sala nr 3 (biologiczna)

Gość

// Sala biologiczna
Weszła do klasy. Lekcje już trwały z powodu pobytu u sekretarki się na nie spóźniła. No świetnie
- To wasza nowa koleżanka - zaczęła nauczycielka Koleżanka? - Kochana proszę się przedstawić Zaraz dla tej baby zrobię wyjątek. Uspokój się!
- Nazywam się Amelia, będę od dzisiaj chodzić do waszej szkoły -popatrzyła na nauczycielkę z wyczekiwaniem.
- Usiać tutaj - wskazała pustą ławkę. Rozejrzała się dookoła. Tu jest wampir!

Gość

//Sala biologiczna

Z trudem odszukała salę. Później z trudem przyswajała materiał.
Zauważyła że nie tylko ona była nowa w klasie.
To przyniosło jej ledwo dostrzegalną ulgę.
Jednak po spojrzeniu na plan jęknęła.
-"Algebra..."

//sala 13

Edward

/korytarz.

Edward wchodząc do sali zajął swoje ulubione, samotne miejsce w ostatniej ławce pod oknem. Nie zdejmował okularów. Wyjął swoje piękne pióro i z trudem odetchnął jak na człowieka przystało. Otworzył notatnik starając się skierować swoje myśli na inny tor.

Bella · Gość

//korytarz

Weszła do sali. Podeszła do nauczyciela. Podsunęła mu arkusz do autografu. Zobaczyła tego ładnego chłopaka. chyba widziała go an stołówce... Mniejsza z tym. Cholera... tylko to zdołała pomyśleć, gdy jedyne miejsce wolne okazało sie być właśnie koło tego chłopaka. Teraz cała nadzieja w nauczycielu. Niech facet coś zrobi do cholery...

Edward

-Bella... Widzę, że przypadło Ci w udziale miejsce obok Cullena.
-Edward samotniku... przygarniesz Isabellę? -uśmiechnął się swoim obłąkanym uśmiechem nauczyciel.
Edward cały zastygł. Kiedy dziewczyna weszła do klasy poczuł niesamowicie przyjemną i kuszącą woń. Teraz już tylko walczył z tym, żeby nie rozchylić ust. Chociaż wstydził się tej myśli, marzył o tym, żeby skosztować jej krwi. Na słowa nauczyciela kiwnął tylko pośpiesznie głową. I ostentacyjnie odsunął się jak najbliżej brzegu ławki, jak tylko było to możliwe.

Bella · Gość

Usiadła koło chłopaka bez słowa. Zerknęła an niego. Siedział jak poparzony na brzegu ławki. Co ja mu zrobiłam...? zwątpiła całkowicie. Otworzyła zeszyt starając się skupić na długopisie, ale ten chłopak był dziwny.

Edward

-Edwardzie słońce w Forks nie jest chyba aż tak rażące, żeby siedzieć w okularach na lekcji, prawda?- rzucił nauczyciel wypisując jej coś na tablicy.
-Oczywiście... -mruknął i zdjął okulary składając je pedantycznie na zamkniętej książce. Nie było potrzeby, żeby jej otwierać. Znał ją przecież niemal że na pamięć. Nikt nie odwrócił się by na niego spojrzeć, jednak większość kobiet na sali wyrażała takie pragnienie w swoich myślach.

Bella · Gość

Mimowolnie spojrzała na niego. Wyglądał niesamowicie. Miał coś w oczach. Szybko się jednak odwróciła do swoich zeszytów.

Edward

Bella zarzucając włosami znowu rozsiała dookoła ten piękny zapach. NA BOGA! Czy nikt inny tego nie czuł?! Edward spiął się cały walcząc ze sobą. Rozejrzał się po klasie. 22 osoby plus nauczyciel. Większość z nich to kobiety. Dałby radę.... Jego myśli przyprawiały go o przerażenie. Ociągając się zerknął na Belle, wzrok zatrzymując na jej szyi. Z charakterystyczną szybkością dla wampira, odwrócił głowę. Tym razem wzrokiem próbował zahipnotyzować swoje pióro. Zerknął na zegarek. 30 min do końca lekcji. Nie da rady... NIE WYTRZYMA.

Bella · Gość

Czuła jego wzrok i widziała kątem oka jak się rusza. Co jemu do cholery? Przesunęła się na krześle niepewnie. Pisała w zeszycie bezwiednie to co powinna.

Edward

Powoli nie mógł już zapanować nad swoimi rękami. Położył je na stole, ściskając w ręku tak, żeby nie zrobić wgłębień w metalu. W myślach śpiewał po arabsku. Starał się też przypomnieć wszystkie łacińskie maksymy, jakich do tej pory się nauczył. Co chwila zerkał na zegarek, przy okazji starajac się rzadziej oddychać.

Bella · Gość

Teraz ją przerażał. Zerknęła na zegarek przerażona. Zgarnęła włosy za ucho machinalnie.

Edward

Ponownie poczuł jej zapach i ponownie zaczął marzyć o jej krwi. Z utęsknieniem serca czekał na dzwonek. Nie miał pojęcia co stałoby się, gdyby w momencie kiedy nauczyciel zadawał pracę domową nie zadzwonił dzwonek. Edward zgarnął swoje rzeczy do skórzanej torby i w oka mgnieniu opuścił salę.

Bella · Gość

Spojrzała za nim zdziwiona. Za nim? To za dużo powiedziane. SPojrzała w stronę drzwi, a jego już nie było.
-Dziwak...- burknął.

//korytarz

Natalie · Gość

Natalie speszona weszła do klasy. Podeszła do biurka nauczyciela.
-To jest nowa uczennica. Będziecie mogli gościć ją teraz w swojej klasie. - Głos nauczyciela brzmiał strasznie sztucznie. Natalie omiotła spojrzeniem całą klasę i usiadła przy ostatniej ławce w rzędzie od okna. Tam, gdzie chodziła do szkoły ten materiał był już dawno przerabiany, więc będzie mogła chociaż powygladać za okno.
Lekcja minęła spojkojnie nauczyciel nie męczył jej tak bardzo. Zerknęła na plan. Następna matematyka.

/Sala matematyczna

Gość · Wysłany: Wto 21:05, 31 Mar 2009 Temat postu:

Dziś był jej pierwszy dzień. Trochę się denerwowała, ponieważ jest bardzo nieśmiała.
Delikatnie nacisneła klamkę i weszła do klasy.
Nauczyciel odrazu przedstawił Valentine klasie.
- To Valentine wasza nowa koleżanka. Macie być dla niej mili!
Zawstydzona usiadła w pierwszej wolnej ławce.
Wyjeła z torby podręcznik i zeszyt.

Gość

Hmmm,teraz mam biologie czyli muszę iść do sali nr 3...-pomyślała..
Pewnie otworzyła drzwi i pewnym krokiem weszła do sali...
Wszyscy już zajęli miejsce i gdy weszła ,spojrzeli na nią...
Znowu sie gapią-pomyślała
Dzień dobry,pierwszy dzień i już spóźnienie..-przywitał ją nauczyciel.
Przepraszam,ale nie mogłam znaleźć sali-powiedziała słodkim głosem.
Dobrze,usiądź z Valentinom-wskazał ławkę palcem..
Powoli podeszła do ławki..
Czesc-przywitała sie z nią grzecznie a potem usiadłszy ,wyciągnęła książki i zaczęła mazac w zeszycie..

Emma

//Korytarz

Weszła do sali, nadal mając na sobie jego bluzę. Nie chciała jednak się do niej przytlać gdy wszyscy patrzyli. Napawała się tylko zapachem kiedy mogła. Zatrzymała się tuż przed biurkiem nauczyciela i spojrzała na Edwarda.
- Gdzie siedzimy? - powiedziała do niego ściszonym głosem. Nie musiała martwić się już o papiery dla nauczyciela, załatwiła to bowiem już pierwszego dnia swojego pobytu, tuż przed poznaniem Edwarda.

Edward

/korytarz

Nauczyciel wziął papiery Emmy i przejrzał je .
- Witaj w szkole Emm - powiedział nauczyciel - Edwardzie słyszę, że już się domyśliłeś, że przygarniesz nową koleżankę - spojrzał na niego.
- Tak proszę Pana. - odpowiedział i zwrócił się do Emmy - siedzimy tam - wskazał ławkę pod oknem i udał się w jej kierunku.

Emma

Poszła powoli za Edwardem. Jeśli ktoś zauważy, że mam jego bluzę... to pewnie zaczną plotkować. Nie byłoby to takie złe... ale on pewnie nie byłby zadowolony... co ja mam zrobić? Pomocy! Uśmiechnęła się do Edwarda, zajęła miejsca, które jej wskazał i wypakowała z torby zeszyt i podręcznik.
- Tss... zapomniałam chyba długopius... - powiedziała do siebie przegrzebując dno torby.

Edward

- Masz , weź mój - podał jej długopis.
- Plotkować zawsze o mnie będą - burknął pod nosem i spojrzał na nią

Emma

Wzięła jego długopis. - Dziękuję - powiedziała cicho, z uśmiechem, ale ten zniknął z jej twarzy. Nachyliła się nad książką. On słyszy moje myśli, czy to ja postradałam rozum i wypowiadam je głośno? Chyba mam omamy... zapach jest bluzy mnie chyba ogłupia... ale jest taki cudowny... Wtuliła policzek w jego bluzę, zaledwie czasem tylko notowała coś w zeszycie.

Edward

- Nie ma za co - zaśmiał się.
- Zaraz jest dzwonek - szepnął jej do ucha żeby profesorek nie usłyszał.

Emma

Uśmiechnęła się do niego. Wolała z nim spędzać czas wolny, chociaż każda chwila, sekunda z nim była równie ważna. Nie rozumiała dokładnie co się z nią dzieje.
- To dobrze - szepnęła i puściła do niego perskie oczko, przesunęła długopis w jego stronę. - Dziękuję i za bluzę też. - dodała równie cicho. Bardzo Cię lubie Edwardzie... chociaż nie mogę Ci tego powiedzieć.

Edward

- Nie ma za co - uśmiechnął się do niej promiennie.
- Wiesz, lubię Cię - uśmiechnął się do niej mówiąc to. Sam nie wiedział czemu jej to mówi, wszystko co robił było zbyt niebezpieczne dla niej.

Emma

Spojrzała na niego, nie mogła powstrzymać i rumieńca, i rumieńca na twarzy.
- Ja Ciebie też lubie, nawet bardzo Cię lubie - znów się uśmiechnęła, to chyba była najlepsza informacja jaką mogła dziś otrzymać. Zamknęła zeszyt i podręcznik, czekając już tylko na dźwięk dzwonka.
- Ciesze się, że to powiedziałeś - teraz unikała raczej spojrzenia na niego, utkwiła wzrok w ławce.

Edward

- Też się ciesze - uśmiechnął się widząc jej rumieńce. Lubił na nie patrzeć.
- 3...2...1 - odliczał do końca lekcji.
- No to teraz chodź do stołówki - uśmiechnął się wychodząc z ławki.
/stołówka

[zaczynasz w stołówce ^^]

Emma

//Stołówka

Weszła do klasy, dłonie trzymała w kieszeniach. Rzuciła torbę na podłogę przy ławce i usiadła na krześle. Rozpakowała się i utkwiła wzrok w tablicy. Nie uśmiechała się, nawet nie była zła. Jej twarz nie wyrażała żadnego odczucia. Może troche było jej smutno.

Edward

/ stołówka

Szedł sam przez korytarz jak każdego dnia przed poznaniem Emmy. Chciał wyjść ze szkoły i zaszyć się w jakimś spokojnym miejscu.
Już miał wychodzić ze szkoły ale coś kazało mu zostać. Kilkanaście minut po dzwonku wszedł do sali. Emma siedziała na swoim miejscu a Marcus na nią patrzył. Miał ochotę wyjść z sali za nim jeszcze mógł.
- Panie Cullen, ma pan 20 minut spóźnienia. Czy dotarcie ze stołówki do sali zajmuje aż tylke czasu ? - spytała z wyrzutem nauczycielka.
- Przepraszam Pani Stewart. - powiedział z pięknym uśmiechem.
Co ten chłopak w sobie ma.. - pomyślała.
- Dobrze siadaj ale żeby mi to było ostatni raz - powiedziała i wróciła do lekcji.
Edward usiadł w swojej ławce obok Emmy bez słowa. Wzrok wlepił w nauczycielkę.

Emma

Odgarnęła włosy za ucho. Teraz zupełnie na nic nie zwracała uwagi, na marginesie zeszytu tylko rysowała jakieś kwiatki i winorośla. Co pewien czas notując słowa nauczycieli, staranie kaligrafując każdą głoskę. Dopiero gdy cały margines pokrył się ornamentem, oparła łokcie o blat ławki i zaczęła patrzeć w czarną powierzchnię tablicy.

Edward

Od czasu do czasu spoglądał na Emmę. Po chwili położył swoją dłoń na jej nodze.
- Kocham Cię - szepnął jej do ucha i wciągnął jej dłoń pod ławkę.

Emma

Poczuła wielką ulgę. To było najlepsze co mógł jej podarować, te dwa słowa znaczyły więcej niż tysiące innych ich rozmów. Uśmiechnęła się, nie zwracając uwagi na nic poprostu pocałowała go w policzek i usiadła bliżej niego.
- Ja Ciebie też... ponad życie i wszystko co istnieje... kocham Cię - uśmiechnęła się znów, teraz ich krzesła tworzyły prawie jedno szerokie siedzisko. Przysunęła się do niego na tyle blisko, że dotykali się ramionami.
- Błagam się, że nie przyjdziesz... - pod ławką zaczęła delikatnie gładzić opuszkami palców jego dłoń.

Edward

- Bo nie chciałem przychodzić... - szepnął jej do ucha. Delikatnie głaskał ją po ręce.
- Lepiej tak nie mów z tym kochaniem bo co jeśli się to zmieni? - spytał.

Emma

To znów moja wina... ranię go... a przecież go kocham... kocham! kocham! kocham! jak ja mam mu to udowodnić... nie ma nic ani nikogo ważniejszego niż on... Spojrzała na niego, w jej oczach malował się smutej i żal do samej siebie, że robi mi przykrość.
- Nigdy... nigdy się nie zmieni. Kocham Cię i nikt, ani nic nie zmusi mnie żebym Cię przestała kochać. - mimo, że mówiła szeptem głos jej zaczął się łamać - i błagam... nie mów tak więcej... bo to brzmi jakbyś miał odejść. Obiecałeś, że będzesz przy mnie... - serce biło jej znów szybciej - Kocham Cię - wykorzystując, że nauczycielka pisała coś na tablicy nachyliła się do niego, starała się zrobić to szybko i delikatnie żeby nie mógł się odsunąć, ani żeby mu to nie szkodziło. Delikatnie pocałowała go w usta, pocałunek był krótki zaledwie kilka sekund po czym wróciła na swoje krzesło i tylko złapała go mocniej za dłoń.

Edward

- Wiesz, że dotrzymuję obietnic. Odejdę tylko jeśli Ty będziesz tego chciała - szepnął. Gdy go pocałowała zaczęły się szepty po klasie. Naszczęście nauczycielka nie była zbyt uważna i nie zwróciła na to uwagi.
- Też Cię kocham i to się nie zmieni, nigdy - głaskał ją po dłoni.

Emma

- Nigdy nie będę chciała - uśmiechnęła się do niego i zanotowała coś - Uśmiechaj się znów... nie bądź smutny... - narysowała na marginesie serce, a w nim napisała literę "E".

Edward

Uśmiechnął się widząc jej rysunki.
- Jak mam nie być smutny widząc.... - zaczął ale nie dokończył. Znów posmutniał na tą myśl.

Emma

- Widząc co? - spojrzała na niego. Nadal trzymała jego dłoń i delikatnie wodziła po niej opuszkami palców.

Edward

Pokiwał tylko głową i odwrócił się w stronę okna. Nie był osobą, która lubiła mówić ludzią to co czuje.