Pokój nr.1

Anastasia

Gdy się obudziła Bastian jeszcze spał. uśmiechnęła się lekko i wstała. Ubrała się spokojnie. Uczesała włosy i usiadła na krawędzi łóżka. Wziął szkicownik ze swojej torby i zacżęła coś tam mazać.

Bastian Martínez

Nie obudził się jeszcze.
Przekręcił się na bok odkopując się z pod kołdry.
Zaczął mruczeć coś nie zrozumiałego przez sen.

Anastasia

Delikatnie przykry ła chłopaka kołdrą.
Później dalej szkicowałą.

Bastian Martínez

Spał jeszcze trochę leżąc dość wysoko.
Kiedy znów się przekręcił jakimś cudem uderzył głową o ramę łóżka. xd
Otworzył oczy zdezorientowany i przyłożył dłoń w miejsce uderzenia. Nie bolało, zrobił to odruchowo.
Przeciągną się i usiadł na łóżku po czym przetarł oczy spoglądając na dziewczynę.

Anastasia

Skończyła szkic i usłyszała tylko huk.
Spojrzała na Bastiana i pokręciła głową z niedowierzaniem.
- Dzięń dobry - powiedziała spokojnie gdy się podniósł i pocałowała go lekko w usta.

Bastian Martínez

- Dobry. - mruknął troche zaspanym głosem.
Uśmiechną się kiedy go pocałowała. - Dawno wstałaś? - zapytał.

Anastasia

Usiadła wygodniej na łóżku po czym spojrzała na zeszyt.
- szkic temu - odpowiedziała ze śmiechem.
Przysunęła się do chłopaka iprzytuliłą go.

Bastian Martínez

Spojrzał na nią wesołym wzrokiem. - Co rysowałaś? - zapytał zerkając na trzymany przez nią zeszyt.
Przytulił ją do siebie opierając twarzą o jej włosy i uśmiechną się do nich.

Anastasia

Wzruszyła ramionami. Pokazała Bastianowi rysunek przedstawiający małą farmę i mały ale śliczny domek.
- tak chcę mieszkac -powiedziała cicho i uśmiechnęła się.

Bastian Martínez

Przyjrzał się rysunkowi z uśmiechem. - Ładnie. - powiedział trochę go poszerzając.
Pocałował policzek dziewczyny. Podobały mu się te jej pomysły z farmą.

Anastasia

Wzięła od niego szkicownik i dorysowała małą budę i wilka któego widziała w lesie. Oczywiście łańcuch miał być różowy t więc sięgnęła po kredkę w tym odcieniu. Pokolorowała to co miała i pokazała mu rysunek.
- Tak jest chyba lepiej - zaśmiała się i pocałowałą go w policzek.

Bastian Martínez

Zaglądał jej przez ramię kiedy dorysowywała budę i wilka.
Gdy skończyła wziął do ręki jej szkicownik i przyjrzał się lepiej.
- Ja tak nie wyglądam. - powiedział robiąc śmieszną minę i kręcąc głową.
Kiedy cmoknęła go w policzek spojrzał na nią wesoło i odłożył zeszyt na szafkę nocną.
Nachylił się do niej i pocałował leciutko po czym oparł o siebie ich czoła.

Anastasia

- Wyglądasz ! - Powiedziała wesoło nadal się śmiejąc.
Oddała pocałunek po czym spojrzała mu w oczka. Ona wiedziała lepiej. I tyle.

Bastian Martínez

- Nie wydaje mi się. - powiedział wesoło.
Przyciągnął dziewczynę bliżej siebie i posadził sobie na kolanach.
Cały czas patrzył na nią roześmianymi oczyma. - Chyba lepiej wiem jak wyglądam. - wystawił do niej jęzor po czym zaśmiał się cicho.

Anastasia

Usiadła mu grzecznie na kolanach.
- Nie, nie wiesz - również pokazała mu na chwilę swój śliczny język po czym pocałowała go lekko w usta. Uśmiechnęła się ślicznie do chłopaka. Ona zawsze miała rację i tyle.
- JA wiem lepiej - zaznaczyła pierwsze słowo.

Bastian Martínez

Powoli pokręcił głową na boki. - Niee prawdaa. - powiedział przeciągając slowa.
Cały czas uśmiechał się szeroko. - A ten jęzorek kiedyś ci odgryze. - powiedział wesoło znów pokazując jej swój.
Po chwili cmoknął ją leciutko w usta .

Anastasia

- No wiesz ?! Grozić Mi ? - Jak siedziała do niego przodem tak teraz odwróciła się by być do niego plecami. Założyła ręce na piersi, jednak dalej siedziała mu na kolanach.
- Obraza ! - I to były ostatnio słowała jakie póki co usłyszał. A ona umiała się obrażać, oj umiała.

Bastian Martínez

Parsknął śmiechem słysząc jej obrażony ton.
Gdy odwróciła się do niego tyłem objął ją w pasie i oparł głowę na ramieniu dziewczyny.
- No wiesz...chyba się na mnie tak na serio nie obrazisz ? - mruknął patrząc na nią wesoło i posyłając w jej stronę rozbrajający uśmiech.
- Co? - zapytał cmokając ją w policzek.

Anastasia

Jak na razie ignorowała to co on robi.
- Obrażę - powiedziała tylko.
Nadal siedziała w niezmienionej pozycji. Nie będzie jej tak groził [xD]

Bastian Martínez

Wywrócił lekko oczami.
- No weś...- mruknął cały czas się uśmiekając. - Anya...
Odgarnął włosy dziewczyny z jej szyi i przejechał po niej noskiem.

Anastasia

Milczała.
Miała ochotę zareagować na jego gesty lecz starała się wytrzymać. Nigdy nei należała do łatwych.
Wbiła wzrok w sufit, który był naprawę ciekawy...

Bastian Martínez

- Widzisz tam coś ciekawego? - spytał widząc jak uparcie wpatruje się w sufit.
Patrzył na nią przez chwilę z lekkim uśmiechem. - No nie obrażaj się... - powiedział całując delikatnie jej szyję.

Anastasia

Uśmiechnęła się lekko pod nosem, prawie złośliwie.
- Tak. Widze bardoz interesujący i seksowny sufit- odpowiedziała spokojnie. Jego drugą wypowiedź zignorowała. Starała się też nei reagować na jego pieszczoty jednak jej ciało miało inne plany. Przeszedł ją dreszcz, nawet przyjemny.
- Zimno mi - powiedziała cicho by wytłumaczyć ten dreszcz choć w sumie nie miało to sensu bowiem Bastian był przecież wilkiem.

Bastian Martínez

Zaśmiał się cicho słysząc o tym 'seksownym suficie'.
Uśmiechnął się pod nosem. Jakoś nie chciało mu się wierzyć że mogło jej być zimno gdy tuli ją do siebie wilk.
- Nie obrażaj się... - jęknął - Anyaa... - mruknął muskając płatek ucha dziewczyny.
Wcześniej cały czas obejmował ją w pasie a teraz zacieśnił uścisk i znów cmoknął szyję Anastasii.

Anastasia

Nadal patrzyła na ten sufit.
Przez pierwsze kilka minut od jego słów milczała. Było jej teraz dobrze lecz zaczęła się z nim droczyć, więc skończy.
- Niby czemu miałabym się nie obrażać ? - spytała chłopaka zerkając na niego kątem oka.

Bastian Martínez

- Bo nic ci nie zrobiłem..- odpowiedział nie przestając leciutko się uśmiechać.
Cały czas trzymał wargi przy jej szyi i co chwilę delikatnie ją całował.
Uniósł trochę głowę i zerknął na dziewczynę.

Anastasia

-Groziłeś mi - powiedziała nie co ciszej.
Znów patrzyła na sufit, w końcu uśmiechnęła się prawie nie zauważalnie pod wpływem jego dotyku.

Bastian Martínez

- Ale tylko troszkę. - mruknął i uśmiechną się zachęcającą.
Rozplątał jej ręcę które wcześniej skrzyżowała na piersi.
- No? - przejechał nosem po włosach Anyi - Odwrócisz się do mnie..? - zapytał cały czas się uśmiechając.

Anastasia

Pozwoliła mu rozplątać swoje ręce.
- Może - powiedziała cicho i uśmiechnęła się cwanie.
Przejchała delikatnie dłonią po jego udzie, lecz zabrała ją po chwili.

Bastian Martínez

- Morze jest głębokie i szerokie. - powiedział.
Poszerzył uśmiech czując rękę dziewczyny na swoim udzie.
Przesunął dłonią po jej brzuchu. - No proszę... - powiedział ciszej.
Znów musnął wargami ucho Anyi.

Anastasia

Przymknęła na chwilę oczy. Lecz po chwili wstała i uśmiechnęła się cwanie.
Usiadła mu znów na kolanach, pozostając jednak w pewnej odległosci od chłopaka.
Patrzyła mu w oczy.

Bastian Martínez

- Już się nie obrażasz? - uśmiechnął się do dziewczyny.
Wziął ją za rękę i także popatrzył jej w oczy.

Anastasia

Wzrusyzła ramionami.
- Mogę nadal jak chcesz - powiedziała obojętnie.

Bastian Martínez

Wywrócił lekko oczami po czym przekrzywił głowę na bok.
- Nie chce. - powiedział krótko. Przyciągnął ją bliżej siebie i oparł czołem o jej.
Uniósł do góry brwi i uśmiechną się lekko.

Anastasia

Uśmiechnęła się do niego ślicznie.
- Hmm.. -zamyśliła się na chwilkę i pocałowała go delikatnie.
Przylgnęła do niego delikatnie ciałem.

Bastian Martínez

Odwzajemnił lekko pocałunek i przytulił dziewczynę do siebie.
Spojrzał w jej oczka i uśmiechną się szeroko po czym trącił jej nosek swoim.

Anastasia

Usmiechnęła się cwanie
- co tak patrzysz ? - spytała żartem.
pogłaskała go po karku.

Bastian Martínez

- Bo lubię. - odpowiedział spokojnie.
Uśmiechną się i przejechał dłonią po włosach dziewczyny.

Anastasia

- czemu lubisz ? - Spytała wesoło.
Wtuliłą sie w jego tors ejszzce bardziej, lubiła czuć że jest blisko.

Bastian Martínez

Poszerzył uśmiech gdy się w niego wtuliła. Pocałował ją w czubek głowy i przycisnął mocniej do siebie.
- Bo podobają mi się twoje oczka. - odpowiedział wesoło.