Stołówka

Emma

- Hej... - spojrzała na chłopaka i odsunęła się lekko od Edwarda. - Jestem Emma Austen. - uśmiechnęła się lekko, serce biło jej szybciej ze stresu. - Jesteś nowy?

Edward

- Hej - powiedział nie okazując żadnych emocji.
- Ona wie kim jestem - odpowiedział na jego mysli bawiąc się jej włosami.

Gość

Spojrzał na niego uważnie, po czym uśmiechnął się kącikowo. No cóż, musi zacząć uważać co myśli.
- Tak, jestem nowy - zwrócił się do dziewczyny - Dopiero co się wprowadziłem.

Emma

Oparła głowę o ramie Edwarda. Uśmiechnęła się lekko do Marcus'a.
- Będziemy chyba w jednej klasie. Tak? Daleko stąd mieszkasz? - objęła delikatnie Edwarda i napiła się soku.

Edward

Przysłuchiwał się rozmowie Emmy z Marcusem. Delikatnie głaskał ją po ramieniu i dłoni.

Emma

Uśmiechnęła się do Edwarda i przytuliła do niego. Teraz czuła się już luźniej w towarzystwie Marcusa, nie musiała się go chyba obawiać. Zaczęła delikatnie głaskać Edwarda po policzku.

Edward

Uśmiechał się pod wpływem dotyku jej delikatnych dłoni.
- Tak w ogóle zaraz mamy biologię . - powiedział widząc wzrok chłopaka na Emmie.

Emma

- Hmm... no to nie będzie takie złe. Gorzej z hiszpańskim. - uśmiechnęła się do Edwarda - No ale skoro twierdzisz, że będziesz mnie chronił to chyba nie umrę na tych lekcjach. - pocałowała go w policzek.

Edward

Uśmiechnął się.
- Ciebie kochanie będę zawsze chronił i NIE TYLKO przed hiszpańskim - pocałował ją w rękę.
- A na co potem masz ochotę? - spytał.

Emma

- Na sen... jestem niewyspana. A prócz tego na spędzenie miłego popołudnia z moim chłopakiem - spojrzała w sufit - Tylko gdzie on jest?

Edward

- Nie dziwie się, takie gadanie przez sen jest na pewno męczące - zachichotał.
- Tu jest - pocałował ją delikatnie w usta i uśmiechnął się

Emma

Uśmiechnęła się i przytuliła do niego szepcząc mu na ucho "kocham Cię". Wtuliła głowę w jego szyję.
- To co dziś robimy?

Edward

- Ja Ciebie też - powiedział z uśmiechem trochę głośniej.
- Ty miałaś wybierać. Może pokażesz mi wreszcie swoje dzieło - zaśmiał się

Emma

O nie... Wzruszyła ramionami.
- Chyba je zgubiłam. To była taka mała rzeźbka... tyci, tyci - pokazała palcami rozmiar. - Więc... przepadło - uśmiechnęła się i złożyła na jego policzku delikatny pocałunek, przytrzymała usta chwile przy jego chłodnej skórze i przesnęła lekko w stronę ust. Ostatecznie zrezygnowała z tego nie chcąc go denerwować.

Edward

Uśmiechnął się.
- I tak ją zobaczę - zaśmiał się i zmierzwił jej włosy.
- Zgubić rzeźbę, to się może zdarzyć tylko Tobie - zażartował.

Emma

Dźgnęła go palcem w bok, jednak spowodowało to u niej tylko ból palca. Pomachała nim lekko i przytuliła się do niego.
- Boli mnie przez Ciebie palec... i jeszcze mówisz, że jestem niezdarna... no wiesz... jak możesz. - udała oburzoną i bardzo dramatycznie odsunęła się od niego - Jeśli już musisz wiedzieć... to i tak nie pokaże Ci tej rzeźby bo będziesz sie ze mnie śmiał. - napiła się soku.

Edward

Przygarnął ją do siebie i pocałował w palec.
- Dalej boli ? - spytał z uśmiechem.
- A wiesz, że i tak ją zobaczę więc się ze mną nie kłóć - zaśmiał się.
- Z Ciebie się śmiać? Nigdy - powiedział udając poważny ton .

Emma

- Boli... - powiedziała próbując przybrać ton łamiącego się głosu - Ale obiecaj, że nie będziesz się śmiał jak zobaczysz - przytuliła się do niego i lekko przesunęła policzkiem po jego chłodnym ramieniu. Chwile później spojrzała na Marcus'a i uśmiechnęła się do niego, widząc go spłonęłą lekkim rumieńcem.

Edward

- Nie będę obiecuje - uśmiechnął się i pocałował ją w ramie. Gdy zobaczył jej rumieńce i wzrok chłopaka skrzywił się.
- Widzę, że się polubiliście - powiedział skrzywiony .

Emma

Zaśmiała się bardzo cicho. Ujęła delikatnie dłoń Edwarda i zaczęła ją delikatnie głaskać opuszkami palców.
- Skoro obiecujesz to Ci pokażę. - uśmiechnęła się, nachyliła się i pocałowała go w policzek. - Ale to kiedy indziej. Dziś nie znajdizemy czasu na takie bzdury. - napiła się odrobinę soku.

Edward

- Tak? A co zamierzasz robić? - spytał zaciekawiony głaszcząc ją jedną ręką po talii i od czasu do czasu zerkając na chłopaka.

Emma

- Sama nie wiem. Możemy pokazać Marcus'owi Forks. Bądź możemy iść do kawiarni i posiedzieć trochę, pogawędzić. - wzruszyła ramionami beznamiętnie. - Ostatecznie i tak musisz Ty zdecydować, bo moją naturę opisują dwa słowa: łamaga i niezdecydowanie. - uśmiechnęła się do niego.

Edward

- Wybieraj co chcesz - wzruszył ramionami. Nie podobało mu się to, że chce z Marcusem spędzać czas.
- Więc Emmo, zastanawiaj się - uśmiechnął się

Emma

- Hmm... - przysunęła krzesło bliżej Edwarda, przewiesiła sobie jego rękę na szyi i ramionach żeby ją objął i oparła głowę o jego klatkę piersiową - No nie wiem... nie znam tu nic prócz polany, szkoły i kawiarni. Możesz mi pokazać jakieś fajne miejsca - uśmiechnęła się.

Edward

Wtulił ją w siebie.
- No nie wiem. Może spędzimy czas u Ciebie chyba, że masz coś innego do roboty - uśmiechnął się rozbrajająco w jej stronę i pogłaskał po głowie.

Emma

Westchnęła, jego uśmiech był dla niej jak największa łapówka. Po tych kilku sekundach zgodziłaby się na każdą jego propozycję.
- Dobrze. Możemy u mnie - uśmiechnęła się do niego i pocałowała w policzek. - Skoro tak Ci się podoba u mnie, to czemu nie.

Edward

- Więc ustalone - pogłaskał ja po policzku z uśmiechem.
- Ale jeśli chcesz to możemy robić coś innego - uśmiechnął się patrząc jej w oczy.

Emma

Zbliżyła się powoli do niego, chciała go pocałować w usta ale nie była pewna czy może i czy on tego chce więc zatrzymała się.
- Ustalone... panie Cullen.

Edward

- Dobrze panno Austen - zaśmiał się i pocałował ją w policzek. Wciąż patrząc na swoją ukochaną spytał się Marcusa :
- A Ty skąd przybyłeś?

Gość

Kiedy zaczęli prawić sobie te czułości, po prostu się wyłączył. Teraz założył dłonie za kark i popatrzył przelotnie na Edwarda.
- Z Alaski - odpowiedział.

Edward

Spojrzał na niego i lekko odciągnął od siebie Emme.
- Z Alaski? Ciekawe... - stwierdził.
- A co Cię tu sprowadza? - spytał.

Emma

- To dość daleko - uśmiechnęła się do Marcusa, kiedy ten odpowiedział uśmiechem znów się zarumieniła. Wyprostowała się w pewnym momencie odsuwając się od Edwarda i napiła się soku. - Domyślam się, że panowie raczej nie są głodni. Jeśli zmienicie zdanie to służę pomocą. - zaczęła rozpakowywać swoją kanapkę - tymczasem jednak ja sama przymieram głodem - zaczęła powoli jeść. - A jest to frystrujące, że ja ciągle jem... - odłożyła jednak kanapkę i napiła się soku.

Gość

- Tak, z Alaski, ale z dosyć odległej części. Po prostu znudziło mi się tamto miejsce, musiałem coś zmienić.
Spojrzał na dziewczynę uśmiechając się znów kącikowo.
- Jedz, jedz. Wcale ci nie zaszkodzi - powiedział, mając na myśli oczywiście jej nienaganną figurę.

Edward

- Smacznego - uśmiechnął się.
- Też mieszkałem kiedyś na Alasce ale to było dawno - westchnął i podał jej sok.

Emma

Spojrzała na niego, uśmiechnęła się lekko. Potem na Edwarda. Ostatecznie wzięła głęboki wdech i czując się dziwnie w towarzystwie dwóch nadludzko pięknych mężczyzn zaczęła powoli jeść swoją kanapkę.
- Nigdy nie byłam na Alasce. Jak tam jest?

Gość

- Zimno, ciemno i ponuro - zaśmiał się lekko - Dlatego w końcu się wyprowadziłem.

Emma

- Tutaj jest podobnie. Może jest i jasno, ale nie ma zbyt wiele ciepła i kolorów. Wszystko jest zgniłozielone... znajdziesz tu każdy odcień zimnejzieleni ale żadnej ciepłej barwy - wzruszyła ramionami bardziej bawiąc się kanapką niż ją jedząc. Napiła się trochę soku i uśmiechnęła do Marcusa.

Edward

- Racja - zaśmiał się.
- A gdzie się aktualnie zatrzymałeś? - spytał z czystej ciekawość.

Gość

- Zależy jak na to patrzeć. Jeśli chcesz, to każdy kolor może być ciepły. Wystarczy wyobraźnia - powiedział patrząc na nią uważnie. Wyglądała uroczo kiedy się tak rumieniła pod wpływem jego spojrzenia.
- Wynająłem jakieś mieszkanie. Jak na razie wystarczy - odpowiedział Edwardowi.

Emma

Zarumieniła się nieco bardziej, więc spuściła wzrok patrząc w blat stołu. Postarała się skupić na jedzeniu kanapki.
- Może i tak. Moja wyobraźnia chyba nie działa zbyt dobrze. - zagarnęła włosy za ucho i wróciła do zabawy kanapką.