. Rzucił dolną część bielizny Alice gdzieś w kąt po czym w mgnieniu oka pozbył się bokserek. Przywarł ciałem do wampirzycy i wpił się w jej usta z ogromną namiętnością.

Alice Cullen

Jęknęła cichutko wbijając pazurki w jego pośladki. Poczuła dziwne mrowienie w całym ciele. Pierwszy raz w życiu się tak poczuła. Odwzajemniła pocałunek z całą nawałnicą uczuć jaka w tej chwili szalała w niej.
- Paul.. - wyszeptała. Nie wołała go. Smakowała jego imię na swoich wargach.

Paul

- Alice... - szepnął bliski granic wytrzymałości. Dalej smakował jej ust. Uniósł się nieznacznie i całą swą namiętność przelał w [cenzura]

Alice Cullen

Krzyczała? Ona? Niemozliwe... Ona nigdy dotąd nie krzyczała. Rozluźniła palce wplecione w jego włosy i jęknęła przeciągle. Zamruczała jak rozpieszczona kotka. Oblizała wargi i odważyła się otworzyc błyszczące dziko oczy.
- Paul - wyszeptała ochryple i pocałowała go w usta, na których osiadły dwie kropelki. To było jak narodziny, odrodzenie, coś co właśnie wywróciło jej całe dotychczasowe życie do góry nogami. Przesunęła dłońmi po jego sperlonych potem plecach i rozplątała owinięte wokół jego bioder nogi.
- Wymigałeś się - uśmiechnęła się leniwie - odwróciłeś moją uwagę specjalnie - zartowała gładząc go po ramionach. W oczach odbijał jej się cały swiat. Zupełnie jakby nagle została wyniesiona ponad wszystko. Razem z nim.

Paul

Jemu też się jęknęło, ciszej, ale zawsze. Kiedyś mu się to nie przytrafiało. Zapomniał gdzie jest, kim jest. Wiedział tylko kogo trzyma w ramionach. Słyszał kiedyś o wilkołakach i dziwnym zjawisku jakiego doświadczali. Miał wrażenie, że... wpoił się w Alice. Oprócz niej cały świat przestał istnieć. Olśniło go, wiedział jak nazwać to uczucie. Przycisnął usta do jej ucha. - Alice... - szepnął. - ...kocham Cię.

Alice Cullen

Juz dawno widziała. W chwili gdy go zobaczyła wiedziała. Jednak to co poczuła gdy usłyszała te słowa było nowością. Poczuła się tak jakby tchnął w nią zycie. Jakby tymi słowami przekreślił to co działo się z nią do tej pory i narysował wszystko od nowa. Z nim. Obok niego. Przy nim. Nie widziała niczego poza nim. Za tydzień. Za miesiąc... Przeturlała się na niego i przywarła ustami do jego miękkich i cudnie szepczących warg.

Paul

Objął ją i przytulił mocno do siebie. Wciąż nie miał dość jej słodkich ust. W ogóle nie czuł zimnej skóry Alice, co więcej, wydawało mu się, że jest gorąca. Znów przycisnął usta do jej ucha. - Miłość... tak to się nazywa, prawda? - szepnął.

Alice Cullen

- Ty mi powiedz Paul - uśmiechnęła się szepcząc nadal ochrypłym głosem. Pochyliła się twarzą nad jego buzią i spojrzała mu w oczy. Widziała tylko jego. Jakby jej świat nagle rozrósł się do niewyobrażalnych rozmiarów,pojawił się Paul i wessał wszystko w siebie. Patrzyła w jego oczy i widziała wszechswiat. Widziała siebie. Widziała jego. Zamrugała oczkami.

Paul

- Miłość... - powtórzył. To słowo kojarzyło mu się tylko i wyłącznie z Alice. Wyciągnął jakoś spod nich jedwabną powłoczkę i przykrył nią Alice i siebie. Wpatrywał się w oczy koloru ciemnego złota. Nie mógł się powstrzymać i jeszcze raz zatopił wargi w ustach Alice.

Alice Cullen

- W drugiej sypialni jest takie samo łóżko - mruknęła rozbawiona patrząc na niego z zadziornie.

Paul

- Chcesz je wypróbować? - zapytał również zerkając na nią z zadziornością. Mógłby robić to z nią całą noc. Chwilowo jednak nie chciało mu się zmieniać miejsca. To ludzkie lenistwo...

Alice Cullen

- Nie.. - otarła się o niego lekko - Chciałam zaproponować ją na jutro, panie Gordon - nosem potarła o jego nos. - Dzisiaj zamierzam wykorzystać pana jeszcze na tym - pogładziła materac - chyba ze zgłasza pan jekieś zastrzeżenia... - oparła się na łokciu i ręką rysowała mu wzorki na torsie. Przyłożyła rękę w miejsce gdzie czuć było jego bijące serce. Matko noc, co to za wspaniałe uczucie. Czuć to lekkie pulsowanie w jego wnętru. Oparła się policzkiem o jego pierś i pozwoliła sobie zatopić się w tym miarowym odgłosie. Jej cały świat wypełniło bicie jego serca. Odbierała je wszystkimi zmysłami. Prawie czuła zapach jego krwi, którą pompowało. Nie myśleć o krwi.. Nie myśleć o krwi... nakazała sobie czując jak jad delikatnym strumyczkiem napływa jej do ust. Przełknęła go. Miał dzis wyjątkowo cierpki smak. Westchnęła cicho i przymknęła oczy pozwalając sobie na odbieranie jedynie głuchego odgłosu bijacego serca Paula. Koił. Wyciszał. Uspokajał. Był w miarę równy. Czasami gdy jej dotykał jego serce lekko przyspieszało. To było ciekawe. Interesujące. Fascynujące. Z uwagą badacza obserwowała i śledziła te fluktuacje. Rytm jego serca zmieniał się gdy ona dotykała jego. Alice zamruczała zadowolona.

Paul

- W takim razie... - pocałował ją w szyję. - ...jestem całkowicie za. - uśmiechnął się i kontynuował pieszczotę. Dłońmi błądził w dole pleców Alice.

Alice Cullen

Zamruczała ponownie.
- Paul.. - wyszeptała - czy ja nie jestem dla ciebie zimna? - zadrżała pod wpływem jego pieszczot. To było niesamowite jak szybko potrafił ją rozbudzić ponownie. Nie była do tego przyzwyczajona. Nikt wczesniej nie robił tak, nie działał tak na nią. W jej wypadku nikt oznaczało Jaspera. Alice nie miała zbyt dużego doświadczenia jeżeli chodzi o mężczyzn, ale kto by sie tym przejmował, prawda?

Paul

- Hm... - wymruczał docierając ustami do zagłębienia między obojczykami. - Przecież jesteś ciepła... - mruknął jakby to była oczywista sprawa. Ciało Alice musiało przejąć ciepło ciała Paula, dlatego miał takie a nie inne wrażenie.

Alice Cullen

Odchyliła głowę pozwalając mu na kontynuowanie pieszczot. Jego odpowiedź ją zdziwiła troszkę, ale postanowiła nie zastanawiać się nad tym w tej chwili. Pieszczotliwie przesunęła mu palcami po karku.

Paul

Objął Alice mocniej i przycisnął do siebie. Zamknął oczy i wtulił nos w zagłębienie między obojczykami. Oddychał głęboko i miarowo. - Nie chcę wracać do domu. Chcę tu z tobą zostać, w tym łóżku, na zawsze... - mruczał, jakby upojony jej bliskością.

Alice Cullen

Czuła podobnie. Usmiechając się leciutko, Alice pocałowała Paula w czoło i delikatnie głaskała go po głowie.
- Jeszcze nie musimy się stąd ruszać - wyszeptała. - Chociaż czasem powinniśmy jednak stąd wyjść... musimy jeść - zaśmiała się cichutko.

Paul

- Zamówimy jedzenie do pokoju... - wymruczał, leniwie przesuwając dłonie na plecach Alice. - Boy hotelowy dla Ciebie, zwykłe jedzenie dla mnie. Chyba, że chcesz odwrotnie. - sam nie wiedział o czym mówi. Było mu tak dobrze.

Alice Cullen

Zesztywniała.
- Nie żywię się ludźmi - powiedziała zmienionym głosem - Nigdy nie spróbowałam krwi człowieka i nigdy tego nie zrobię. Choćbym miała zdechnąć - wyswobodziła się z jego objęć - Ja szanuję ludzkie życie Paul. - Owinęła się w narzutę i usiadła na drugim końcu łóżka - Tak mnie nauczono.

Paul

Odsunęła się od niego tak szybko, że przez chwilę nie wiedział o co chodzi. Kiedy w końcu zrozumiał, przysunął się szybko do Alice, podniósł się do siadu i objął dziewczyną od tyłu. - Wybacz. Głupi jestem. To, że mi czasem zdarzy się wpadka, nie znaczy, że... Wybacz. - powtórzył. Czuł do niej jeszcze większy szacunek. Sam był strasznie słaby. Pół-wampir, który ulega ludzkiej krwi?

Alice Cullen

Rozluźniła się.
- Już dobrze Paul - odwróciła się do niego i pocałowała go delikatnie - Przepraszam, ja po prostu... To czasem jest takie trudne. Opanowanie się. Ale nie wybaczyłabym sobie gdybym "zjadła" człowieka... Gdybym zaczęła, to nie umiałabym się powstrzymać - pocałowała go znów - Myślisz że do pokoju dostarczą żywe króliki - zażartowała - zamów mi tuzin - zachichotała łagodniejąc.

Paul

- Tobie zapewne jest o wiele trudniej niż mnie. Jestem pół-wampirem i nawet mnie ciężko jest się czasem powstrzymać. - jego myśli automatycznie wróciły do tamtego dnia kiedy zabił swoją przybraną matkę. Potrząsnął lekko głową by pozbyć się tego obrazu sprzed oczu. - Japończycy i tak są dziwni, nikt raczej nie będzie się zastanawiał po co nam tuzin królików, albo panda w pokoju. - zaśmiał się.

Alice Cullen

- panda... - westchnęła - a one nie są pod ochroną. One są takie słodkie... - oblizała bezwiednie usta. Zaczynała się robić głodna. - Paul... ja niedługo będę musiała zjeść. Inaczej trudno mi sie będzie opanować. Nie wybaczyłabym sobie gdybym coś ci zrobiła... Mimo wszystko pachniesz... - wciągnęła jego zapach - tak apetycznie... - przeciagnęła językiem po jego ramieniu. Zawarczała cicho. Po czym odepchnęła Paula i zaczęła zbierać swoje rzeczy. W niego rzuciła jego ciuchami
- Zbieraj się - zachichotała - Dziś będziemy jeść kolację w moim stylu. Po posiłku zawsze mnie dopada szczególny nastrój - mruknęła przejeżdżając dłonią po wnętrzu swojego uda. Przygryzła wargę i gorączkowo zaczęła się ubierać. - Polowałeś kiedyś? - zapytała

Alice Cullen

Gdy się ubierał włączyła telefon. Napisała szybko kilka smsów. I wyłączyła aparat.
Rzuciła go na łóżko. Nie zamierzała ze sobą zabierać.

Paul

Zaczął się niespiesznie ubierać. W łóżku było mu tak dobrze... No ale co zrobić, musieli jeść. Wstał, wciągnął na siebie bokserki i spodnie. - Kiedyś zdarzyło mi się polować. Szczerze mówiąc, nie smakuje mi krew zwierząt... - odpowiedział z zamyśleniem wpatrując się w Alice. Uśmiechał się tajemniczo. Podszedł do niej od tyłu i objął ją ręką w pasie. - Mówisz, że... nigdy nie smakowałaś ludzkiej krwi... - sięgnął po jej rękę i przyłożył jej dłoń do swojej szyi, do miejsca, w którym pulsowała tętnica. - Ale ja jestem tylko w połowie człowiekiem... - mówił cicho, prawie szeptał. - Nie skusisz się? - zapytał ledwo słyszalnym głosem.