Motel "U Selene"

Selene

- Mieszkasz tutaj? To by było wręcz zbawieniem - uśmiechnęła się uradowana. - Ja ciągle jestem zabiegana, a niektórzy niestety nie za bardzo interesują się pracą. Siedzę w motelu, gdy tylko mogę. Planuję, doglądam... Przydasz się - powiedziała pewnie. - Jedną dziewczynę już zatrudniłam, więc będziecie mogły ustalić godziny pracy. Pokaże ci co i jak, a w razie jakbyś miała kłopoty, możesz przyjść do mojego domu. Mieszkam zaraz obok.

Gość

- To na czym miałaby polegać moja praca tutaj? Szczerze mówiąc to najbardziej pasowałoby mi gdybym mogła pracować wieczorami. - radość emanowała od Tanyi

Selene

- Zobaczymy jak to będzie. A byłaby to praca w recepcji. Poza tym, czasem donoszenie coś do pokoju gości. Pomoc im, i tym podobne - powiedziała. - Przepraszam, telefon - usłyszała dźwięk dzwonka i wyciągnęła telefon z kieszeni.

Gość

Tanya z trudem powstrzymywała się od skakania z radości. Z wielkim uśmiechem obserwowała jak jej nowa szefowa rozmawia przez telefon.

Gość

/dom Al/

Al weszła powoli do motelu, rozglądając się za Sel. Gdy ją ujrzała skinęła do Niej ręką i nie chcąc jej przeszkadzać, zaczęła oglądać wnętrze.

Selene

- Już - powiedziała, ponownie chowając telefon do kieszeni. - Poznajcie się - Alice, to Tanya, Tanya, to Alice - powiedziała. - Będziecie razem pracować. I chyba mamy też osobę, która pomoże wyremontować salę dla gości.

Gość

- Witam. - Tanya wyciągnęła szybko rękę do nowopoznałej. - Miło Cię poznać.

Gość

- Ciebie również - Al uśmiechnęła się przyjaźnie - W takim razie szefowo, czym się będę dokładnie zajmować? - popatrzyła na Sel

Selene

- Obie będziecie zajmować się przyjmowaniem gości, ich wymeldowaniem i ogólnie, pomocą im. Jeśli czegoś będą potrzebowali, macie ich wysłuchać i załatwić to w miarę możliwości. Wszelkie uwagi, zażalenia i tym podobne macie zgłaszać do mnie. Obecnie planuję odnowienie sali dla gości, więc i tam pewnie się przydamy wszystkie - po tym wstępie, zaczęła im objaśniać cały system rejestracji i to, co było niezbędne. - Macie wszystko wyjaśnione też tutaj - pokazała im pewne druki i co nieco jest w laptopie.

Gość

Przyjrzała się wszystkim dokumentom.. Chyba nie może być tak trudno.. Uśmiechnęła się lekko.

Gość

- A od kiedy mamy zacząć? - to było to, co najbardziej interesowało Tanyę, po obejrzeniu dokumentów, formularzy i innych, podobnych papierów. - Bo z tego co mówiłaś to rozumiem, że grafik mamy same ustalić.
Nie w takich miejscach się pracowało. Prychnęła, lecz tak cicho, że nikt jej nie usłyszał.

Selene

- Musicie sama się dogadać. Dla mnie najważniejsze jest to, by ktoś tu ciągle był. Zazwyczaj rano jestem tu osobiście, a jak nie to siedzi tu Jessica lub Teresa - dwie pomocnice mojej babci, byłej właścicielki.

Gość

Popatrzyła lekko zdziwiona na Tanye. Ma charakterek.. Mnie najbardziej pasują godziny późniejsze. Powiedzmy k 20, może trochę wcześniej.. Jak się na to patrzysz? - spytała dziewczynę

Gość

- Ja tu mogę być zawsze wieczorem... późnym. Tak jak na przykład teraz. - uśmiechnęła się szczerze.
Chciała poznać te dwie dziewczyny. Wyglądały na miłe, a Tanya nie znała tu przecież nikogo. Jak ja nienawidzę przeprowadzek!

Gość

- Czyli jak, pasuje Ci przed 20?

Gość

- Mogę tu siedzieć codziennie od 17 oprócz poniedziałków i śród. Wcześniej nie ma bata.

Gość

- To możemy umówić się tak - mniej więcej od 15 do 17 mogę być, a potem od 20. Co Ty na to? - uśmiechnęła się do Niej po czym spojrzała pytająco na Sel

Gość

- A co z poniedziałkami i środami? Wtedy mogę tu być dopiero później. Nie chciałabym Was tu zostawiać samych w te dni. - poczuła się trochę głupio, że nie może w pełni wywiązać się z obowiązku, zwłaszcza, że dziewczyny i tak wzięły na siebie większość pracy.

Gość

- Może ktoś się jeszcze zgłosi, komu by pasowało - ja od 17 do 20 też niestety nie dam rady

Selene

- Ja postaram się być tu codziennie. A jak nie, to mamy jeszcze osoby, które w sumie i tak nic nie robią, ale w razie czego są na miejscu.

Gość

- Miejmy nadzieję. Dobra. Dziewczyny, ja już muszę iść. Jak coś to zazwyczaj jestem u siebie w pokoju. Możecie wpaść, jak będziecie chciały. Narazie.
Pomachała im, uśmiechnęła się i wyszła do swojego pokoju.

/Pokój Tanyi

Gość

Machnęła ręką za Tanyą. - Selen, ratujesz mi życie - westchnęła - Dziękuję bardzo za to, że przyjęłaś mnie w ciemno. Naprawdę - uśmiechnęła się ciepło - Ja też będę już iść. Do zobaczenia - podała jej rękę na pożegnanie

Selene

- Do zobaczenia - uścisnęła jej dłoń i uśmiechnęła się. Usiadła za kontuarem i pogrążyła się w projektach.

Gość

Wyszła z motelu

/dom Al/

Aprilan

/Ulica
April po paru dniach nocowania w swoim samochodzie miała już tego dosyć.
Była już przedtem w tym hotelu, ale nie zdecydowała się na pobyt w nim
No świetnie, teraz to już na pewno nie będzie miejsc, a moja stara Impala nie jest najwygodniejszym miejscem do spania-Westchnęła poirytowana.-Że też nie mogłam się od razu zdecydować...

/Motel
April podeszła do kontuaru.
-Czy... są jakieś wolne pokoje? Może być i najgorszy jaki pani ma, ale mam już dosyć spania w moim samochodzie. - Uśmiechnęła się zmęczona.

Gość

Al popatrzyła na Nią i uśmiechnęła się - Witam Serdecznie, zaraz zobaczę co mamy wolnego.. - zajrzała do komputera i szukała chwilę - hmm.. Widzę, że pokój numer 10 jest wolny. Czy dać Pani od razu klucze?

Luc

//Ulica

Wszedł do motelu, rozejrzał się. No pokój by się przydał...ruszył w stronę recepcji.

Selene

Selene zawołała do jednej z pomocnic, by przyszła, a sama popędziła do domu, by szybko wziąć to, co najpotrzebniejsze.
/Dom Selene

Gość

Al podbiegła do Selen, po czym spojrzała na chłopaka - Witam, w czym mogę Panu pomóc? - uśmiechnęła się delikatnie

Luc

- Potrzebuję pokoju....
Uśmiechnął się do niej przepięknie.
- Czy mogłaby mi pani go naszykować? Przyjdę za jakiś czas
Posłał jej kolejny piękny uśmiech, któremu wprost nei dało sie oprzeć.
- Zostawię pieniądze....tyle powinno wystarczyć, za mój pobyt tu.
Zostawił pliczek 100 dolarowych banknotów na blacie i wyszedł z motelu. Dlaczego? Ot tak po prostu.
//ulica

Gość

Spojrzała na pieniądze i zdziwiła się wielce. - Na pewno coś dla Pana znajdziemy! - krzyknęła za Nim i westchnęła. Rozejrzała się po ścianie, na której wisiały klucze - nadal pozostawał wolny pokój numer 10. Nie przeliczając na razie pieniędzy schowała je do siatki razem z kluczem do pokoju numer 10 i włożyła do szuflady, gdzie wszystko miało zaczekać aż chłopak wróci. Al wróciła do ogarniania programów.

Aprilan

April uśmiechnęła się do kobiety.
Tak, kluczyki poproszę już teraz-powiedziała i wzięła je od kobiety.

Gość

- Proszę, kluczyki do pokoju nr 6.. w między czasie już ktoś zajął pokój numer 10, ale mamy wiele pokoi i gwarantuje, że wszystkie są schludne i przytulne - powiedziała z uśmiechem Al i wręczyła dziewczynie klucze

Anthony

| Kawiarenka

Pchnął duże drewniane drzwi i wszedł na korytarz z podniesoną głową. Raczej ,,Plaza" to to nie jest pomyślał sceptycznie, rozglądając się na wszystkie strony. Ale co będzie dalej marudził ? To jedyna miejscówka i musiał pogodzić się z brakiem luksusowych warunków na poziomie pięciogwiazdkowego hotelu. Podszedł do recepcji, zdobywając się na wymuszony uśmiech do pracownicy. Trochę uprzejmości musi być, co nie ?
- Chciałbym wynająć jednoosobowy pokój na czas bliżej nieokreślony.. - powiedział tonem głosu, w którym nie dało się wyczuć żadnych emocji.

Gość

- Witam - uśmiechnęła się delikatnie - mogę Panu zaproponować dopiero co świeży pokój nr 1, niedawno odnawiany. Jakieś specjalne życzenia? - Ehhh kolejny sztuczny dupek.. taka praca.. Cały czas się uśmiechała, nie zdradzając swych myśli

Anthony

Przeczesał palcami prawej dłoni gęste potargane włosy. Odchrząknął delikatnie.
- Tak, poproszę najlepszy pokój jaki tutaj macie - uśmiechnął się przez chwilę, mrużąc lekko oczy. Po chwili swój wzrok skierował głównie na recepcjonistkę. Wydawała mu się zbyt młoda, jak na taką pracę. Pozatym wydedukował również, że była niska, miała długie czarne włosy i ciemną karnację - zapewne dzięki licznym wizytom na solarium, gdyż stan Washington raczej do słonecznych nie należał. Nieświadomie uniósł jedną brew do góry.

Aprilan

/Pokój nr 6/
April wstała z łóżka, schowała pistolet do swej kurtki i wyszła z pokoju zamykając drzwi na klucz.

/Motel/
Aprilan przechodziła przez recepcję i słysząc ostatnie zdanie wypowiadane przez chłopaka prychnęła i wymamrotała do siebie Jaki wygodnicki!.
Uśmiechnęła się jeszcze do recepcjonistki i skierowała się ku drzwiom powolnym krokiem.

Gość

// kawiarenka

Weszła cicho. Przystanęła na środku recepcji. Zobaczyła chłopaka i skierowała się ku niemu. Dokładnie pamiętała jak był na nią zły. Praktycznie każdy był na nią wściekły. ale mneijsza. Stanęła za nim i dmuchnęła mu zimnym powietrzem w ucho. Humor się jej trochę poprawił, ale ba, nie wybaczy mu tej laleczki.

Anthony

Czekając na odpowiedź i klucze od recepcjonistki, spojrzał na Myriam spod byka.
- Nie zastanawiałaś się nigdy, że złość piękności szkodzi ? - spytał, uśmiechając się do niej sarkastycznie. Wiedział, że w kawiarence rozłościł ją swoją ciętą ripostą, gdyż później nie odezwała się do niego ani słowem. Jednak czuł się w pewien sposób za nią odpowiedzialny - musiał ją jakoś poskromić. Nie miał zamiaru kłócić się z nią przez całe życie, ale jak by chciał to by nigdy jej nie odpuścił ... To już nawet nie była jego wola, to był jego obowiązek.

Gość

Wpatrywała się jeszcze chwilę w Anthony'ego, po czym gwałtownie odchyliła głowę do tyłu. Zacmokała cicho i spojrzała w sufit. Uśmiechnęła się trochę drwiąco. Po dłuższej chwili milczenia odpowiedziała.
- A po co mi piękno? Nie potrzebna mi reputacja wytapetowanej, spalonej na solarium lalki Barbie - tu zerknęła na recepcjonistkę, niby to 'niewinnym' wzrokiem.